Ο Βαρδάρης είναι ο ομφαλός της Θεσσαλονίκης, εκτός από συναισθηματικά και πρακτικά – στο κάτω παρτέρι, πίσω από τις λαμαρίνες του μετρό, υπάρχει μια μαρμάρινη πλάκα με τον αριθμό μηδέν, που ορίζει ότι από τον Βαρδάρη μετριούνται οι χιλιομετρικές αποστάσεις της Θεσσαλονίκης με τις άλλες πόλεις. Ελάχιστοι αποκαλούν τον Βαρδάρη ως Πλατεία Δημοκρατίας - έτσι λέγεται μόνο το αστυνομικό τμήμα στην αρχή της Δωδεκανήσου, στο οποίο είχαν κάνει μία από τις πρώτες καταδρομικές επιθέσεις οι Πυρήνες της Φωτιάς.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Στον Βαρδάρη τέμνονται δρόμοι–νευρώνες για το θυμικό της πόλης: η οδός Εγνατία, που μετά την πλατεία λέγεται Μοναστηρίου, η Λαγκαδά, που είναι το «αεροδρόμιο» για να οδηγήσεις στα δυτικά, η Δωδεκανήσου στην αρχή της οποίας υπάρχει ένα κατάστημα σιδερικών που έφερε τα πρώτα σπρέι για graffiti των θρύλων Skra Ghetto Boys, η Καραολή-Δημητρίου που οδηγεί ψηλά προς το διοικητήριο και φυσικά η 26ης Οκτωβρίου, που περνά μπροστά από τα δικαστήρια και φεύγει προς τον υγρό κάμπο της Θεσσαλονίκης και τον Αξιό.
Το σινέ Λαϊκόν είναι το μοναδικό σημάδι της άλλοτε «ροζ» εποχής του Βαρδάρη.
Ο Βαρδάρης ήταν παλιότερα συνυφασμένος με τον έρωτα και την αγάπη. Εδώ έκαναν πιάτσα πόρνες και τρανς, υπήρχαν ξακουστά γκέι μαγαζιά, όπως το Σεχραζάτ και οι Άγγελοι του Τσάρλι, κι επίσης ήταν η γειτονιά με τα «σπίτια» της Θεσσαλονίκης. Τίποτα από όλα αυτά δεν έχει απομείνει, εκτός από το τρανς μπαρ TS-14 και το σινέ Λαϊκόν - «ταινίες ακατάλληλες, έναρξη 10η πρωινή». Ο Βαρδάρης δεν είναι πλέον πλατεία, αλλά ένα αγχωτικό πέρασμα. Και μετά το απόγευμα, τα φώτα σβήνουν. Οι λαμαρίνες των έργων του μετρό καθιστούν τον Βαρδάρη ίσως το πιο αφιλόξενο σημείο σήμερα στην πόλη, μια μη-πλατεία.
Διαβάστε ακόμη: Σταυρούπολη Είναι τα Φεστιβάλ της ΚΝΕ, τα Καπνομάγαζα και η Υπόγεια Διάβαση στο Ψυχιατρείο
Βαρδάρης είναι η Αμερικάνικη Αγορά από όπου αγοράζουν τζάκετ οι φαντάροι, τα 24ωρα πατσατζίδικα, τα μηχανουργεία και τα καταστήματα ανταλλακτικών στην επάνω πλευρά, η China Town στην κάτω, το παλιό ΚΤΕΛ Λαρίσης, το παλιό Αλβανικό προξενείο, ο τροχονόμος που «χόρευε» στην κίνηση. Στον Βαρδάρη στεγαζόταν παλιότερα η Ιατροδικαστική Υπηρεσία, εδώ είχε το γραφείο του ο Μάρκος Καραμπέρης και για ένα διάστημα το μανάβικο, στο στενάκι της οδού Ειρήνης, ο Μάκης ο Μανάβης, θρυλικός αρχηγός της κερκίδας στην Τούμπα.
