Εβδομάδα Μόδας Νέας Υόρκης: οι Κριτικές

Η Εβδομάδα Μόδας ξαναχτύπησε στη Νέα Υόρκη και οι σπουδαίοι, φανταχτεροί σχεδιαστές δείχνουν τις τελευταίες συλλογές τους για το Φθινόπωρο/Χειμώνα του 2014. Έτσι πήγαμε σε μερικές επιδείξεις για να μάθουμε τι θα φοράνε όλα τα χαζά στο Tumblr, τα twinks και οι πάμπλουτες. Φροντίστε να τσεκάρετε συχνά τις κριτικές μας για τις επιδείξεις στο MADE Fashion Week, στο Lincoln Center και άλλα.

MARK McNAIRY

Ήμουν σχεδόν πεπεισμένος ότι πέρασα μια χρονοπύλη και μεταφέρθηκα πίσω στην περασμένη εβδομάδα μόδας, λόγω του έντονου déjà vu που έζησα κατά τη διάρκεια της επίδειξης του Mark McNairy για την New Amsterdam. Οι μπύρες Heinekein, οι εκτυπώσεις καμουφλάζ, ο συμβολικός γέρος - όλα φαινόταν τόσο οικεία. Οι άντρες μοντέλα φορούσαν αντιπροσωπευτικά κομμάτια του Mark, μακριά παλτό και παντελόνια με τυπώματα. Οι γυναίκες, συμπεριλαμβανομένης της κόρης του Mark, Daisy, ήταν ντυμένες με υπερμεγέθη πουλόβερ, φαρδιά τσίνο και ισοθερμικά κολάν. Ένα λουκ απέτισε φόρο τιμής στον καλλιτεχνικό διευθυντή του GQ, Jim Moore με ένα T -shirt που έγραφε, «Jim Fuckng Moore». Αφού το είδα αυτό, σκέφτηκα να βρω τον Jim και να του ζητήσω συμβουλές για να γίνω φίλη με τον Mark, αφού μετά βίας τον κατάφερα να μου να μιλήσει όταν του πήρα συνέντευξη πέρυσι, πόσω μάλλον να εκτυπώσει το όνομά μου σε κάτι.

Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς - οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ήταν εκεί για να εκπλαγούν. Ο Mark τα πάει πολύ καλά, οπότε γιατί να αλλάξει; Το πιο συναρπαστικό κομμάτι των επιδείξεών του είναι να δεις ποιος θα τις κλείσει. Την περασμένη σεζόν ήταν ο Pusha T. Προηγουμένως ήταν Danny Brown. Μετά το  τελευταίο λουκ - ένα μακρύ γούνινο παλτό παραλλαγής ριγμένο πάνω από ένα ανθρακί ριγέ κοστούμι - όλοι περίμεναν για να δουν ποια διασημότητα θα έκλεινε την επίδειξη. Πισω από τον τοίχο εμφανίστηκε ο Cam'ron φορώντας μια γούνινη κάπα, με την αρραβωνιαστικιά του, JuJu. Καθώς το ζευγάρι περπατούσε στο διάδρομο χέρι - χέρι, ο ένδοξος ήχος του «Hey Ma» αντηχούσε στη διαπασών από τα ηχεία.—By Erica Euse

TELFAR

Telfar… Telfar, Telfar, Telfar… Telfar. Telfar? Telfar? Telfar. Telfar—Telfar, Telfar, Telfar. Telfar? Telfar! Telfar. Telfar?! Telfar. Telfar… Telfar… Telfar. Telfar. Telfar. Telfar… Telfar? Telfar;  Telfar—Telfar, Telfar, Telfar. Telfar? Telfar—Telfar, Telfar,  Telfar. Telfar? Telfar! Telfar. Telfar?! Telfar. Telfar. Telfar… Telfar, Telfar, Telfar… Telfar. Telfar? Telfar? Telfar. Telfar—Telfar, Telfar, Telfar. Telfar? Telfar! Telfar. Telfar?! Telfar. Telfar… Telfar… Telfar. Telfar. Telfar. Telfar… Telf ar?  Telfar; Telfar—Telfar,  Telfar, Telfar. Telfar? Telfar—Telfar, Telfar,  Telfar. Telfar? Telfar! Telfar. Telfar?! Telfar.

Telfar.

Telfar?!

TELFAR!

—By Telfar!

TIM COPPENS

Είναι δύσκολο να βρεθεί η τέλεια ισορροπία μεταξύ των κλασσικών ανδρικών ρούχων και των ρούχων που απλά θέλεις να φοράς και να χαλαρώνεις στο σπίτι. Όμως η επίδειξη του Tim Coppens αυτό το Σαββατοκύριακο με κάποιο τρόπο την πέτυχε. Η συλλογή του ήταν εμπνευσμένη από την αναρρίχηση και περιλάμβανε καλοραμμένες μπλούζες από fleece, αιχμηρά πουκάμισα, λευκά sneakers και… περιμένετε… ΦΟΡΜΕΣ! Πιστεύω ότι έχουμε μια συλλογή που θα έκανε τον ίδιο τον κο Rogers περήφανο. Τα σχέδια είναι τόσο φανταστικά που θα μπορούσες να τα φορέσεις έξω κατά τη διάρκεια της ημέρας χωρίς να μοιάζεις τεμπέλης, και τόσο άνετα που δεν θα χρειαζόταν να τα βγάλεις μόλις έμπαινες σπίτι. Και κάθε ρούχο που θα μπορούσε να φορεθεί έξω αλλά και μέσα στο σπίτι είναι ακριβώς αυτό που μας αρέσει. Πρώτα η άνεση!

—By Annette Lamothe-Ramos 

KOONHOR

Όταν είδα τη συλλογή με σύνολα που θύμιζαν σύνολα γραφείου με στρατιωτικές επιρροές, ήξερα ότι αυτή η συλλογή προορίζεται για μία δυνατή, ανεξάρτητη γυναίκα, με την οποία δεν θες να τα βάλεις. Όλα τα κομμάτια φέρνουν μια μοντέρνα πινελιά σε ρούχα μιας περασμένης εποχής. Το πρώτο κύμα μοντέλων έμοιαζε έτοιμο να αναχωρήσει για τη μάχη, με στρατιωτικά σακάκια και παντελόνια με πιέτες. Αυτά τα σκληρά λουκ έρχονταν σε αντίθεση με τα δαντελένια, ανοιχτόχρωμα φορέματα στο τέλος της επίδειξης. Αυτή η επίδειξη ήταν μια υπενθύμιση του πώς οι γυναίκες μπορούν να αναλάβουν και τους δύο ρόλους, αρσενικό και θηλυκό.

—By Miyako Bellizzi

PYER MOSS

H χειμερινή συλλογή του Pyer Moss είναι στην ουσία ένας συνδυασμός από όλα τα στιλάτα γκέι αγόρια που γνωρίζω και έχουν εμμονή με τον James Dean, τα οποία πήγαν να σπουδάσουν γραφιστική στο RISD και φοράνε γυαλιά με χοντρό σκελετό αν και έχουν τέλεια όραση. Αυτό είναι το είδος του ντροπαλού αλλά αξιολάτρευτου wallflower που θα βρεις να στέκεται στη γωνία σε ένα πάρτι στο Μπρούκλιν, πίνοντας ουίσκι με πάγο, ενώ προσπαθεί να σου πει στο αυτί για μια ανατρεπτική ταινία της δεκαετίας του 1980 και για τις νέες εκθέσεις στο ΜοΜΑ PS.1. Θα γίνετε φίλοι, θα πάτε μαζί σε φανταχτερά dinner parties στο σπίτι της Μαρίνα Αμπράμοβιτς και θα πηγαίνετε σε γκλαμουράτα εγκαίνια εκθέσεων τέχνης στο Τσέλσι, ώσπου μια μέρα θα βρει επιτέλους ένα αγόρι να ερωτευτεί και ξαφνικά δεν θα χρειάζεται πλέον ένα όμορφο κορίτσι να τον συνοδεύει στα events. Αλλά κάθε τόσο θα τον βλέπετε να περιμένει να μπει σε ένα πάρτι, στην είσοδο ενός πολυσύχναστου κλαμπ στο οποίο δεν θα μπορεί να μπει κανείς γιατί δεν είναι στη λίστα. Τα βλέμματά σας θα κλειδώσουν και ακόμα κι αν δεν έχετε μιλήσει εδώ και χρόνια, θα χτυπήσει τον πορτιέρη στον ώμο και θα του ψιθυρίσει χαλαρά στο αυτί: «αυτή είναι μαζί μου». Θα σας κλείσει πονηρά το μάτι ενώ εξαφανίζεται σε μια θάλασσα από μοδάτους μαλάκες που μόλις έφτασαν από το Παρίσι ή κάποια άλλη μαλακία…

