Δικηγόροι Μιλούν για Υποθέσεις που τους Έμειναν Αξέχαστες

Οι άνθρωποι γίνονται δικηγόροι για πολλούς και διαφορετικούς λόγους. Κάποιοι το κάνουν για τη χλιδή της τηβέννου, άλλοι για να δικαιώσουν τους δύσμοιρους και τους κατατρεγμένους. Όποιο κι αν είναι το κίνητρο, τα περισσότερα μέλη του δικηγορικού συλλόγου σε κάποια στιγμή έρχονται αντιμέτωπα με μια πολύπλοκη ή μακάβρια υπόθεση. Θέλοντας να μάθω περισσότερα γι' αυτού του είδους τις υποθέσεις, επικοινώνησα με πέντε δικηγόρους και τους ζήτησα να μοιραστούν τις ανθρώπινες ιστορίες τρόμου που τους επηρέασαν περισσότερο.

Ο Nicolas Pasina, ο οποίος ασκεί το δικηγορικό επάγγελμα στο Nancy και το Saint-Dié des Vosges, θυμάται να υπερασπίζεται μια 35χρονη γυναίκα που κατηγορούνταν ότι μαχαίρωσε έναν δικαστή σε δικαστήριο ανηλίκων. Στις 5 Ιουνίου του 2007, μόλις ο δικαστής ανακοίνωσε ότι θα παράτεινε την ανάδοχη φροντίδα του τρίχρονου γιου της Fatiha Benzioua, εκείνη έβγαλε ένα κουζινομάχαιρο από την τσάντα της και του επιτέθηκε. Ο δικαστής, Jacques Noris, μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο με πολλαπλά τραύματα στην κοιλιακή χώρα. Ευτυχώς επέζησε. «Η γυναίκα αυτή είναι πολύ λεπτοκαμωμένη˙ το ύψος της μετά βίας αγγίζει το 1,53. Όταν όμως επιτέθηκε στον δικαστή, κανείς δεν μπόρεσε να τη συγκρατήσει. Ούτε καν ο σύντροφός της, ο οποίος είναι ένας δίμετρος χασάπης», είπε ο Pasina.

Έδειχνε πεπεισμένος ότι η πελάτισσά του δεν είχε τα λογικά της. «Οι κοινωνικοί λειτουργοί λένε ότι τις εβδομάδες πριν από την ακρόαση ήταν βέβαιη ότι μπορούσε να μιλήσει στον Michael Jackson», είπε. Τον Απρίλιο του 2010, η Fatiha Benzioua εμφανίστηκε ενώπιον δικαστηρίου και πάλι, αυτήν τη φορά με την κατηγορία απόπειρας δολοφονίας ενός δικαστή.

Ήταν μια δύσκολη δίκη για τον Pasina, καθώς, όπως ισχυρίζεται: «Κατά τη διάρκεια της δίκης βρισκόταν υπό φαρμακευτική αγωγή και δεν ήταν σε θέση να υπερασπιστεί τον εαυτό της». Μετά την εξέτασή της από τέσσερις αναγνωρισμένους ψυχιάτρους, μόνο ένας εξ αυτών θεώρησε ότι είχε χάσει τα λογικά της στη διάρκεια της επίθεσης. «Έπρεπε να πολεμήσουμε τους υπόλοιπους ψυχιάτρους που επέμεναν ότι ήταν καλά. Δεν ήταν. Σε όλη τη δίκη κοιτούσε τον τοίχο και κουνιόταν μπρος-πίσω». Στο τέλος, ο εισαγγελέας εισηγήθηκε την επιβολή ποινής δεκατριών με δεκαπέντε ετών φυλάκισης και το δικαστήριο την καταδίκασε σε δεκατρία. Αργότερα ασκήθηκε έφεση κατά της απόφασης, η οποία απορρίφθηκε. Ήταν μια άδικη τιμωρία, κατά τον Pasina, ο οποίος επίσης πιστεύει ότι «δεν υπάρχει πραγματική δικαιοσύνη. Οι ψυχικές ασθένειες μας τρομάζουν. Το κακό μπορείς να το εξηγήσεις, αλλά δεν μπορείς να εξηγήσεις πάντα την τρέλα».

