Αν κλείσεις τα αυτιά σου τι ακούς; Λογικά τίποτα θα απαντήσετε, εγώ ακούω ένα συνεχόμενο βουητό, μεταλλικούς και συριστικούς ήχους. Σταμάτησα να «ακούω» την σιωπή εννέα χρονών και δεν θυμάμαι καν πως είναι γιατί την αντικατέστησαν οι εμβοές. Μοιάζουν άλλοτε σαν σφυρίγματα, τζιτζίκια, με βουητό της θάλασσας, με θροΐσματα κι όλα αυτά τα ακούω συνεχόμενα κάθε μέρα και ταυτόχρονα με όλους τους εξωτερικούς ήχους. Είκοσι χρόνια τώρα αντέχω, χωρίς φαρμακευτική αγωγή, αυτή την ηχητική οργανική επανάληψη.

Οι εμβοές δεν προέρχονται από το περιβάλλον, είναι ποικιλόμορφοι ήχοι με διακυμάνσεις στην ένταση και τη συχνότητα ενώ δεν παρουσιάζοντε στον ίδιο βαθμό σε όλους.

«Αφορά ήχους που είτε ακούγονται σε ένα αυτί, είτε και στα δύο ή είναι διάχυτες στο κεφάλι. Τα αίτια μπορεί να είναι από κάτι απλό όπως συγκέντρωση κεριού στο αυτί, μέχρι όγκος. Χρειάζεται εξονυχιστική εξέταση από ωτορυνολαρυγγολόγο με ειδικές εξετάσεις (ακοολογικός και ενδοσκοπικός έλεγχος) ώστε να διευρκινιστεί η πιθανή αιτία του συμπτώματος. Σε πολλούς ασθενείς βασική αιτία είναι το πρόβλημα από κροταφογναθική αρθρώση, χρόνιες ιγμορίτιδες, κυκλοφοριακό, αποφρακτική άπνοια, στραβό διάφραγμα. Μπορεί να αφορά καθαρά πρόβλημα στα αυτιά ή οι εμβοές να είναι αντανακλαστικές αιτίες ενώ είναι απαραίτητη η αξονική μαγνητική τομογραφία για να έχουμε ολοκληρωμένη διάγνωση. Η θεραπεία είναι ανάλογη με το αίτιο. Από φαρμακευτική αγωγή, χειρουργική επέμβαση μέχρι και η εφαρμογή ειδικών συσκευών. Σημαντικό είναι πριν αποδώσουμε τις εμβοές σε ψυχολογικά αίτια να διερευνήσουμε με εξονυχιστικές εξετάσεις τις αιτίες για να μην διαφύγει κάτι από την διάγνωση», αναφέρει η Ανατολή Παταρίδου, Χειρουργός Ωτορινολαρυγγολόγος.

Η δική μου όμως διάγνωση είναι διαταραχή του κεντρικού νευρικού συστήματος.

Θεραπεία δεν υπάρχει, ανάλογα την αιτία δίνονται φαρμακευτικές αγωγές για τον κατευνασμό τους και συμπληρωματικές που περιλαμβάνουν από ηχοκάλυψη, κανόνες υγιεινής διατροφής, αποφυγή καταχρήσεων, θεραπεία επανεκπαίδευσης για τις εμβοές, βιοανάδραση ή βελτίωση με χειρουργική επέμβαση και ψυχοθεραπεία.

Όταν ζητούν οι γιατροί το ιστορικό με ρωτάνε ποια αγωγή ακολουθώ. Απαντώντας τους ότι δεν έχω πάρει, το βλέμμα τους με καρφώνει με απορία ρωτώντας πως τα καταφέρνω.

Όπως σημειώνει ο Νευρολόγος Γεώργιος Βλάχος «είναι η τελευταία επιλογή μας να δώσουμε αντικαταθλιπτικά όταν γίνεται σωματοποίηση άγχους. Μπορεί οι εμβοές να προέρχονται από ανεύρισμα και αν είναι ψυχογενείς πλέον οι αιτίες συστήνεται αντικαταθλιπτική αγωγή, αλλά τις περισσότερες φορές βοηθάει τους πάσχοντες να τις αντιμετωπίσουν με συμπεριφορική γνωσιακή ψυχοθεραπεία».

Την ασθένεια την αντιμετωπίζει το 10% του γενικού πλυθυσμού και υπολογίζεται ότι το 28% έως 60% των ασθενών που πάσχουν από σοβαρής μορφής εμβοές έχει αναφερθεί ότι παράλληλα πάσχουν από κατάθλιψη και γίνονται νευρικοί.

