Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να στήσεις ένα πάρτι, είτε έχουμε να κάνουμε με την ζωή, είτε με τον θάνατο. Κάποιοι πενθούν για την απώλεια ενός αγαπημένου τους προσώπου με εκκλησιαστικούς ύμνους και προσευχές. Άλλοι επιλέγουν να γλεντήσουν τον θάνατό τους με ξίδια και ντισκομπάλες. Σε κάποιες επαρχίες της Κίνας, το πάνε ένα βήμα παραπέρα και «νοικιάζουν» στριπτιζέζ, κάτι που δεν χαροποιεί ιδιαίτερα την κυβέρνηση της χώρας.

Την Πέμπτη που μας πέρασε, το Υπουργείο Πολιτισμού της Κίνας εξέδωσε μια δήλωση, στην οποία γίνεται λόγος για δύο πρόσφατες «χυδαίες» δραστηριότητες σε ισάριθμες κηδείες. Η πρώτη συνέβη σε μια κηδεία στην Handan, όπου έξι performer έστησαν ένα burlesque show, με τις φωτογραφίες της εκδήλωσης να κυκλοφορούν στο διαδίκτυο και να απεικονίζουν μα γυναίκα να χορεύει σε έναν στύλο ανάμεσα στους πενθούντες. Στην δεύτερη, στην ανατολική επαρχία του Jiangsu, τρεις γυναίκες έκαναν στριπτίζ κατά την διάρκεια της κηδείας ενός ηλικιωμένου. Και στις δύο περιπτώσεις, οι υπεύθυνοι για τις «εκδηλώσεις» δέχτηκαν πρόστιμα, με το Υπουργείο να συνεργάζεται πλέον με τις τοπικές αρχές, θέλοντας να αποτρέψει την περαιτέρω διάδοση τέτοιων «πορνογραφικών συμβάντων».

Σε περίπτωση που δεν είναι προφανές, τα στριπτίζ σε κηδείες δεν είναι κάποιο παραδοσιακό κομμάτι της Κινεζικής κουλτούρας, αλλά δεν είναι και κάποια ολότελα καινούργια μόδα. Το 2006, το κρατικό τηλεοπτικό κανάλι China Central Television, παρουσίασε μια εκπομπή με θέμα τις κηδείες σε επαρχιακές πόλεις, στις οποίες χρησιμοποιούνταν στριπτιζέζ « για να προσελκύσουν περισσότερο κόσμο». Οι στριπτιζέζ πολλές φορές εμφανίζονταν με φίδια ή ζητούσαν από τους άντρες να βγάλουν τα παντελόνια τους και να συμμετάσχουν στο σόου. Μετά την προβολή της εκπομπής, τέτοια «event» απαγορεύτηκαν, με την κυβέρνηση της χώρας να στήνει μια 24ωρη τηλεφωνική γραμμή όπου ο κόσμος μπορούσε να καταγγέλλει τέτοιου είδους «ατοπήματα» σε κηδείες.

Οι στριπτιζέζ σε γάμους υπάρχουν εδώ και χρόνια σε κηδείες της επαρχιακής Ταιβάν. Ο ανθρωπολόγος Marc Moskowitz γύρισε το 2011 το ντοκιμαντέρ με τίτλο Dancing for the Dead: Funeral Strippers in Taiwan. Όπως μου είπε: «Δεν υπάρχει αμφιβολία πως αυτό που βλέπουμε στην Κίνα, προέρχεται από την Ταιβάν». Ο Moskowitz αναφέρεται στα περίφημα Electric Flower Cars, μια μόδα της δεκαετίας του 80, που αφορούσε φορτηγά πάνω στα οποία χόρευαν, τραγουδούσαν και ενίοτε έβγαζαν τα ρούχα τους διάφορες γυναίκες ως «θέαμα» για κηδείες. H εν λόγω τάση σύμφωνα με στοιχεία που έχει δει ο Moskowitz, ίσως υπάρχει και από τα 1800, αλλά σίγουρα δεν ήταν τόσο διαδεδομένη.

Ο λόγος που στήνονται τέτοιες εκδηλώσεις, είναι βασικά για να «ελαφρύνουν» την ατμόσφαιρα της κηδείας, μια διαδικασία που πρέπει να αποτελεί έναν γιορτινό φόρο τιμής στον θανόντα και όχι κάποιο λυπηρό γεγονός. Άλλωστε, όπως τονίζει ο Moskowitz, το karaoke είναι πολύ δημοφιλές στις κηδείες της Κίνας, κάτι που ο ίδιος συνδέει σαφώς με τα Electric Flower Cars. Όπως τόνισε και η εφημερίδα Wall Street Journal την προηγούμενη Πέμπτη, όταν μια κηδεία καταφέρνει να μαζέψει πολύ κόσμο στην Κίνα, θεωρείται ως σημάδι πως ο νεκρός θα έχει μια καλή ζωή στον άλλο κόσμο, οπότε τι καλύτερο για να φέρεις πολύ κόσμο από μερικές γυμνές γυναίκες;

Ο Moskowitz παραδέχεται πως βρήκε τη όλη τάση κάπως αλλόκοτη όταν άρχισε να την ερευνά αλλά πλέον θεωρεί πως «μου αρέσει η ιδέα να γιορτάζει κανείς την ζωή κάποιου αντί να θρηνεί, με όποιον τρόπο και να γίνεται αυτό», προσθέτοντας πως αν κάποιος θέλει να πληρώσει για τέτοιες υπηρεσίες στην κηδεία του, τότε «θα πρέπει να είναι ελεύθερος να το κάνει».