Στις 19 Ιουνίου του 2013, ένα κορίτσι εννέα μηνών πέθανε στο σπίτι του κοντά στην Toul από έντονη αφυδάτωση. Σύμφωνα με τους ιατροδικαστές, το παιδί είχε κοιμηθεί σε δωμάτιο που δεν αεριζόταν, σε θερμοκρασία 30 °C βαθμών, χωρίς να έχει πιει νερό για 12 με 15 ώρες. Την προηγούμενη μέρα, ο πατέρας της –ο οποίος ήταν 25 ετών τότε– την είχε βγάλει βόλτα κάτω από τον ήλιο. «Η πρώτη ερώτηση που έκανα ήταν πώς επέτρεψαν οι γονείς να συμβεί κάτι τέτοιο», λέει ο Gregoire Niango, ο οποίος ήταν νομικός σύμβουλος του μεγάλου αδερφού του εκλιπόντος κοριτσιού. «Μου είναι αδιανόητο. Είναι ένα έγκλημα που αδυνατώ να κατανοήσω. Πώς είναι δυνατόν να θυμάται κάποιος να δώσει νερό στο σκυλί και να ξεχάσει το παιδί;».

Η δίκη διεξήχθη στο Nancy τον Οκτώβριο του 2015. «Στη διάρκειά της, κάθε βράδυ έβλεπα την υπόθεση στον ύπνο μου. Άφησαν το μωρό τους να πεθάνει λόγω τεμπελιάς. Είναι αδιανόητο», είπε ο Niango με απόγνωση. Στη συνέχεια παραδέχτηκε ότι ικανοποιήθηκε από ένα «ξέσπασμα» στο δικαστήριο, όταν ρώτησε τον πατέρα: «Το σκυλί σας έχει πεθάνει; Το ψάρι σας έχει πεθάνει; Το μωρό σας έχει πεθάνει;». Ο κατηγορούμενος –ο οποίος μέχρι εκείνο το σημείο ήταν ατάραχος– ξέσπασε σε κλάματα. «Ανακουφίστηκα που τον είδα να κλαίει, γιατί αυτό έδειξε την ανθρώπινη πλευρά του», είπε. Το ζευγάρι καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια φυλάκισης.

Τον Απρίλιο του 2015, ο Frédéric Berna υπερασπίστηκε έναν 40χρονο που κατηγορούνταν πως μέσα στο ίδιο βράδυ κακοποίησε σεξουαλικά την κόρη του και επέφερε θανατηφόρο χτύπημα στην κοπέλα του με ένα φακό, λίγο προτού βιάσει το πτώμα της. Ήταν μια φριχτή δίκη, μετά την οποία ο κατηγορούμενος καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη. Παρ' όλα αυτά, δεν ήταν αυτή η υπόθεση που δυσκόλεψε περισσότερο τον Berna ως συνήγορο υπεράσπισης. «Το να υπερασπίζεσαι ένα κάθαρμα, το οποίο ο μέσος άνθρωπος θεωρεί τέρας, δεν είναι και τόσο δύσκολο», είπε ο Berna. «Σε αυτές τις περιπτώσεις αναλαμβάνει το πρακτικό κομμάτι του εαυτού σου και σκέφτεσαι "δουλειά είναι". Αυτό που είναι πιο περίπλοκο είναι να υπερασπίζεσαι έναν πελάτη τον οποίο συμπονάς».

