Ένας Νευροεπιστήμονας Εξηγεί Γιατί Βλέπουμε Πορνό

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο Motherboard.

Ο David J. Linden, Ph.D. είναι καθηγητής στο The Johns Hopkins University School of Medicine και συγγραφέας του Touch: The Science of Hand, Heart and Mind.

Μετά από μια μεγάλη μάχη που περιείχε πολλές διαφορετικές ιατρικές διαδικασίες οδηγηθήκαμε στην εξωσωματική. Η γυναίκα μου θα ταλαιπωρούταν από αμέτρητες ενέσεις, εξετάσεις και χειρουργική επέμβαση. Ενώ η δική μου μικρή συνεισφορά θα ήταν να αυνανιστώ στα γραφεία του γιατρού.

Μου έδωσαν ένα πλαστικό κύπελλο και με οδήγησαν στο κατάλληλα διαμορφωμένο δωμάτιο. Στον τοίχο υπήρχαν ζωγραφιές που απεικόνιζαν θαλάσσια τοπία, τα έπιπλα ήταν καλυμμένα με γλιστερό ριχτάρι και υπήρχαν παντού βρώμικα περιοδικά- Penthouse, Playboy και λοιπά. Αυτό συνέβη το 1996, πριν τον κατακλυσμό από πορνό στο internet, τότε που εκείνοι που είχαν συγκεκριμένα γούστα ήταν άτυχοι. Ήθελε αγώνα για να ανάψεις, αλλά, στην πραγματικότητα, το περιοδικό έκανε την δουλειά του. Οπότε υπάκουσα άνοιξα το περιοδικό, γέμισα το κύπελλο και το παρέδωσα με ένα ανόητο χαμόγελο.

Ενώ οι αριθμοί της έρευνας είναι υποτιμημένοι, μια πρόσφατη δημοσκόπηση έδειξε ότι το 66% των ανδρών και το 41% των Αμερικανίδων βλέπουν τσόντες τουλάχιστον μια φορά το μήνα. Μια έρευνα για το Διαδίκτυο έδειξε ότι περίπου οι μισές αναζητήσεις αφορούν το πορνό, βέβαια πολύ επιμένουν ότι αυτό είναι μύθος και ότι το σωστό ποσοστό είναι στο 4%. Η αλήθεια παραμένει ασαφής παρόλα αυτά λίγοι αμφισβητούν το πόσο δημοφιλές είναι το πορνό.

Γιατί όμως είναι τόσο δημοφιλές; Υπάρχουν ποικίλες απαντήσεις σε αυτό το απλό ερώτημα. Ενώ κάποια πορνό χρησιμοποιούνται για να σε ανάβουν προκειμένου να κάνεις σεξ, η συντριπτική πλειονότητα της χρήσης του, τόσο από γυναίκες όσο και από άνδρες, είναι για να επιτύχουν οργασμό μέσω του αυνανισμού. Στην πραγματικότητα, πολλοί άνθρωποι θεωρούν ότι είναι δύσκολο να επιτύχουν οργασμό μέσω αυνανισμού, χωρίς τη χρήση του πορνό.

Αλλά γιατί το πορνό βοηθάει; Σε ψυχολογικό επίπεδο, μπορεί να πει κανείς ότι διευκολύνει τον αυτο-προκαλούμενο οργασμό με την αύξηση της σεξουαλικής διέγερσης, με την προώθηση φαντασιώσεων. Αυτές οι απαντήσεις είναι σωστές, αλλά υποψιάζομαι ότι είναι επίσης ελλιπείς και αποτυγχάνουν να ερμηνεύσουν νευροβιολογικά την αυτοικανοποίηση.

Είμαστε ρυθμισμένοι ώστε να δίνουμε λιγότερη σημασία στην αίσθηση που νιώθουμε όταν ακουμπιόμαστε μόνοι μας από όταν μας ακουμπάει κάτι άλλο. Αυτό συμβαίνει γιατί τα εξωτερικά ερεθίσματα είναι δυνητικά απειλητικά και κυριότερα για την επιβίωση μας.

Προσπαθήστε να γαργαληθείτε και δείτε την διαφορά με την αίσθηση που νιώθετε όταν κάποιος σας γαργαλάει. Η Sarah-Jayne Blakemore και οι συνεργάτες της στο Ινστιτούτο Νευρολογίας στο Λονδίνο πειραματίστηκαν με άτομα που από την μια τα γαργαλούσαν και την άλλη γαργαλιόντουσαν μόνα τους καθώς καταγράφονταν η λειτουργία του εγκεφάλου τους.

