Eίμαστε από τη Φύση μας Πολυγαμικοί;

Όταν ήμουν 11 χρόνων, ένας δάσκαλος με έβαλε να γράψω μία έκθεση για τις σεξουαλικές διαστροφές. Εκείνη την εποχή δεν είχαμε ίντερνετ στη Ρουμανία και τσόντες έβρισκες μόνο στα βίντεοκλαμπ - και μόνο soft porn. Αντ' αυτού λοιπόν, έψαξα στην βιβλιοθήκη των γονιών ενός φίλου, όπου βρήκα ένα βιβλίο με λεπτομερείς αναλύσεις και αναφορές στις ποικίλες σεξουαλικές διαστροφές. Στην αρχή του βιβλίου φυσικά, είχε ένα εκτενές αφιέρωμα στην ομοφυλοφιλία, έπειτα ακούμπαγε πλαγίως τον φετιχισμό και έκλεινε με κάποιες πληροφορίες σχετικά με τη ζωοφιλία και την νεκροφιλία.

Ευτυχώς, τα πράγματα έχουν αλλάξει λίγο από τότε. Σήμερα, η πλειοψηφία των ορθολογικά-σκεπτόμενων ανθρώπων, δεν κατατάσσει το BDSM και τα φετίχ ποδιού -καθώς και φυσικά το στοματικό σεξ και την ομοφυλοφιλία- στις διαστροφές. Ο περισσότερος κόσμος αντιλαμβάνεται απλώς ότι κάποιοι άνθρωποι την βρίσκουν έτσι και κάποιοι άλλοι αλλιώς. Αλλά αυτό με έκανε να αναρωτηθώ: όλα όσα ακούω απ' τους φίλους και όλα όσα διαβάζω στο διαδίκτυο για το σεξ και την βιολογία, ισχύουν;

Έχω ένα μεταπτυχιακό στη φιλοσοφία, με ειδίκευση σε θέματα φύλου και σεξουαλικότητας. Ακόμα όμως, δεν έχω τα προσόντα για να κάνω μία ανάλυση για αυτά τα ζητήματα μόνος. Γι 'αυτόν το λόγο ζήτησα τη βοήθεια της Δρ. Alina Rusu -βιολόγος και ψυχολόγος με ειδίκευση στην ψυχοβιολογία της σεξουαλικότητας, την ηθολογία και την εξελικτική ψυχολογία- μήπως και καταλάβω γιατί ώρες ώρες κολλάω με ορισμένα πράγματα και συμπεριφορές στο σεξ. Να κάποιες από αυτές.

ΤΟ ΣΤΟΜΑΤΙΚΟ ΣΕΞ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, ΒΙΟΛΟΓΙΚΑ

Το να αγγίζεις τα όργανα απέκκρισης της καλής ή του καλού σου με το στόμα σου, κανονικά δεν θα έπρεπε να είναι ευχάριστο. Είναι οι τρύπες από τις οποίες βγαίνουν κάτουρα, σκατά και διαφόρων ειδών υγρά με τα οποία κανονικά δεν θα έπρεπε να θέλεις να έρχεσαι σε επαφή πόσο μάλλον να θες να τα διερευνήσεις με τη γλώσσα σου.

Φυσικά, για τους περισσότερους, δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα: έχουμε την τάση να απολαμβάνουμε το στοματικό σεξ, είτε είμαστε οι παθητικοί αποδέκτες του, είτε είμαστε αυτοί που το κάνουν. Αλλά, η άποψη ότι δεν αρέσει σε όλο τον κόσμο τελικά, ίσως λόγω κάποιας βιολογικής προδιάθεσης, καλά κρατεί ακόμα.

Οι πρώτες μου σκέψεις: Το στοματικό σεξ είναι μια φυσιολογική συμπεριφορά που είμαστε βιολογικά προγραμματισμένοι να αναζητούμε και να απολαμβάνουμε, όπως η τροφή ή τα συνθετικά διεγερτικά. Ίσως ο σκοπός του είναι να δημιουργεί οικειότητα και να μειώνει το στρες. Ή ίσως συμβάλλει κατά κάποιο τρόπο στο bonding ενός ζευγαριού ή ίσως καθορίζει με κάποιον τρόπο τις σχέσεις εξουσίας, αναγκαίες για την ομαδική συνεργασία. Τα σκυλιά μυρίζουν το ένα τον πρωκτό του άλλου - αντίστοιχα οι άνθρωποι γλείφουν ο ένας τον πρωκτό του άλλου.