—By Annette Lamothe-Ramos 

QUARTER WATER

Ήπια μερικά vodka cranberry, μερικά white Russian και έφαγα ένα μπολ αρνάκι με ρύζι στην επίδειξη της Quarter Water την περασμένη Παρασκευή. Το φαγητό ήταν καλό, αλλά δεν μου άρεσε το γεγονός ότι παρά την επωνυμία της εταιρείας, δεν έδιναν μπουκαλάκια νερού. Το θέμα της κολεξιόν ήταν «Bodega Dreams». Όλες οι εικόνες στα ρούχα τους ήταν κλεμμένες από τα AriZona Iced Teas και από zebra cakes και τέτοια, αλλά δεν σέρβιραν καθόλου γλυκό! Τουλάχιστον είχε αρκετούς ημίγυμνους άντρες με μάσκες για σκι.

—By Nick Sethi

HIGHLAND

Μάλλον δεν είχαν την πρόθεση να δημιουργήσουν μια κολεξιόν με θέμα τον Bill Murray. Δυστυχώς γι’ αυτούς όμως, με έκανε να σκεφτώ το The Life Aquatic. Ενώ βρισκόμουν στο MADE Fashion Week ακούγοντας καλέσματα φαλαινών και παρακολουθώντας μοντέλα να περπατούν με στωικές πόζες και φουσκωτά μπουφάν, μου ήρθε ο Bill Murray. Αυτή ίσως ήταν η πιο ευτυχισμένη στιγμή της εβδομάδας μου. Η χειμερινή κολεξιόν τους με θέμα τους αρκτικούς εξερευνητές, περιλάμβανε ρούχα τα οποία θα ήθελε να φοράει κανείς αν βρισκόταν καθηλωμένος στη μέση του πουθενά. Δεν μου αρέσει το κρύο, αλλά αν υπήρχε έστω και μια πιθανότητα να μοιάζω με αυτά τα μοντέλα ενώ θα ξεπάγιαζα στην Ανταρκτική, αντιμετωπίζοντας πολικές αρκούδες και πρώην συντρόφους που τρελάθηκαν και θέλουν να με σκοτώσουν/φάνε, τότε να με συμπεριλάβετε στην επόμενη αποστολή.

—By Annette Lamothe-Ramos 

ZANA BAYNE

Αυτή ήταν η πρώτη επίδειξη της Zan στην Εβδομάδα Μόδας της Νέας Υόρκης και σίγουρα έκανε πάταγο. Ήταν με διαφορά η πιο καλή επίδειξη που είδα αυτή την εβδομάδα. Ενώ τα μοντέλα περπατούσαν πάνω κάτω στην πασαρέλα, οι ήχοι Αχ και Ωχ ακούγονταν στο δωμάτιο. Πιο ήσυχη από άλλες χρονιές, η συλλογή αυτή περιλάμβανε περισσότερα εσώρουχα και πολύπλοκα σχέδια.

Η συλλογή ήταν η επιτομή του bondage, με δερμάτινες ζώνες να χρησιμοποιούνται ως σουτιέν, δερμάτινα κολάν και κρόσσια στο πρόσωπο. Υπήρχαν δερμάτινες φούστες σε απίστευτα σχήματα, που δεν ήξερα ότι μπορούσαν να κατασκευαστούν. Αυτή η επίδειξη ήταν πολύ ξεχωριστή για μένα, μια που γνωρίζω την σχεδιάστρια προτού ασχοληθεί με το δέρμα. Είμαι τόσο περήφανη και εκστατικά ενθουσιασμένη για τη Zana! Άρχισε αυτή την τάση με το δέρμα στην υψηλή ραπτική εδώ και λίγα χρόνια και συνεχίζει να αναπτύσσεται με

—By Miyako Bellizzi

CUSHNIE ET OCHS

«Το τέλειο σύνολο για πάρτι για την basic bitch που θέλει να νιώθει προχωρημένη στην έξοδό της». Aυτό πρέπει να είναι το σλόγκαν για την τελευταία συλλογή των Cushnie et Ochs. Αυτό συνοψίζει όλα όσα είδα στην επίδειξή τους στο MADE Fashion Week, αρχίζοντας από τις basic bitches που το παρακολούθησαν και τελειώνοντας με την Kelly Rowland να δίνει μια συνέντευξη στο τέλος της επίδειξης. Αν εξαιρέσουμε το basic bitchness κλίμα που επικρατούσε, μου άρεσαν κάποια από τα φορέματα που είδα στην πασαρέλα. Μου άρεσε ακόμα και η γουέστερν αισθητική της επίδειξης, αν και δεν έχω ιδέα γιατί κάποια θα φόραγε ένα φόρεμα κοκτέιλ με καπέλο. Μερικά κομμάτια ήταν χαριτωμένα με ένα «δικό τους τρόπο» και θα ήταν τέλεια για φορέματα παρανύμφων σε ένα γάμο στο LA. Δεν είμαι σίγουρη για τον λόγο που το πράσινο της διάρροιας ήταν το χρώμα-σήμα κατατεθέν της επίδειξης, αλλά ίσως θα μπορούσε να δουλέψει με το σωστό τόνο δέρματος; Η συλλογή αυτή ήταν σίγουρα καλύτερη από αυτήν της περασμένης σεζόν, αλλά νομίζω ότι η εταιρεία θα πρέπει να βελτιώσει τα σχέδιά της προτού μπορέσω να παίξω μαζί τους… ή και όχι.

—By Miyako Bellizzi

ROCHAMBEAU

Αυτή τη φορά στο MADE Fashion Week, oι Rochambeau παρουσίασαν μια επίδειξη που φαινόταν να έχει ως θέμα τους αγώνες ταχύτητας. Το σκηνικό περιλάμβανε δύο μεγάλα κομμάτια από ένα αληθινό αυτοκίνητο και δύο αφέτες με καρό σημαίες. Αν και οι σχεδιαστές Joshua Cooper και Laurence Chandler ελάττωσαν κάπως την απόκοσμη αισθητική τους αυτή τη σεζόν, μου άρεσε το γεγονός ότι θα μπορούσα να δω αυτά τα ρούχα να φοριούνται από cool τύπους στο δρόμο. Και το στάιλινγκ δεν έκανε τα μοντέλα να φαίνονται απλώς φρέσκα, αλλά και σέξι. Σε ποιον δεν αρέσει ένα ψηλό αγόρι με τέλεια ραμμένο παλτό, μερικές στρώσεις πουλόβερ και πουκάμισο έξω από το παντελόνι; Υπήρχε επίσης κάτι μαγευτικό με τις κόκκινες αποχρώσεις που χρησιμοποιήθηκαν στη συλλογή, έκαναν την επίδειξη ακόμα πιο καυτή. Θα μπορούσαν να πάω σπίτι ακόμα και με το ανατριχιαστικό μοντέλο με τη μάσκα, που έμοιαζε να είχε βγει κατευθείαν από τη Σιωπή των Αμνών. Όμως, το αγαπημένο μου λουκ το φόραγαν οι γυναίκες αφέτες. Πεθαίνω για να φορέσω ένα από τα μάυρα δερμάτινα catsuits των Rochambeau.

