Η αλήθεια είναι πως μέχρι πρότινος, δεν είχα ασχοληθεί με το 4chan. Μπορεί να είχα μπει δύο - τρεις φορές για να χαζέψω ή να είχα πετύχει κάποιο άρθρο σχετικά με τον δημοφιλή αυτό διαδικτυακό προορισμό, όμως μέχρι εκεί. Όχι επειδή δεν το γούσταρα, ίσα - ίσα, απλώς φοβόμουν πως θα κολλούσα για πάντα στα ατελείωτα threads του.

Τελευταία όμως, έχω γίνει τακτικός θαμώνας του, ενώ έχω καταφέρει να κοντρολάρω και τον χρόνο που θα «καίω» εκεί μέσα. Με μεγάλη μου χαρά, ανακάλυψα πως το 4chan είναι πολύ πιο ενδιαφέρον και διαφορετικό απ' ότι πίστευα. Η Random φάση του «b», του είχε δώσει ένα κακό όνομα όλα αυτά τα χρόνια, αλλά όλα αυτά θα τα εξηγήσω πιο κάτω.

Άλλωστε πόσο κακό μπορεί να είναι ένα site το οποίο πωλήθηκε.

Ας το πιάσουμε από την αρχή.

Πριν από σχεδόν δώδεκα χρόνια, ένας δεκαπεντάχρονος από τη Νέα Υόρκη, ονόματι Christopher Poole, ξεκίνησε ένα forum στο οποίο γινόντουσαν αρχικά συζητήσεις για Manga και Anime. Το site ήταν επηρεασμένο από το αντίστοιχο Γιαπωνέζικο, 2chan το οποίο λειτουργούσε ήδη από το 1999 και είχε δημιουργήσει τη δική του κοινότητα. Με τον καιρό, το 4chan άρχισε να μεγαλώνει και προστέθηκαν νέα boards για κάθε λογής θέμα. Πλέον, μπορείς να συζητήσεις εκεί για μουσική, κινηματογράφο, πολιτική και ότι άλλο γουστάρεις. Άξιο αναφοράς είναι και το γεγονός, πως μέχρι πριν λίγες ημέρες, το site λειτουργούσε με 4 βασικούς εθελοντές και μοναδικό Administrator τον Poole. Φυσικά, υπήρχαν και κάποιοι χρήστες που έκαναν «ξεκαθάρισμα» στα αντίστοιχα boards, αλλά αν σκεφτεί κανείς την επισκεψιμότητα αλλά και τον αριθμό των post που γίνονται καθημερινά εκεί, μπορεί εύκολα να καταλάβει πως η μικρή ομάδα του 4chan κατάφερε να πετύχει το αδύνατο. Να κρατήσει ένα τέτοιο εγχείρημα ζωντανό.

Ουσιαστικά είναι ένα forum, το οποίο επίτηδες έχει μείνει σχεδόν το ίδιο σε design από το 2003, με πολλά boards και threads. Όλοι οι χρήστες είναι ανώνυμοι με μοναδικό όνομα, τον αριθμό του post τους ο οποίος αλλάζει κάθε φορά που αναρτούν κάποια απάντηση. Τα θέματα ανεβοκατεβαίνουν ανάλογα με τις καινούριες απαντήσεις που έχουν, ενώ, μόλις φτάσουν σε έναν συγκεκριμένο αριθμό απαντήσεων, σβήνονται και χάνονται για πάντα. Το κάθε board έχει τους δικούς του κανόνες και όποιος δεν τους ακολουθεί τρώει ban. Έτσι, με όπλο σου την ανωνυμία, μπορείς να κάνεις ότι θέλεις μέσα στα πλαίσια του εκάστοτε board.

Το "b" board του 4chan, αποτελεί το πιο ιδιαίτερο μέρος του. Ίσως να είναι και το πιο ιδιαίτερο μέρος σε όλο το Ίντερνετ. Η φάση είναι πως δεν υπάρχουν κανόνες σχετικά με το τι μπορείς να ποστάρεις. Για να καταλάβεις, εκεί έχουν γίνει πράγματα τα οποία έχουν καταλήξει ουκ ολίγες φορές στις ειδήσεις και έχουν στείλει τον δημιουργό του site στα δικαστήρια. Για παράδειγμα, σε κάποια φάση, μπήκε ένας τύπος και έκανε ένα thread στο οποίο έλεγε πως αν κάποιος πετύχει τον κωδικό του post του (συνηθισμένο παιχνίδι του 4chan που προσπαθείς να μαντέψεις τον κωδικό του post σου), θα τους έλεγε που βρίσκεται η κοπέλα της φωτογραφίας που είχε αναρτήσει. Έπειτα από πολλές προσπάθειες, κάποιος χρήστης πέτυχε τον κωδικό του και έτσι ο ανώνυμος χρήστης, έδωσε κάποιες συντεταγμένες. Λίγες ώρες μετά, η αστυνομία ξέθαβε το άψυχο σώμα της νεαρής κοπέλας που μέχρι εκείνη τη στιγμή αγνοούνταν. Αυτό μάλιστα, δεν είναι καν το πιο ακραίο πράγμα που έχει γίνει σε αυτό το board. Έχουν υπάρξει άνθρωποι που έχουν προαναγγείλει πως θα μπουν σε κολέγια για να σκοτώσουν κόσμο. Μάλιστα, ένας από αυτούς, είπε πως θα το κάνει για να σπάσει το ρεκόρ νεκρών του προηγούμενου. Επίσης, πολλοί άνθρωποι έκαναν απόπειρες αυτοκτονίας ζωντανά και on camera, με τους ανώνυμους χρήστες να τους παρακολουθούν. Κάποιοι από αυτούς, τους ενθάρρυναν κιόλας.

