«Θα με Aγαπώ για Πάντα»: Οι Άνθρωποι που Επιλέγουν να Παντρευτούν τον Εαυτό τους

Το 1993, η Linda Baker, ειδική στοματικής υγιεινής από το Λος Άντζελες, αποφάσισε ότι είχε βαρεθεί να περιμένει «να συμβούν τα συγκεκριμένα γεγονότα που θα οδηγούσαν σε μια τούρτα γάμου». Έτσι, πήρε την κατάσταση στα χέρια της και κάλεσε εβδομήντα πέντε από τους πιο στενούς της φίλους, για να τη δουν, καθώς θα διέσχιζε έναν αυτοσχέδιο διάδρομο «εκκλησίας» δίπλα σε ένα μπαρ στη Σάντα Μόνικα. Έτσι, με την εξουσία που είχε ανατεθεί στον ηθοποιό-φίλο της, Ron Cummis, νυμφεύθηκε τον εαυτό της.

Πέρασαν λίγο παραπάνω από δύο δεκαετίες, για να αναγνωριστεί η αυτονύμφευση ως φαινόμενο από τον Τύπο. Το 2014, η Sasha Cagen, συγγραφέας του βιβλίου Quirkyalone : A Manifesto For Uncompromising Romantics (εκδ. HarperOne), δήλωσε άνευ όρων αφοσίωση στον εαυτό της κατά τη διάρκεια μιας τελετής αυτονύμφευσης στο Μπουένος Άιρες. Ισχυρίζεται ότι ο γάμος αυτός δεν σήμαινε αποχή από το σεξ, ούτε ότι θα σταματούσε να βγαίνει ραντεβού. Αντίθετα, ήταν μια απόπειρα να σωπάσει μια φωνή μέσα της που έλεγε ότι ποτέ δεν θα ήταν απόλυτα ολοκληρωμένη χωρίς άνδρα. «Η ουσία ήταν να νιώθω ότι και μόνη μου είμαι αρκετή», λέει στο Broadly.

Σήμερα, αν πιστέψουμε τα πρόσφατα στοιχεία, ορδές millennial γυναικών προτιμούν να παντρευτούν τον εαυτό τους, από το να συνεχίσουν να αναζητούν τον σύντροφο της ζωής τους στο μίζερο Tinder. Έχοντας βαρεθεί τους πιεστικούς γονείς και τις αυτάρεσκες παντρεμένες φίλες τους, πετάνε τα παλιά τους τεύχη περιοδικών γάμων στο τζάκι, μαζεύουν τις φίλες τους και βροντοφωνάζουν στους καλεσμένους, «Με αυτό το δαχτυλίδι, με νυμφεύομαι».

Στην πραγματικότητα, είναι δύσκολο να υπολογίσει κανείς πόσοι singles ακολουθούν τη μόδα της αυτονύμφευσης: με όσους μίλησα από το κίνημα λένε πώς τελευταία δέχονται περισσότερες ερωτήσεις από τον Τύπο παρά από επίδοξους γαμπρούς και νύφες του εαυτού τους. Όπως μπορεί κανείς να υποθέσει, η σολογαμία δεν αναγνωρίζεται ως δεσμευτικό νομικό συμβόλαιο στη Βόρεια Αμερική, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ε.Ε. ή τους περισσότερους γονείς, αλλά αυτό δεν φαίνεται να ενοχλεί τους υποστηρικτές της. Το κίνημα έχει να κάνει με την αποδοχή της επίσημης γαμήλιας τελετής και την απόρριψη της «τυραννίας του ζευγαριού».

Όταν η Cagan παντρεύτηκε τον εαυτό της, διαπίστωσε πως υιοθετώντας όλα τα παραδοσιακά σύμβολα ενός γάμου –το νυφικό, τους όρκους, το δαχτυλίδι, τους καλεσμένους– μπόρεσε να δώσει πραγματικές υποσχέσεις στον εαυτό της. «Το να κάνεις το δικό σου τελετουργικό έχει μεγαλύτερη δύναμη σε σχέση με το να κάθεσαι στο δωμάτιό σου και να γράφεις στο ημερολόγιό σου ότι θέλεις να αγαπήσεις τον εαυτό σου ή ακόμη και να γράψεις ένα ερωτικό γράμμα στον εαυτό σου», λέει η Cagen. «Όταν κάνεις ένα τελετουργικό, παίρνεις έναν όρκο. Χαράζεις μια γραμμή στην άμμο, που έχει βάθος και βαρύτητα, όπως ένας γάμος».

