Γουστάρεις να Βασανίζεσαι με Καυτερά Φαγητά Επειδή Διεγείρουν το Σημείο G του Εγκεφάλου σου

Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο Munchies.

Οι καυτερές πιπεριές τσίλι και το γουασάμπι –όπως και η μενθόλη, τα ανθρακούχα ποτά και τα κρύα ροφήματα– περιέχουν μοριακές ενώσεις που διεγείρουν τους υποδοχείς του πόνου στα νευρικά μας κύτταρα, προσομοιώνοντας αυτό που θα συνέβαινε, αν κάποιος άναβε μια φωτιά μέσα στο στόμα μας. Στις καυτερές πιπεριές, το μόριο της καψαϊκίνης προκαλεί κάψιμο, μετατρέποντας το στόμα σου σε πύρινη κόλαση. Τα ισοθειοκυανικά μόρια στο γουασάμπι, τη μουστάρδα και τη μενθόλη, προκαλούν έγκαυμα από το κρύο, τσουρουφλίζοντας τα ρουθούνια σου και κάνοντάς σε να νιώθεις ότι θα εκραγεί το κεφάλι σου ή, όπως το έθεσε ένας χρήστης του Reddit, «Είναι λες και μου τραβάει κάποιος το σκαλπ και μου βάζει δύο τσόπστικ στα ρουθούνια».

Τα φυτά ανέπτυξαν αυτά τα μόρια ως μια εξελικτική κίνηση τακτικής, ώστε να αποτρέψουν τα ζώα και τους ανθρώπους από το να τα τρώνε. Όμως εμείς οι άνθρωποι, εκπαιδεύσαμε τους εαυτούς μας να μας αρέσουν οι αισθήσεις που δημιουργήθηκαν για να μας απωθούν. Δεν είμαστε τυχαία, άλλωστε, στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας. Σύμφωνα με τον Paul Bloom, ψυχολόγο στο Γέιλ και συγγραφέα του How Pleasure Works: The New Science of Why We Like What We Like (Πώς Λειτουργεί η Απόλαυση: Η Νέα Επιστήμη του Γιατί μας Αρέσουν Αυτά που μας Αρέσουν), «Οι φιλόσοφοι έχουν αναζητήσει πολλές φορές το καθοριστικό χαρακτηριστικό των ανθρώπων: η γλώσσα, ο ορθολογισμός, ο πολιτισμός κοκ. Εγώ θα έλεγα το εξής: O άνθρωπος είναι το μοναδικό ζώο που του αρέσει το ταμπάσκο».

Αυτή η παράξενη πρακτική δεν ισχύει μόνο για τις διατροφικές συνήθειες. Για εκατοντάδες χρόνια (χιλιάδες στην Αμερική), οι άνθρωποι υποβάλλονται οικειοθελώς σε αυτήν τη μορφή βασανιστηρίου, πασαλείφοντας το σούσι με γουασάμπι, βάζοντας καυτερά μπαχαρικά στο τζερκ της Καραϊβικής, γεμίζοντας τη σούπα τομ γιαμ με πιπεριές, προσθέτοντας πιπέρι καγιέν στις γαρίδες κρεόλ, νιφάδες τσίλι στην αραμπιάτα, ακόμη και τσίλι σως στις φρουτοσαλάτες.

Γιατί όμως αποζητάμε αυτές τις εμπειρίες μουδιάσματος, καψίματος και ιδρώτα; Λατρεύουμε τις φλογερές δοκιμασίες, κατά τις οποίες η στοματική μας κοιλότητα μετατρέπεται σε πύρινο εφιάλτη, η γλώσσα και ο λαιμός μας καψαλίζονται, τα χείλη πρήζονται, το κεφάλι πάει να σπάσει, η καρδιά χτυπάει μανιασμένα, η μύτη στάζει και τρέχουν δάκρυα από τα μάτια, καθώς ο εγκέφαλός μας προσπαθεί να σβήσει τη μαινόμενη φωτιά.

