In Photos: Η Επιστροφή του Νυχτερινού Ξεσαλώματος στην Αγγλία

Υπάρχει ένα ιδιαίτερο είδος ηδονισμού αργά το βράδυ, που είναι αδύνατος χωρίς τα νυχτερινά κλαμπ. Το να αποβάλλεις, μαζί με τον ιδρώτα σου, τα άγχη της εβδομάδας σε ένα μαγαζί με πάτωμα που κολλάει, το να γίνεσαι κολλητός με κάποιον μέσα στον συνωστισμό του χώρου, το να συνειδητοποιείς πως το νερό είναι το πιο καθαρό και το πιο ωραίο ποτό στον κόσμο - αυτά είναι μερικά από τα πράγματα που έλειψαν στους «μαχητές» της νυχτερινής ζωής.

Για εκατομμύρια θαμώνες κλαμπ της Αγγλίας, η «μέρα της ελευθερίας» -δηλαδή η μέρα που τα νυχτερινά κλαμπ άνοιξαν μετά από κλείσιμο που κράτησε πάνω από έναν χρόνο- ήταν αντικείμενο προσμονής για 16 μήνες.

Εκείνο το βράδυ κατευθύνθηκα προς το Μπρίστολ, για να δω αν όλος ο θόρυβος γύρω από εκείνη την ημέρα οδήγησε στην απογοήτευση ή αν οι άνθρωποι ήταν έτοιμοι να ξεφαντώσουν περισσότερο από ποτέ.

1 ΜΜ

Στο Motion, το μεγαλύτερο κλαμπ του Μπρίστολ, οι χιλιάδες αφοσιωμένοι ravers δεν μπορούν να περιμένουν μέχρι να πέσει το σκοτάδι. Αντί γι' αυτό, το πάρτι τους ξεκινά στη 1 το μεσημέρι, με την τελευταία είσοδο στις 3 μμ. Οπότε τα προεόρτια ξεκινούν ακόμη νωρίτερα. «Τηρούνται οι κανόνες ενός φεστιβάλ», μου λέει ένας τύπος. «Πρέπει να τα καταφέρω να πάω στο Lakota απόψε».

3 ΜΜ

Όσο πλησίαζα στην αρχή της ουράς, τόσο περισσότερο ο ήχος από την εξωτερική σκηνή του κλαμπ μού πίεζε το στήθος. Τώρα αφήναμε πίσω την ασφάλεια, περνώντας από τον έλεγχο αρνητικού τεστ.

5 ΜΜ

Για όσους δεν ήταν ακριβώς έτοιμοι να συνωστιστούν στο πλήθος, η σκηνή για την disco και house μουσική -τοποθετημένη έξω- λειτούργησε ως μια αρκετά απαλή εισαγωγή στο main event. 

Κρυμμένη, μια ακόμη πιο θορυβώδης ουρά σχηματίστηκε για τη σκηνή του drum ‘n’ base στον εσωτερικό χώρο. Ένας τύπος, που είχε βγάλει την μπλούζα του για να αποκαλύψει ένα εύλογα ιδρωμένο στέρνο, σήκωσε τις παλάμες του στον αέρα και φώναξε «ΚΑΛΗ ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ».

Καθώς παραμερίζαμε συγκεντρωμένους που έπεφταν ο ένας πάνω στον άλλον γύρω από το κέντρο της σκηνής, ο DJ ενθάρρυνε το πλήθος να φωνάξει «ημέρα της ελευθερίας» και «γαμώ τον Μπόρις (Τζόνσον)». Ωραία.

11 ΜΜ

Μετά από μια νέα δόση αρώματος και μια στρώση μέικ-απ, κατευθυνθήκαμε στο Lakota.

