Κείμενο: Κορίνα Πετρίδη«Σε έχουν παρενοχλήσει στον δρόμο, στη δουλειά, στο λεωφορείο, στο σχολείο, τη σχολή, τη συλλογικότητα, σε κάποιο μαγαζί; Έχεις δεχθεί γλοιώδη σχόλια από άγνωστα άτομα αλλά και από κάποιον θείο, γείτονα, "σύντροφο"; Σε έχουν χουφτώσει ή αγγίξει χωρίς την άδεια σου; Πόσα βράδια έχεις διασχίσει τον δρόμο για το σπίτι φοβισμένη; Πόσα άλλα τη γλίτωσες "παρά τρίχα" από κάποιον "τρελό"; Άκουσες να σε αποκαλούν "πουτάνα", "σεμνότυφη", "υστερικιά" και λοιπά κοσμητικά επειδή αντιστάθηκες ή επειδή δεν συμμορφώθηκες στο "κουστουμάκι που έραψε" κάποιος άλλος για σένα χωρίς εσένα; Δεν είσαι (η) μόνη! Έχει συμβεί σε όλες μας», έγραφε στην ανακοίνωσή της η κίνηση «Καμιά Ανοχή». H βραδινή πορεία που έγινε χθες (25/11) στο κέντρο της Αθήνας, ήταν η απόδειξη πως οι απαντήσεις στα ερωτήματα ήταν καταφατικές.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Τύμπανα, τρομπέτες και στένσιλ σε τοίχους. Συνθήματα κατά του μισογυνισμού, της ομοφοβίας, της τρανσφοβίας και της πατριαρχίας. Flyers που εκσφεδονίζονταν στον αέρα, χρωματιστά πλακάτ και πανό. Η ατμόσφαιρα ήταν μάλλον γιορτινή και αυτό επειδή για πρώτη φορά περπατούσαμε βράδυ στους δρόμους της Αθήνας χωρίς να αισθανόμαστε φόβο. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο, η επιλογή μίας βραδινής ώρας δεν ήταν τυχαία, αλλά μια προσπάθεια επανοικειοποίησης του δημόσιου χώρου όταν δύει ο ήλιος.
«Στόχος μας είναι να ακουστούμε για ένα θέμα που δεν ακούγεται γενικά, για τη βία κατά των γυναικών και την κουλτούρα του βιασμού. Η κουλτούρα του βιασμού δεν αφορά μόνο την καθ'εαυτή πράξη του βιασμού. Ακόμα και μία λεκτική παρενόχληση στο δρόμο μπορεί να θεωρηθεί ως κομμάτι μίας τέτοιας κουλτούρας», εξηγεί η Δήμητρα που συμμετέχει ενεργά στην πρωτοβουλία «Καμιά Ανοχή».'Η νύχτα μας ανήκει': βραδινή πορεία για την Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών. — Κορίνα Πετρίδη (@corina_pet)25 Νοεμβρίου 2016
Η πρωτοβουλία Καμιά Ανοχή συστάθηκε τον Σεπτέμβρη, με αφορμή το περιστατικό στη Λάρισα, όπου μια 14χρονη κακοποιούνταν συστηματικά και εκδιδόταν από συγγενικό της πρόσωπο.«Ο βιαστής παρουσιάζεται συχνά ως ένα εξωκοινωνικό στοιχείο, ως ένας παρανοϊκός άνθρωπος. Αυτό που πρέπει να δούμε είναι το πώς η ίδια η κοινωνία οπλίζει το βιαστή με τα στερεότυπα που διαμορφώνει γύρω από τα φύλα. Το πώς τα μέσα ενημέρωσης ντύνουν το έγκλημα πάθους με ένα ρομαντικό και ερωτικό στοιχείο. Το πώς μπορεί να συμβαίνει κάτι στο διπλανό σπίτι και εμείς να απλώς να αδιαφορούμε. Όλα αυτά τα ζητήματα συντείνουν στην όξυνση της βίας κατά των γυναικών», συμπληρώνει η Δήμητρα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους. Σύμφωνα με στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας, το 2015 καταγγέλθηκε ένας βιασμός κάθε τρεις ημέρες και μία απόπειρα κάθε μία εβδομάδα. Πόσα όμως είναι τα περιστατικά που δεν καταγγέλθηκαν ποτέ; Πόσες είναι οι γυναίκες που δεν βρήκαν ποτέ το κουράγιο να το αναφέρουν στις αρχές είτε επειδή ο θύτης ήταν πρόσωπο του συγγενικού και φιλικού περιβάλλοντος, είτε επειδή το θύμα προσπάθησε να απωθήσει αυτή την τραυματική εμπειρία τελείως από τη μνήμη του;
«Από τη στιγμή που δεν ζούμε σε μία κοινωνία απόλυτης ισότητας και ελευθερίας, αυτό που θέλουμε εμείς είναι να υπάρξει μία πρόληψη σε σχέση με αυτό το ζήτημα. Θέλουμε η κοινωνία να μεριμνήσει σε επίπεδο εκπαίδευσης, θεσμοθέτησης και εφαρμογής του νόμου. Το βασικότερο, όμως, είναι να υπάρξει μία αλλαγή στο επίπεδο της συνείδησης, να γίνει σαφές ότι η άσκηση βίας κατά των γυναικών, με οποιαδήποτε μορφή, δεν είναι αποδεκτή. Νομίζουμε ότι αυτό γίνεται συλλογικά, κατεβαίνοντας στον δρόμο, δυναμώνοντας τη φωνή μας, διεκδικώντας. Θέλουμε να μας ακούσουν, να μας δουν, να είμαστε ορατές. Και αυτό θα γίνει με το να στηρίζουμε η μία την άλλη και όχι παρακαλώντας για κάποιες παραχωρήσεις», ολοκληρώνει.
