Ένας Έλληνας Αναρχικός Μιλάει για τις Μέρες που Πολέμησε το Ισλαμικό Κράτος

«Πηγαίνοντας στο τέταρτο σπίτι, ήταν στενός ο δρόμος, πέσαμε σε ενέδρα. Άρχισαν από ένα παράθυρο να μας χτυπάνε με το οπλοπολυβόλο. Έγινε η νύχτα μέρα από τους πυροβολισμούς που πέφτανε, από τις λάμψεις και από τις σφαίρες που γυρνάγανε. Οι σφαίρες έπεφταν παντού. Δεν ήταν μόνο ότι τις άκουγες, τις έβλεπες κιόλας. Βγήκαμε ζωντανοί. Αυτό».

Με αυτά τα λόγια, ο Νικόλας Ματαράγκας, αναρχικός και μέλος του Ρουβίκωνα, περιγράφει μία από τις εμπόλεμες καταστάσεις στις οποίες βρέθηκε ως μαχητής του Διεθνούς Τάγματος Ελευθερίας, μίας ομάδας εθελοντών στρατιωτών που πολέμησε στη Ροζάβα του δυτικού Κουρδιστάν κατά του Ισλαμικού Κράτους. Ο ίδιος ήταν ένας από τους πολλούς αναρχικούς που από το 2017 άρχισαν να συρρέουν από διάφορες χώρες προς την Ροζάβα, «για να εκπαιδευτούν δίπλα σε έμπειρους αντάρτες» και «να πολεμήσουν τον ISIS», ανέφερε τον Μάιο του 2017 ο Ελεύθερος Τύπος, που συμπλήρωνε ότι «κατά καιρούς στις ελληνικές Αρχές έφταναν πληροφορίες ότι έχουν μεταβεί στη Ροζάβα Ελληνες αναρχικοί, αλλά τώρα είναι η πρώτη φορά που εμφανίζεται τόσο έντονη δραστηριότητα Ελλήνων».

Μέσα από ένα δωμάτιο κατεστραμμένο από τις πολεμικές συγκρούσεις, ο Νικόλας Ματαράγκας έδωσε συνέντευξη για το ντοκιμαντέρ Belkî Sibê: A journey through the Syrian War and the Rojava Revolution. Σε ένα απόσπασμα από την παρακάτω συνέντευξη που ανέβηκε στο Διαδίκτυο, ο κ. Ματαράγκας διηγείται από τη Ροζάβα πώς αποφάσισε να πάει να πολεμήσει κατά του Ισλαμικού Κράτους, πώς διαμορφώθηκε στα παιδικά και νεανικά του χρόνια η πολιτική του συνείδηση και ποιες δυσκολίες και κινδύνους αντιμετώπισε στο μέτωπο, όπου έχασε δύο συμπολεμιστές του.

Η συνέντευξη ανοίγει με τον Νικόλα Ματαράγκα, γεννημένο στην Αθήνα τον Μάιο του 1974, να λέει ότι και οι δύο γονείς του ήταν «κομμουνιστές του ΚΚΕ», συμπληρώνοντας για το πώς τον διαμόρφωσε αυτό το γεγονός πολιτικά: «Το κομμάτι της πολιτικής συνείδησης και κουλτούρας έπαιζε πολύ στο σπίτι. Ήταν αρκετά έντονο. Οι γονείς μου μού έμαθαν πολύ συγκεκριμένα πράγματα, να βοηθάς, να αγαπάς τους άλλους, να βοηθάμε τον αδύναμο, αυτόν που έχει δίκιο, να μη γίνεις ποτέ ρουφιάνος. Μου έλεγε η μάνα μου, “ό,τι και να γίνει στην τάξη, άμα γυρίσει δασκάλα ή δάσκαλος και πει ‘ποιος το έκανε αυτό;', ποτέ δεν θα πεις, ακόμα και αν σε τιμωρήσουν εσένα, ο ρουφιάνος είναι κακό πράγμα”. Μεγάλωσα με αντάρτικα, με Θεοδωράκη, με επέτειο του Πολυτεχνείου να πηγαίνουμε κάθε χρόνο, με μαραθώνιο για Λαμπράκη. Όταν παίρναμε το Ευρωμπάσκετ, με τέτοια πόρωση εννοείται υποστηρίζαμε την ομάδα της Σοβιετικής Ένωσης. Όταν έχασε η Σοβιετική Ένωση, στεναχωρήθηκα, γιατί μεγάλωσα χωρίς εθνική συνείδηση από την οικογένεια, με αποτέλεσμα να υπερισχύει το πολιτικό». Παρά τα κομμουνιστικά ερεθίσματα, ο κ. Ματαράγκας λέει ότι δεν πέρασε ποτέ από την ΚΝΕ: «ΚΝΕ δεν πέρασα, οι γονείς μου μού έλεγαν να πάω, είχα πάντα μία άρνηση προς την εξουσία».

Στη συνέχεια της συνέντευξης, ο Νίκος Ματαράγκας δείχνει στην κάμερα τον πήχη του δεξιού χεριού του, όπου έχει κάνει στα ρώσικα τατουάζ τη φράση «ούτε βήμα πίσω», τη διαταγή που δόθηκε στον Κόκκινο Στρατό όταν υπερασπιζόταν το Στάλινγκραντ από τους ναζί. Αν και λέει ότι «στην οικογένεια δεν είχαμε ποτέ ελληνική σημαία στο σπίτι, ποτέ δεν είχαμε αυτό το εθνικό φρόνημα», ο αναρχικός μαχητής συμπληρώνει ότι «η λογική που υπάρχει τα τελευταία χρόνια στον ελλαδικό αναρχικό χώρο -ειδικά στο κομμάτι των αυτόνομων- “μισώ την Ελλάδα ή μισώ οτιδήποτε ελληνικό” το θεωρώ πέρα για πέρα λάθος και καταντάει αστείο. Προφανώς αγαπάω τον τόπο μου, δεν αγαπάω το έθνος με τη λογική του έθνους, αγαπάω τους ανθρώπους που μεγάλωσα, αγαπάω το μέρος που μεγάλωσα, τα έθιμα που έχω, τη γλώσσα που έχω, τη μουσική που ακούω. Θεωρώ ότι είμαι βαθιά διεθνιστής. Παρόλα αυτά θεωρώ ότι κάποιος για να είναι διεθνιστής, πάνω από όλα πρέπει να αγαπάει τον τόπο του. Αν αγαπάς τον τόπο σου, τότε αγαπάς και τους άλλους τόπους».