—By Erica Euse

ECKHAUS LATTA

H επίδειξη του Eckhaus Latta έλαβε χώρα στο Standard Hotel, σε μια αίθουσα επενδυμένη με ξύλο, που έμοιαζε με αίθουσα υποδοχής σε μπαρ-μίτζβα. Η επίδειξη ξεκίνησε με την καθησυχαστική φωνή μιας γυναίκας να παίζει από ένα λάπτοπ το οποίο χειριζόταν ο Colin Self τoυ Chez Deep. H γυναίκα έλεγε: «Ηρέμησε, είσαι άξιος, έχεις αξία…» και άλλα. Μετά άρχισε να παίζει ένα πιάνο.

Από όλες τις επιδείξεις που έχω δει φέτος, αυτή των Eckhaus Latta είναι μέχρι στιγμής η μοναδική που δεν έχασε το ρυθμό της, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Τα ρούχα και τα κόνσεπτ ήταν τόσο δυνατά που αισθάνομαι την ανάγκη να τα χαρακτηρίσω με απεχθείς όρους, όπως «chic», μόνο κι μόνο γιατί δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να το θέσω. Η κολεξιόν ήταν πυκνά δομημένη, αιθέρια και εξίσου καθησυχαστική προς το ακροατήριο. Και αποτελούσε μια λαμπρή στιγμή στη μέση του ναρκοπεδίου που έχει καταντήσει η Εβδομάδα Μόδας της Νέας Υόρκης. Η εταιρία κατάφερε να το πετύχει αυτό με τη βοήθεια του χιούμορ: Oγκώδη mouthpieces φορεμένα από χαμογελαστά κορίτσια που έμοιαζαν με κόρες αγρότη. Μετά ανέτρεψαν το κλίμα, με μια μελαχρινή, θυμωμένη κοπέλα που ανέδειξε το λουκ με διαφορετικό τρόπο. Όταν τα μοντέλα έφταναν στο τέλος της πασαρέλας, ήταν ξεκάθαρο το πόσο σημαντικό ήταν το κάστινγκ για να επιτευχθεί αυτού του είδους η θεατρικότητα. Μέσα στο εκλεκτικό και εκκεντρικό μείγμα των μοντέλων βρισκόταν ένας πράσινος Cole Mohr και λαμπερά πρόσωπα της Νεοϋρκέζικης σκηνής όπως ο ράπερ Le1f, η cyborg πριγκίπισσα Juliana Huxtable, και ο καλλιτέχνης Stewart Uoo. Δεν είμαι σίγουρος τι σχεδιάζουν αυτοί οι δύο απόφοιτοι του RISD, αλλά δεν με νοιάζει, θέλω να το δω έτσι κι αλλιώς.

—By Jesse Miller-Gordon

HOOD BY AIR

Πέρασα πολύ χρόνο σκεπτόμενος για τους Hood by Air και τα όρια που επεκτείνει η εταιρεία, ενώ δούλευα στο θέμα μου για την μαύρη αρρενωπότητα, για το τελευταίο Fashion Issue του VICE. Όσο περισσότερο σκεφτόμουν το ρόλο που παίζουν το φύλο και η φυλή στον τρόπο με τον οποίο ντυνόμαστε και με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας, τόσο περισσότερες ερωτήσεις είχα. Ήταν ένα δύσκολο κομμάτι, γιατί δεν υπάρχει μόνο ένας τρόπος να δει κανείς τη διασταύρωση της φυλής, του φύλου και της μόδας. Όμως, είμαι περήφανος γι’ αυτό, γιατί κατάφερε να δημιουργήσει ένα διάλογο που συνεχίζεται ακόμα, στο Twitter και το τμήμα σχολίων του VICE, αφού το μελάνι στο έντυπο έχει στεγνώσει. Ένα πράγμα για το οποίο είμαι βέβαιος, με όποιο τρόπο και αν το δει κανείς, είναι ότι οι Hood by Air, σφυρηλατούν ένα είδος νέου χώρου στη μόδα, που προκαλεί τη συμβατική εικόνα του φύλου και της φυλής σε μεγάλο βαθμό και με πιο κατηγορηματικό τρόπο από ό, τι έχω δει μέχρι σήμερα.

Σε αυτό το σημείο στην καριέρα μου, έχω δει δεκάδες υπέροχα fashion shows, αλλά δεν είχα βιώσει ποτέ κάτι τόσο διαφορετικό και ιλιγγιώδες όσο αυτό που παρουσίασε ο σχεδιαστής των Hood By Air, Shayne Oliver την Κυριακή στη MADE Fashion Week. Η μουσική ήταν ένα μίγμα σκληρής electronica και hip-hop που θύμιζε τις πιο τραχιές στιγμές του Yeezus του Kanye West ή τα mix που παίζουν στο φημισμένο πάρτι Ghe20 Goth1k όπου ο Shayne κάνει περιστασιακά τον DJs. Ο φωτισμός και ο καπνός δημιούργησαν μια ατμόσφαιρα ευφορίας την οποία μπορώ να συγκρίνω μόνο με τη μουσική των τίτλων στο Enter the Void. Και όπως και οι προηγούμενες συλλογές, αλλά σε μεγαλύτερο βαθμό αυτή τη φορά, τα λουκ έφερναν σε αντιπαράθεση τους νεαρούς άνδρες με τα αποκαλυπτικά και ανδρόγυνα ρούχα. Πολλά από τα μοντέλα - άνδρες και γυναίκες - είχαν μακιγιάζ και ιδιόμορφα headpieces που διέθεταν μακρά λοφία από ξανθά και γκρι μαλλιά. Η παράσταση άρχισε να κορυφώνεται όταν η μουσική έγινε ακόμα πιο έντονη και η φωνή της γυναίκας έπαιζε σε loop, λέγοντας ξανά και ξανά «10.000 αδερφές που ουρλιάζουν»! Στη συνέχεια, τα φώτα έσβησαν εντελώς. Όταν άναψαν ξανά, υπήρχε μια σειρά από ημίγυμνους μαύρους τύπους με ξανθές περούκες που έκαναν μια ξέφρενη εκδοχή του voguing, που έμοιαζε με μια σκηνή από το Paris Is Burning σε fast-forward. Η όλη κατάσταση ήταν αποπροσανατολιστική, κουραστική και συναρπαστική. Δεν έχω δει ποτέ κάτι με τόσο πολλή ενέργεια ή σαρωτικό όραμα σε εβδομάδα μόδας στο παρελθόν και δεν υπολογίζω να το ξαναδώ σύντομα.

—By Wilbert L. Cooper

N. HOOLYWOOD

Όταν σχεδιάζει κανείς την τέλεια ληστεία, οι λεπτομέρειες -δεν έχει σημασία πόσο ταπεινές ή ασήμαντες μπορεί να είναι- δεν γίνεται να αφεθούν στην τύχη. Ευτυχώς, ο Daisuke Obana, ο ιθύνων νους πίσω από τους Ν. Hoolywood, είναι διαβόητα σχολαστικός. Έτσι, όταν βρέθηκα στο παγωμένο υπόγειο της παλιάς τράπεζας JP Morgan στις 8 το βράδυ, ήξερα ότι έκρυβε κάτι στο μανίκι του.

Όπως κάθε καλός εγκληματίας, ο Daisuke ήταν επίσης αφοσιωμένος στο έργο του. Την περασμένη σεζόν, η πολύ κυριολεκτική συλλογή του Ιάπωνα σχεδιαστή που είχε Western θέμα, είχε τα πάντα στην πασαρέλα, εκτός από άλογα. Για άλλη μια φορά αντλεί έμπνευση από τη θεματολογία της Americana: τη βαριά γκανγκστερική αισθητική της δεκαετίας του '20 και του '30.

Τα μοντέλα που έμοιαζαν με μέσους άνδρες, περπάτησαν σχηματίζοντας οχτάρια και φορώντας κοστούμια που ήταν φτιαγμένα ώστε να είναι έτοιμα να φορεθούν κατευθείαν από την κρεμάστρα. Φαρδιά κοστούμια με γιλέκα, μπλέ δερμάτινα και μαύρο μαλλί συνδυάζονταν για να δημιουργήσουν ένα λουκ προ - Soprano, ενώ σάκοι με μονόγραμμα, ιδανικοί για όσους βρίσκονται στη βιομηχανία του χρήματος, αντάλλαζαν χέρια.

Όταν σταμάτησε η έντονη ορχηστρική τζαζ, το κόλπο ολοκληρώθηκε. Ο Daisuke και οι σύντροφοί του είχαν μόλις ληστέψει την εβδομάδα μόδας.

—By Bobby Viteri

PUBLIC SCHOOL

H κοπέλα μου μου πήρε ένα μαύρο τζην Public School για τα γενέθλιά μου πέρσι, έξι μήνες προτού ο Dao-Yi Chow και ο Μaxwell Osborne κερδίσουν το βραβείο του CFDA/Vogue Fashion Fund. Aπό τότε, ο καβάλος τους έχει λιώσει τρεις φορές. Έχω ακούσει ότι τα τζην φθείρονται πιο συχνά στον καβάλο γιατί τα βακτήρια στα επίμαχα σημεία τρώνε το denim. Δεν έχω πλύνει ποτέ το τζην αυτό, άρα φαντάζομαι ότι είναι μολυσμένο με αυτά τα μικροσκοπικά τέρατα. Το τζην αυτό είναι αρκετά αηδιαστικό, αλλά δεν πρόκειται να κάνω κάτι γι’ αυτό, εν μέρει γιατί είμαι βρωμύλος και εν μέρει γιατί νιώθω ότι μπορεί να φέρει κακή τύχη στον Dao-Yi και τον Maxwell. Επειδή είμαι τρελός, βλέπω το τζην μου με τον ίδιο τρόπο που βλέπει ένας οπαδός των Giants τη φανέλα του ELi Manning. Aν πλύνω το τζην μου, ίσως αυτό να φέρει κακή τύχη στα είδωλά μου και το μόνο που θέλω για τους Public School είναι να ανέβουν στο επόμενο επίπεδο.

Το ντεμπούτο τους στη MADE Fashion Week απέδειξε ότι μπορούν να αποκτήσουν διεθνή πελατεία. Ακόμα και διάσημοι άνθρωποι, όπως η Anna Wintour και ο Swizz Beatz έκαναν την εμφάνισή τους στην επίδειξη, στην οποία οι σχεδιαστές έδειξαν τα πρώτα τους γυναικεία κομμάτια, αλλά και πολλά υπέροχα, σκουρόχρωμα αντρικά. Λάτρεψα τα τεράστια Άμις καπέλα τους. Είχαν συνδυάσει τα ψηλά καπέλα τους με φουλάρια, μια νέα εκδοχή της τάσης που επικρατούσε στη χιπ -χοπ το 2000. Τα τυπώματα ήταν έντονα και τα υλικά - tweed και δέρμα - έμοιαζαν σκληρά και πολυτελή. Βλέποντας αυτή τη συλλογή, ένιωσα ενθουσιασμό για το τι θα σκεφτεί η εταιρεία σε άλλους έξι μήνες, απλά πρέπει να σιγουρευτώ ότι δεν θα τους γκαντεμιάσω πλένοντας το τζην μου.

—By Wilbert L. Cooper

ALEXANDRE HERCHCOVITCH

Δεν θέλω να επικεντρωθώ στη μουσική, αλλά τα κομμάτια που έπαιξαν στην επίδειξη του Alexandre Herchovitch στην Εβδομάδα Μόδας μου προκάλεσαν μια δίνη συναισθημάτων. Το σόου ξεκίνησε με ήχους εγχόρδων, σαν στο soundtrack μιας μέλο ταινίας για την Ιρλανδία. Αλλά ο ρυθμός επιταχύνθηκε κατά τη διάρκεια της επίδειξης, μέχρι που ένιωσα σαν να χόρευα hoedown. Όσον αφορά τα ρούχα, ο Alexandre στο πρώτο μέρος παρουσίασε πετσετέ σύνολα για πόρνες, που ακολουθήθηκαν από σταθερά φορέματα από ροζ φανέλα (που ήταν ωραία), προτού επιστρέψουμε στα ρούχα από γκρι φανέλα που κοσμούνταν με εκτυπώσεις, με πετσετέ λεπτομέρειες (αυτά ήταν απαίσια). Τα μοντέλα ήταν τόσο γυαλιστερά που έμοιαζαν με RealDolls και νιώθω απαίσια για τον εαυτό μου, γιατί μου άρεσαν πραγματικά. Τα μαλλιά ήταν τέλεια. Τα μοντέλα είχαν το λουκ «πριν λίγο έκανα σεξ σε μια αγροικία». Όμως, μην κάνετε το λάθος να πιστέψετε ότι αυτή είναι μια καλή κριτική: Τα μανίκια και κουμπιά στα ανθρακί παλτό ήταν εντελώς ηλίθια, για να το θέσω ωμά. Υπήρχαν επίσης μανίκια - καμπάνα, που ουδέποτε υπήρξαν δροσερά. Η προσπάθεια για layering θύμιζε την παλιά Lolita, αλλά δεν δούλεψε ακριβώς. Συνολικά, το όλο πράγμα έμοιαζε χαζό.

—By Jesse Miller-Gordon

TESS GIBERSON

Μερικές φορές μπορεί να σου αρέσει ένας σχεδιαστής, αλλά να απεχθάνεσαι το είδος του κόσμου που προσελκύει στις επιδείξεις του. Αυτό ισχύει για την τελευταία επίδειξη της Tess Giberson. Όλοι έμοιαζαν να έχουν ένα τεράστιο παλούκι στον κώλο τους. Πήγα στην επίδειξη φορώντας ένα δερμάτινο μπουφάν, μπλουζάκι, σκισμένο τζην και μπότες με πλατφόρμα και ένιωσα ότι περπάτησα σε ένα δωμάτιο με μαμάδες που με κοίταζαν με αποδοκιμασία. Οι γριές με κοιτούσαν σαν να είχα πανούκλα. Έχω συνηθίσει να είμαι αταίριαστη, άρα, ποιος τις γαμεί. Ήρθα για τα ρούχα, τα οποία ήταν τέλεια.

Υπήρχαν κάποια στραβοπατήματα τα οποία θα πρέπει να βγάλω από τη μέση:  Τα φουλάρια και τα μαλακά καπέλα έμοιαζαν με κάτι που θα φόραγαν οι πλούσιες, νέες οικοκυρές στην TriBeCa. Αυτό που μου άρεσε όμως, ήταν τα βασικά κομμάτια και το layering. Υπήρχε μια απλότητα σε αυτά που έκανε όλη τη συλλογή κατάλληλη για μένα. Μου άρεσε πολύ ο τρόπος που συνδύασε ένα μακρύ, διάφανο τοπ πάνω από δερμάτινο παντελόνι και ένα όμορφο μαυρόασπρο πλεκτό τοπ. Τα πλεκτά της ήταν σωστά και φαίνονταν υπερπολυτελή, πράγμα που εξηγείται από το γεγονός ότι η Tess ήταν διευθύντρια σχεδιασμού στα TSA για τρία χρόνια, μέχρι να ανοίξει τη δική της εταιρεία. Συνολικά, η Tess τα κατάφερε για άλλη μια σεζόν, αν εξαιρέσουμε αυτά τα κακόγουστα φουλάρια. Tess, κάψε αυτά τα πράγματα στην πύρινη κόλαση της μόδας.