Μπορεί σαφώς να ισχύει και το αντίθετο - ίσως μερικοί άνθρωποι απλά δεν έχουν ορέξη για στοματικό λόγω βιολογίας.

Η γνώμη της ειδικού: Στην πραγματικότητα δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν ολόκληρο το είδος έχει εμμονή με την συγκεκριμένη συμπεριφορά. Στην εξελικτική ψυχολογία εξετάζουμε το πόσο διαδεδομένη είναι μία συμπεριφορά σε έναν μεγάλο αριθμό πολιτισμών, καθώς επίσης και σε ορισμένα ζώα, και τότε μόνο μπορεί να αποφασιστεί αν μία συμπεριφορά έχει το χαρακτήρα της καθολικότητας.

Δεν έχουν γίνει μελέτες που να εξετάζουν τα οφέλη για όσους παίρνουν μέρος σε τέτοιου είδους συμπεριφορές, σε σχέση με εκείνους που δεν το κάνουν. Υπάρχουν μερικές μελέτες που δείχνουν ότι το στοματικό σεξ στο ζευγάρι γίνεται αντιληπτό ως στοιχείο διαφοροποίησης του σεξουαλικού ρεπερτορίου του, και ότι σχετίζεται με τη μεγαλύτερη σεξουαλική ικανοποίηση τους.

ΤΟ ΣΕΞ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΑΙΝΕΤΙΚΟ MONO ΕΦΟΣΟΝ ΤΟ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΡΗΤΑ

Στις φιλελεύθερες κοινωνίες, το σεξ μεταξύ δύο συναινούντων ενηλίκων θεωρείται ένα διασκεδαστικό, ευχάριστο γεγονός. Ωστόσο, ορισμένοι έχουν απομονώσει τη λέξη «συναίνεση» και την έχουν εξυψώσει, κυριολεκτικά, σε άλλο level: ανάμεσα στους πιο φιλελεύθερους στοχαστές αυτών των φιλελεύθερων κοινωνιών, υπάρχει μια άτυπη συμφωνία ότι η ρομαντική ή σεξουαλική σχέση μπορεί να προσχωρήσει μόνο εφόσον έχει υπάρξει η ρητή προφορική συγκατάθεση και των δύο συντρόφων.

Για παράδειγμα, προκειμένου να μειωθεί ο αριθμός των βιασμών στα campus των πανεπιστημίων, το χρόνο που μας πέρασε η Πολιτεία της Καλιφόρνια πέρασε το νόμο «Yes Means Yes», αντικαθιστώντας τον παλαιότερο νόμο «No Means No». Σε περίπτωση που δεν ξέρεις σε τι αναφέρομαι, συνοπτικά για να έχεις σεξουαλική επαφή με κάποιο άλλο άτομο, θα πρέπει να έχεις λάβει την προφορική συγκατάθεση του εν λόγω ατόμου προκειμένου να προχωρήσετε στο σεξ, θα πρέπει δηλαδή να σου έχει πει ο άλλος «ΟΚ, ναι άντε προχώρα και βάλε το δάκτυλό σου μέσα μου».

Οι πρώτες μου σκέψεις: Ψιλοξενέρα. Φαντάσου να πρέπει να είσαι αναγκασμένος κάθε φορά να ρωτάς τον σύντροφό σου ένα από τα ακόλουθα κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής: «Είναι εντάξει, που έβαλα το χέρι μου στη μέση σου;» «Είναι εντάξει, αν τώρα που τα σώματά μας είναι κολλημένα το ένα με το άλλο, το πέος μου διογκωθεί παρά τη θέλησή μου;» «Είναι εντάξει, αν, την στιγμή της διείσδυσης, χαστουκίζεις τους γλουτούς μου με μία χαλαρή εώς μεσαίου μεγέθους ένταση;»

Ψιλοσκοτώνει τον αυθορμητισμό, δεν νομίζεις;

Ο νόμος στην Καλιφόρνια ψηφίστηκε με 100% σωστές προθέσεις, αλλά τελικά μου φαίνεται λίγο μάταιος. Η γλώσσα της αποπλάνησης είναι σωματική, δεν είναι λεκτική. Εκτός και αν καταλήξεις να φασώνεσαι με κάποιον ο οποίος είναι παντελώς ανίκανος να διαβάσει τα συνηθισμένα αρκετά προφανή σημάδια -όταν κάποιος βγάζει το παντελόνι του, ας πούμε, ή παίρνει το χέρι σου από το πισινό του, και το τοποθετεί πίσω από την πλάτη σου- το να ζητάς από κάποιον να πάρει την άδεια για κάθε κίνηση που κάνει είναι κυριολεκτικά ο πιο εύκολος και γρήγορος τρόπο να χαλάσεις το mood.