Αν παρείχε κάποιου είδους εξελικτικό πλεονέκτημα –πράγμα που δεν συμβαίνει–, θα ήταν πιο λογικό. Ένα κλασικό επιχείρημα που χρησιμοποιούν οι οπαδοί των αισθητηριακών προκλήσεων είναι ότι τα καυτερά «δίνουν γεύση», πράγμα που ισχύει μέχρι έναν βαθμό. Η γεύση περιλαμβάνει το γλυκό, το αλμυρό, το ξινό, το πικρό και το ουμάμι, όμως συμπεριλαμβάνει και άλλες αισθήσεις, όπως την όσφρηση, την αισθητική, τις αναμνήσεις και την αίσθηση στο στόμα. Ενισχύοντας την αίσθηση, νιώθεις ότι ενισχύεις τη γεύση: είναι ο ίδιος λόγος που οι κατασκευαστές τροφίμων ξοδεύουν πολλά, για να βρουν το βέλτιστο επίπεδο «τραγανότητας» στα πατατάκια ή την πλέον κατάλληλη ποσότητα ανθρακικού στα αναψυκτικά.

Ακόμη και οι επιστήμονες δυσκολεύονται να καταλάβουν γιατί αψηφούμε τους κανόνες της εξέλιξης και την κοινή λογική, για χάρη λίγων στιγμών φαύλου ηδονισμού, όμως, όπως φαίνεται, έχουμε σωματική και ψυχολογική προδιάθεση για σαδομαζοχιστικές τάσεις στο φαγητό.

Όταν ο εγκέφαλός μας δέχεται μηνύματα καψίματος και πόνου, με τη σειρά του ανταποκρίνεται απελευθερώνοντας φυσικά παυσίπονα – τις ενδορφίνες. Ουσιαστικά, πρόκειται για τη φυσική μορφίνη του οργανισμού και οι ενδορφίνες διεγείρουν τους ίδιους υποδοχείς με αυτούς των οπιούχων στον εγκέφαλο. Οι ενδορφίνες δρουν ως αναλγητικό και ηρεμιστικό, μειώνοντας την αντίληψη του πόνου και προκαλώντας μας μια αίσθηση απόλαυσης και ευφορίας.

«Οι ενδορφίνες δρουν, για να μπλοκάρουν το κάψιμο. Ο οργανισμός τις παράγει ως αντίδραση στο κάψιμο, το οποίο αντιλαμβάνεται ως πόνο», λέει ο Paul Bosland, συνιδρυτής και διευθυντής του Ινστιτούτου Chile Pepper του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Νέου Μεξικού.

Από καιρό κυριαρχεί η πεποίθηση ότι ο πόνος και η απόλαυση είναι αντίθετες αισθήσεις, που περνούν μέσα από ξεχωριστά μονοπάτια του νευρικού συστήματος. Ωστόσο, οι πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι υπάρχουν πολλές ομοιότητες μεταξύ των δύο και φαίνεται να συνυπάρχουν σε ένα συνεχές πόνου-απόλαυσης. «Σε πολλές μελέτες πάνω στον εγκέφαλο, φαίνεται πως οι νευρώνες που ανταποκρίνονται στον πόνο και την ευχαρίστηση βρίσκονται κοντά, σχηματίζοντας βαθμίδες που κυμαίνονται από το θετικό στο αρνητικό», εξηγεί ο JohnMcQuaid, συγγραφέας του Tasty: The Art and Science of What We Eat (εκδ. Scribner - Γευστικό: Η Τέχνη και η Επιστήμη του τι Τρώμε).

