Αυτά τα Καλοκαιρινά Τραγούδια μάς Έχουν Κουράσει

Το καλοκαίρι πλησιάζει απειλητικά και μαζί του έρχονται και όλα αυτά τα κακόγουστα τραγούδια που το συνοδεύουν. Δεν ξέρουμε γιατί, αλλά με την έλευση του ζεστού καιρού και των πρώτων μπάνιων το ποιοτικό επίπεδο της μουσικής που ακούει ο κόσμος πέφτει στα πατώματα. Ίσως πρέπει να γίνει κάποια σχετική έρευνα πάνω στο θέμα, ώστε να καταφέρει η ανθρωπότητα να λύσει αυτό το κοινωνικό πρόβλημα. Κι εσύ θα έχεις βρεθεί σε κάποιο νησί ή ακόμη και παραλία, όπου παίζει μουσική και σιχτιρίζεις για τους ήχους που βασανίζουν τα αυτιά σου. Από ξεχασμένα hits τα οποία καλά κάνουν και μένουν ξεχασμένα, μέχρι κατά παραγγελία καλοκαιρινά κομματάκια του τύπου «μας έφτιαξες, μάστορα, θα πηδήξουμε απόψε». Από όλα έχει ο μπαξές του DJ. Ψυχολόγοι δεν είμαστε και έτσι δεν μπορούμε να βρούμε τη ρίζα του προβλήματος (πέραν του ότι σφίγγουν οι ζέστες), ώστε να το αντιμετωπίσουμε. Μπορούμε, όμως, να παραθέσουμε κάποια κομμάτια των οποίων η αναπαραγωγή θα έπρεπε να σταματήσει κάποια στιγμή, τουλάχιστον κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών.

Επιμέλεια κειμένου: Αντώνης Κωνσταντάρας

«Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα». No shit, Sherlock, εννοείται πως δεν κάνει κρύο. Αφού έχει γεμίσει χίπηδες που γράφουν κακή μουσική, πώς να κάνει; Γενικά, μισώ τη ζέστη και το γεγονός πως υπάρχει ένα τραγούδι που πανηγυρίζει επειδή τα μέλη της μπάντας γουστάρουν να ιδρώνουν πραγματικά, με ενοχλεί. Όποτε το ακούμε, αισθανόμαστε πως αυτομάτως βρομάω και θέλω απλώς να πάω σπίτι (ή στο ξενοδοχείο), να αφήσω το νερό στο ντους να τρέχει και να κλαίω ξαπλωμένος σε εμβρυακή στάση. Ευτυχώς, οι καλοκαιρινοί δισκοθέτες προτιμούν το Πίνω Μπάφους και Παίζω Pro, που τουλάχιστον έχει ένα ενδιαφέρον για εμάς τους ποδοσφαιρόφιλους.

Δεν λέω, αυτό το κομμάτι αλά Summer Nights της κακιάς ώρας είναι πολύ καλύτερο από όλα τα μυξοσκυλάδικα που παίζουν εκεί έξω. Όμως δεν παύει να έχει ένα από τα πιο σπαστικά ρεφρέν. Τι σκατά είναι το «μωρό μου καλοκαιρινό» και, δεύτερον, αφού μιλάει για τα αστέρια πάνω από το Αιγαίο και την τρελή θέα, γιατί έχουν πάει και έχουν γυρίσει το βιντεοκλίπ στη γαμημένη τρίτη μαρίνα της Γλυφάδας; Και εντάξει, σχόλασε από το κέντρο διασκέδασης που τραγούδαγε στις οκτώ το πρωί, μάζεψε τις χορεύτριες και πήγαν να γυρίσουν ένα κλιπ στο σκάφος κάποιου φίλου τους. Πόσο μυαλό θέλει για να πιάσεις λίγο πιο ανοιχτά και να μη φαίνεται από πίσω η πόλη;

Το πρόβλημά μου με αυτό το τραγούδι δεν είναι πως είναι κακό. Κάθε άλλο. Το πρόβλημά μου είναι πως όποιος DJ το παίζει σε μπιτσόμπαρο το καλοκαίρι γίνεται αυτομάτως πιο γραφικός και από την Ακρόπολη. Τέρμα. Αφού δεν ακούς Bob Marley, μην παίζεις Bob Marley. Είναι απλό. Τους θαμώνες που το χορεύουν σαν λοβοτομημένοι σκίουροι δεν θέλω να τους σχολιάσω. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τα Could You Be Loved και Jammin.

