Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο i-D Australia.Η Evangeline Davis βγάζει φωτογραφίες που θυμίζουν παλιά, ξεχασμένα καλοκαιρινά απογεύματα με φίλους. Τότε που ήσουν μεγάλος για να παίξεις και μικρός για να κάνεις οτιδήποτε άλλο, οπότε δανειζόσουν τη φωτογραφική της μαμάς σου και περνούσες ώρες στήνοντας αυθόρμητες φωτογραφίες. Η φωτογράφος από το Wellington προσφέρει ένα σαφές όραμα εύθραυστης παιδικότητας κι αυτό δεν προκαλεί έκπληξη, καθώς η ίδια μόλις αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο και εξακολουθεί να είναι σχετικά κοντά σε αυτά τα σκασμένα χείλη, τα χτυπημένα γόνατα και τα αναψοκοκκινισμένα πρόσωπα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Το Touchy, το φωτογραφικό βιβλίο που δημιούργησε για την πτυχιακή της, την έκανε να περιπλανηθεί σε όλη τη Νέα Ζηλανδία αναζητώντας κορίτσια για να φωτογραφίσει. Κάπου στην πορεία συνειδητοποίησε ότι είχε αποκτήσει μεγάλο fan club, τα εισερχόμενα μηνύματά της ήταν γεμάτα προτάσεις για συνεργασίες και είχε κάνει πολλές νέες φίλες. Τις έλκυε η δουλειά της, αλλά και το πόσο ανοιχτή είναι, με έντονη ενσυναίσθηση. Αποτύπωσε τα κορίτσια χρησιμοποιώντας αναλογική κάμερα, έχοντας παρατηρήσει ότι «οι κοπέλες ένιωθαν πιο άνετα χωρίς το κουμπί επισκόπησης».
i-D: Φωτογραφίζεις κυρίως νεαρές γυναίκες. Τι θέλεις να εξερευνήσεις με τις εικόνες σου;
Evangeline Davis: Οι φωτογραφίες που βγάζω τώρα τελευταία με έχουν κάνει να αμφισβητήσω πολλά πράγματα που αποδεχόμουν καθώς μεγάλωνα. Για παράδειγμα, τα σημερινά πρότυπα ομορφιάς προέρχονται από τον χώρο της μόδας και των ΜΜΕ, αλλά δεν αντικατοπτρίζονται στην πραγματική ζωή. Αρχικά ήθελα να γίνω φωτογράφος μόδας, αλλά η έκθεσή μου στη βιομηχανία της μόδας μού έδειξε ότι η εκπροσώπηση των κοριτσιών στον κόσμο της μόδας ήταν πολύ περιορισμένη. Δεν είναι τόσο περιορισμένη πια, αλλά πριν από λίγα χρόνια ήταν όλες τους λευκές «οδοντογλυφίδες». Δεν έβλεπα τον εαυτό μου σε αυτά τα κορίτσια. Νομίζω ότι τότε αποφάσισα ότι ήθελαν να φωτογραφίζω τις κοπέλες με διαφορετικό τρόπο.Μίλησέ μας για το Touchy, το φωτογραφικό βιβλίο για την πτυχιακή σου.
Διάλεξα αυτό τον τίτλο διότι συνειρμικά σε κάνει να σκέφτεσαι «ευαίσθητο θέμα» και επίσης επειδή πολλές από τις φωτογραφίες μου έχουν έντονη υφή. Έχω φωτογραφίσει περίπου 60 κοπέλες συνολικά και ήταν πολύ δύσκολο να αποφασίσω ποιες φωτογραφίες να συμπεριλάβω στο τελικό βιβλίο. Ταξίδευα συχνά στο Βόρειο Νησί για να βγάλω φωτογραφίες, αλλά κατάφερα να κάνω εξορμήσεις και στο Wellington. Έμαθα πολλά από τα κορίτσια που τράβηξα. Κάθε φορά που είμαι πίσω από τον φακό σκέφτομαι «ουάου! Αν ήμουν όπως εσύ στα 17, η ζωή μου δεν θα ήταν τέτοια ταλαιπωρία!»
Evangeline Davis: Οι φωτογραφίες που βγάζω τώρα τελευταία με έχουν κάνει να αμφισβητήσω πολλά πράγματα που αποδεχόμουν καθώς μεγάλωνα. Για παράδειγμα, τα σημερινά πρότυπα ομορφιάς προέρχονται από τον χώρο της μόδας και των ΜΜΕ, αλλά δεν αντικατοπτρίζονται στην πραγματική ζωή. Αρχικά ήθελα να γίνω φωτογράφος μόδας, αλλά η έκθεσή μου στη βιομηχανία της μόδας μού έδειξε ότι η εκπροσώπηση των κοριτσιών στον κόσμο της μόδας ήταν πολύ περιορισμένη. Δεν είναι τόσο περιορισμένη πια, αλλά πριν από λίγα χρόνια ήταν όλες τους λευκές «οδοντογλυφίδες». Δεν έβλεπα τον εαυτό μου σε αυτά τα κορίτσια. Νομίζω ότι τότε αποφάσισα ότι ήθελαν να φωτογραφίζω τις κοπέλες με διαφορετικό τρόπο.Μίλησέ μας για το Touchy, το φωτογραφικό βιβλίο για την πτυχιακή σου.