Διαβάστε ακόμη: Σταυρούπολη Είναι τα Φεστιβάλ της ΚΝΕ, τα Καπνομάγαζα και η Υπόγεια Διάβαση στο Ψυχιατρείο
Βαρδάρης είναι η Αμερικάνικη Αγορά από όπου αγοράζουν τζάκετ οι φαντάροι, τα 24ωρα πατσατζίδικα, τα μηχανουργεία και τα καταστήματα ανταλλακτικών στην επάνω πλευρά, η China Town στην κάτω, το παλιό ΚΤΕΛ Λαρίσης, το παλιό Αλβανικό προξενείο, ο τροχονόμος που «χόρευε» στην κίνηση. Στον Βαρδάρη στεγαζόταν παλιότερα η Ιατροδικαστική Υπηρεσία, εδώ είχε το γραφείο του ο Μάρκος Καραμπέρης και για ένα διάστημα το μανάβικο, στο στενάκι της οδού Ειρήνης, ο Μάκης ο Μανάβης, θρυλικός αρχηγός της κερκίδας στην Τούμπα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Στην κάτω πλευρά του Βαρδάρη βρίσκεται η θεσσαλονικιώτικη China Town.
Στο συσσίτιο μιας ΜΚΟ στον Βαρδάρη αναγνώρισα ένα μεσημέρι τον κλόουν ενός τσίρκο που είχε περάσει από την πόλη. Φορούσε κανονικά ρούχα και στεκόταν στη ουρά. Μου είπε ότι τον χειμώνα δεν έρχονται τσίρκο στη Θεσσαλονίκη και ότι μέχρι να ξεκινήσει η σεζόν, τη βγάζει στο φιλοξενείο αστέγων. Ύστερα καθίσαμε και παίξαμε ΚΙΝΟ έξω από την τζαμαρία του προποτζίδικου, απανωτές κληρώσεις με τα ίδια νούμερα.Στον Βαρδάρη είναι και τα δικαστήρια, μάλλον το πιο άσχημο κτίριο στην πόλη, χτισμένο πάνω στα δυτικά τείχη. Τη μέρα που συνέλαβαν τον Παλαιοκώστα για την απαγωγή Μυλωνά ήταν Αύγουστος. Περιμέναμε οκτώ ώρες για να γίνει η μεταγωγή από την Ασφάλεια στον εισαγγελέα υπηρεσίας, τόσο πολύ που πίστεψα ότι δεν θα έφευγα ποτέ από εκεί μέσα. Είχα μπει από νωρίς στο κτίριο, που άδειασε για λόγους ασφαλείας. Είδα από το παράθυρο του πρώτου ορόφου τις κλούβες να σταματούν κάτω στον δρόμο και να βγάζουν τον Παλαιοκώστα. Ήταν ο μοναδικός που είχε προλάβει να αλλάξει πουκάμισο στο κρατητήριο – οι υπόλοιποι ήταν με τα ρούχα που φορούσαν όταν τους συνέλαβαν. Η συνοδεία ανέβηκε με ποδοβολητό στον πρώτο όροφο. Αστυνομικοί των ειδικών δυνάμεων σχημάτισαν έναν κλοιό, γύρω από τον οποίο βρίσκονταν λιγοστοί συγγενείς και δημοσιογράφοι χωρίς κάμερες. Οι κρατούμενοι κάθισαν στον ξύλινο πάγκο έξω από το γραφείο του εισαγγελέα. Για αρκετή ώρα δεν μιλούσε κανένας, υπήρχε όμως μια φοβερή ένταση από όλους, στα πρόσωπα και τα σώματα. Μια γυναίκα δημοσιογράφος ρώτησε τον Παλαιοκώστα, πού ήταν κρυμμένα τα λύτρα, τα οποία δεν είχαν βρεθεί στην παρτίδα των θαμμένων χρημάτων, στον κήπο του κρησφύγετου στη Σουρωτή. «Μα, περιμένετε να σας πω;», απάντησε εκείνος. Δεύτερη απανωτή ερώτηση: «Τα κρατάτε για τα γεράματα;». – «Ε, όχι και γεράματα». Κι ύστερα οι αστυνομικοί μάς ζήτησαν να πάμε λίγα μέτρα πιο πίσω.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Δείτε περισσότερες φωτογραφίες:
