Οι Σκέψεις μιας Ελληνοαμερικανίδας που «Αποκλείστηκε» στην Ελλάδα Λόγω του Κορονοϊού

Η Νικόλ Κακαντούση είναι κοινωνική επιστήμονας και δούλευε χρόνια στο χώρο της δημόσιας υγείας, κυρίως με HIV και εξαρτήσεις. Σπούδασε στην Αμερική για το πτυχίο της και στην Αυστραλία έκανε το μεταπτυχιακό της. Τον τελευταίο χρόνο μένει στην Αμερική, όπου μετακόμισε για να βρει εργασία. Τον Φεβρουάριο επέστρεψε στην Ελλάδα για διακοπές χωρίς να έχει προβλέψει τις εκτεταμένες κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας σε όλο τον κόσμο.

Η επιδημία του νέου κορονοϊού φαίνεται να υποχωρεί στη δυτική Ευρώπη, αλλά οξύνεται στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης. Την ίδια στιγμή, οι μέρες στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής περνούν εφιαλτικά, με περισσότερους από 60.000 νεκρούς-θύματα του Covid-19. Πρόκειται για τη χώρα που θρηνεί τα περισσότερα θύματα στον κόσμο εξαιτίας της πανδημίας, ενώ την κατάσταση δεν φαίνεται να βοηθάει η στάση του προέδρου Τραμπ, ο οποίος πρόσφατα απάντησε πώς ο κορονοϊός «θα φύγει» χωρίς να δίνει περισσότερες πληροφορίες.

Διάβασε στο παρακάτω κείμενο τις σκέψεις της Νικόλ σχετικά με την απρόσμενη παραμονή της στην Ελλάδα και την κατάσταση στην Αμερική, όπου βρίσκεται η οικογένειά της:

Είμαι η Νικόλ και είμαι Ελληνοαμερικανίδα. Μετακόμισα στις ΗΠΑ πριν από έναν χρόνο αναζητώντας μία καλύτερη ποιότητα ζωής καθώς στην Ελλάδα είχα μείνει άνεργη για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τον Φεβρουάριο που μας πέρασε ήρθα στην Ελλάδα για διακοπές για έναν μήνα. Με την εξάπλωση του Covid-19 ακυρώθηκε η πτήση μου και δεν υπήρχε τρόπος να επιστρέψω άμεσα, παρότι ως Αμερικάνος υπήκοος μπορώ. Στην πορεία τα πράγματα εκεί έγιναν τόσο δύσκολα που τελικά αποφάσισα να μείνω εδώ. Αρχικά, ναι, ένιωσα ανασφάλεια ως προς το τι διαχείρηση θα κάνει το Ελληνικό κράτος σε μία τέτοια κρίση. Στην πορεία όμως τα δεδομένα με έκαναν να αλλάξω γνώμη.

Η Ελλάδα με εξέπληξε. Αντέδρασε γρήγορα. Σίγουρα το γεγονός ότι τα μέτρα πάρθηκαν άμεσα, έπαιξε ρόλο και η έλλειψη προσωπικού και ιατρικού εξοπλισμού της χώρας, κάτι που θα ήταν εμπόδιο στην αντιμετώπιση του όγκου των περιστατικών που χρειάζονται εισαγωγή σε νοσοκομείο. Η Ελλάδα κέρδισε χρόνο, μαθαίνοντας από άλλες χώρες που χτυπήθηκαν από τον ιό πριν από εμάς. Νιώθω ότι είναι από τις λίγες φορές, που η χώρα έχει ενωθεί και υπακούει στα μέτρα που έχουν εφαρμοστεί- κάτι που για εμάς τους Έλληνες δεν είναι πάντα το πιο εύκολο πράγμα, ειδικά όσο φτιάχνει ο καιρός και κουραζόμαστε να μένουμε σπίτι.

VICE Video: Οικογένεια Ξυλοναυπηγών

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Η αντιμετώπιση της Αμερικής προς τον ιό ήταν η αντίθετη με εκείνη της Ελλάδας. Υπάρχουν πόροι, ναι, αλλά δεν είναι απεριόριστοι. Επίσης, χάθηκε πολύτιμος χρόνος. Η αδελφή μου και οι φίλοι μου που μένουν στη Νέα Υόρκη είναι έντρομοι και απελπισμένοι. Δεν έχουν βγει από το σπίτι τους εδώ και έναν μήνα παρότι ακόμα δεν έχει ανακοινωθεί υποχρεωτικός κατ’ οίκον περιορισμός. Μια φίλη μου αποδέχτηκε μείωση μισθού, κάτι που τη δυσκολεύει να πληρώσει το εξωφρενικό ενοίκιο της, ενώ πολλοί συνάδελφοί της έχασαν τη δουλειά τους. Μία άλλη φίλη μου, που δουλεύει σε ένα από τα καλύτερα νοσοκομεία της Βοστώνης ως αναισθησιολόγος, το μόνο που κάνει σε καθημερινή βάση πλέον είναι να συνδέει ασθενείς με μηχανική υποστήριξη για να μπορούν να αναπνέουν. Μου είπε ότι δεν έχει ξαναδεί τίποτα τέτοιο. Δεν υπάρχουν κρεβάτια για τους ασθενείς, και πιστεύει ότι μπορεί να καταλήξουν όπως και η Ιταλία: να πρέπει να επιλέξουν ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει. Μου είπε ότι είχε έναν ασθενή 19 ετών που βρέθηκε θετικός στον ιό και δεν είχε ασφάλεια αλλά ήταν σε τόσο κρίσιμη κατάσταση που έπρεπε να βρεί τρόπο από το σύστημα για να τον βοηθήσει. Μου είπε ότι οι άνθρωποι με κορονοϊό θα μεταφερθούν σε άλλο κτίριο και μόνο όσοι είναι σε κρίσιμη κατάσταση θα παραμείνουν μέσα στο νοσοκομείο καθώς δεν έχουν αρκετά κρεβάτια για να τους βοηθήσουν όλους.

Μέσα σε όλη αυτή την κρίση έχει φανεί ακόμα πιο έντονα, για άλλη μια φορά το πόσο προβληματικό είναι το σύστημα περίθαλψης στις ΗΠΑ: Εάν δεν έχεις οικονομική άνεση ή δεν είσαι σε μια δουλειά που σου καλύπτει την ασφάλεια, είσαι αφημένος στην τύχη σου. Αυτή την στιγμή χιλιάδες Αμερικάνοι δεν έχουν πρόσβαση στο σύστημα υγείας και είναι σε υψηλό ρίσκο. Αυτοί οι άνθρωποι χρειάζονται προστασία από το κράτος. Όντας η ίδια άτομο με αναπηρία και άρα πιο ευάλωτη ως προς τον ιό, έχω αναρωτηθεί τι θα γινόταν εάν κολλούσα αλλά δεν ήμουν στην πολιτεία που είμαι ασφαλισμένη; Εάν έπρεπε οι γιατροί να επιλέξουν ποιος θα ζήσει, θα ήμουν από τους τυχερούς; Και τι γίνεται με τους λιγότερο τυχερούς; Απογοητεύομαι που μια χώρα όπως η Αμερική, επενδύει τρισεκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο στον στρατό της, αλλά στο πιο βασικό ανθρώπινο δικαίωμα, εκείνο της υγείας, γυρίζει την πλάτη της με αποτέλεσμα να έχουμε μείνει όλοι οι πολίτες της μέσα σε βαθιά ανασφάλεια. Ο πρόεδρος Τραμπ είχε προειδοποιηθεί πριν από μήνες ότι ο ιός θα φτάσει και στις ΗΠΑ. αλλά για ακόμη μία φορά, επέλεξε να αγνοήσει την επιστήμη και τους ειδικούς. Τα δεδομένα, αν και ρευστά, δεν παύουν να δείχνουν ότι μπορεί μεν να έχουμε δρόμο μπροστά μας αλλά όπως και κάθε άλλη επιδημία στην ιστορία του κόσμου και αυτή θα αντιμετωπιστεί. Οι κρίσεις είναι πάντα στο παιχνίδι, και είναι σπουδαίο να βρίσκεσαι σε μία ομάδα που ξέρει να μένει ενωμένη και να τις αντιμετωπίζει. Και από ότι αποδεικνύεται έως τώρα από την αργή διασπορά του ιού στη χώρα, η Ελλάδα ήταν η έκπληξη που έγινε παράδειγμα προς μίμηση. Τα πράγματα άλλαξαν, και αυτή τη στιγμή νιώθω τυχερή που μπορώ να είμαι στην Ελλάδα και όχι στην Αμερική.

Περισσότερα από το VICE

Αναβρασμός στην ΒΕΑΤ: Πώς ο Κορονοϊός Οδήγησε στην Πρώτη Στάση Τηλεργασίας στην Ελλάδα

Βραδινές Φωτογραφίες Από τα Μπαλκόνια της Θεσσαλονίκης στην Καραντίνα

«Δεν έχω Ζηλέψει Ποτέ Αυτούς που Έχουν Σπίτι» - Ένα 24ωρο με Έναν Άστεγο στη Χαλκίδα