Πόσο Σωστό Είναι να μη Λες στον Άνδρα που σε Άφησε Έγκυο ότι θα Κάνεις Έκτρωση;

Η εγκυμοσύνη είναι πολύ περίεργο πράγμα - είτε τη θέλεις είτε δεν τη θέλεις. Όλα τα «θέλω» μπερδεύονται για μια γυναίκα. Ίσως και για τον άνδρα. Είναι μια κατάσταση που, ανεξάρτητα από το φύλο, όταν βρίσκεσαι αντιμέτωπος με τον ερχομό ενός μωρού ή με την επιλογή της έκτρωσης εγκλωβίζεσαι κάπως στο να αναθεωρήσεις για λίγο τη ζωή σου, ακόμη και αν οι αποφάσεις που έχεις πάρει μέχρι εκείνη τη στιγμή είναι ξεκάθαρες για το αν θέλεις ή όχι να κάνεις παιδιά. Η φίλη μου, είχε ξεπεράσει εδώ και καιρό την επιταγή της κοινωνίας η οποία σε θέλει ντε και καλά στοργική μητέρα, είχε απορρίψει τον συγκεκριμένο ρόλο εδώ και καιρό, ξεκαθαρίζοντας στον εαυτό της πως δεν κάνει γι΄αυτό. Ίσως φταίνε οι ορμόνες ή η ίδια η διαδικασία που είναι από μόνη της αρκετά ψυχοφθόρα, όμως από τη στιγμή που το έμαθε, της ήταν δύσκολο. Το ακόμη δυσκολότερο ήταν το να αποφασίσει αν θα το πει στον άλλο άνθρωπο, με τον οποίο δεν είχαν τόσο στενές επαφές, απλώς έκαναν περιστασιακό σεξ. Αν και από την αρχή ήταν αρνητική στο να το μοιραστεί μαζί του, μια κοινή τους φίλη είπε «Εντάξει, θα σπάσει όλο του το σπίτι αρχικά αλλά θα σε στηρίξει», επιβεβαιώνοντας κατά κάποιον τρόπο την απόφασή της να μην το μάθει ο άλλος. Λίγες ημέρες πριν την έκτρωση επικοινώνησε μαζί του, αλλά τελικά δεν του είπε τίποτα, λέγοντας σε όλους εμάς πως «Γιατί να κάνω έναν άνθρωπο να αναστατωθεί ενώ μπορώ να το διαχειριστώ μόνη; Είναι ξεκάθαρο το τι θέλω να κάνω και δεν χρειάζομαι ψυχολογική ή οικονομική βοήθεια από κάποιον. Γιατί πρέπει να το κάνουμε πιο περίπλοκο εξηγώντας και αναλύοντας;».

Όταν μια γυναίκα δεν θέλει να γίνει μητέρα, είναι ξεκάθαρο πως το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση του σώματός της επικρατεί. Η επιλογή στην άμβλωση, είναι κεκτημένο που επικράτησε μετά από αγώνες και κανείς δεν μπορεί να το στερήσει - αυτό είναι αυτονόητο. Υπάρχει όμως μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στην αυτοδιάθεση του σώματος και του δικαιώματος που έχει ο άνδρας να μάθει τι συμβαίνει; Υπάρχει κάποιος «ηθικός κανόνας» που να υποχρεώνει τις γυναίκες να πρέπει να το μοιραστούν; Αν και όταν μια γυναίκα βρίσκεται σε μια τόσο ευάλωτη ψυχολογική και σωματική κατάσταση, θα πρέπει να κάνει ό,τι την κάνει να νιώθει καλύτερα, ο κόσμος που μας απάντησε λέει πως μάλλον το δικαίωμα στη γνώση είναι αναφαίρετο:

A. (άνδρας, 30 ετών) - «Ο άνδρας έχει το δικαίωμα να γνωρίζει»

Θεωρώ πως πρόκειται για ένα αρκετά σύνθετο θέμα και η αλήθεια είναι πως το έχω σκεφτεί αρκετές φορές. Ευτυχώς, δεν έχω βρεθεί ποτέ σε αυτήν τη θέση κι έτσι μπορώ να μιλάω εκ του ασφαλούς. Η προσωπική μου άποψη είναι η εξής: σε περίπτωση που μια γυναίκα μείνει έγκυος, θα πρέπει να ενημερώσει τον σύντροφό της, είτε αυτός είναι μια μόνιμη σχέση, είτε κάποιος με τον οποίο έκαναν one night stand. Η εγκυμοσύνη -θεμιτή ή μη- είναι κάτι που αφορά και τους δύο εμπλεκόμενους και είναι παράλογο να μην ενημερώνεται ο άνδρας σχετικά με την κατάσταση. Φυσικά, η τελική απόφαση σχετικά με το αν θα γίνει άμβλωση ή όχι, είναι της γυναίκας, μιας και πρόκειται για το δικό της σώμα που θα δεχθεί τις όποιες αλλαγές μιας τέτοιας απόφασης - και σε αυτό είμαι κάθετος. Απλώς, πιστεύω πως ο άνδρας έχει το δικαίωμα να γνωρίζει. Προσωπικά, αν μάθαινα πως μια κοπέλα μου είχε προχωρήσει σε άμβλωση χωρίς να μου το πει, θα αισθανόμουν πολύ άσχημα. Αρχικά επειδή δεν μου έδωσε το δικαίωμα να αναλάβω το μερίδιο της ευθύνης μου (ψυχολογικό και οικονομικό), αλλά κι επειδή θα ένιωθα ότι θεώρησε πως τα δικά μου συναισθήματα δεν είναι σημαντικά. Καμιά γυναίκα δεν μπορεί να μείνει έγκυος μόνη της, οπότε θεωρώ πως έχουν και οι δύο τα ίδια δικαιώματα στο να γνωρίζουν την κατάσταση. Όπως είπα και πριν όμως, ο καθένας μπορεί να αποφασίζει για το δικό του σώμα, οπότε, η τελική απόφαση είναι της γυναίκας. 

Π. (γυναίκα, 26 ετών) - «Ίσως δεν έπρεπε να το είχα μοιραστεί»

Moυ έχει συμβεί να έχω μέρες καθυστέρηση. Το στήθος μου είχε μεγαλώσει, μου μύριζαν φαγητά κι έτσι μπήκα στη διαδικασία να κάνω τεστ. Το ένα είχε βγει θετικό και το άλλο αρνητικό. Περίμενα τον γιατρό μου κάποιες μέρες να γυρίσει από ένα ταξίδι και η αγωνία μου ήταν μεγάλη για το τι τελικά συμβαίνει. Με τον άνδρα που είχα κάνει σεξ και ήταν ο υποψήφιος πατέρας, δεν είχα κανονικά σχέση. Για την ακρίβεια, ήταν με κάποια άλλη κοπέλα. Μάλιστα, συνέβη και σε στιγμή που είχαμε αρχίσει να απομακρυνόμαστε ο ένας από τον άλλον. Είχα πάρει ξεκάθαρα απόφαση ότι δεδομένων των συνθηκών της σχέσης μας, θα έκανα έκτρωση, αν και πιστεύω πως αν η σχέση μας ήταν κανονική ίσως σε αυτήν τη φάση και να σκεφτόμουν να το κρατήσω. Πίστευα ότι έπρεπε να τον ενημερώσω, αν και στην αρχή δίστασα γιατί δεν ήθελα να θεωρηθεί ότι ήταν ένας τρόπος να τον προσεγγίσω από τη στιγμή που είχαμε απομακρυνθεί. Πήρα όμως το ρίσκο και είπα ότι θα το κάνω, διότι θεωρώ ότι είναι ένα ζήτημα που αφορά και τους δύο και που πρέπει από κοινού να το αντιμετωπίσουν μέχρι τέλους, ακόμη κι αν ήταν τόσο άμυαλοι κι οι δυο τους ώστε να μην πάρουν προφυλάξεις. 

