Η Περίοδος που δεν Έλεγε να Τελειώσει

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο Tonic.

Εργαζόμουν ως fashion copywriter, καθισμένη στο γραφείο και προσπαθώντας να βρω έναν πιασάρικο τίτλο για κιλοτάκια, όταν ένιωσα μια σταγόνα στο δικό μου. Ήμουν ήδη στην τέταρτη μέρα της περιόδου μου, τότε δηλαδή που η ροή μου συνήθως έχει μειωθεί.

Μάλιστα ήμουν τόσο βέβαιη γι' αυτό, που είχα φορέσει λευκό παντελόνι στη δουλειά. Όταν κοίταξα χαμηλά για να επιβεβαιώσω αυτό που είχα νιώσει, είδα μια τεράστια κόκκινη κηλίδα να απλώνεται στο πίσω μέρος του παντελονιού μου και να φτάνει μέχρι την καρέκλα. ΟΚ, λάθος ενδυματολογική επιλογή αλλά δεν πειράζει. Η εταιρεία στην οποία δούλευα απασχολούσε κυρίως γυναίκες, οπότε σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να πλύνω το παντελόνι στον νεροχύτη και να το φορέσω βρεγμένο για μερικές ώρες. Πήγα βιαστικά στις κοινόχρηστες τουαλέτες και έβγαλα το παντελόνι μου για να αξιολογήσω τη ζημιά στο wc των ΑΜΕΑ.

Ξαφνικά προέκυψε ένα πρακτικό ζήτημα: για να πλύνω το παντελόνι μου θα έπρεπε να σταθώ μπροστά στον νεροχύτη φορώντας μονάχα ένα μπλε στρινγκ και μια μπλούζα που μου έφτανε μέχρι τον αφαλό. Το εσώρουχό μου είχε ήδη καταστραφεί και έτσι το ξεφορτώθηκα μαζί με το αιματοβαμμένο ταμπόν – ενώ μου ξέφυγαν, κατά λάθος, και μερικές σταγόνες κόκκινου υγρού έως ότου βάλω το καινούριο.

Τώρα, όμως, είχα ένα ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα. Ήμουν γυμνή από τη μέση και κάτω και έπρεπε να τρίψω στο χέρι τον κόκκινο λεκέ σε έναν κοινόχρηστο νεροχύτη, ενώ κάποιο στέλεχος της εταιρείας μπορούσε να μπει μέσα ανά πάσα στιγμή.

Υπάρχει λόγος που δεν εργάζομαι στην οργάνωση εκδηλώσεων ή σε οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα απαιτεί προνοητικότητα. Θα μπορούσα εύκολα να είχα πάρει μαζί μου το κινητό και να είχα στείλει το μήνυμα «S-O-S Κ-Υ-Λ-Ο-Τ-Α-Κ-Ι» σε κάποια συνάδελφό μου - δουλεύαμε σε εταιρεία ένδυσης και ήταν εύκολο να βρεις δείγματα ρούχων και εσωρούχων. Και πάνω που σκεφτόμουν να φτιάξω μια αυτοσχέδια σερβιέτα από χαρτί για τα χέρια, μπήκε μέσα η Jennifer από το τμήμα ανθρώπινου δυναμικού. «Πάλι καλά που ήρθες», είπα, ξεπροβάλλοντας το κεφάλι μου από την πόρτα της τουαλέτας. «Έχω ένα επείγον πρόβλημα, με το εεε… εσώρουχό μου».

Επέστρεψε δέκα λεπτά αργότερα με δύο μαύρες βράκες. Ξεφύσησα ανακουφισμένη βλέποντας τον χαμηλό καβάλο, που θα γλίτωνε τον γυμνό μου πισινό από την άμεση επαφή με το ύφασμα. Εκείνη τη στιγμή, δεν πίστευα ότι θα χρειαζόταν στεγνό καθάρισμα - έκανα λάθος. Σε λιγότερο από τριάντα λεπτά, και έχοντας πλέον επιστρέψει στον υπολογιστή μου, πρόσεξα ότι το εσώρουχό μου ήταν και πάλι υγρό. Δεν μπορούσα να αντιληφθώ την έκταση της διαρροής πάνω στο μαύρο ύφασμα, αλλά όταν σηκώθηκα, συνειδητοποίησα ότι είχε δεχτεί χτύπημα και η καρέκλα μου.

Αυτήν τη φορά, πήγα στην τουαλέτα με το κινητό μου και το εσώρουχο νούμερο τρία. Όταν κατέβασα το δεύτερο εσώρουχο, το άκουσα να χτυπάει στο πάτωμα σαν βρεγμένη πετσέτα πάνω σε τσιμέντο. Βασικά δεν θέλω να αηδιάσω κανέναν περιγράφοντας πώς ήταν το ταμπόν μου, οπότε για να κρατήσω το επίπεδο θα πω ότι έμοιαζε με πίνακα του Mark Rothko. Έβαλα το νέο εσώρουχο και επέστρεψα στο γραφείο μου όπου κάθισα πάνω σε χαρτοπετσέτες για το υπόλοιπο απόγευμα.

