Βρεθήκαμε στο Χωριό του 17χρονου Έλληνα Μουσουλμάνου που Σκοτώθηκε στο Μόναχο

Ο Άρατος είναι ένα μικρό μειονοτικό χωριό στον κάμπο της Ροδόπης. Νωρίς το μεσημέρι της Κυριακής, ελάχιστος κόσμος κυκλοφορούσε στα σοκάκια που έβραζαν από τη ζέστη. Γυναίκες με μαντίλες και φαρδιά ρούχα χάνονταν γρήγορα πίσω από τους ασβεστωμένους μαντρότοιχους των σπιτιών, και στο κεντρικό καφενείο, όσοι δεν είχαν πιάσει αργόσυρτα την κουβέντα, έβλεπαν βουβοί χωρίς να παρακολουθούν μία σαπουνόπερα στο τουρκικό δορυφορικό κανάλι Fox. Από τον Άρατο, περίπου 14 χιλιόμετρα έξω από την Κομοτηνή, καταγόταν ο 17χρονος Χουσεΐν Νταϊτσίκ, το αγόρι που έπεσε νεκρό στο μακελειό του Μονάχου και το οποίο τα ξένα μίντια αποκαλούν «ήρωα», διότι σύμφωνα με μαρτυρίες δέχθηκε τα πυρά του δράστη για να σώσει την αδερφή του.

«Ήμασταν φίλοι, τον περίμενα να έρθει σε λίγες μέρες για διακοπές στο χωριό. Ήταν πολύ καλό και ευγενικό παιδί. Τα καλοκαίρια που βρισκόμασταν κάναμε πολλές βόλτες, πηγαίναμε μια μεγάλη παρέα για μπάνιο με τα μηχανάκια στη Μαρώνεια και το Φανάρι. Τελευταία, μου έλεγε στο Facebook ότι μάθαινε κικ μποξ και περίμενα να συζητήσουμε από κοντά λεπτομέρειες», είπε ο 18χρονος Ερμάν Ματζίρ. «Μίλησα στο τηλέφωνο με την αδερφή του τέσσερις ώρες μετά την επίθεση. Μου είπε ότι ήταν χτυπημένος και ότι τα πράγματα δεν ήταν καλά», είπε ο φίλος του, Μουσταφά Μπαρά.

Το χωριό είναι «παγωμένο» από το κακό μαντάτο, που πρώτα μαθεύτηκε από τους υπόλοιπους συγχωριανούς - μετανάστες στο Μόναχο. Στον Άρατο ζει η γιαγιά του Χουσεΐν, που αρνήθηκε ευγενικά πίσω από την ξύλινη εξώπορτα του μαντρότοιχου να μιλήσει στους δημοσιογράφους. Για το θαρραλέο και τόσο άτυχο αγόρι μίλησαν με τα καλύτερα λόγια οι φίλοι του, που τον περίμεναν αυτή την εβδομάδα. Ο Χουσεΐν πήρε το όνομά του από τον παππού του, ο οποίος δούλευε σε κρουαζιερόπλοιο ως ναύτης και χάθηκε στη θάλασσα. Οι γονείς του μετανάστευσαν στο Μόναχο πριν από περίπου 20 χρόνια και απέκτησαν τρίδυμα παιδιά, τον άτυχο Χουσεΐν, τη Γκιουλφέρ, που έσωσε από τα πυρά του μανιακού συνομήλικου του, και τον Σουνάι, που έπινε καφέ πολύ κοντά στο εμπορικό κέντρο όπου σημειώθηκε η επίθεση. Ο πατέρας των παιδιών δούλευε σε εργοστάσιο, όμως τα τελευταία χρόνια έμενε σπίτι εξαιτίας προβλήματος υγείας στην καρδιά. Μόλις πληροφορήθηκε ότι ο γιος του σκοτώθηκε, υποτροπίασε και μπήκε ξανά στο νοσοκομείο.