Ανακάλεσε στη μνήμη του τη συνάντηση με έναν νεαρό κρατούμενο ο οποίος κατηγορούνταν μαζί με συγκρατούμενό του για τον βασανισμό μέχρι θανάτου ενός τρίτου συγκρατούμενού τους. «Ήταν πιτσιρικάς. Μόλις είχε μεταφερθεί στις φυλακές ανηλίκων και τον συμπάθησα κατευθείαν». Ο Sébastien Schwartz μοιραζόταν ένα κελί στις φυλακές Κάρολος Γ΄ με τον Johnny Agasucci (έναν 26χρονο ελαιοχρωματιστή ο οποίος εμπλεκόταν σε υπόθεση ναρκωτικών) και τον Sébastien Simonet, ο οποίος ανέμενε δίκη για διάπραξη βασανιστηρίων απέναντι σε συγκρατούμενό του. Ο τελευταίος είχε το συνήθειο να καυτηριάζει τους συγκρατούμενούς του με σιδερένια ράβδο και ήταν ο βασιλιάς του τρόμου στις φυλακές.

Το βράδυ της 25ης Αυγούστου του 2004, ο Agasucci βρέθηκε νεκρός στο κελί του. Είχε γρονθοκοπηθεί επανειλημμένως στο στομάχι και στα γεννητικά του όργανα και έφερε τραύματα από πιρούνι. Βρέθηκε με τα χέρια δεμένα πίσω από την πλάτη και με ένα σχοινί τυλιγμένο γύρω από τον λαιμό του. Οι συγκρατούμενοί του θεωρήθηκαν υπεύθυνοι κατευθείαν.

Ο Schwartz περιέγραψε τις σκηνές βίας στην αστυνομία και επέμενε ότι δεν είχε συμμετάσχει στον βασανισμό. Η εκδοχή του έδειχνε να είναι σύμφωνη με τα αποτελέσματα της αυτοψίας. «Ο Schwartz ήταν ένας μικροκαμωμένος άντρας με ύψος γύρω στο 1,58 και 58 κιλά. Επίσης έδειχνε να έχει υποστεί σοκ από αυτά που είχε δει. Είχε ξυλοκοπήσει το θύμα έπειτα από διαταγή του Simonet», εξήγησε ο Berna. «Ήμουν πεπεισμένος ότι ήταν περισσότερο θύμα παρά ύποπτος. Βρέθηκε σε μια κατάσταση από την οποία δεν μπορούσε να ξεφύγει, καθώς φοβόταν για τη ζωή του». Έχοντας αποφυλακιστεί όσο ανέμενε τη δίκη του, ο νεαρός βρήκε δουλειά, μετακόμισε με την κοπέλα του και έκανε οικογένεια.

Η δύσκολη δίκη πραγματοποιήθηκε τον Ιανουάριο του 2009 στο δικαστήριο Meurthe-et-Moselle, όπου η υπεράσπιση του Simonet επιχείρησε να ρίξει το φταίξιμο στον Schwartz. «Ένιωθα τρομερή πίεση. Είχα αρχίσει να βλέπω τον Schwartz σαν γιο μου. Είχα χάσει κάθε αντικειμενικότητα. Καθώς πλησίαζε η δίκη, δεν μπορούσα να κοιμηθώ ούτε να φάω», θυμάται ο Berna. «Όταν ήρθε η ώρα να ανέβω στο βήμα, είχα παραλύσει από τον φόβο της αποτυχίας. Απευθυνόμενος στους ενόρκους, άρχισα να μιλάω για τον εαυτό μου και για το πόσο με είχε επηρεάσει αυτή η υπόθεση. Όταν τελείωσα, κάθισα και όλα σκοτείνιασαν. Ένιωσα να με καλύπτει ένα μαύρο πέπλο».

Στο τέλος, ο Simonet καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, ενώ στον Schwartz επιβλήθηκε ποινή ενός έτους φυλάκισης για ξυλοδαρμό. Ο εισαγγελέας είχε εισηγηθεί την επιβολή ποινής δέκα χρόνων για ανθρωποκτονία στον Schwartz. «Ήταν το καλύτερο αποτέλεσμα στην καριέρα μου», είπε ο Berna.