Στη διάρκεια των τελυταίων λίγων ετών, ένα θανατηφόρο μείγμα αστικού εξευγενισμού, μιζέριας της πανδημίας και ανεπαρκούς χρηματοδότησης είχε βαθιές επιπτώσεις στη νυχτερινή ζωή του Μπρίστολ. Το Lakota -που στεγάζει την underground μουσική στο Μπρίστολ από το 1993- επρόκειτο να κλείσει το 2020, μετά την απόφαση του δημοτικού συμβουλίου να εγκρίνει σχέδια για τη μετατροπή του σε χώρο γραφείων και διαμερισμάτων.

Για την ώρα, επέστρεψε: ένας πολύτιμος, θορυβώδης ναός για τους θαμώνες των κλαμπ της πόλης.

Καθώς περιμένουμε σε μια αλέα καλυμμένη με γκράφιτι στο πίσω μέρος, διάφοροι γλεντζέδες περνούν, ανάμεσά τους άνδρες που παραπονιούνται για το ότι υποχρεούνται να κάνουν τεστ για τον κορονοϊό ώστε να μπουν μέσα στο κλαμπ («Δεν πρόκειται να βάλω αυτό το γαμημένο πράγμα στη μύτη μου») αλλά και πολλοί που ξέμειναν και άδειαζαν μονορούφι μισογεμάτα μπουκάλια τζιν. Επίσης, κάποιος πουλάει μπαλόνια με αέριο που σε κάνει να γελάς.

12 ΠΜ - 3 ΠΜ

Από αυτό το σημείο και πέρα, οι χρονικές σημάνσεις στερούνται νοήματος. Σόρι.

4 ΠΜ

Πώς; Ο τύπος με τα μπαλόνια με το αέριο του γέλιου ακόμα προσπαθεί να πουλήσει στον κόσμο πέντε ώρες μετά. Περιέργως, όσο ήμουν στο Μπρίστολ, δεν τον είδα να καταφέρνει να πουλήσει ούτε ένα, είτε μέσα είτε έξω.

Καθώς τριγύρω δεν υπάρχουν ταξί, κατευθυνόμαστε στο τοπικό μπεργκεράδικο για να τσιμπήσουμε κάτι. Εδώ, ένας τύπος που του πέφτει το παντελόνι ουρλιάζει «έχει κανείς λίγη κοκαΐνη;», προτού η κοπέλα του τού πει να το βουλώσει.

Ας θεωρήσουμε λοιπόν πως η κανονικότητα επέστρεψε.

Μετά από μήνες με «τηρείτε τις αποστάσεις ασφαλείας» σε όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις, το να επιστρέφεις σπίτι στις 5 το πρωί και να αναρωτιέσαι αν η απαίσια σωματική μυρωδιά πάνω σου ήταν δική σου, ή ένα κοκτέιλ κάθε ιδρωμένου σώματος που πιέστηκε πάνω στο δικό σου στο κλαμπ, έμοιαζε με μυσταγωγική εμπειρία.

Το lockdown δεν κατάφερε να χαλιναγωγήσει την ηδονιστική δίψα των ανθρώπων. Τουλάχιστον, όχι στο Μπρίστολ. Αλλά ένας φόβος κυριαρχεί ακόμα: το να μην μπορείς να διακρίνεις μήπως νιώθεις χάλια εξαιτίας του κορονοϊού.

«Τα (rapid) test είναι μια έξοχη ιδέα», μου είπε ένας θαμώνας. Είχαν ως συνέπεια να μπορώ πραγματικά να μπω εκεί μέσα. Οι άνθρωποι το χρειάζονται όντως αυτό, αλλά σίγουρα πρέπει να γίνει σωστά».

Περισσότερα από το VICE

Ο «Γρίφος» του Ισπανικού Skunk στην Ηγουμενίτσα

Η Marseaux θα Ήθελε να Δει Περισσότερους Συνομήλικούς της να Ψηφίζουν

Την Τελευταία Φορά που Μπλόκαρε η Διώρυγα του Σουέζ, Σχηματίστηκε μια Ουτοπική Κοινότητα στη Θάλασσα

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.