Για πολλούς μαθητές, κακά τα ψέματα, η παρέλαση δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια πολύ καλή ευκαιρία να γλιτώσουν το τρίωρο «Γλώσσα-Γλώσσα-Μαθηματικά» κάνοντας πρόβες. Πρόβες, στις οποίες είσαι αναγκασμένος να μάθεις να περπατάς με την πλάτη ίσια και το κεφάλι ψηλά πατώντας το αριστερό πόδι στον ήχο της σφυρίχτρας του δασκάλου. Στην πραγματικότητα δεν γνωρίζεις και σίγουρα για ποιο λόγο το κάνεις όλο αυτό μέχρι να φτάσεις σε μία ηλικία που θα καταλάβεις ότι δεν έχει κανένα νόημα. Κι αν για λίγα μέτρα βαδίσματος μπορεί να καταφέρνεις να προσποιηθείς τον σοβαρό, πριν και μετά την παρέλαση όπου όλοι οι μαθητές μαζεύονται σε ένα χώρο, το τελευταίο που έχεις στο μυαλό σου είναι κάποιο εθνικό αίσθημα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αντίθετα το φλερτ με παιδιά από τα άλλα σχολεία, τα σηκωμένα πουκάμισα με τις χαλαρωμένες γραβάτες και τα τσιγάρα στα μουλωχτά, είναι αυτά που μάλλον δεν είδαν οι επίσημοι όταν περνάς κορδωμένος από μπροστά τους. Κι όλα αυτά μέχρι η μάνα σου, η θειά σου, η γιαγιά σου και όλο το συγγενολόι φωνάξουν «Γιώργο, Γιώργο», κουνώντας σημαιάκια, καταστρέφοντας τόσο τον «μύθο» σου στο μάζεμα πριν την παρέλαση όσο και αυτόν μετά.Περισσότερα από το VICE
Aπόγονοι Θυμάτων των Ναζί Έγιναν Χρυσαυγίτες
Ρωτήσαμε έναν Ειδικό Πώς η Προσφυγιά Επηρεάζει την Ψυχική Υγεία ενός Ανήλικου ΠαιδιούDekmantel Festival: Μιλήσαμε με Έναν από τους Διοργανωτές του Ολλανδικού Φεστιβάλ Λίγο Πριν Προσγειωθούν στη Θεσσαλονίκη