—By Miyako Bellizzi

NATIVEDANGER

Τα NativeDanger μπορεί να ήταν το καλύτερα κρυμμένο μυστικό αυτής της Εβδομάδας Μόδας. Ο σχεδιατής Scyler Javier δεν έκανε μια παραδοσιακή παρουσίαση της τελευταίας του συλλογής. Αντ’ αυτού έκανε κάτι πιο πρωτότυπο και χαμηλών τόνων: Άνοιξε τις πόρτες για το γύρισμα του βίντεο για το lookbook του για το φθινόπωρο/χειμώνα του 2014 και κάλεσε μερικούς επίλεκτους bloggers και καλλιτέχνες, όπως ο Jian DeLeon από το GQ. Το σκηνικό ήταν πολύ trippy - στον αέρα υπήρχε ομίχλη από ξηρό πάγο, λαμπτήρες φθορισμού χρησιμοποιήθηκαν σαν lightsabers και ο Corin Roddick ήταν το κύριο μοντέλο και πηγή έμπνευσης της συλλογής. Όλα τα ενδύματα του Skyler ήταν προσεκτικά κατασκευασμένα και ενσωμάτωναν μία πρωτοποριακή προσέγγιση στα ανδρικά ενδύματα. Το σακάκι που φοράει ο Corin (στην άκρη δεξιά) είχε ένα σημείο στο στήθος για βαμμένα επαναχρησιμοποιήσιμα θερμαντικά επιθέματα. Ένα άλλο μοντέλο φορούσε ένα καπέλο του μπέιζμπολ με αποσπώμενη προσωπίδα από neoprene: Έμοιαζε να μπορούσε να με πυροβολήσει ανά πάσα στιγμή με μια άμορφη μάζα πάγου. Δεν έχω πραγματικά καμία ιδέα για το πώς σκέφτεται αυτά τα πράγματα ο Skyler, αλλά ανυπομονώ να δω τι θα κάνει στη συνέχεια.

—By Erica Euse

ROBERT GELLER

Οι επιρροές πίσω από τις συλλογές του Robert Geller είναι πάντα εξαιρετικά συναρπαστικές. Τα δελτία Τύπου για τις επιδείξεις του είναι σαν rabbitholes. Αυτή τη φορά όμως, η έμπνευση για τη χειμερινή συλλογή του Robert είναι ένα πρόσωπο το οποίο όλοι γνωρίζουμε: Ο David Bowie. Δεν αποτελέι μεγάλη έκπληξη το γεγονός ότι ο Robert θα έβρισκε τη μούσα του στο πρόσωπο του Λευκού Λεπτού Δούκα. Ο David είναι εδώ και καιρό ένα προπύργιο του στυλ (απλά δείτε το αφιέρωμα που κάναμε αυτό το μήνα στον Kansai Yamamoto, τον σχεδιαστή που κρύβεται πίσω από πολλές από τις εμβληματικές εμφανίσεις του David). Για να μην αναφέρουμε ότι ο David έχει την ικανότητα να περπατά στην γραμμή μεταξύ κομψότητας και σκληρότητας, ακριβώς όπως και η εταιρεία του Robert. Παραδόξως, ο Robert επέλεξε να αντλήσει έμπνευση από μια από τις λιγότερο γνωστές περσόνες του David. Αντί να επιλέξει ένα ώριμο φρούτο όπως ο Ziggy Stardust, ο Robert επικεντρώθηκε στα μεγάλα και boxy κοστούμια που φορούσε ο David στο The Man Who Fell οn Earth, ως εφαλτήριο για τη συλλογή του. Τα μοντέλα του Robert περπάτησαν φορώντας παλτό από νεοπρένιο και ψηλά στρατιωτικά καπέλα, μέχρι και μπότες Τσέλσι και μακριές μπλούζες. Στο πλαίσιο της προηγούμενης δουλειάς του, δεν ήταν αποκαλυπτικά. Τα πάντα, από τις ζεστές αποχρώσεις του μωβ, μέχρι τις layered σιλουέτες του, έμοιαζαν πολύ οικεία. Ακόμα κι έτσι, η συλλογή ήταν εξευγενισμένη σε σημείο που τα λουκ που πρότεινε ήταν τόσο καθαρά και ξεχωριστά, που θα μπορούσαν να γίνουν εμβληματικά.

—By Wilbert L. Cooper

MARA HOFFMAN

Η μουσική της ζούγκλας, οι τυμπανοκρουσίες και οι «εξωτικές» εκτυπώσεις στα ρούχα κατέστησαν σαφές το ότι Mara Hoffman επηρεάστηκε από την Μαύρη Ήπειρο για την τελευταία συλλογή της, το οποίο είναι περίεργο γιατί δεν έχει βρεθεί εκεί ποτέ στο παρελθόν. Αν και είμαι συνήθως πολύ καχύποπτος με την πολιτιστική επανοικειοποίηση από μεγάλους λευκούς ανθρώπους, βρέθηκα τουλάχιστον στην ευχάριστη θέση να δω ότι η Mara εμπιστεύτηκε το κάστινγκ της στο Rainbow Coalition. Μοντέλα από όλες τις διαφορετικές φυλές και χροιές ήταν ντυμένα με αέρινα φορέματα, διακοσμημένα με ζωντανά χρώματα, πούλιες και σχέδια. Υπήρχαν σίγουρα κάποια εντυπωσιακά σύνολα και το styling των σκουρόχρωμων μοντέλων με λευκά ρούχα ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακό. Αλλά στο τέλος της ημέρας, αυτά είναι τα ρούχα που θα φόραγε μια μαμά WASP σε μια ερανική εκδήλωση των Invisible Children.

—By Wilbert L. Cooper

OSTWALD HELGASON

Το είδος του κοινού που προσελκύει μια μάρκα είναι η τέλεια ένδειξη του πώς θα είναι η επίδειξή της. Επειδή η επίδειξη του Ostwald Helgason ξεκίνησε με μισή ώρα καθυστέρηση, ήμουν σε θέση να πάρω το χρόνο μου και να προβληματιστώ πραγματικά σχετικά με τα ποζέρια που έκαναν την εμφάνισή τους στην επίδειξη της εταιρείας που έχει έδρα το Λονδίνο. Ξεχώρισα έναν χαζούλη από το Soho. Ήταν 30 προς τα 40, φορούσε σκαρπίνια και ένα τσαντάκι μέσης Thrasher ήταν περασμένο στη θηλιά της ζώνης του. Για να μην αναφέρω ότι είχε στα χέρια του ένα φθαρμένο skateboard. Ήταν σαφές ότι προς τιμήν της εβδομάδας μόδας, επέλεξε να φορέσει το «σκέιτερ λουκ» του.

Τα σχέδια του Ostwald Helgason αυτή τη σεζόν είχαν το ίδιο επίπονο ποζερικό vibe με αυτό τον τύπο, αλλά αντί να μοιάζουν με υπερτιμημένα σύνεργα σκέιτ, τα ρούχα ήταν επίσημα. Αυτά τα ρούχα είναι γραφτό να φορεθούν σε ραντεβού - δείπνα, από χλιαρές, βαρετές γυναίκες. Στα μισά της επίδειξης, η μουσική άλλαξε από περίεργη και ντροπαλή σε αυτά τα glitchy πράγματα που ακούνε οι φοιτητές στις αδελφότητες ενώ κάνουν ναρκωτικά σε φεστιβάλ EDM. Ξαφνικά, ακόμα και τα μοντέλα έμοιαζαν να είναι χαμένα, φορώντας αποτυχημένα ρούχα που κυμαίνονταν από φορέματα με άνθη κερασιάς, μέχρι γραφικές αναπαραστάσεις ξεφλουδισμένων μπανάνων. Ήταν μια ανάρμοστη συλλογή που άφηνε μια επιθετική αίσθηση μετριότητας. Τόσο μέτρια σχέδια όσο αυτά, δεν δικαιολογούν μια επίδειξη μόδας.

—By Jesse Miller-Gordon

CALLA

Τοποθετημένη παράλληλα με άλλες τρεις επιδείξεις στο MADE Fashion Week, η Calla έφερε μια διασκεδαστική, casual ενέργεια. Ενώ κάποια άλλα δωμάτια είχαν ιδρωμένα μοντέλα που αισθάνονταν άβολα, τα κορίτσια της Calla στέκονταν σε παράταξη, με μουσική υπόκρουση από την Dolly Parton και Blood Orange, είχαν παιχνιδιάρικο λουκ, με τα ρούχα να κυμαίνονται από άνετες ολόσωμες φόρμες και γούνινα παλτό, μέχρι κεντημένα ταγέρ στο χρώμα της σαμπάνιας και καρό τσάντες. Υπήρχαν επίσης τα τολμηρά τυπώματα και οι πλισέ φούστες που με έκαναν να ερωτευτώ τα κορίτσια και να έχω παράλογες απαιτήσεις. Δεν υπήρχε κάτι πρωτοπορικακό, αλλά αυτό δεν είναι στην πραγματικότητα ο στόχος, έτσι δεν είναι;

—By Jesse Miller-Gordon

DEGEN

Από την επόμενη Εβδομάδα Μόδας θα πρέπει να καθιερωθεί ο κανόνας που να απαγορεύει στους σχεδιαστές να μας κάνουν να πλήττουμε αφόρητα με τις παράλογα πρωινές επιδείξεις τους - εκτός αν ο σχεδιαστής είναι η Lindsay Degen. H Lindsay κατέχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας από τότε που έπλεξε ένα ζευγάρι βυζιά σε ένα πουλόβερ και τρίχες εφηβαίου σε ένα εσώρουχο, σε μια από τις προηγούμενες κολεξιόν της. Είναι μια γνήσια weirdo που σκέφτεται πρωτοποριακά και δεν δίνει δεκάρα για το τι θεωρούν οι άλλοι ως cool, γιατί αυτό που σκέφτεται είναι COOL και όλοι οι άλλοι μπορούν να πεθάνουν.

Έχει επίσης έναν ύπουλο τρόπο να σε πείθει ότι σου αρέσουν πράγματα τα οποία παλιότερα πίστευες ότι είναι ό, τι χειρότερο. Πάρτε για παράδειγμα τα Crocs: δεν υπάρχουν αρκετά φρικτές λέξεις για να περιγράψω τι αισθάνομαι γι’ αυτά. Μια απλή ματιά ενός ποδιού σε Crocs, κάνει τους βολβούς των ματιών μου να πάλλονται, ενώ ταυτόχρονα νιώθω την ανάγκη να κάνω εμετό σε όλες τις επιφάνειες που βρίσκονται γύρω μου. Παρ’ όλα αυτά, όταν είδα αυτά τα παπούτσια με πλατφόρμα με LED στο χρώμα του ουράνιου τόξου, χρειάστηκε να κάνω ένα βήμα πίσω και να κλείσω τα μάτια μου. Στάθηκα στη μέση του δωματίου σαν φρικιό για ένα λεπτό, σφίγγοντας τις γροθιές μου στην τσέπη μου μέχρι να μου περάσει. Τα νέον φώτα, τα κοφτά πουλόβερ, τα πολύχρωμα σορτσάκια και οι φόρμες με κουκούλα και ο περίεργος ήχος των τυμπάνων στο δωμάτιο, έμοιαζαν να αντηχούν στο στήθος μου. Στάθηκα εκεί χωρίς να είμαι σίγουρη αν θα πάθαινα κρίση πανικού. Δεν είχα ξανανιώσει τέτοια έκσταση τόσο νωρίς το πρωί, αλλά νομίζω ότι θα μπορούσα να το συνηθίσω!

MATCH POINT: DEGEN!—By Annette Lamothe-Ramos 

PETER SOM

Αν είσαι ένα μοδάτο «it» girl που αγοράζει βινύλια με Γαλλική ποπ από τα 60s (τύπου France Gall) ή αν έχεις κάποια ανθυγιεινή εμμονή με την Edie Sedgwick (π.χ. daddy issues), τότε ο Peter Som είναι ο σχεδιαστής σου. Αυτή τη σεζόν, ο Peter έκανε αυτό που κάνουν πολλοί σχεδιαστές σε κάποιο σημείο της καριέρας τους, δηλαδή να αντιγράφουν κομμάτια από τα 60s και τα 70s και να προσπαθούν να τα πουλήσουν σε ένα νέο κοινό. Το θεωρώ τεμπελιά, γιατί τις περισσότερες φορές είναι ακριβή αντίγραφα ρούχων που μπορείς να βρεις σε ένα καλάθι με $5 ή να αγοράσεις από δεύτερο χέρι, γιατί ο ηλίθιος που τα κοστολόγησε νομίζει ότι ο Paco Rabanne είναι μια διασημότητα από τη Λατινική Αμερική που σχεδίασε μια συλλογή για το Kmart. Δεν υπήρχε τίποτα που να με ενθουσιάσει στη χειμερινή συλλογή του Peter, η οποία αποτελείται από φούστες σε Α γραμμή, λεοπάρ σακάκια και φορέματα σε διάφορα έντονα, θερμά χρώματα. Αν όμως αγοράσεις κάποιο από αυτά τα κομμάτια, τουλάχιστον δεν διατρέχεις τον κίνδυνο να κολλήσεις κάποια μαλακισμένη ασθένεια που τρώει το δέρμα από κάποιο κατάστημα second-hand. Kάτι είναι κι αυτό, σωστά;

—By Annette Lamothe-Ramos 

DION LEE

Προτού φτάσω στην εφηβεία, μια από τις πιο σπάνιες στιγμές της ζωής μου ήταν όταν έμπαινα στο δωμάτιο ενός κοριτσιού - όχι για να παιχτεί κάτι, απλά και μόνο το να ανέβω τις σκάλες από το σαλόνι στο υπνοδωμάτιο ήταν αρκετό. Επειδή το να μπω στην κρεβατοκάμαρα ενός κοριτσιού ήταν τόσο σπάνιο φαινόμενο, το υπνοδωμάτιο μιας γυναίκας απέκτησε μυθικές διαστάσεις στο μυαλό μου. Όταν μου άρεσε ένα κορίτσι, ονειροπολούσα με τις ώρες για το πώς θα έμοιαζε το δωμάτιό της. Υπάρχει ακόμα κάτι που μου προκαλεί δέος, με τη θηλυκότητα που εκφράζεται σε έναν τέτοιο προσωπικό χώρο, όπου τα πάντα είναι εξαιρετικά περίτεχνα και έχουν ζωηρά χρώματα και όλα τα μικρά πραγματάκια έχουν τη θέση τους. Η τελευταία συλλογή του Dion Λι έμοιαζε με κάτι που βγήκε κατ 'ευθείαν από την ντουλάπα ενός παιδικού έρωτά μου. Υπήρχαν απαλές ροζ αποχρώσεις και παστέλ και τολμηρές μπλούζες. Όλα έμοιαζαν να είναι αβίαστα αέρινα και σέξι, με τρόπο συγκρατημένο. Σίγουρα, είδα να φαίνονται κάποια στιγμή ρώγες και πισινοί, αλλά η σεξουαλικότητα δεν ήταν διάχυτη. Αντιθέτως, άφηνε μια αίσθηση κομψότητας και έκανε τη φαντασία μου να τρέχει, μεθυσμένη από τη δύναμη και το μυστήριο των όμορφων γυναικών και των φανταχτερά πραγμάτων τους.

—By Wilbert L. Cooper

ØDD

Ήταν η πρώτη επίδειξη που παρακολούθησα, έτσι ήλπιζα ότι θα έβλεπα κάτι αρκετά αρρωστημένο για να ξεκινήσει καλά η εβδομάδα μόδας. Η πρόσκληση μίλαγε για αντιθέσεις και τεχνολογία ήχου, έτσι ήμουν έτοιμη να συγκλονιστώ. Αφού μπήκα στο δωμάτιο και κατάλαβα ότι ήταν απλά άλλη μια πασαρέλα και όχι κάποιο μεθυστικό πειραματικό περιβάλλον, πρόσεξα έναν άνδρα να στέκεται διακριτικά σην άκρη του δωματίου. Ή μήπως ήταν γυναίκα; Όταν κάθισε μπροστά μου, συνειδητοποίησα ότι ήταν η Elliott Sailors, η γυναίκα που τώρα κάνει μόντελινγκ ως άντρας. Παρατήρησα ότι το χέρι της φαινόταν μπλέ, από την αντανάκλαση που ερχόταν από ένα μπλέ δαχτυλίδι που φόραγε.  Όταν σηκώθηκε για να περπατήσει, έφερε το χέρι της μπροστά στο σώμα της σαν μάγος που έλεγχε τη μουσική και τις προβολές, ίσως ακόμα και το μυαλό μου. Εκστασιάστηκα. Όμως δεν φόραγαν όλα τα μοντέλα ένα τέτοιο δαχτυλίδι, έτσι μπόρεσα να δω και τα ρούχα της συλλογής, τα οποία ήταν σκοτεινά, φουτουριστικά και φανταστικά.