Από την εποχή που η Cagen παντρεύτηκε τον εαυτό της, μια μικρή βιομηχανία ειδικών, οργανωτών και πωλητών έχει ξεκινήσει να προσπαθεί να δώσει στις τελετές αυτονύμφευσης την ίδια αίγλη με τον γάμο μεταξύ δυο ατόμων. Στο Κιότο, μια υπηρεσία αυτονύμφευσης για single γυναίκες προσφέρει περιποίηση ομορφιάς, φωτογράφιση και μια μικρή τελετή στην τιμή των περίπου 2.500 δολαρίων (Παραδόξως, το πακέτο περιλαμβάνει επιλογή για ενοικίαση «διακοσμητικού» άνδρα, ηλικίας μεταξύ 20 και 70, για να ποζάρει δίπλα στις singles αυτή τη μαγική μέρα). Όσοι θέλουν να αποφύγουν το ταξίδι, μπορούν να παρακολουθήσουν ένα πρόγραμμα αυτονύμφευσης διάρκειας δέκα εβδομάδων, με μια εκπαιδεύτρια που παντρεύει singles στο φεστιβάλ Burning Man εδώ και χρόνια: «Είναι καιρός να ζήσεις στο έπακρο τη μία και μοναδική και πολύτιμη ζωή σου», γράφει το website της. Για όσους θέλουν δαχτυλίδια αυτονύμφευσης, ένα site που λέγεται « I Married Me» προσφέρει επιλογές από 25 μέχρι 300 δολάρια, ανάλογα με το πόσο πιστεύεις ότι αξίζεις.

Ενώ οι queer και οι άνδρες πιθανόν να επωφελούνταν εξίσου από μια τέτοια τελετή αυτοπραγμάτωσης, η Cagen λέει ότι περισσότερο συμμετέχουν στα εργαστήριά της ετεροφυλόφιλες γυναίκες. «Νομίζω ότι οι LGBTQ θα επωφελούνταν με τον ίδιο τρόπο από την αυτονύμφευση -ιδίως για να θεραπεύσουν κάποια τραυματική εμπειρία, κακοποίηση και εσωτερικευμένη ομοφοβία-, αλλά δεν αντιμετωπίζουν την ίδια πίεση να παντρευτούν, όπως οι μόνες, straight γυναίκες, έτσι δεν βλέπω τη συγκεκριμένη τάση να έχει την ίδια απήχηση», δήλωσε.

Η Cagen έγραψε το Quirkyalone—τον παιάνα της για τη ζωή ως single– to 2003, μια εποχή που, σύμφωνα με την ίδια, οι γυναίκες που ήταν μόνες παροτρύνονταν να αντιμετωπίζουν την ερωτική τους ζωή ως δουλειά, ενώ τα media ήταν γεμάτα με εικόνες μοναχικών γυναικών. «Όταν έγραψα το βιβλίο, ο φόβος του να είσαι πάνω από 35 και ακόμη μόνη ήταν έντονος», είπε. «Έμοιαζε ακόμη πιο τρομακτικό απ' ό,τι τώρα».

Η Bella DePaulo, συγγραφέας του Singled Out : How Singles Are Stereotyped , Stigmatized , and Ignored , and Still Live Happily Ever After (εκδ. St. Martin's Griffin), πιστεύει ότι οι singles ακόμη απεικονίζονται ως βασανισμένοι από τη μοναξιά τους, αλλά δεν βλέπει την αυτονύμφευση ως πολιτιστική παρέμβαση στη βιομηχανία του γάμου. Αντίθετα, πιστεύει ότι με την αποδοχή των παραδοσιακών τελετών γάμων, όσοι εφαρμόζουν την πρακτική καταλήγουν να στηρίζουν σιωπηρά τον θεσμό. «Χρησιμοποιώντας το τελετουργικό του γάμου ως πρότυπο, οι άνθρωποι που παντρεύονται τον εαυτό τους, απλώς ενισχύουν τη δύναμη του παραδοσιακού γάμου, ενώ σ' αυτήν ακριβώς τη δύναμη προσπαθούν να αντισταθούν», λέει.