Το γαργάλημα οδήγησε σε ενεργοποίηση περιοχών του εγκεφάλου που εμπλέκονται στον εντοπισμό της τοποθεσίας και της ποιότητας του αγγίγματος καθώς και σε περιοχές που σχετίζονται με την θετική αίσθηση της αφής. Όταν όμως τα άτομα αυτογαργαλιόντουσαν η διέγερση των περιοχών ήταν μειωμένη.

Ωστόσο το αυτογαργαλητό προκαλούσε μια έντονη διέγερση στην παρεγκεφαλίδα, μια περιοχή του εγκεφάλου που λαμβάνει τόσο τα σήματα της αφής όσο και οδηγίες από άλλες περιοχές ώστε να ρυθμιστεί η κίνηση π.χ. η κίνηση των μυών που ρυθμίζουν το χέρι να γαργαλίσει. Η παρεγκεφαλίδα ενεργοποιείται κυρίως όταν οι εντολές για την κίνηση σχετίζονται με την αίσθηση της αφής. Έπειτα στέλνει σήματα σε άλλες περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με την αφή και έτσι μειώνεται η αίσθηση του γαργαλητού. Ουσιαστικά ο εγκέφαλος λέει πότε το ίδιο μας το χέρι μας γαργαλάει κι έτσι μειώνεται η αίσθηση.

Ο παραλληλισμός μεταξύ του γαργαλητού και του αυνανισμού είναι εμφανής. Και στις δύο περιπτώσεις διεγείρεται η παρεγκεφαλίδα και αυτό οδηγεί στην καταστολή της νευρωνικής δραστηριότητας που σχετίζεται με την αίσθηση και τα συναισθήματα που προκαλεί η αφή.

Για να αυξήσεις την αίσθηση από τον αυνανισμό πρέπει είτε να φαντασιωθείς είτε να χρησιμοποιήσεις πορνό. Και οι δύο επιλογές οδηγούν στην διέγερση περιοχών στον εγκέφαλο που σχετίζονται με οπτικά και αισθητηριακά ερεθίσματα. Ακόμη κι όταν διαβάζεις μια sexy ιστορία, αντί να βλέπεις sexy εικόνες, ενεργοποιούνται εντονότερα περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με την όραση καθώς δημιουργείται η φανταστική εικόνα στο μυαλό σας.

(Σημειώστε, ότι με βάση τις γνώσεις μου, αυτή η θεωρία δεν έχει δοκιμαστεί στο εργαστήριο-και είναι αδύνατο να χρηματοδοτηθεί από κυβέρνηση. Αλλά θα ήταν εύκολο να γίνει σκανάρωντας εγκεφάλους αντρών και γυναικών που αυνανίζονται όταν βλέπουν κι όταν δεν βλέπουν πορνό.)

Το ότι φτιάχνεσαι βλέποντας τσόντες και αγγίζοντας τον εαυτό σου προκαλείται από τις νευρικές πληροφορίες που λαμβάνονται από τον οπίσθιο νησιωτικό φλοιό, το κύριο κέντρο του φλοιού που ενεργοποιείται με χάδια και από ένα κομβικό σημείο του εγκεφάλου. Εκτός από τις νευρικές ίνες που ενεργοποιούνται με τα χάδια, στον οπίσθιο νησιωτικό φλοιό φτάνουν επίσης επεξεργασμένες οπτικές πληροφορίες. Κι όμως απλά βλέποντας μια ταινία ενός σώματος που χαϊδεύεται ενεργοποιείται ο οπίσθιος νησιωτικός φλοιός με τον ίδιο τρόπο σαν να χαϊδεύουν εσένα. Η διέγερση με πορνό των κέντρων αίσθησης της αφής εξουδετερώνει την δράση της παρεγκεφαλίδας, η οποία θα μειώνε την αίσθηση του αυτο-αγγίγματος. Οπότε με το πορνό επιτυγχάνεται ευκολότερα ο οργασμός.

Εάν η χρήση του πορνό δεν εξουδετέρωνε τα παρεγκεφαλιδικά κυκλώματα που μειώνουν την αίσθηση που προκαλείται όταν αγγίζουμε τον εαυτό μας, δεν θα βοηθούσε στην μαλακία οπότε δεν θα έπαιζε τόσο μεγάλο ρόλο στην πολιτισμική και ιδιωτική ζωή μας.