Διάλεξα αυτό τον τίτλο διότι συνειρμικά σε κάνει να σκέφτεσαι «ευαίσθητο θέμα» και επίσης επειδή πολλές από τις φωτογραφίες μου έχουν έντονη υφή. Έχω φωτογραφίσει περίπου 60 κοπέλες συνολικά και ήταν πολύ δύσκολο να αποφασίσω ποιες φωτογραφίες να συμπεριλάβω στο τελικό βιβλίο. Ταξίδευα συχνά στο Βόρειο Νησί για να βγάλω φωτογραφίες, αλλά κατάφερα να κάνω εξορμήσεις και στο Wellington. Έμαθα πολλά από τα κορίτσια που τράβηξα. Κάθε φορά που είμαι πίσω από τον φακό σκέφτομαι «ουάου! Αν ήμουν όπως εσύ στα 17, η ζωή μου δεν θα ήταν τέτοια ταλαιπωρία!»
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Βλέποντας τη δουλειά ανθρώπων όπως η Petra Collins και η Cass Bird, μοιάζει να υπάρχει έντονο ενδιαφέρον αυτήν τη στιγμή στη φωτογράφιση της μετάβασης ενός κοριτσιού που γίνεται γυναίκα. Γιατί πιστεύεις ότι μας ελκύει τόσο αυτό το θέμα;Η πραγματικότητα όπως είναι, μέσα από το Newsletter του VICE Greece
Είναι μια περίοδος στη ζωή με την οποία μπορείς να ταυτιστείς – τα κορίτσια έχουν παρόμοιες ανασφάλειες, για τις οποίες δεν μιλούν παρά μόνο όταν μεγαλώσουν και τότε πια εξετάζουν τα πράγματα εκ των υστέρων. Αλλά νομίζω ότι τα ανείπωτα πράγματα –όπως το να ξυρίζεις τα πόδια σου για πρώτη φορά ή να κρατιέσαι χέρι-χέρι με κάποιον– περιβάλλονται από μια αίσθηση περιέργειας. Είναι επαναλαμβανόμενες εμπειρίες με τις οποίες μπορούμε όλες να ταυτιστούμε.
Τι πιστεύεις ότι κάνει μοναδικά τα κορίτσια της Νέας Ζηλανδίας;
Δεν έχω ταξιδέψει, οπότε δεν ξέρω πώς είναι τα κορίτσια σε άλλα μέρη, αλλά νομίζω ότι επειδή έχουμε πολύ μικρό πληθυσμό, τα κορίτσια εδώ είναι πιο προσγειωμένα. Αυτό σε κάνει πιο ανοιχτό, ο κόσμος είναι φιλόξενος και καλωσορίζει νέα πράγματα, κάτι το οποίο μου έχει φανεί χρήσιμο στη φωτογραφία. Φωτογραφίζω κοπέλες που είναι από 16 έως 30, αλλά έχω εντυπωσιαστεί από το πόσο άνετα και ώριμα είναι μερικά νέα κορίτσια μπροστά στον φακό.Μίλησες για την προβολή της ενσυναίσθησης στα υποκείμενά σου. Πώς δημιουργείς σχέση με τα κορίτσια που τραβάς;
Νομίζω ότι έχει να κάνει με την επεξεργασία του φιλμ. Σε κάθε ρολό φιλμ χωράνε 30 πλάνα, οπότε περνάμε πολύ χρόνο μιλώντας. Πάντα προσπαθώ να περνάω αρκετό χρόνο με κάθε κορίτσι και επειδή δεν μπορούμε να δούμε απευθείας τις φωτογραφίες, η όλη διαδικασία δεν έχει να κάνει τόσο με την ίδια τη φωτογραφία όσο με τη λήψη της.
Δεν έχω ταξιδέψει, οπότε δεν ξέρω πώς είναι τα κορίτσια σε άλλα μέρη, αλλά νομίζω ότι επειδή έχουμε πολύ μικρό πληθυσμό, τα κορίτσια εδώ είναι πιο προσγειωμένα. Αυτό σε κάνει πιο ανοιχτό, ο κόσμος είναι φιλόξενος και καλωσορίζει νέα πράγματα, κάτι το οποίο μου έχει φανεί χρήσιμο στη φωτογραφία. Φωτογραφίζω κοπέλες που είναι από 16 έως 30, αλλά έχω εντυπωσιαστεί από το πόσο άνετα και ώριμα είναι μερικά νέα κορίτσια μπροστά στον φακό.Μίλησες για την προβολή της ενσυναίσθησης στα υποκείμενά σου. Πώς δημιουργείς σχέση με τα κορίτσια που τραβάς;
Νομίζω ότι έχει να κάνει με την επεξεργασία του φιλμ. Σε κάθε ρολό φιλμ χωράνε 30 πλάνα, οπότε περνάμε πολύ χρόνο μιλώντας. Πάντα προσπαθώ να περνάω αρκετό χρόνο με κάθε κορίτσι και επειδή δεν μπορούμε να δούμε απευθείας τις φωτογραφίες, η όλη διαδικασία δεν έχει να κάνει τόσο με την ίδια τη φωτογραφία όσο με τη λήψη της.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Περισσότερες φωτογραφίες παρακάτω.Περισσότερα από το VICEΖητήσαμε από Ενήλικους να μας Πουν Πότε και Γιατί Έκλαψαν Τελευταία ΦοράΣεξ & Πολιτική: Όταν Κάνεις Σχέση με ΔΑΠίτη, ΣΥΡΙΖΑίο, Αναρχικό και Λοιπές Δημοκρατικές ΔυνάμειςΖάπλουτοι και Κόσμος Υψηλής Κοινωνίας Αποκαλύπτουν πώς Καπνίζουν το Χόρτο τους