—By Erica Euse

GENERAL IDEA

Το Being John Malkovich είναι μια παλιά ταινία του Spike Jonze, στην οποία ο John Cusack έχει τη δύναμη να μπει στο μυαλό του John Malkovich για 15 λεπτά κάθε φορά. Κάθε φορά που βλέπω μια συλλογή του σχεδιαστή Bumsuk Choi, αναρωτιέμαι αν κάνει το ίδιο πράγμα με εμένα -αν μπαίνει στο μυαλό μου μέσα από μια πύλη ανάμεσα στον 7ο και τον 8ο όροφο ενός κορεάτικου κτιρίου γραφείων, παίρνει όλα τα πράγματα που μου αρέσουν στη μόδα και τα ενσωματώνει στην καταπληκτική συλλογή του. Θα ήμουν απόλυτα ευχαριστημένος αν φόραγα μόνο την τελευταία συλλογή της General Ιdea για το υπόλοιπο του 2014, με τη βαριά, μαύρη παλέτα της, τα στενά δερμάτινα παντελόνια, τις μπλούζες με τα φερμουάρ σε περίεργα σημεία και τις αντρικές φούστες. Bumsuk, αν είσαι στο μυαλό μου αυτή τη στιγμή, δώσε μου μερικά δωρεάν δείγματα, είσαι ο άνθρωπός μου.

—By Wilbert L. Cooper

TIMO WEILAND

O Timo Weiland είναι ένας από τους λίγους νέους σχεδιαστές που μπορούν να δημιουργήσουν με επιτυχία μια πλήρη και στιβαρή συλλογή τόσο στο αντρικό όσο και στο γυναικείο. Αντί να χρησιμοποιεί αναφορές από προηγούμενες δεκαετίες για την αντρική συλλογή του, φέτος αποφάσισε να δημιουργήσει μια συλλογή εμπνευσμένη από το σήμερα  - από τους συνδυασμούς που βλέπει στους δρόμους της Νέας Υόρκης. Έτσι για το φθινόπωρο, στην ουσία επαναδημιούργησε όλα τα κλασικά, βασικά κομμάτια που έχει κανείς στη ντουλάπα του, κάνοντάς τα χίλιες φορές καλύτερα, σε σημείο που σε κάνει να σιχαίνεσαι αυτά που έχεις. Βασικά, είσαι τόσο ενοχλημένος που θα μπορούσες να πετάξεις «κατά λάθος» ένα αναμμένο τσιγάρο σε έναν κάλαθο αχρήστων ο οποίος θα πάρει φωτιά και θα κάψει όλη την απαίσια, απηρχαιωμένη γκαρνταρόμπα σου - έτσι θα πρέπει να βγεις και να ψωνίσεις όλα τα νέα ρούχα του Timo με τα λεφτά της ασφάλειας. Δεν ακούγεται και πολύ άσχημο.

—By Annette Lamothe-Ramos

CHROMAT

Είμαι υπέρμαχος του ατομικισμού και αυτή η επίδειξη ήταν γεμάτη εκκεντρικούς και παράξενους ανθρώπους. (Ο αγαπημένος μου ήταν ο τύπος που καθόταν απέναντί μου, φορώντας ένα μεταλλικό ριγέ κοστούμι, ενώ στο καπέλο του ήταν κολλημένες μπάλες στα χρώματα του ουράνιου τόξου. Μόλις άρχισαν οι γνωστοί ηλεκτρονικοί ήχοι, εμφανίστηκαν τα πρώτα μοντέλα, φορώντας τα γνωστά λουκ Chromat - φορέματα και εσώρουχα με κομμένα σχήματα και πεντάλφες - που είναι πάντα ευχάριστα. Κατάλαβα όμως ότι αυτή η συλλογή ήταν διαφορετική όταν εεμφανίστηκε ένα μοντέλο που φόραγε ένα μεταλλικό μπούστο. Μου έτρεχαν τα σάλια όταν εμφανίστηκε το γυαλιστερό, μεταλλικό φόρεμα baby doll (αν και ήξερα ότι ζύγιζε περισσότερο από το κορίτσι που το φόραγε). Και όταν τα φώτα χαμήλωσαν για να αποκαλύψουν μια αιθέρια μάσκα και ιμάντες με μπλε λαμπάκια LED, ήξερα ότι είχα πάει στον παράδεισο.

—By Miyako Bellizzi

KATIE GALLAGHER

Η Kate Gallagher είναι ο τύπος του κοριτσιού που μου αρέσει. Για πολλές διαδοχικές σεζόν, τα σκοτεινά, πρωτοποριακά σχέδιά της μου ανεβάζουν την αδρεναλίνη. Δεν την γνωριζω προσωπικά, αλλά θα ήθελα να πιστεύω ότι είναι το είδος της κοπέλας με την οποία θα έκανα μια σεάνς κατά τη διάρκεια της (χάλια) επαναστατικής φάσης «τα σιχαίνομαι όλα» που πέρασα. Ξέρεις, τα εφηβικά χρόνια κατά τα οποία φόραγες μόνο μαύρα, έβλεπες το The Craft μια φορά την εβδομάδα, αγόραζες κολλάρα σκύλων από το Hot Topic και οι γονείς σου άφηναν φυλλάδια «Πως να αντιμετωπίσετε τον έφηβό σας», σε όλο το σπίτι γιατί δεν ήξεραν πως να χειριστούν την παρανοϊκή κυκλοθυμία σου. Αν και θα ήταν άδικο να χαρακτηρίσουμε απλά τη συλλογή της Κatie ως απλά ένα φόρο τιμής στο cult κορίτσι της δεκαετίας του 90, πρέπει να πούμε ότι αυτή ήταν η πηγή της έμπνευσής της για την τελευταία συλλογή της και ότι έκανε πολύ καλή δουλειά εμφυσώντας νέα πνοή σε ένα κόνσεπτ το οποίο απέτυχαν να συλλάβουν αρκετοί άλλοι σχεδιαστές.

—By Annette Lamothe-Ramos

VFILES

ASSK (far left)

Αφού ακροβάτησαν στα όρια του σκοτεινού με την περσινή τους αδέξια επίδειξη, οι VFiles ήρθαν σε δύσκολη θέση: Πώς να εντυπωσιάσεις τα μπλαζέ παιδιά του Ίντερνετ που παίρνουν τη μόδα κάπως στα σοβαρά; Και το αντίθετο; Αυτό ήταν το καυτό ερώτημα και μετά από μια 45λεπτη καθυστέρηση, η κατάσταση δεν έμοιαζε να βελτιώνεται. Ευτυχώς, οι δύο Αυστραλοί μετανάστες πίσω από την Παριζιάνικη εταιρεία, έπεισαν τους άπιστους. Τα σύνολα αποτελούνταν από πλεκτά, καπιτονέ μπουφάν, πολυτελή παλτό που γίνονταν sleeping bags και κομμάτια με κυνηγετικό τύπωμα με δέντρα, ραντισμένα με κάρτες SIM και κουτάκια χαπιών. Ήταν τόσο επίκαιρα που θα αποτελούσαν το σημείο G για ένα διάγραμμα Venn όπου η μορφή συναντά τη λειτουργικότητα.

—By Bobby Viteri

MELITTA BAUMEISTER (middle)

Mόλις εμφανίστηκε το πρώτο σύνολο στην πασαρέλα, ήξερα ότι είναι Γερμανίδα. Καμία άλλη εθνικότητα δεν θα μπορούσε να κόψει ένα πουλόβερ τόσο σατανικά και να το στείλει στην πασαρέλα. Η απόφοιτος του Parsons, έδειξε μια σειρά από σχέδια εμπνευσμένα από την εμμονή μας με την ψηφιακή τεχνολογία. Ήταν μια ξεκάθαρη συλλογή, αν εξαιρέσουμε τα κομμάτια που επίτηδες έμοιαζαν ατέλειωτα. Θύμιζαν με πολλούς τρόπους παλιότερα σχέδια του Margiela και του Raf Simons, με περίεργες μπανάνες να κρέμονται από τα στήθη κάποιων μοντέλων, Δεν είμαι σίγουρη πώς αυτά τα κομμάτια συνδέονταν με το όλο ψηφιακό κόνσεπτ, γιατί το μόνο που κατάφεραν ήταν να μου θυμίσουν τον Donkey Kong - αν αυτός ήταν υποχρεωμένος να ζήσει σε ένα διαστρικό διαστημικό σταθμό που κατοικούνταν από μια διαλυμένη δυδτοπική κοινωνία. Αυτό διαγράψτε το. Το να ζήσω την υπόλοιπη ζωή μου σε αιώνια θλίψη ενώ φοράω ό, τι στο καλό κι αν είναι αυτά, μου φαίνεται αρκετά cool αυτή τη στιγμή.