«Τα δύο αδέρφια είχαν πάει στο εμπορικό κέντρο για να αγοράσουν μερικά πράγματα και δώρα για τους συγγενείς στο χωριό. Το σκέφτομαι και δεν μπορώ να το πιστέψω. Μίλησα με τον θείο τους, ο οποίος μου είπε ότι ο Χουσεΐν, μόλις αντίκρισε τον δράστη, τράβηξε στην άκρη την αδερφή του και χτυπήθηκε ο ίδιος από τις σφαίρες», είπε ο Αλί Νταλί, φίλος της οικογένειας. «Το χωριό μας έχει πένθος. Περιμένουμε αυτή την εποχή τους μετανάστες μας να έρθουν για διακοπές από το εξωτερικό και αντί γι' αυτό, θα κάνουμε την κηδεία του παιδιού», είπε ο τοπικός πρόεδρος Αμέτ Αμέτ.

Το χωριό Άρατος έχει εγγεγραμμένους στο δημοτολόγιο 1.600 κατοίκους, όμως τουλάχιστον οι μισοί είναι μετανάστες σε εργοστάσια της Βαυαρίας και ναυπηγεία της Ολλανδίας. Μέχρι το 2002 το χωριό διέσχιζε η παλιά εθνική οδός Θεσσαλονίκης-Αλεξανδρούπολης, κρατώντας ζωντανά τα καφενεία και τα ψιλικατζίδικα πάνω στον δρόμο. Σήμερα, η άσφαλτος είναι έρημη και το χωριό σχεδόν άδειο μετά την κρίση του 2010. Οι λιγοστοί κάτοικοι καλλιεργούν καπνά, καλαμπόκι και κηπευτικά. Ένα έξτρα μεροκάματο προκύπτει κάθε χρόνο από τους ξενιτεμένους, που επιστρέφουν το καλοκαίρι και ζητούν εργάτες για να καθαρίσουν τις αυλές ή να κάνουν μικρο-δουλειές στα σπίτια που έμειναν κλειστά όλο τον χρόνο. Στις δύο πλευρές του κεντρικού δρόμου του Άρατου υπάρχουν αντικριστά το τζαμί και η χριστιανική εκκλησία. Ελάχιστοι κάτοικοι είναι χριστιανοί, κυρίως λίγες οικογένειες Ρομά, όμως οι χωριανοί ζουν αρμονικά σε αυτό το κομμάτι γης του κάμπου της Ροδόπης.

Στο μπακάλικο του Αζίζ Αμπντουλαζίζ διαβάζουμε στο σταντ τον τίτλο της μειονοτικής εφημερίδας Millet που γράφει «Super Turkler», υποστηρίζοντας σθεναρά τον Ερντογάν στην πρόσφατη απόπειρα πραξικοπήματος. Αυτά συζητιούνται στα σοκάκια και τα καφενεία λιγότερο φωναχτά από το αναμενόμενο, όμως τα τελευταία 24ωρα έχουν περάσει σε δεύτερα μοίρα, καθώς ο τόσο άδικος θάνατος του 17χρονου «δικού τους» παιδιού ραγίζει καρδιές. «Τα καλοκαίρια ερχόταν κάθε μέρα με τα αδέρφια του στο μαγαζί. Ήταν πολύ καλό παιδί, φιλότιμο και ευγενικό, που αγαπούσε τον πατέρα του και τα αδέρφια του», είπε βουρκωμένος ο Αζίζ. Η ώρα πλησιάζει 1.30 το μεσημέρι. Σε λίγο ο μουεζίνης θα φωνάξει για τη μεσημεριανή προσευχή και θα σχίσει την καλοκαιρινή μεσημεριάτικη ησυχία, η οποία έχει γίνει πιο βουβή στον Άρατο από την ώρα που έφθασαν τα κακά μαντάτα.

Περισσότερα από το VICE

Οι Άντρες που Πληρώνουν για να τους Αγκαλιάσουν

Πώς ο Τουρισμός στις Παραγκουπόλεις Μπορεί να Είναι Καλό Πράγμα

Τα Νεκρά Άγρια Ζώα που Νοικιάζουν οι Σειρές CSI και Sons of Anarchy