Τι Έζησα ως Τουρίστρια Κάνοντας Ξενάγηση με έναν Ταξιτζή στην Αθήνα

Φωτογραφίες: Νατάσα Κούμη

Ένα ψάθινο καπέλο, ένας μεγάλος χάρτης στο ένα χέρι και μία φωτογραφική μηχανή στο άλλο, είναι μάλλον αρκετά για να πείσουμε ότι είμαστε τουρίστριες. «Εγώ θα είμαι από το Γαλλία κι εσύ από τη Δανία», λέω στην Νατάσα, και για να δικαιολογήσουμε το γεγονός ότι μεταξύ μας μιλάμε αγγλικά αλλά και το ότι εγώ και το british accent είμαστε χρόνια τσακωμένοι. Η αποστολή μας; Να δούμε πόσο πληρώνει ένας τουρίστας για να κάνει tour στην πόλη με ένα ταξί. Ή μάλλον καλύτερα, τι μαθαίνει για τα μεγαλύτερα αξιοθέατα της Αθήνας ένας τουρίστας που επιλέγει να τον ξεναγήσει κάποιος ταξιτζής.

Πάει καιρός από τότε που είχα παρατηρήσει μία κάπως «περίεργη» πιάτσα στη Διονυσίου Αεροπαγίτου, εκεί δίπλα στα τουριστικά λεωφορεία. Κάθε φορά που θα πήγαινα να πάρω ταξί θα μου έλεγαν ότι δεν γίνεται να με εξυπηρετήσουν κι ότι βρίσκονται εκεί για τους τουρίστες. Στην προσπάθειά μου να καταλάβω τι συμβαίνει, κάθε φορά που τύχαινε να πάρω ταξί έπιανα την συζήτηση με τον οδηγό λέγοντας ότι τάχα περιμένω κάποιους φίλους από το εξωτερικό προκειμένου να μου εξηγήσει τι σκατά κάνουν αυτοί οι τύποι εκεί με τους τουρίστες. Λοιπόν η μπίζνα είναι πολύ καλή. Φορτώνεις τους τουρίστες στο ταξί, κανονίζεις να κάνεις ένα γύρο την Αθήνα να τους δείξεις τα βασικά αξιοθέατα, αν θέλουν και θάλασσα πας και Πειραιά, αν θέλουν Σούνιο πας και Σούνιο κι ανάλογα με το deal που θα κάνετε σε δυο ώρες  ο τουρίστας μπορεί να δώσει και 100 ευρώ μέσο όρο για να ακούσει το «Στα δεξιά σας είναι το Παναθηναϊκό Στάδιο».

Και μακάρι να άκουγε αυτό το πράγμα ο άνθρωπος, γιατί αν κρίνω από τη δική μου εμπειρία ως «τουρίστρια», το Παναθηναϊκό Στάδιο λέγεται «Ολιμπίκ Στάδιο», η Πύλη του Αδριανού «Άρντιαν Ντορ» και το Ζάππειο «Κόνγκρες». Με λίγα λόγια, αν είσαι τουρίστας στην Αθήνα ΜΗΝ ΠΑΡΕΙΣ ΞΕΝΑΓΟ ΤΑΞΙΤΖΗ. Όπως μου λένε κι από τον ΕΟΤ γνωρίζουν το φαινόμενο, όμως δεν υπάρχουν επίσημες καταγγελίες από τουρίστες, παρά μόνο για έξτρα χρεώσεις σε διαδρομές κι αυτό γιατί μάλλον ούτε οι ίδιοι δεν γνωρίζουν τι λάθη κάνουν οι οδηγοί κατά την "ξενάγηση".

Ο Νίκος φαίνεται συμπαθέστατος. Έχει σταθμεύσει το ταξί του στην «περίεργη» πιάτσα και περιμένει κάτω από ένα δέντρο. Τον πλησιάζω και κλείνουμε το deal. Μου ζητάει 60 ευρώ για μία δίωρη ξενάγηση. Του λέω ότι είναι πολλά κι ότι θα τον χρειαστώ μόνο για μία ώρα. Δεν ρίχνει την τιμή αλλά με τα πολλά ξεκινάμε. Όσο η Νατάσα φωτογραφίζει, κοιταζόμαστε και δαγκωνόμαστε να μην βάλουμε τα γέλια με αυτά που ακούμε. Περνώντας από την «Άρντιαν Ντορ» όπως μας λέει ο Νίκος, πρώτη στάση είναι το «Τεμπλ οφ Ζέος». Έξω από την είσοδο για τους Στύλους του Ολυμπίου Διός σταθμευμένα ταξί-ξεναγοί περιμένουν τους πελάτες τους. Ο Νίκος ποντάρει στο ότι θα μπούμε μέσα και θα φάμε την ώρα μας εκεί και σε όλα τα αξιοθέατα που θέλει να μας πάει, ώστε από μία ώρα ξενάγηση, οι ώρες να γίνουν περισσότερες. Για κακή του τύχη καθόμαστε μόνο 2-3 λεπτά ίσα-ίσα να κάνουμε ότι βγάζουμε φωτογραφίες εντυπωσιασμένες με αυτό που βλέπουμε.