Προσπάθησα λοιπόν να του κάνω σαφές ότι θέλω να τον συναντήσω να του μιλήσω για κάτι σοβαρό. Από το τηλέφωνο μού ξεκαθάρισε ότι είναι πολύ πιεσμένος με τη δουλειά του και δεν έχει χρόνο και πως ό,τι είχα να του πω θα έπρεπε να του το πω από απόσταση. Αφού κλείσαμε το τηλέφωνο με ρώτησε ξανά στο chat του facebook. Προφανώς δεν ήθελα να του το πω από εκεί και ήδη είχα αρχίσει να νιώθω ότι ίσως δεν πρέπει να το μοιραστώ μαζί του. Τελικά με τον πιο άκομψο τρόπο που θα φανταζόμουν ποτέ για ένα τέτοιο γεγονός, του έστειλα στο chat και του είπα τι είχε συμβεί ξεκαθαρίζοντάς του ότι έχω πάρει απόφαση να το ρίξω -αν είμαι έγκυος- και λέγοντάς του ότι δεν θέλω κάτι περισσότερο παρά να βρεθούμε να το συζητήσουμε από κοντά. Στις μέρες που ακολούθησαν, δεν βρήκε ποτέ μισή ώρα να με συναντήσει. Παράλληλα ενδιαφερόταν για την εξέλιξη της κατάστασης μέσω μηνυμάτων κάνοντάς με να νιώθω ότι επειδή τον υποχρεώνει η κοινωνία να φανεί συμπαραστάτης σε κάτι τέτοιο, έδειξε το ελάχιστο ενδιαφέρον. Όσο περνούσαν οι μέρες καταλάβαινα ότι ίσως δεν έπρεπε να το είχα μοιραστεί διότι πλέον, αντί να ανησυχώ για την δική μου κατάσταση, είχα συγκλονιστεί περισσότερο για τη συγκεκριμένη συμπεριφορά. Μετά από κάποιες μέρες, είδα στην αρχή λίγο αίμα και μετά από κάποιες ώρες είχα ασυνήθιστα μη φυσιολογική πολλή ροή αίματος. Όταν τον ενημέρωσα ότι αδιαθέτησα, δεν με πίστεψε. Εκεί είχα μετανιώσει μια για πάντα για την επιλογή να του το πω. Λίγες μέρες μετά, έμαθα ότι ίσως τελικά να ήμουν έγκυος και είχα αποβάλλει. Αυτό δεν του το είπα ποτέ.

Π. (άνδρας, 25 ετών) - Ηθικά και μόνο, ο άνθρωπος που συνέβαλε στην εγκυμοσύνη οφείλει να γνωρίζει

Νομίζω ότι δεν υπάρχει η απόλυτα σωστή απάντηση. Κάθε εγκυμοσύνη προκύπτει μέσα από διαφορετικές συνθήκες - μπορεί μια γυναίκα να μείνει έγκυος με κάποιον που είναι ερωτευμένη πραγματικά αλλά να μη νιώθει έτοιμη να φέρει στον κόσμο ένα παιδί, μπορεί να μείνει έγκυος έπειτα από ένα one night stand, μπορεί να μείνει έγκυος σε πολύ μικρή ή πολύ μεγάλη ηλικία και πάει λέγοντας. Κρίνοντας εντελώς θωρητικά, δεν είναι σωστό να μην ξέρει ο άνδρας ότι έχει αφήσει έγκυο μια γυναίκα. Πρέπει να το αντιμετωπίσουν μαζί και δικαιούται να γνωρίζει, ακόμη κι αν οι απόψεις τους διίστανται ως προς το αν θέλουν να κρατήσουν ή όχι το παιδί. Φυσικά, θεωρώ ότι κάθε γυναίκα κάνει κουμάντο στο σώμα της και στο τέλος, αυτή δικαιούται να αποφασίσει αν θα το κρατήσει ή όχι. Ωστόσο, ηθικά και μόνο, ο άνθρωπος που συνέβαλε στην εγκυμοσύνη οφείλει να γνωρίζει. Από εκεί και πέρα, παίζουν κι άλλοι πολλοί παράγοντες ρόλο, όπως τι είδους άνθρωπος είναι ο εν λόγω άνδρας και ούτω ο καθεξής.

Μ. (γυναίκα, 23 ετών) - Δυστυχώς, δεν ζούμε σε έναν ιδανικό κόσμο

Εξαρτάται από την περίσταση. Ανάλογα το τι σχέση έχετε, το πώς ειναι τα πράγματα μεταξύ σας και το τι τύπος είναι το αγόρι σου. Είναι διαφορετικό όταν είσαι σε μια σχεση στα 20 και αλλιώς όταν εισαι παντρεμένος. Σε εναν ιδανικό κοσμο, ο άνδρας θα έπρεπε να το μάθει και να βοηθήσει στην όλη διαδικασία. Αλλά ζούμε σε απάνθρωπο κόσμο. 