—By Annette Lamothe-Ramos

HYEIN SEO (far right)

Ένα από τα πράγματα που σιχαίνομαι είναι τα ρούχα με επιγραφές. Οποιαδήποτε λέξη που έχει σκοπό να προκαλέσει κάποιο συναίσθημα - ειδικά η λέξη φόβος - είναι απλά χαζή. Έτσι η απόφαση της Hyein Seo να την βάλει σε περίοπτη θέση σε κάθε ρούχο, απλά με ενόχλησε. Μην με παρεξηγείτε: Μου αρέσει το πανκ λουκ όταν είναι σωστό, αλλά αυτό απείχε πολύ από το πανκ. Ήταν τόσο άσχετο με το πανκ όσο θα μπορούσε να είναι. Θα μπορούσε να είχε χρησιμοποιήσει τη λέξη «πανκ», Είναι λυπηρό γιατί η δομή του κάθε κομματιού ξεχωριστά ήταν τέλεια. Αν είχε αντιληφθεί το πρόβλημα, η συλλογή θα ήταν πετυχημένη. Sorry Hyein, το να σκοντάφτεις στη γραμμή τερματισμού είναι το χειρότερο λουκ όλων.

—By Miyako Bellizzi

WILDFOX

Με κίνδυνο να ακουστώ εντελώς μαλάκας, πρέπει να ομολογήσω ότι η επίδειξη αυτή ήταν πολύ «LA». Μας αρέσεουν τα κοριτσίστικα σχέδια της Wildfox και της Kimberley Gordon, υπήρχε όμως κάτι στον αέρα που μας εγκλώβισε: Η μυρωδιά του self-tanner και του Clinique Happy μου προκάλεσε φλάσμπακ στην εποχή των περίεργων μαθητικών μου χρόνων. Μου θύμισε τον τρόπο που μύριζε η κοινόχρηστη αίθουσα όταν περνούσαν τα δημοφιλή παιδιά αφού είχαν καπνίσει στο διάλειμμα. Ενώ τα μοντέλα περπατούσαν στην πασαρέλα, φορώντας ρούχα εμπνευσμένα από το Περηφάνεια και Προκατάληψη, ένιωσα νοσταλγία. Τα κορίτσια με τα ροδαλά μάγουλα με τους πλεκτούς σκούφους και το boho στυλ, μου θύμισαν το είδος του κοριτσιού που θαύμαζα μυστικά, αν και με τρομοκρατούσε: Ξυπνούσε τέλεια, χωρίς έγνοιες, είχε ένα cool αγόρι, του οποίου τα ρούχα μπορούσε να φορέσει, δεν χτένιζε τα μαλλιά της και ακόμα κι έτσι τους καύλωνε όλους. Ένιωσα ένα ζεστό συναίσθημα που δεν είχα ξαναβιώσει. Ήταν σαν να είχα κάποιου είδους closure που πάντα χρειαζόμουν.

Αργότερα όμως, αυτή η πρωτόγνωρη αρμονία έσπασε σε χιλιάδες κομμάτια, ενώ ακόυστηκαν οι στίχοι "My heart will never feel / Will never see / Will never know…." της Grimes. Είναι το τραγούδι - μάστιγα για τις πασαρέλες τα τελευταία δύο χρόνια. Ίου. Εντελώς τυχαία εμφανίστηκε στην πασαρέλα ένα πουλόβερ που έγραφε «Ι need a drink», ενώ το στοιχειωτικό τραγούδι χάθηκε στο σκοτάδι. Τουλάχιστον για εκείνο το λεπτό μπόρεσα να ταυτιστώ με το περιβάλλον μου, χωρίς να φοβάμαι πια.

—By Annette Lamothe-Ramos

ORLEY

Η συλλογή του ORLEY για το φθινόπωρο/χειμώνα του 2014, είναι στην ουσία αυτό που φαντάζομαι ότι θα φόραγαν οι συμμαθητές του Holden Caulfields στο The Catcher in the Rye [O φύλακας στη σίκαλη], όταν έφευγαν από το οικοτροφείο για να περάσουν τα Σαββατοκύριακα στο σπίτι τους στη Νέα Υόρκη. Είναι η τέλεια συλλογή για κάθε λάτρη του Godard, συνδρομητή της Paris Review και βoλτάρει με ένα επιτηδευμένο βιβλίο στο χέρι, μαζί με μια τυλιγμένη εφημερίδα με το New York Times στραμμένo προς τα έξω, έτσι ώστε να μπορούν όλοι να δουν πόσο καλά διαβασμένος είναι. Αυτός ο τύπος επίσης δεν έχει ένα ούτε ένα ζευγάρι λευκές κάλτσες, εξακολουθεί να φοράει την Dior Eau Sauvage και μεταφέρει μια ταμπακέρα με μονόγραμμα, γεμάτη λεπτά σαν μολύβι, τέλεια στριφτά τσιγάρα στην τσέπη του στήθους του. Αυτός ο τύπος είναι ό, τι χειρότερο. Και όχι λόγω της βαθιάς σύνδεσης του με μια χρονική περίοδο 20 χρόνια πριν από τη γέννηση του, αλλά λόγω της άοκνης προσπάθειάς του. Επίσης, η φίλη σας πρόκειται κατά πάσα πιθανότητα να σας αφήσει γι 'αυτόν, και έχει πολύ καλό λόγο να το κάνει.

—By Annette Lamothe-Ramos

KYE

Aφού πέρασα τη μέρα μου νιώθοντας αρκετά χάλια, το τελευταίο πράγμα που ήθελα να κάνω ήταν να κάτσω σε ένα άβολα ζεστό δωμάτιο με DJs που θα παίζουν ρεμίξ των Outcast για μισή ώρα, ενώ κάποιοι ενοχλητικοί ηλίθιοι θα έβγαζαν φωτογραφίες με τα τεράστια iPad τους. Μόλις όμως βγήκαν τα μοντέλα με πρόσωπα γεμάτα baby oil, ένιωθα πολύ καλύτερα, γιατί τουλάχιστον υπήρχαν κι άλλοι που ένιωθαν όπως εγώ - ιδρωμένοι και έτοιμοι να πεθάνουν.

Όπως οι πειρισσότερες επιδείξεις αυτή τη σεζόν, έτσι και σε αυτή, το ανδρόγυνο λουκ ήταν το κεντρικό θέμα.  Η ΚYE έχει μια μοναδική ικανότητα να δημιουργεί ευέλικτα κομμάτια που να μπορούν να φορεθούν και από τα δυο φύλα. Χρησιμοποιώντας ακριβά δέρματα, δίχτυ και αυτό το περίεργο υλικό που ονομάζεται Astro-fur, ανέβασε το επίπεδο στο loungewear. Όλα τα λουκ έμοιαζαν βγαλμένα από ένα βίντεοκλιπ της Missy Elliot από τα 90s. Μου άρεσε ιδιαίτερα το υπερμέγεθες μοτίβο πλεξούδας που ήταν κεντημένο στα περισσότερα ενδύματα. Ήταν λες και η KYE είχε σχεδιάσει την ιδανική συλλογή για μένα: Άνετα ρούχα που δεν διαγράφουν σε μαύρο, λευκό και κόκκινο. Ιδανικά για φαγητό, ύπνο, σεξ και θάνατο.

—By Miyako Bellizz