Επιβιβαζόμαστε ξανά στο ταξί με κατεύθυνση «Ολιμπίκ Στάδιο». Και τι είναι αυτό, τολμώ να ρωτήσω για να  ψελλίσει κάτι για 1813, Καλλιμάρμαρο παραπέμποντάς με στο internet για να βρω λύση στα ερωτήματά μου. Δεν σταματάμε για φωτογραφίες και συνεχίζουμε για Ζάππειο ή αλλιώς «κόνγκρες». Βρε τι είναι το Ζάππειο, τι είναι το Ζάππειο «Θα μπεις μέσα και θα καταλάβεις», είναι η απάντηση. Κάπου εκεί έχω την τρομερή ιδέα να ρωτήσω πόση ώρα μας έχει απομείνει για την ξενάγηση. Έχουμε 45 λεπτά περίπου, μου λέει ο Νίκος. «We have… hour», εκτοξεύω την απόλυτη ελληνικούρα έτοιμη με το που καταλαβαίνω τι έχω πει να μουντζωθώ που μόλις αποκάλυψα την ταυτότητά μας. Αλλά ο Νίκος τίποτα απτόητος, «We have hour», μου απαντάει.

Περνάμε από την αλλαγή της φρουράς στο Σύνταγμα. Τα ταξί-ξεναγοί είναι τόσα πολλά με αποτέλεσμα να διπλοπαρκάρουμε μπροστά στη Βουλή. Κάμερες, κάλτσες, σανδάλια, τουρίστες, περιστέρια, χαμός. Επιβιβαζόμαστε ξανά στο ταξί κι ο Νίκος μας λέει ότι θα πάμε στο «Μούντεν Λικαμπέτους» για να δούμε όλη την Αθήνα. Όταν φτάνουμε στο Λόφο του Λυκαβηττού, βρίσκονται εκεί κι άλλοι οδηγοί ταξί και τουρίστες που φωτογραφίζονται. Στην προσπάθειά μας να φωτογραφηθούμε κι εμείς, η Νατάσα σκοντάφτει σε μια κακοτεχνία του δρόμου και της ξεφεύγει ένα αυθόρμητο «Ώπα!». Πράγμα που φαίνεται τελείως φυσιολογικό στο Νίκο και δεν το σχολιάζει, αφού ως γνωστόν στην Κοπεγχάγη το «Ώπα» το χρησιμοποιεί κανείς καθημερινά.

Κοιτάμε τα ρολόγια μας και η ώρα έχει περάσει. Ο Νίκος επιμένει ότι έχουμε να δούμε κι άλλα πράγματα και πρέπει να συνεχίσουμε. Του εξηγούμε ότι δεν έχουμε άλλα λεφτά και θέλουμε να σταματήσουμε. Τότε πέφτουν οι μάσκες. Μα πώς δεν έχετε λεφτά; Είναι 10 ευρώ παραπάνω που σας ανέβασα στο Λυκαβηττό.Τι; Εμ μου μεταφέρεις το Ολυμπιακό Στάδιο στο κέντρο της Αθήνας, εμ θες και 40 ευρώ; Ωραίος ξεναγός. Κρατιέμαι να μην το γυρίσω στα "γαλλικά" και του εξηγώ ότι δεν είχαμε συμφωνήσει κάτι τέτοιο κι ότι δεν μας είπε τίποτα για την έξτρα χρέωση. Η υπερασπιστική του γραμμή είναι ότι το τελεφερίκ κάνει 7 ευρώ για την καθεμία, άρα μας ήρθε φτηνά. Δεν καταφέρνουμε να βρούμε άκρη και ζητάμε να μας αφήσει στο Κολωνάκι.

Σύνολο; 40 ευρώ, χωρίς απόδειξη. Κι όταν ζητάμε απόδειξη; Μας δίνει αυτό: Ένα χαρτί που απλά γράφει πάνω το πόσο!

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter,  Facebook και Instagram.