Έπαθα κατάθλιψη, δεν μπορούσα να αντέξω μέσα στους ήχους, ένιωθα ανασφάλεια γιατί δεν ήταν θέμα αντοχής αλλά μίας εκφυλιστικής εξοικείωσης του οργανισμού μου. Είχα αϋπνίες ενώ άρχισα να μιλάω πιο δυνατά για να τις καλύπτω. Στο σχολείο παρουσίασα πρόβλημα στην παρακολούθηση μαθημάτων, εμφάνισα δυσλεξία ενώ η συγκέντρωση για εμένα και η υπομονή αποτελούσε στοίχημα κάθε μέρα για τα πιο απλά πράγματα.

Το δωμάτιο μου έγινε το εργαστήριο πειραματισμού μου για να βρώ λύση αλλά πολλές φορές μετατρεπόταν στην ψυχολογία μου σαν φυλακή και για να "ξεχαστώ" ασχολήθηκα με τον αθλητισμό. Για να καταλάβετε πόσο ενοχλητικό και δύσκολο είναι, η επανάληψη ήχων αποτελούσε και αποτελεί ένα απο τα συχνά βασανιστήρια. Χρησιμοποιήθηκε και στο Γκουαντανάμο αναγκάζοντας τους κρατούμενους να ακούν κατ επανάληψη τους ίδιους ήχους ή τραγούδια για βδομάδες μέχρι να σπάσουν.

Οι γιατροί, μου πρότειναν να εστιάζω την προσοχή μου σε οτιδήποτε εκτός απο τις εμβοές γιατί επιδεινώνει το πρόβλημα, πράγμα καθόλου εύκολο. Απέρριψα τις προτεινόμενες ιατρικές μουσικές χαλάρωσης, τις βαριόμουν αλλά με βοήθησε η έντονη μουσική, με "χαλάρωνε", ένιωθα μικρή μέσα σ' αυτή την ηχητική έκρηξη.

Δεν έλειψαν και οι εθισμοί όπως τσιγάρο και το ποτό. Αντιλήφθηκα ότι τελικά αυτό που δεν ήθελα να πάθω με την φαρμακευτική αγωγή το πάθαινα με αυτά.

Οι γιατροί συμβουλέουν ότι τσιγάρο, ποτό και καφεΐνη θα επιτείνουν τις εμβοές κάτι που τελικά ανακάλυψα με σκληρό τρόπο. Σίγουρα δεν βίωσα εύκολες στιγμές και δεν νιώθω ότι είμαι νικητής χωρίς πατέντες.

Η υποστήριξη των ψυχολόγων μοιάζει να είναι απαραίτητη στις χρόνιες περιπτώσεις. «Οι επαναλαμβανόμενες εμβοές μπορεί να οδηγήσουν σε στρες, αργότερα σε πανικό και να δυσκολέψουν την ζωή του ασθενούς. Όταν προκαλεί αϋπνίες, γίνεται ο ασθενής νευρωτικός και συμπεριφέρεται εμμονικά σε σχέση με τις εμβοές. Εκεί θα χρειαστεί να τον παραπέμψουμε σε ψυχίατρο/νευρολόγο για φαρμακευτική αγωγή εφόσον έχουμε αποκλείσει άλλες μεθόδους. Ο ρόλος της ψυχοθεραπείας είναι σημαντικός και βοηθάει συμπληρωματικά με την ιατρική αγωγή» λέει ο ψυχοθεραπευτής Γιώργος Πανταζόπουλος.

Σε εμένα όμως η μουσική που έμοιαζε σαν ψυχοθεραπεία μετατράπηκε ο πιο επικίνδυνος εχθρός μου, ένα άλλο τέρας ήχων με έπνιγε. Εκκολαπτόταν η εξάρτησή του έντεκα χρόνια και πλέον σκεφτόμουν, έτρωγα, διασκέδαζα, ερωτοτροπούσα, κοιμόμουν, «συγκεντρωνόμουν», όλα εξαρτιόντουσαν με το αν θα άκουγα μουσική ή όχι, ήταν εμμονή. Είχα δημιουργήσει "ξόρκια" τραγουδιών που με γαληνεύαν, σαν ένα ηχητικό διατροφολόγιο. Γινόμουν επιθετική όταν απουσίαζε. Μοιάζει παράξενο αλλά χρειάστηκε να «αποτοξινωθώ» απο την μουσική.

Σήμερα αποκτώντας έναν καλύτερο τρόπο ζωής νιώθω πολύ πιο δυνατή μέσα σε αυτό ενώ αποφάσισα να αποδεχθώ την ασθένεια. Έκανα τις εμβοές σύμμαχους, για πρώτη φορά τις ονόμασα "σιωπή". Δεν προτείνω τον δικό μου δρόμο σαν λύση γιατί σίγουρα απο το να χάσεις το μυαλό σου είναι καλύτερα να πάρεις φαρμακευτική αγωγή.

Περισσότερα από το VICE

Τα Ναρκωτικά των Τζιχαντιστών

Πως Είναι να Είσαι Μυστικός Πράκτορας του FBI

Αυτό Είναι το Σεξ που Θέλεις να Ξεχάσεις