Αφού πει ότι στη Ροζάβα έφτασε μετά από προσωπική απόφαση και όχι συλλογική απόφαση του Ρουβίκωνα, του οποίου δηλώνει μέλος, ο Νίκος Ματαράγκας διηγείται το ταξίδι και τις εμπειρίες του από το μέτωπο: «Ήρθα 20 Φλεβάρη στο Ιράκ, αν δεν κάνω λάθος, και 22 ήμουν στη Ροζάβα. Έναν μήνα βασική εκπαίδευση στα όπλα και μετά έφυγα τότε μέτωπο. Κάθισα επτά μήνες σχεδόν στο μέτωπο. Η συμμετοχή μου ήταν στο Διεθνές Τάγμα [Ελευθερίας]. Στάλθηκε μία ομάδα και πήρε μέρος στις επιχειρήσεις. Οι επιχειρήσεις ήταν κυκλωτικής κίνησης. Έχεις, ας πούμε, μία πόλη, πηγαίνουν κάποιες ομάδες από πίσω, πηγαίνουμε μπροστά και γίνεται αυτό το κυκλωτικό. Ποτέ δεν είναι επίθεση κατευθείαν μέσα στην πόλη».

VICE Video: Συναντήσαμε Έναν Πρόσφυγα που Αποφάσισε να Επιστρέψει στη Συρία για να Πολεμήσει Κατά του ISIS

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Σε αυτές τις επιχειρήσεις «δυστυχώς χάσαμε κάποιους ανθρώπους», λέει ο Νίκος Ματαράγκας και συμπληρώνει: «Μία ομάδα έκανε την επιχείρηση και μετά έφυγε δεύτερη ομάδα, για να πάμε σε άλλο χωριό. Εκεί είχαμε δύο απώλειες από νάρκη, δύο σύντροφοι σκοτώθηκαν. Ήμουν μπροστά. Κάναμε έλεγχο σε κάποια σπίτια. Μας είχαν ενημερώσει ότι όλο το χωριό είναι γεμάτο από νάρκες. Πήγαν δύο παιδιά, για να κλείσουν το βράδυ […] τις εισόδους. Πήγαν να κλείσουν εκείνη την είσοδο, δεν είδαν τη νάρκη και ανατιναχτήκανε. Ήταν η πρώτη φορά που έφτασα κοντά [στο θάνατο] γιατί ήμουν πολύ κοντά στα παιδιά, με χτύπησε το ωστικό κύμα. Δώσαμε μία βοήθεια. Η κοπέλα (σ.σ.: ένα από τα θύματα) χάθηκε μετά από πέντε λεπτά και το παλικάρι πέθανε μετά κάποιες ώρες στο νοσοκομείο. Αυτή ήταν η πρώτη μου εικόνα, από τις πιο εντυπωμένες, του πολέμου, η εικόνα που βλέπεις τους ανθρώπους χτυπημένους. Αυτό που μετά σε πεισμώνει περισσότερο κιόλας. Αυτό είναι που με πείσμωσε περισσότερο μετά».

Μετά τον θάνατο των δύο συμπολεμιστών του, ο Νίκος Ματαράγκας μπήκε στη Ράκκα, την de facto πρωτεύουσα του Ισλαμικού Κράτους. Κλείνοντας το απόσμασμα της συνέντευξης, ο ίδιος αναφέρει: «Έχω πάρει μέρος σε δέκα επιχειρήσεις μέσα στη Ράκκα. Κούραση, αυτό είναι οι επιχειρήσεις, άγχος, πολύ δύσκολο πεδίο να κινηθείς, κατεστραμμένα όλα. Επαφή με εχθρό, όχι πάντα, δεν σημαίνει ότι κάθε επιχείρηση είχαμε και επαφή. Επαφή με εχθρό σημαίνει από ελεύθερους σκοπευτές, νάρκες και ενέδρες, δηλαδή προχώραγες και κάποια στιγμή άρχισαν να σε χτυπάνε. Πηγαίνοντας στο τέταρτο σπίτι, ήταν στενός ο δρόμος, πέσαμε σε ενέδρα, άρχισαν από ένα παράθυρο να μας χτυπάνε με το οπλοπολυβόλο. Έγινε η νύχτα μέρα από τους πυροβολισμούς που πέφτανε, από τις λάμψεις και από τις σφαίρες που γυρνάγανε. Οι σφαίρες έπεφταν παντού. Δεν ήταν μόνο ότι τις άκουγες, τις έβλεπες κιόλας. Βγήκαμε ζωντανοί. Αυτό».

Περισσότερα από το VICE

Ποιoς θα Πάρει Φέτος το Mundial, Χρήστο Σωτηρακόπουλε;

Ο Ράπερ XXXTentacion Είναι Νεκρός, Μετά από Πυροβολισμούς στο Μαϊάμι

«Είμαστε Τρελοί κι Ευτυχισμένοι»: Μια Γερή Φωτογραφική Βουτιά στα Εξάρχεια του 1980