Η DePaulo ισχυρίζεται ότι η σολογαμία ενθαρρύνει τα χειρότερα στερεότυπα για τους singles –ότι είναι εγωκεντρικοί τρελάρες–, παρά την έρευνα που δείχνει ότι όσοι είναι μόνοι είναι σε γενικές γραμμές λιγότερο νάρκισσοι από τους ζευγαρωμένους φίλους τους. «Είναι πιο γενναιόδωροι, προσφέρουν εθελοντικές υπηρεσίες συχνότερα και νοιάζονται περισσότερο για τους ηλικιωμένους γονείς τους», λέει παραθέτοντας έρευνα του Γραφείου Εργασιακής Στατιστικής των ΗΠΑ και του περιοδικού Social Science & Medicine.

Αν και θεωρεί τη σολογαμία αντίθετη προς την ιδεολογία με την οποία συνήθως ταυτίζονται οι περισσότεροι singles, η DePaulo πιστεύει ότι οι παραδοσιακοί γάμοι πρέπει να αντιμετωπίζονται με περισσότερο κυνισμό. «Γιατί δεν έχουμε την ίδια αυθόρμητη αντίδραση απέναντι στους παραδοσιακούς γάμους και τα παραδοσιακά ζευγάρια;» ρωτάει. «Αφιερώνεις ένα ολόκληρο σαββατοκύριακο, για να πας κάπου αεροπορικώς, ξοδεύεις ένα σωρό χρήματα και περιμένουν να τους πάρεις και δώρο! Γιατί όταν βλέπουμε αυτό δεν λέμε ενστικτωδώς ότι πρόκειται για έναν τρομερά εγωκεντρικό εορτασμό;».

Σημειώνει ότι οι περισσότερες αντιδράσεις απέναντι στη σολογαμία πιθανόν προκύπτουν από το γεγονός ότι, «κάποιοι είναι πραγματικά πεπεισμένοι ότι οι παντρεμένοι είναι καλύτεροι άνθρωποι και πως, αν παντρευτείς, θα είσαι πιο υγιής, πιο ευτυχής και ηθικά ανώτερος».

«Τόσο καιρό, ακούμε ότι οι singles είναι δυστυχισμένοι μέσα στη μοναξιά τους και πως το μόνο που θέλουν είναι να βρουν σύζυγο και να παντρευτούν – και αν βρουν, θα μεταμορφωθούν μαγικά σε πιο ευτυχισμένους και υγιείς ανθρώπους», λέει. «Σήμερα, είναι πιο δύσκολο να συντηρηθεί αυτού του είδους η απατηλή εκδοχή της έγγαμης ζωής και της ζωής ενός single».

Η ιδέα ότι η αυτονύμφευση μπορούν να διαλύσει τη βιομηχανία του γάμου και να φέρει τη γαλήνη σε «βασανισμένους» singles φαίνεται λίγο τραβηγμένη, αλλά θα έπρεπε να είσαι τραγικά κυνικός, για να θεωρήσεις την προσπάθεια κάποιου ανθρώπου για αυτοπραγμάτωση μια απλή επίδειξη ναρκισσισμού. Ακόμη και η DePaulo λέει ότι μετά χαράς θα πήγαινε σε μια τελετή αυτονύμφευσης, αν την καλούσαν. «Μου αρέσει η ιδέα να εκφράζεις αυτό που θεωρείς σημαντικό, αυτό που μετράει για σένα», δηλώνει.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο Broadly.

Περισσότερα από το VICE

Γιατί να Υπάρχουν Άστεγοι Όταν Έχουμε Τόσα Άδεια Σπίτια;

Η Μάχη Αυτή δεν Είναι «Ελλάδα vs Αλβανία» Αλλά «Μάρκου vs Μπιτάκος»

Ένα Μικρό Μάθημα Ιστορίας Αποδεικνύει ότι τα Fidget Spinner Είναι το Pokemon Go του 2017