Για να πω την αλήθεια, μου είχε ξανασυμβεί στο παρελθόν. Η μηνορραγία – ή με άλλα λόγια, ένα λουτρό αίματος – είναι η έντονη αιμορραγία ή έμμηνος ρύση που διαρκεί περισσότερες από επτά ημέρες. Καθώς η μηνορραγία μπορεί να προκύψει λόγω προβλημάτων στη μήτρα, ορμονικών προβλημάτων και άλλων ασθενειών, τα Κέντρα Πρόληψης και Ελέγχου Νοσημάτων συνιστούν να επισκεφτείς τον γιατρό σου αν χρειάζεται να αλλάζεις ταμπόν ή σερβιέτα σε λιγότερες από δύο ώρες ή αν έχεις θρόμβους αίματος μεγαλύτερους από 50λεπτο κέρμα (τα πιο σκουρόχρωμα τμήματα πίνακα του Rothko). Φυσικά, είχα ήδη μιλήσει στη γιατρό μου γι' αυτό στην τελευταία μου επίσκεψη και μου είχε πει ότι ήταν φυσιολογικό. Μου έγραψε μια συνταγή όμως για ταμπλέτες βραδείας αποδέσμευσης Naprosyn, ώστε να αντιμετωπίσω τις κράμπες.

Το επόμενο πρωί, η αιμορραγία είχε υποχωρήσει και ήμουν σίγουρη ότι η περίοδός μου έφτανε στο τέλος της. Όμως δεν είχα σκοπό να το διακινδυνεύσω και έτσι αποφάσισα να αποφύγω το όλο πρόβλημα με τα παντελόνια με το να μη φορέσω καθόλου. Αντ' αυτού, φόρεσα ένα μαύρο μπλουζοφόρεμα και βυθίστηκα σ' ένα επαγγελματικό – άσχετό με την περίοδο – πρότζεκτ. Εντόπισα την πρώτη διαρροή στις 11:30 π.μ., οπότε και ένα ακόμη εσώρουχο βγήκε νοκ άουτ. Επίσης, είχα ξεμείνει από ταμπόν.

Εντάξει, σ' αυτήν τη φάση μάλλον θα αναρωτιέστε, «γιατί δεν παίρνει μάξι σερβιέτες αυτό το κορίτσι;». Γιατί είμαι φραγκοφονιάς και το γυμναστήριό μου έχει ταμπόν που τσουβαλιάζω με τη σέσουλα κάθε φορά που πηγαίνω, να γιατί. Μια άλλη λύση θα ήταν εκείνα τα μοδάτα περιοδο-απορροφητικά εσώρουχα, μόνο που τα βρίσκεις μόνο online και ποτέ δεν σκέφτομαι να τα παραγγείλω, παρά μόνο όταν είναι ήδη αργά και τα πράγματα είναι εκτός ελέγχου, κάτι που – για να πω και του στραβού το δίκαιο –συμβαίνει μόνο μια-δυο φορές τον χρόνο.

Κατευθύνθηκα λοιπόν προς το κοντινότερο φαρμακείο για τις κατάλληλες προμήθειες. Μιας και φορούσα φόρεμα, χρειαζόμουν –τουλάχιστον – ένα εσώρουχο, όμως δεν έβρισκα στο νούμερό μου. Έτσι, έψαξα στα ράφια για μια υβριδική λύση – ίσως μια σερβιέτα που εφαρμόζεται μπρος-πίσω με λαστιχάκι… ξέρετε, όπως ένα μπικίνι. Όταν συνειδητοποίησα ότι ουσιαστικά έψαχνα για μια σέξι πάνα για ενήλικες, τα παράτησα και αγόρασα σερβιέτες και ταμπόν, ενώ πήγα και στο κοντινότερο κατάστημα με εσώρουχα που δεν θα με πείραζε να πετάξω.

Επέστρεψα στο γραφείο μου έχοντας ξοδέψει ένα κάρο λεφτά σε εσώρουχα, προϊόντα γυναικείας υγιεινής και στο καθαριστήριο, λόγω της πανωλεθρίας της προηγούμενης μέρας. Όμως μέχρι να ξαναπάω στην τουαλέτα, η περίοδός μου είχε εξαφανιστεί μυστηριωδώς. Η τεράστια σακούλα με τις προμήθειες θα παρέμενε σε αχρηστία για τουλάχιστον έναν μήνα.

Όπως φαίνεται, το πρόβλημά μου δεν είναι ασυνήθιστο. Μία στις πέντε γυναίκες αντιμετωπίζει προβλήματα λόγω βαριάς αιμορραγίας που διαταράσσει την καθημερινότητά τους, αν και το φαινόμενο είναι πιο συνηθισμένο στις έφηβες και στις γυναίκες που πλησιάζουν στην εμμηνόπαυση, μετά τα 40 και τα 50 τους χρόνια.

Αν αντιμετωπίζεις πού και πού τις συμφορές της μηνορραγίας, ίσως είναι καλύτερα να προετοιμαστείς για την περίοδό σου όπως στο Κυνήγι του Κόκκινου Οκτώβρη – εφοδιάζοντας όσον το δυνατό καλύτερα το οπλοστάσιό σου. Κι αυτό γιατί δεν υπάρχει κάποιος τρόπος να ξέρεις πότε και πού θα χτυπήσει, μόνο ότι κάποια στιγμή στο μέλλον, θα χυθεί αίμα. Το τελευταίο πράγμα που θέλεις είναι να σε τσακώσουν με το παντελόνι στο πάτωμα, πάνω από έναν νιπτήρα σε μια κοινόχρηστη τουαλέτα.

Περισσότερα από το VICE: Αυτοί οι Άνθρωποι μάς Εξηγούν πώς Πλούτισαν Χωρίς να Δουλεύουν

Ο Έλληνας που Βρίσκεται Εγκλωβισμένος στην Οικονομική Κόλαση της Βενεζουέλας

Ένας Οδηγός για να Ταπώσεις Αυτόν που Μισείς Όταν Έρθει η ώρα να Μιλήσεις Μαζί του