Ο Κώστας Μπίγαλης Δεν την Ψώνισε Ποτέ

Ο Κώστας Μπίγαλης είναι μια πραγματικά ξεχωριστή περίπτωση στον χώρο του ελληνικού τραγουδιού. Μπορεί να έχει τεράστια και διαχρονικά hits, τα οποία όλοι έχουμε χορέψει σε κάποιο πάρτι -ακόμα κι αν δεν είναι του στιλ μας-, αλλά στην πραγματικότητα δεν υπολογίστηκε ποτέ ως ένα από τα μεγάλα ονόματα της εγχώριας μουσικής πραγματικότητας. Όχι επειδή δεν το άξιζε -κάθε άλλο-, απλώς είχε την ατυχία να είναι ένας καθαρόαιμος pop τραγουδοποιός στην Ελλάδα του ΠΑΣΟΚ και του σκυλάδικου. Ξεκίνησε τη δισκογραφική του πορεία το 1989 με τον άλμπουμ «Big Alice», το οποίο περιείχε αγγλόφωνα κομμάτια όπως το «I Miss You», γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία σε Ελλάδα και εξωτερικό. Αυτή, βέβαια, δεν ήταν αρκετή για να του εξασφαλίσει τα προς το ζην. Έτσι, λίγους μήνες αργότερα, επιστρέφει με τον δίσκο «Με τον Ήλιο στους Ιχθείς», στον οποίο βρίσκουμε κομμάτια όπως το «Ρίνα Κατερίνα» που έκαναν το όνομά του ευρύτερα γνωστό.

Το 1991 κυκλοφορεί το «Του Αιγαίου τα Μπλουζ» και τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Σήμερα, σχεδόν τρεις δεκαετίες μετά, ο κόσμος γουστάρει ακόμα τα τραγούδια του και τιμάει τον Κώστα Μπίγαλη σε κάθε του εμφάνιση. Για παράδειγμα, πριν από λίγες εβδομάδες, πραγματοποίησε μαζί με την Μαντώ και τον Δάκη δύο συναυλίες στο ΚΥΤΤΑΡΟ, οι οποίες είχαν γίνει sold out εβδομάδες πριν. Το εγχείρημα θα επαναληφθεί μέσα στον Μάρτιο, με την τριάδα να επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος για τέσσερις σαββατιάτικες εμφανίσεις (3, 10, 17 & 24 Μαρτίου). Λίγο πριν ανέβει στη σκηνή του ιστορικού αθηναϊκού μαγαζιού, τον συνάντησα στο θέατρο «Αλκμήνη» και κάναμε μια κουβέντα για το cult, τα 90's, αλλά και την παράσταση που θα ανεβάσει εκεί.

VICE: Βρισκόμαστε στο θέατρο «Αλκμήνη». Τι ετοιμάζετε εδώ;
Κώστας Μπίγαλης: Πρόκειται για ένα δικό μου έργο το οποίο ονομάζεται «Πέντε» και έχει ανέβει ξανά πριν από τρία χρόνια στο «Χυτήριο». Θα βρισκόμαστε εδώ κάθε Τετάρτη και Πέμπτη για 20 παραστάσεις. Είναι μια μαύρη κωμωδία μυστηρίου που αποτελεί μια αλληγορία πάνω στο δίλημμα του «εγώ» και του «εμείς». Γενικά, το έργο βγάζει πολύ γέλιο.

Έχετε σπουδάσει θέατρο, σωστά;
Ναι, είμαι ηθοποιός. Απλώς η μουσική μου πορεία ήταν τόσο έντονη που σκέπασε αυτήν μου την ιδιότητα. Έχω κάνει διάφορα πράγματα πάνω σε αυτό - πέρσι, για παράδειγμα, ανεβάσαμε με τον Αλμπέρτο Εσκενάζυ το «Εκείνος και Εκείνος», αυτό το κλασικό αριστούργημα του Κώστα Μουρσελά που είχε γίνει και τηλεοπτική σειρά στην ΕΡΤ τη δεκαετία του '70. Και στα δύο έργα έχω γράψει και κάποια τραγούδια - ξέρεις, έχουν μια μουσικοθεατρική χροιά αλλά δεν είναι μιούζικαλ. Συμβάλλουν ωραία στα έργα, αλλά αποτελούν και μέρος αυτού που θέλει ο κόσμος όταν έρχεται να παρακολουθήσει μια παράσταση στην οποία συμμετέχω κι εγώ.

Πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε με τη μουσική;
Δεν ήμουν μικρός, γύρω στα 17.

Το 1984, ως Big Alice, κάνετε επιτυχία με το «I Miss You».
Ναι, συμπριλαμβανόταν στο άλμπουμ «Big Alice» που ήταν ένα λογοπαίγνιο που έκανε ο Νίκος Μαστοράκης με το επίθετό μου. Ο Νίκος σκηνοθέτησε και δύο βίντεο κλιπ από τον δίσκο, τα οποία μάλιστα είναι τα πρώτα μουσικά κλιπ που γυρίστηκαν ποτέ στην Ελλάδα.

Γιατί ξεκινήσατε με αγγλικό στίχο;
Είχα ιστορία με την αγγλόφωνη μουσική, στα αγγλικά ξεκίνησα να τραγουδάω. Στα ελληνικά το γύρισα κάπου μέσα στο 1989. Από τις αρχές των '80's τραγουδούσα στα αγγλικά. Βέβαια, μιλάμε για μια εποχή που το έκαναν όλοι, από τον Χαριτοδιπλωμένο, μέχρι τον Ρακιντζή με τους Scraptown, τη Μαντώ και τον Καλλίρη. Ήταν μια μόδα της εποχής.

Δηλαδή, μπορούσατε να βιοποριστείτε με τα αγγλόφωνα τραγούδια τότε;
Δύσκολα, ειδικά εγώ που πηγαινοερχόμουν Ελλάδα-Νέα Υόρκη. Είχα εκεί μια πρόταση που τελικά δεν προχώρησε λόγω κάποιων λανθασμένων κινήσεων που έκανε ένας άνθρωπος που είχε αναλάβει να με εκπροσωπήσει ως μάνατζερ και τελικά γύρισα μόνιμα το 1989. Τότε, επειδή είχα και πρόβλημα επιβίωσης, είπα να δοκιμάσω με έναν ελληνικό δίσκο και τελικά έγινε αυτό που έγινε.

[VICE Video] Ο Τζίμης Πανούσης Ήταν Όλα Αυτά που θα Θέλαμε να Είμαστε

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Πώς βιώσατε την ξαφνική επιτυχία;
Ήταν, όντως, πολύ ξαφνικό όλο αυτό και δεν μπορώ να πω ότι το περίμενα. Ίσα-ίσα που πίστευα πως δεν θα συμβεί τίποτα. Από απελπισία έκανα αυτόν τον δίσκο, το λέω ξεκάθαρα. Μάλιστα για έναν χρόνο δεν πούλησε καλά, επειδή τον είχα βγάλει σε μια μικρή εταιρία που δεν τον προώθησε. Κάποια στιγμή, όμως, αποφάσισαν να κάνουν μια μικρή διαφημιστική κίνηση και γυρίσαμε ένα κλιπ για το «Ρίνα Κατερίνα». Τελικά, αυτές οι κινήσεις αποδείχθηκαν σωτήριες. Το βίντεο εντωμεταξύ ήταν πολύ χαμηλού μπάτζετ, πάμφθηνο, φαντάσου ότι σε κάποια στιγμή που ο στίχος λέει «και η βροχή δυναμώνει και υγραίνει τη σιωπή που με κυκλώνει», με κατάβρεχαν με ένα λάστιχο. Φοβήθηκα πως θα φανεί γελοίο, αλλά τελικά σώθηκε πολύ καλά στο μοντάζ.

Την «ψωνίσατε» ποτέ;
Μπα, δεν την ψώνισα φίλε μου. Σου εξήγησα και πριν ότι εγώ ήθελα να πάω Αμερική και τελικά έκανα τον δίσκο σχεδόν κατά λάθος. Δεν το είχα πάρει όλο αυτό και πολύ στα σοβαρά. Θεωρώ πως είμαι και από τον χαρακτήρα μου προσγειωμένος, οπότε δεν με επηρέασε καθόλου.