Προσωπικά, όταν είχα μείνει έγκυος ήμουν 21, είχα μόλις χωρίσει με το αγόρι μου και δεν μπορούσα να τον βρω για να του το πω. Τελικά, βρήκα την κολλητή του που κατάλαβε τι γινόταν όταν μιλήσαμε στο τηλέφωνο. Εκείνη όμως, του είπε πως όταν είχε μείνει έγκυος, δεν είχε ενοχλήσεις από τον πρώτο μήνα (γιατί όλοι οι οργανισμοί είναι ολόιδιοι ως γνωστόν - βιολογία μηδέν), οπότε τον έπεισε ότι του λέω ψέματα για να τα ξαναβρούμε. Δεν με πίστεψε και δεν με βοήθησε καθόλου με την όλη διαδικασία. Αντιθέτως, μου την έκανε πιο δύσκολη και στενάχωρη.

Κ. (γυναίκα, 26 ετών) - Δεν μπορώ να κρίνω κάποια που δεν θα το πει

Δεν μου έχει συμβεί ποτέ κάτι ανάλογο, όμως τρομάζω στην ιδέα να με βρει μία εγκυμοσύνη απροετοίμαστη. Έχω μεγάλη πίστη στον διάλογο, επομένως πιστεύω πως μέσω αυτού θα μπορούσαν και τα δύο εμπλεκόμενα μέρη να συζητήσουν για την εγκυμοσύνη, να μιλήσουν για το τι πραγματικά θέλουν, να μοιραστούν τα συναισθήματά τους και να βγει ένα «συμπέρασμα», είτε είναι θετικό είτε αρνητικό. Στην περίπτωση δικής μου εγκυμοσύνης θα ενημέρωνα τον άλλο εμπλεκόμενο, γιατί πιστεύω ότι δεν θα μπορούσα να το κρατήσω μέσα μου και επιπλέον πιστεύω ότι πέρα από δικαίωμα, έχει και την ανάλογη ευθύνη ο γκόμενος/σύντροφος/εραστής. Ωστόσο, επειδή η γυναίκα επωμίζεται πολλά βάρη μετά τη γέννα, έχει δικαίωμα στην αυτοδιάθεση του σώματός της (σε περίπτωση που δεν ήθελε καν να περάσει το στάδιο της εγκυμοσύνης) και επειδή υπάρχουν γυναίκες που δεν διανοούνται να γίνουν μητέρες, δεν θα τις κατέκρινα αν δεν το φανέρωναν ποτέ, ίσως με σκοπό να μην μπουν σε περισσότερο ψυχοφθόρο διαδικασία ή αναστατώσουν το άλλο μέρος, ξέροντας πως δεν θ' αλλάξει κάτι. Προσωπικά, αν ήμουν σε σχέση θα μ' επηρέαζε πολύ η στάση του συντρόφου μου, ωστόσο θα προσπαθούσα να βρω μέσα μου αυτό που πραγματικά θέλω για να το υποστηρίξω στο 100%.  

Λ. (γυναίκα, 39 ετών) - Η απόφαση πέφτει στη γυναίκα

Θεωρώ ότι πρέπει να ενημερωθεί  ο σύντροφος/γκόμενος/εραστής, εκτός αν ήταν αποτέλεσμα one night stand (one night stand χωρίς προφυλακτικό = μέγα σφάλμα  εξ αρχής) . Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, είναι δικαίωμα του συντρόφου να το γνωρίζει. Όμως η απόφαση πέφτει στη γυναίκα, από τη στιγμή που είναι το σώμα της και το μέλλον της στο οποίο θα έχει άμεση ή και μακροχρόνια επίπτωση η απόφαση που θα πάρει, είτε είναι η μια είτε η άλλη.  Δύσκολα θα με επηρέαζε η άποψη του άλλου. Θα πρέπει να είχαμε μια σχέση που να είχε πολύ γερά θεμέλια, παρελθόν και σχετικό μέλλον, και ο άλλος να μου βγάζει τόση σιγουριά ότι είναι υπεύθυνος αρκετά για να γίνει πατέρας ώστε να με κάνει να αλλάξω γνώμη.  

Θ. (άνδρας, 23 ετών) - «Ο πατέρας έχει δικαίωμα να ξέρει»

Το γεγονός της εγκυμοσύνης αφορά εξίσου και τους δύο γονείς. Ούτε ο μπαμπάς είναι περισσότερο γονέας από τη μαμά, ούτε η μαμά περισσότερο γονέας από το μπαμπά. Αυτό αναγνωρίζει και το μέτρο των αξιών της σύγχρονης κοινωνίας, που σωστά θεωρεί (θεσμικά) αναγκαίο η μητέρα να στηρίζεται οικονομικά και εργασιακά, ώστε να καλύπτεται η δυσκολία της κυοφορίας που δεν έχει ο άνδρας και να εξασφαλίζεται η ίση μεταχείριση των δύο φύλων σε κάθε έκφανση της ζωής.