Ο δικηγόρος με έδρα το Épinal, Pierre-André Babel, ήρθε αντιμέτωπος με μια ακόμη πιο θλιβερή ιστορία το 2009. Ένας άντρας από το Saint-Dié des Vosges είχε συνάψει σχέσεις με μια γυναίκα, η οποία τελικά έγινε πελάτισσα του Babel. Σύμφωνα με τον δικηγόρο, ο άντρας ήταν «πραγματικά διεστραμμένος, με ακόρεστες σεξουαλικές ορέξεις». Διατηρούσε επίσης σχέσεις με τη γειτόνισσά του και είχε ένα φωτογραφικό άλμπουμ με όργια στα οποία είχε συμμετάσχει από κοινού με εκείνη και τη νεαρή κόρη της. «Κατάφερε να χειραγωγήσει αυτές τις δυο γυναίκες, οι οποίες ήταν συνεσταλμένοι άνθρωποι, με σοβαρές ελλείψεις», είπε ο Babel [sic]. Αντιμετωπίζοντας την κατηγορία σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκου, ο άντρας, η σύντροφός του και η γειτόνισσα δικάστακαν στο Court of Vosges τον Ιούνιο του 2009. «Η εξέταση και μόνο του άλμπουμ ήταν μια δοκιμασία χαρακτήρα», είπε ο δικηγόρος. «Ήταν η πρώτη φορά στην καριέρα μου που αυτά που είδα με έκαναν να έχω εφιάλτες».

Αυτό που διαβεβαίωσε τον δικηγόρο για τις προθέσεις της πελάτισσάς του ήταν οι προδικαστικές ανακρίσεις, οι οποίες κατέστησαν ξεκάθαρο το γεγονός ότι η γυναίκα είχε χειραγωγηθεί. Παρ' όλα αυτά, λίγους μήνες πριν από τη δίκη, ο κατηγορούμενος σταμάτησε να τρώει και να λαμβάνει τη φαρμακευτική αγωγή για την καρδιά του, κι έτσι πέθανε στη φυλακή. «Αυτό ήταν το πρώτο εμπόδιο που έπρεπε να ξεπεράσω, καθώς αν ο κατηγορούμενος παρευρισκόταν στη δίκη, οι ένορκοι θα είχαν αντιληφθεί για τι χαρακτήρα επρόκειτο και θα συνειδητοποιούσαν ότι εκείνος ήταν ο εγκέφαλος», είπε ο Babel. «Η δεύτερη δυσκολία ήταν ότι η πελάτισσά μου είχε "παγώσει" συναισθηματικά και αδυνατούσε να εκφράσει συμπόνια. Μιλούσε για τα φριχτά πράγματα που είχε κάνει σαν να διάβαζε λίστα για ψώνια. Με έκανε να νιώσω πολύ άβολα. Το βασικότερο σε μια δίκη είναι να διακρίνουν οι ένορκοι κάποιο ίχνος ανθρωπιάς, διαφορετικά δεν μπορούν να δείξουν συμπόνια. Φοβόμουν ότι η ψυχιατρική της πάθηση θα οδηγούσε σε μια σκληρότερη ποινή από αυτήν που της άξιζε».

Πράγματι, κατά τη δίκη η πελάτισσά του καταδικάστηκε σε επτά χρόνια κάθειρξης, ενώ η συνεργός –η μητέρα του θύματος– καταδικάστηκε σε 15 χρόνια. Μετά τη δίκη ασκήθηκε έφεση ενώπιον του δικαστηρίου Court of Meuse. Εν τω μεταξύ, η κατηγορούμενη είχε αρχίσει να παρακολουθείται από ψυχίατρο. Στην αρχή της δίκης είχε την ίδια παγερή στάση, μέχρι τη δεύτερη μέρα, όπου ξέσπασε σε κλάματα βρισκόμενη στο εδώλιο. «Ήταν μια στιγμή ειλικρίνειας που μπορεί να συντέλεσε στο γεγονός ότι η ποινή της μειώθηκε», κατέληξε ο Babel.