Προλάβατε τις καλές εποχές της μουσικής βιομηχανίας. Υπήρξε περίοδος που να βγάλατε πολλά λεφτά;
Από τα μαγαζιά, όχι. Ως μοντέρνος τραγουδιστής, ήμουν -όπως όλοι του στιλ μου- κάτι σαν «ορεκτικό». Άνοιγα το πρόγραμμα και τραγουδούσα λίγο. Σκέψου πως το 1993 που είχα το μεγαλύτερο pop hit στη χώρα, το «Μικρή Μου Μέλισσα», εμφανιζόμουν σε ένα μαγαζί με τον συχωρεμένο τον Μητροπάνο, την Αλέκα Κανελλίδου και τη Λίτσα Διαμάντη - τραγουδούσα μόλις εννιά λεπτά. Πόσα λεφτά να πάρεις για ένα τόσο μικρό πρόγραμμα; Τα μόνα λεφτά που έβγαλα -και φορολογήθηκα βαριά γι' αυτά- ήταν από τα πνευματικά δικαιώματα.

Πώς θα περιγράφατε την Ελλάδα της δεκαετίας του '90;
Ξένοιαστη, ο κόσμος ήταν χαλαρός και δεν είχε ιδέα τι τον περίμενε στη γωνία. Αυτή η χαλαρότητα μάς έφαγε.

Πώς νιώθετε που ακόμα και σήμερα ο κόσμος αγαπάει τη μουσική σας; Ίσως και περισσότερο από ποτέ;
Κουρασμένος. Η αλήθεια είναι πως από τα εννιά λεπτά, έχω φτάσει να τραγουδάω κάτι δίωρα (γέλια). Ευχαριστώ όμως την καλή μου τύχη που ο κόσμος γουστάρει ακόμα τα τραγούδια που έγραψα πριν από 20-25 χρόνια και είναι ιδιαίτερα εκδηλωτικός. Είναι πολύ τιμητικό για μένα να έχω αυτόν τον ρόλο, ειδικά αν σκεφτείς ότι πρόκειται για απλά pop τραγούδια. Πού να φανταστώ βέβαια ότι θα επηρέαζαν μια ολόκληρη γενιά και όχι μόνο. Βέβαια, έπαιξε μεγάλο ρόλο ότι στους δίσκους μου δεν βρίσκεις μόνο ένα καλό τραγούδι, όπως συμβαίνει με πολλούς άλλους καλλιτέχνες εκεί έξω, και έτσι ο κόσμος ένιωσε πως δεν τους κοροϊδεύω. Κάπως έτσι εξηγώ και την πορεία μου.

Πολλές φορές βλέπουμε να βάζουν δίπλα σε καλλιτέχνες με χρόνια επιτυχίας στην πλάτη τους τον όρο «cult». Εσείς τον αποδέχεστε ή τον θεωρείτε υποτιμητικό;
Κοίταξε να δεις, ο συγκεκριμένος όρος έχει και καλές και κακές προεκτάσεις. Πολλές φορές χρησιμοποιείται για κάτι κιτς, κάποιο έργο χαμηλής αισθητικής. Εγώ το θεωρώ ως κάτι «vintage», κάτι διαχρονικό. Μόνο έτσι θα μπορούσα να βάλω δίπλα σε ένα θέαμα τη λέξη «cult».

Κάνατε κάποιες συναυλίες στο ΚΥΤΤΑΡΟ με την Μαντώ και τον Δάκη οι οποίες έγιναν sold out και τώρα έχετε τέσσερις ακόμη τον Μάρτιο. Τι θα παρουσιάσετε εκεί;
Εκεί τραγουδάμε οι τρεις μας τα πιο γνωστά μας τραγούδια, γουστάρουμε με τον κόσμο και είμαστε όλοι ευχαριστημένοι.

Περισσότερα από το VICE

Πώς ο Ερντογάν Σκότωσε την Ανερχόμενη Σκηνή Ηλεκτρονικής Μουσικής της Τουρκίας

«Ήταν μια Εξευτελιστική Οντισιόν» - Το Viral Βίντεο της Ηθοποιού που Δείχνει Όλα Όσα Πάνε Λάθος στο Ελληνικό Θέατρο

Η Εβδομάδα μιας Άνεργης στην Ελλάδα