Όλοι γνωρίζουμε τη γνωστή ομάδα διαδικτυακού ακτιβισμού με το όνομα Anonymous. Αυτό που ίσως πολλοί δεν γνωρίζουν όμως, είναι το γεγονός πως η εν λόγω ομάδα, ξεκίνησε μέσα από τα boards του 4chan. Συγκεκριμένα, κάπου μέσα στο 2003, κάποιοι χρήστες του, είχαν την ιδέα της συγκρότησης μιας ομάδας από χάκερ που θα έκανε επιθέσεις με διάφορους τρόπους μέσω διαδικτύου. Αυτές οι δράσεις ονομάζονται πλέον Hacktivism.

Η αλήθεια είναι πως σχεδόν όποιο meme παίζει εκεί έξω, έχει ξεκινήσει από το 4chan.

Όλοι θυμόμαστε τον κακό χαμό που είχε γίνει πέρσι, όταν κάποιος έβγαλε στη φόρα γυμνές φωτογραφίες που είχε καταφέρει να κλέψει από τα κινητά δεκάδων star του Χόλιγουντ (και του Terry Richardson ο οποίος, δεν νομίζω πως νοιάστηκε ιδιαίτερα). Αυτό λοιπόν, έγινε μέσω 4chan. Οι φωτογραφίες κυκλοφορούσαν για μερικούς μήνες κρυφά, μέσω χρηστών που χρησιμοποιούσαν διάφορα κόλπα για να τις ανταλλάξουν όμως μετά από λίγο καιρό, ανέβηκαν όλες στο site και ο ανώνυμος hacker, έγινε ήρωας για πολλούς.

ΟΚ, το μεγαλύτερο μέρος του είναι γεμάτο τρολ και άρρωστους τύπους. Όμως, σε κάποια συγκεκριμένα boards, γίνονται σοβαρές συζητήσεις με σωστό φιλτράρισμα από τους ελεγκτές. Στο 4chan, μπορείς να δεις βίντεο μέσα από εμπόλεμες ζώνες, τρομοκρατικές οργανώσεις και πολλά άλλα. Υλικό, σκληρό που δεν θα έβλεπες ποτέ στις ειδήσεις. Επίσης, μπορείς να μάθεις για πράγματα που συμβαίνουν σε μέρη που δεν έχεις πρόσβαση, πέραν των μέσων ενημέρωσης, από απλούς ανθρώπους που μένουν εκεί. Αυτό από μόνο του, μετατρέπει το site σε κάτι το ξεχωριστό μέσω του οποίου ίσως, μείνει κάτι. Αν κάποιος κρατάει το υλικό πριν αυτό χαθεί για πάντα. Επίσης, μπορείς να μιλήσεις για το χόμπι σου, να πάρεις ιδέες για DIY κατασκευές που θα βοηθήσουν την καθημερινότητα σου και να δεις porn, όποια είναι και τα γούστα σου.

Eleven and a half years of @4chan, in numbers: pic.twitter.com/YhzUy0XbvQ
— 4chan (@4chan) January 21, 2015

Τον Ιανουάριο, συνέβη ένα μεγάλο γεγονός για τον κόσμο του τεράστιου αυτού site. Ο ιδρυτής του και μοναδικός administrator του, ο εικοσιεξάχρονος Christopher Poole, ανακοίνωσε την αποχώρηση του από το 4chan. Γνωστός στο ευρύτερο κοινό ως «moot», ο Poole, κατάφερε όλα αυτά τα χρόνια να «τρέξει» μόνος του ένα από τα μεγαλύτερα communites στο internet. Όμως, όπως αναφέρει και ο ίδιος σε συνεντεύξεις του, πλήρωσε πολλές φορές το τίμημα. Κυρίως δικαστικά. Για λίγους μήνες, το site έτρεχε στον αυτόματο πιλότο και το μέλλον του φαινόταν σχετικά αβέβαιο. Αυτό όμως άλλαξε πριν από λίγες ημέρες. Το 4chan εν τέλει, πωλήθηκε και πλέον έχει έναν καινούριο ιδιοκτήτη. Το αστείο της υπόθεσης είναι πως ο νέος αυτός ιδιοκτήτης, δεν είναι άλλος από τον Hiroyuki Nishimura, τον δημιουργό δηλαδή του 2chan και είδωλο του Noole.

Μια νέα εποχή λοιπόν ξεκινά για ένα από τα πιο ιστορικά communities του internet και το σίγουρο είναι πως βρίσκεται σε καλά και έμπειρα χέρια.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.