Η ανάγκη ισότητας στο δικαίωμα απόκτησης παιδιού -που προκύπτει από το πανανθρώπινο δικαίωμα στην ανάπτυξη της προσωπικότητας και στην οικογενειακή ζωή- σημαίνει κοινωνία και ισότητα δικαιωμάτων και υποχρεώσεων για τους δύο γονείς από τη σύλληψη του τέκνου έως (τουλάχιστον) και την ενηλικίωσή του. Αυτό σημαίνει ότι και οι δύο γονείς οφείλουν να ενημερώνουν τον έτερο γονέα για κάθε σημαντικό γεγονός στη ζωή του παιδιού, ανάμεσα στα οποία φυσικά ανήκει και η σύλληψή του. Όσον αφορά το πραγματικό γεγονός της κυοφορίας της μητέρας, εκείνη προφανώς θα πρέπει να στηριχθεί οικονομικά και κοινωνικά, αφού εκ φύσεως φέρει ένα βάρος που δεν έχει ο άνδρας και άρα πρέπει να ενισχυθεί αναλόγως. Αυτό όμως δεν μπορεί να οδηγήσει στο να καθορίζει η ίδια την τύχη του παιδιού, καθώς αυτό οδηγεί στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα, σε διάκριση κατά των ανδρών εξαιτίας ενός φυσικό γεγονότος, ότι δηλαδή η γυναίκα τίκτει. Συγκεκριμένα, είναι δείγμα ανισότητας και σεξισμού η γυναίκα να αποκτά ένα παραπάνω δικαίωμα από τον άνδρα («εγώ αποφασίζω αν θα κάνω έκτρωση επειδή κυοφορώ»), όπως είναι δείγμα ανισότητας και σεξισμού το να μην στηρίζεται η γυναίκα εξαιτίας της κυοφορίας («εσύ κυοφορείς, άρα πρόβλημά σου η δουλειά»). Ο κοινωνικός και νομικός πολιτισμός δεν επιτρέπει σε ένα φυσικό γεγονός (εδώ η κυοφορία) να επηρεάσει με τρόπο άνισο τις σχέσεις των δύο φύλων (διαφωτιστικό παράδειγμα: ενισχύουμε τα ΑμεΑ ώστε να καλύψουμε τυχόν επιπλέον φυσικές ανάγκες τους), επομένως οποιαδήποτε θέση υποστηρίζει ότι η κυοφορία πρέπει να δίνει περισσότερα δικαιώματα στη γυναίκα είναι σεξιστική και ως εκ τούτου απαράδεκτη.  

Κ. (άνδρας, 43 ετών) - «Έχω δικαίωμα να ξέρω»

Αν το μάθαινα αργότερα, θα εκνευριζόμουν αφάνταστα . Ανώριμο και εγωιστικό από την άλλη πλευρά να αποφασίσει μόνη της για κάτι το οποίο θέλει τη συμμετοχή και των δυο. Διότι, τελικά, μερίδιο και δικαίωμα στην ανατροφή, ακόμα κι αν βρέθηκα προ τετελεσμένων γεγονότων, την έχω και εγώ. Το ίδιο και για την περίπτωση της έκτρωσης.

Δεν υπάρχουν masters και slaves σ' αυτό το θέμα. Όσον αφορά τώρα για την τελική απόφαση σε μια εγκυμοσύνη, θεωρώ ότι πρέπει να υπάρχει ταύτιση και από τους δυο . Σε διαφορετική περίπτωση πρέπει να επικρατεί η πλευρά που δεν το θέλει. Για τους ιδίους λογούς που αναφέρω στην αρχή. Κάτι σαν Veto τύπου. Ας μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για ανθρώπους και όχι για μελλοντικούς πελάτες ψυχολόγων και ψυχίατρων.  

Περισσότερα από το VICE

Πόσο Πιθανό Είναι να Πάμε σε Πόλεμο με την Τουρκία;

Κουίζ: Πόσο Καλά Μπορείς να Διαβάσεις Αυτές τις Ανθρώπινες Εκφράσεις;

Δέκα Ερωτήσεις που Πάντα Ήθελες να Κάνεις σε Έναν Αντιφασίστα