«Όταν ήμουν πιο μικρή, ένιωθα ότι μπορούσα να επικοινωνήσω καλύτερα με τις φωτογραφίες παρά με τα λόγια», λέει η Rose Marie Cromwell. «Ήταν η πρώτη φορά που αισθανόμουν αυτοπεποίθηση γι' αυτό που εξέφραζα».Το τελευταίο της λεύκωμα, που κέρδισε το βραβείο Light Work Photobook, με τίτλο El Libro Supremo de la Suerte, λέει πολλά και προσφέρει στους αναγνώστες μια προσωπική ματιά στην Αβάνα. Ο τίτλος του βιβλίου μεταφράζεται ως «Το υπέρτατο βιβλίο της τύχης» και η θεματική αντλεί από ένα κλασικό βιβλιαράκι της κουβανικής κουλτούρας που εξηγεί τη La Charada, ένα σύστημα συμβόλων που αποδίδει σημασίες στους αριθμούς από το 1 ως το 100 και χρησιμοποιείται επίσης για underground λοταρίες. Ανάλογα με τα γεγονότα ή τα αντικείμενα της ζωής σου, μπορείς να παίξεις ένα διαφορετικό νούμερο. Για παράδειγμα, ένα ρολόι έχει τον αριθμό 85, ενώ η «παλιά πόρνη» αντιστοιχεί στον αριθμό 98.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Με το βιβλίο της, η Cromwell βρήκε και δημιούργησε εικόνες που φέρνουν στον νου την τυχαιότητα της ίδιας της λοταρίας, παρουσιάζοντας έτσι μια ζωντανή εικόνα της Αβάνας. Ενσωματώνοντας αντικείμενα σε συγκεκριμένο ερμηνευτικό πλαίσιο, τους δίνει νόημα που μπορεί να μην είχαν πριν. Δεν πρόκειται απλώς για έναν κίτρινο ανεμιστήρα σε μοβ φόντο, μερικά φρούτα κάτω από ένα άσπρο σεντόνι ή μια γυναίκα με κατακόκκινο κραγιόν που κοιτάζει τον ουρανό, αλλά αντιπροσωπεύουν μια συλλογή εμπειριών και εικόνες που αντικατοπτρίζουν το χάος ή τις ιδιοτροπίες που συναντάμε.Αυτή η συλλογή επηρέασε όλο το μετέπειτα έργο της Cromwell, κάνοντάς τη να δει τον κόσμο διαφορετικά. «Η εμπειρία αυτή επηρέασε όλες τις μετέπειτα δουλειές μου. Όταν είσαι φωτορεπόρτερ δεν μπορείς να βάλεις μεγάλο κομμάτι του εαυτού σου στη δουλειά σου, αλλά μπορείς να βρεις μια συμπεριφορά στη χειρονομία κάποιο. Δίνεις μεγαλύτερη σημασία στο πώς κινούνται και επικοινωνούν οι άνθρωποι αν φωτογραφίζεις ένα πρόσωπο», λέει. Η Cromwell ισχυρίζεται ότι ποτέ δεν είχε περισσότερη αυτοπεποίθηση. «Νομίζω πως η δουλειά που έκανα για το βιβλίο μου ήταν πολύ σημαντική για να βρω τη φωνή μου ως φωτογράφος, να υψώσω το ανάστημά μου λίγο παραπάνω και να ακολουθώ τη διαίσθησή μου», λέει.
Φωτογραφίες: Rose Marie Cromwell
Η Cromwell νιώθει τη μεγαλύτερη ικανοποίηση όταν οι φωτογραφίες της βρίσκονται τόσο σε ένα εννοιολογικό όσο και ένα ντοκιμενταριστικό πλαίσιο. Ξεκίνησε να εργάζεται ως φωτογράφος ντοκιμαντέρ κατά τη διάρκεια μιας υποτροφίας Fullbright στον Παναμά το 2007, όπου την τράβηξε η ιστορία της παρέμβασης των ΗΠΑ στη χώρα, μια αυξανόμενη συνείδηση του παγκόσμιου εμπορίου και μια επιθυμία να καταγράψει τις συνέπειες της παγκοσμιοποίησης. «Νομίζω ότι υπάρχει τόσο μεγάλη ανισότητα στον κόσμο επειδή απλώς είμαστε καταναλωτές. Για παράδειγμα, όσα περνάνε από τη Διώρυγα του Παναμά περνάνε από κοινότητες που δεν έχουν νερό», λέει.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Το MFA που έκανε στην καλλιτεχνική φωτογραφία, της έδωσε το θεωρητικό πλαίσιο να προσεγγίσει τη φωτογραφία με νέους τρόπους και άρχισε να σκέφτεται περισσότερο εννοιολογικά. «Νομίζω πως μπορεί να υπάρχει ποίηση στη δημοσιογραφία, σίγουρα υπάρχει. Είναι κάτι εγγενές».
Η Cromwell θέλει να αφηγηθεί ιστορίες για τις συνέπειες της παγκοσμιοποίησης κάνοντας τα οικουμενικά θέματα να μοιάζουν προσωπικά. Φτιάχνει εικόνες που, καθώς αφηγούνται προσωπικές ιστορίες, τραβάνε την προσοχή στο ευρύτερο οικονομικό και πολιτικό σύστημα. «Πώς λες μια ιστορία, πώς επηρεάζεται η ζωή κάποιου από την παγκοσμιοποίηση και με ποιον τρόπο;» αναρωτιέται. «Πώς κάνουμε τους ανθρώπους να ταυτιστούν;».Η τρέχουσα δουλειά της Cromwell, King of Fish, για παράδειγμα, αφηγείται την ιστορία ενός γιου πάστορα και αναμορφωμένου εμπόρου ναρκωτικών στις εργατικές κατοικίες του Παναμά. Με τον τρόπο αυτό δείχνει πώς μια περιθωριοποιημένη κοινότητα επηρεάζεται από το κυβερνών σώμα που υποτίθεται την προστατεύει. Η πιο πρόσφατη δουλειά της με τίτλο IMAIM, καταγράφει τα σημεία του Μαϊάμι που δεν παρουσιάζονται συχνά στον τύπο και στους ταξιδιωτικούς οδηγούς. Δείχνει στο κοινό ότι Μαϊάμι δεν σημαίνει μόνο λαμπερά, αποστειρωμένα κλαμπ και Art Basel - υπάρχουν συντρίμμια και φτώχεια και κατεδαφίσεις.«Ελπίζω όσοι δεν έχουν δώσει σημασία ως τώρα ίσως παρακινηθούν από τη δουλειά μου να σκεφτούν διαφορετικά για κάποιο μέρος», λέει. «Με απασχολούν πολύ κάποια θέματα στον κόσμο και μερικές φορές αισθάνομαι πως το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να εκφράζεσαι ως προς αυτά». Και για την Cromwell, ο καλύτερος τρόπος να το κάνει ήταν πάντα μέσα από τις φωτογραφίες.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US.
Περισσότερα από το VICEΠάρτι, Φεστιβάλ ή Μπουζούκια: Οι Φοιτητικές Παρατάξεις και η Κουλτούρα της ΔιασκέδασηςΈκανα Έναν Χρόνο Αποχή από το ΣεξΗ «Μέθοδος της Λάμπας» κι Άλλες Ρατσιστικές Συμπεριφορές στο Ελ. ΒενιζέλοςΓια τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.