Η γνώμη της ειδικού: Μελέτες της ψυχοβιολογίας της σεξουαλικότητας που διερεύνουν τους παραγόντες που σχετίζονται με το βαθμό της ικανοποίησης ενός ζευγαριού δείχνουν ότι τα επίπεδα αυτά αυξάνονται όταν υπάρχει καλύτερη επικοινωνία.

Ψυχολόγοι που ειδικεύονται στο counselling ζευγαριών συνιστούν τη λεκτική επικοινωνία στα πρώτα στάδια της σχέσης αλλά και αργότερα, ιδίως προκειμένου να προλαμβάνονται ή να μειώνονται αγχωτικές καταστάσεις, ή προκειμένου να νιώθει πιο άνετα ο ένας με τον άλλον.

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΙΤΕ ΜΟΝΟΓΑΜΙΚΟΙ ΕΙΤΕ ΑΠΙΣΤΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΥΣΗ ΤΟΥΣ

Αυτή η συζήτηση έχει ανοίξει εδώ και πολλές δεκαετίες, ανάμεσα σε ανθρώπους που γουστάρουν αυτές τις συζητήσεις. Τα πιο συνηθισμένα ερωτήματα είναι: Εχουν οι άνθρωποι όπως οι πιγκουίνοι την τάση να επιλέγουν ένα σύντροφο για όλη τους τη ζωή; Ή είμαστε οι πιο άπιστοι από όλους;

Σύμφωνα με το Sex at Dawn: The Prehistoric Origins of Modern Sexuality -best-seller στον τομέα της εξελικτικής ψυχολογίας- οι άνθρωποι για το μεγαλύτερο μέρος της εξέλιξής μας είχαμε πολλαπλούς συντρόφους. Αυτό βασίζεται σε επιχειρήματα εξελικτικού τύπου που σχετίζονται με τον σεξουαλικό διμορφισμό, το μέγεθος των όρχεων και την όρεξή μας για καινοτομία.

Από την άλλη, αν και δεν καταλήγουν όλοι οι άνθρωποι σε σταθερές σχέσεις, ένας μεγάλος αριθμός στους πιο γνωσούς τύπους των κοινωνιών το κάνουν, κι αυτό δεν μπορεί να είναι απλώς μια σύμπτωση.

Οι πρώτες μου σκέψεις: Ε, τι να κάνουμε, είμαστε διαφορετικοί, έτσι δεν είναι; Η ανατροφή, η γεωγραφική τοποθεσία και η ηλικία, όλα παίζουν σημαντικό ρόλο. Εάν είσαι μια ελκυστική γυναίκα στα 20κάτι που ζεις σε μια πολυσύχναστη πόλη, οι πιθανότητες είναι ότι μάλλον θα κάνεις περισσότερο σεξ με περισσότερους συντρόφους από ό, τι ένας άνδρας στα 70κάτι του που ζει σε ένα χωριουδάκι στη μέση του πουθενά.

Η γνώμη της ειδικού: Οι συμπεριφορικές και εξελικτικές επιστήμες βασίζονται στην ιδέα ότι τα συστήματα αναπαραγωγής [μονογαμία, πολυγαμία, κλπ], είναι το αποτέλεσμα πιέσεων -αγγλιστί selection pressure- που προέρχονται από το περιβάλλον, όπως η πρόσβαση σε τροφή, το κλίμα, ο χώρος και ο χρόνος, ο αριθμός των συντρόφων κ.λπ.

Η πιο απλή απάντηση θα ήταν ότι το σύστημα αναπαραγωγής μιας κοινωνίας, δηλαδή, το κατά πόσον είσαι ή δεν είσαι μονογαμικός εν προκειμένω, εξαρτάται από τις πιέσεις και τις επιλογές που είχαν στην διάθεσή τους οι προηγούμενες γενιές στην κοινωνία στην οποία διαμένεις.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.