VICE Video: Το Φετίχ που Συνδέει το Σεξ με την Κατανάλωση Τεράστιων Ποσοτήτων Φαγητού

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Η αίσθηση του πόνου που προκαλείται από τις καυτερές πιπεριές και το γουασάμπι οδηγούν στην απελευθέρωση περισσότερης ντοπαμίνης –της χημικής ουσίας της απόλαυσης– στον εγκέφαλο, καθώς και στη διέγερση των «κέντρων της ηδονής». Λειτουργώντας ουσιαστικά ως το σημείο G του εγκεφάλου, αυτές οι περιοχές καθορίζουν την απόλαυση, τα κίνητρα και την επιθυμία και παίζουν καθοριστικό ρόλο στον εθισμό. Παραδοσιακά, συνδέονταν μόνο με ευχάριστα διεγερτικά, όπως το κέικ, σοκολάτας, το φιλί, την ηρωίνη, το Facebook, το να κερδίζεις στον τζόγο, τη μουσική, την τέχνη και τον αλτρουισμό, όμως πλέον έχει αποδειχθεί ότι και ο πόνος μπορεί να προστεθεί σε αυτήν τη λίστα, καθώς και ότι η σχέση μεταξύ ευχαρίστησης και πόνου στο σώμα μας είναι πολύπλοκη και μυστηριώδης.

Εμείς οι άνθρωποι είμαστε ειδικοί στην αλχημεία των αισθήσεων. Έχουμε βρει τρόπο να μετατρέπουμε μια δυσάρεστη εμπειρία σε κάτι ευχάριστο και συναρπαστικό. Η κατανάλωση καυτερών πιπεριών δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα. Ο ψυχολόγος πολιτισμού, Δρ Rozin, ισχυρίζεται ότι μας εξιτάρει να βρίσκουμε ευχαρίστηση στον πόνο ή το στρες.

Στο περιοδικό Journal of Motivation and Emotion, γράφει: «Οι άνθρωποι μαθαίνουν να απολαμβάνουν τον φόβο και τη διέγερση που προκαλείται από [πράγματα όπως] τα ρόλερ-κόστερ, οι πτώσεις με αλεξίπτωτο ή οι ταινίες τρόμου. Απολαμβάνουν να κλαίνε με τις δραματικές ταινίες και σε κάποιους αρέσει ο αρχικός πόνος που νιώθεις, όταν πρωτομπαίνεις μέσα σε μια μπανιέρα με καυτό νερό ή το σοκ που αισθάνεσαι από το παγωμένο νερό».

Αποκαλεί αυτές τις ενέργειες «καλοήθη μαζοχισμό», μιας και είναι επώδυνες, όμως δεν αποτελούν πραγματική απειλή.

Αν όλα αυτά σας ακούγονται ωραία, όμως σας δυσκολεύουν οι παρενέργειες από τις αμαρτίες της σάρκας, της σάλτσας, της σκόνης και της σως, μπορείτε να εκπαιδεύσετε τον εαυτό σας, ώστε να τα απολαμβάνει. Τα χημικά αποτελέσματα της κατανάλωσης πιπεριών τσίλι και γουασάμπι είναι τα ίδια σε όλους τους ανθρώπους, όμως η διαφορά είναι το αποτέλεσμα της έκθεσης και του εγκλιματισμού. Ξεκινήστε σιγά-σιγά, τρώγοντας φέτες αλειμμένες με πιπέρι καγιέν και αβοκάντο ή σούσι με γουασάμπι. Προτού καν το καταλάβετε, θα μασάτε καυτερές πιπεριές την ώρα που κάνετε σεξ πάνω σε ένα ρόλερ-κόστερ και θα βουτάτε τη γλώσσα σας σε σκόνη γουασάμπι την ώρα που θα παρακολουθείτε μια ταινία τρόμου, μέσα σε μια μπανιέρα με καυτό νερό.

Περισσότερα από το VICE

Ακροδεξιά και Εξέδρα: Η Περίπτωση της ΑΕΚ

Μπορεί το MDMA και η Κόκα να Καταστρέψουν τη Γνάθο σου για Πάντα;

Δέκα Ερωτήσεις που Πάντα Ήθελες να Κάνεις σε Έναν Γυναικολόγο