Ένα πρωινό του 1998, μια 17χρονη γυναίκα μπήκε στο γραφείο μου. Είχε ένα καροτσάκι με ένα ξανθό κοριτσάκι μέσα και βρισκόταν σε προχωρημένη εγκυμοσύνη», ανακαλεί η Hélène Strohmann, άλλη μια δικηγόρος από το Nancy. Το αγόρι της γυναίκας, το οποίο είχε υπερασπιστεί η Strohmann λίγα χρόνια πριν, είχε δολοφονηθεί μπροστά στα μάτια της, έπειτα από συναλλαγή ναρκωτικών που πήγε στραβά. «Η γυναίκα ήταν επίσης τοξικομανής και η Πρόνοια απειλούσε να πάρει τα παιδιά της και να τα θέσει υπό κρατική κηδεμονία. Όσο κάναμε αγώνα γι' αυτό, εκείνη ερωτεύτηκε έναν άλλο άντρα. Ήταν επτά μηνών έγκυος εκείνη την περίοδο».

Λίγες εβδομάδες μετά τη γέννηση του παιδιού, η Strohman κλήθηκε στο αστυνομικό τμήμα του Nancy, όπου διαπίστωσε ότι η νεαρή γυναίκα είχε συλληφθεί με την υποψία της παιδοκτονίας. Όπως έμαθε, εκείνο το πρωινό είχε βρει το κρύο πτώμα του μωρού της στην κούνια. Η αυτοψία αποκάλυψε ότι τα πλευρά του ήταν σπασμένα, ενώ είχε δεχθεί και βίαια χτυπήματα στο κεφάλι.

Τη γνώριζα αρκετά χρόνια και δεν μπορούσα να φανταστώ ότι ήταν ικανή για κάτι τέτοιο. Ούτε εκείνη ούτε ο σύντροφός της εξαπέλυσαν ποτέ κατηγορίες ο ένας εναντίον του άλλου, ενώ και οι δύο ισχυρίζονταν ότι δεν είχαν ιδέα πώς συνέβη αυτό. Φυσικά, όλοι στη γειτονιά κατηγόρησαν τη γυναίκα. Στο τέλος, το δικαστήριο Meurthe-et-Moselle την καταδίκασε σε 14 χρόνια φυλάκισης, όμως απάλλαξε τον σύντροφό της από τις κατηγορίες. Θα τη θυμάμαι πάντα να φοράει το παλτό της μετά την αναγγελία της ετυμηγορίας», θυμάται η Strohmann.

Αργότερα ασκήθηκε έφεση, η οποία εκδικάστηκε στο Saint-Dié des Vosges και η υπόθεση εξεταζόταν μέχρι τις 2 μμ. Στο τέλος, η νεαρή μητέρα αθωώθηκε. «Από νομικής άποψης είναι δίκαιη απόφαση, αλλά από ανθρώπινη πλευρά όχι, καθώς εξακολουθούμε να μη γνωρίζουμε πώς πέθανε το παιδί», είπε η Strohmann. «Η ιστορία αυτής της νεαρής γυναίκας με επηρέασε έντονα, καθώς είχε πολύ δύσκολη ζωή. Είναι λες και δεν είχε ποτέ της επιλογή. Ήμουν δικηγόρος της δύο φορές. Τη μία ήταν το θύμα – είδε τον πατέρα των παιδιών της να σκοτώνεται μπροστά στα μάτια της. Στη συνέχεια βρέθηκε κατηγορούμενη ότι σκότωσε το μωρό της», επανέλαβε. «Είναι από αυτές τις υποθέσεις που σε σημαδεύουν».

To άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE France.

Περισσότερα από το VICE

Δύο Γυναίκες Επισκέπτονται το Μέρος Όπου Αυτοκτόνησαν Αγαπημένα τους Πρόσωπα

«Σπάστε τους τα Κεφάλια, Μη Χαμπαριάζετε» - Ο Νεοναζί Υπαρχηγός Παππάς που Καταζητείται

Έλληνες Φωτογράφοι Μοιράζονται Εικόνες από την Τελευταία Συναυλία που Κάλυψαν

Ακολουθήστε το VICE σε Twitter, Facebook και Instagram.