τραγούδι σε διάφορες λίστες με τα «καλύτερα καλοκαιρινά hits». Πραγματικά, πιστεύω πως το καλοκαίρι του Kid Rock περιλαμβάνει κυνήγι αρκούδας και κατάποση αμερικάνικης μπίρας στην καρότσα ενός Ford. Όλα αυτά, παρέα με τα redneck φιλαράκια του.

Τι σκατά συμβαίνει εδώ; Ειλικρινά, δεν ξέρω τι να πω γι' αυτό το πράγμα. Πρόκειται για μια μείξη λαϊκού, reggae, έντεχνου και dub με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη στα φωνητικά. Η παγίδα με αυτό το κομμάτι είναι πως σπάνια παίζει στα μπαρ, όμως θα το ακούσεις στις περισσότερες νησιώτικες ταβέρνες που θα επισκεφτείς. Δεν ξέρω αν θεωρείται κίνηση έξυπνου management, ώστε να τρως όσο πιο γρήγορα γίνεται και να αδειάζεις το τραπέζι, όμως το να τρως τη σαλατίτσα σου ήρεμος, χωρίς να έχεις πειράξει κανέναν, και να σκάει η φάση «Θωμά, είσαι σπίτι;», που αυτομάτως σου φέρνει την Πρωτοψάλτη να κάνει σερφ στο κέντρο της Αθήνας, είναι απάνθρωπο.

Ξεκινάμε από τα βασικά. Δεν ονομάζεις το συγκρότημά σου Δυτικές Συνοικίες αν δεν πρόκειται για χιπ χοπ γκρουπ με τίγκα street credibility. Κατά δεύτερον, όταν γράφεις ένα hit, προσλαμβάνεις κάποιον που να μπορεί να γυρίσει ένα βιντεοκλίπ της προκοπής. Ειλικρινά, παρακολουθώντας αυτό το έπος καγκουριάς αναρωτιέμαι ποιες μπορεί να ήταν οι οδηγίες του Έλληνα Στίβεν Σπίλμπεργκ που το σκηνοθέτησε. «Εδώ πρέπει να μπει ένα άλογο». Όχι, να αφήσετε το άλογο ήσυχο, δεν χρειάζεται να βάλετε το ζωντανό να ακούσει αυτό το αίσχος. Καθότανε χαλαρό στον στάβλο του, έτρωγε τον σανό του (ή ό,τι τρώνε τα άλογα τέλος πάντων), ίσως και λίγη ζαχαρίτσα και απλώς μια μέρα το αρπάξατε, του φορτώσατε μια τύπισσα στην πλάτη και σχεδόν το πνίξατε. Επίσης, κάποιος πρέπει να πει στην μπάντα πως δεν το έχουν με την κωμωδία, εκτός βέβαια αν το όλο κομμάτι είναι ένα κωμικό performance. «Όλο το νησί, ένα βότσαλο στα πόδια σου»… ένας μικρός Σαίξπηρ ζει ανάμεσά μας.

Όταν ακούω αυτό το σκουπίδι, αυτομάτως φαντάζομαι ένα μάτσο μεθυσμένους δαπίτες να φωνάζουν «Μύκονος» σε κάποια κάμερα. Επίσης, αναρωτιέμαι αν ο τραγουδιστής κατάφερε να χέσει, μιας και ακούγεται σαν καθυστερημένος δυσκοίλιος.

Περισσότερα από το VICE

Φωτογραφίες από τα Δωμάτια, τις Κουζίνες και τα Μπάνια Εργένηδων

Τρέλα με τις MILF: Γιατί Τόσο Πολλοί Άντρες Θέλουν να Πηδάνε Μανούλες

Δοκίμασα να Ζήσω σαν τον «Βασιλιά» Dan Bilzerian και Κατάλαβα Ποιο Είναι το Πρόβλημά του