To θέμα δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE Spain.Το 1933, στο προαύλιο ενός σχολείου στο Αμβούργο, ο μικρός Hans J. Massaquoi δείχνει με περηφάνια μια σβάστικα στο μικρού μεγέθους πουλόβερ του, ενώ τον παρακολουθούν οι συμμαθητές τους, εκ των οποίων όλοι είναι ξανθοί με γαλάζια μάτια. Δεν πρόκειται για ένα κακόγουστο αστείο, ούτε για μία από τις πολλές φάρσες που μπορούμε να βρούμε στο Διαδίκτυο. Αυτή είναι η εικόνα, η πραγματική εικόνα του νεαρού Hans J. Massaquoi, παιδί μιας Γερμανίδας νοσοκόμας και ενός διπλωμάτη από τη Λιβερία, που κατάφερε να (επι)ζήσει υπό το ναζιστικό καθεστώς του Αδόλφου Χίτλερ. «Επέζησα επειδή υπήρχε κάποιο παραθυράκι στους ρατσιστικούς νόμους. Δεν είμαστε τόσοι πολλοί σε αριθμό ώστε να γίνουμε αντιληπτοί από τους ναζί», λέει ο Massaquoi στο Destined to Witness: Growing up Black in Nazi Germany, την αυτοβιογραφία όπου περιγράφει τον Φύρερ, τις ομάδες θανάτου των SS, αφηγείται τις αναμνήσεις του και θυμάται τον εφιάλτη του ως ένα παιδί που δεν ανήκε στη φυλή των Αρίων.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ο μαύρος πληθυσμός στη Γερμανία, στη διάρκεια της εποχής του ναζισμού, ήταν αριθμητικά αμελητέος. Λίγες εκατοντάδες άνθρωποι, ίσως χιλιάδες σε έναν πληθυσμό 65.000.000 ανθρώπων. Ο Massaquoi ήταν ο εγγονός του Πρόξενου της Λιβερίας στη Γερμανία, όποτε η οικογένειά του είχε ασυλία και μπορούσε να ζήσει φυσιολογικά μεταξύ των παιδιών της Άριας φυλής, σε ένα πλούσιο και μορφωμένο περιβάλλον, παρόλο που ο υπόλοιπος -«κατώτερος» κατά τους ναζί- πληθυσμός, είχε αρχίσει να υποφέρει από τις κατασταλτικές και ξενοφοβικές πολιτικές του Χίτλερ.Όμως, η ζωή του Hans J. Massaquoi άλλαξε το καλοκαίρι του 1934. «Όταν πήγα στο σχολείο, ένα όμορφο καλοκαιρινό πρωινό του 1934, ο δάσκαλος της Γ' τάξης ενημέρωσε την τάξη ότι ο διευθυντής είχε δώσει οδηγίες να συγκεντρωθούν στο προαύλιο του σχολείου όλοι οι μαθητές και οι καθηγητές. Εκεί ακριβώς, ντυμένος με την καφέ ναζιστική στολή που συνήθιζα να φοράω σε ειδικές περιπτώσεις, ο διευθυντής ανακοίνωσε ότι "επρόκειτο να έρθει η πιο λαμπρή μέρα της ζωής, ότι η μοίρα μας είχε επιλέξει μεταξύ των τυχερών να δούμε με τα ίδια μας τα μάτια των αγαπημένο μας Φύρερ". Ήταν ένα προνόμιο, όπως μας διαβεβαίωσε, που τα αγέννητα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας θα ζήλευαν στο μέλλον. Ήμουν οκτώ ετών τότε και δεν είχαν προσέξει ότι από τα σχεδόν 600 παιδιά που είχαν συγκεντρωθεί σε εκείνο το προαύλιο, ήμουν το μόνο στο οποίο δεν μιλούσε ο Wriede». Ήταν όλοι τόσο εντυπωσιασμένοι από το χάρισμα του ναζιστή ηγέτη, σε τέτοιο βαθμό που μετά την επίσκεψή του, όλοι οι συμμαθητές του έγιναν μέλη εκείνου του πράγματος που ήταν ένα συνοθύλευμα προσκόπων και παραστρατιωτικής οργάνωσης το οποίο ονομαζόταν Νεολαία Χίτλερ. Ο Massaquoi δεν ήθελε να μείνει εκτός κι έτσι έκανε αίτηση για να γίνει μέλος. Ευτυχώς, δεν τον δέχτηκαν.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Μετά το ιστορικό επίτευγμα του αφροαμερικανού αθλητή Jesse Owens, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου το 1936, η ζωή του Hans-Jürgen Massaquoi άρχιζε να αλλάζει. Για τον Χίτλερ και τους υπόλοιπους φανατικούς των Εθνικοσοσιαλιστών, το γεγονός ότι ένας μαύρος αθλητής είχε κερδίσει τέσσερα μετάλλια ήταν τέτοια προσβολή, που οι μαύροι άρχισαν ανοιχτά να θεωρούνται παρείσακτοι. Λίγο αργότερα, ως αποτέλεσμα της σημαντικής αύξησης της φυλετικής και πολιτικής έντασης, η πατρική οικογένεια του Massaquoi έπρεπε να φύγει από τη χώρα, παρόλο που το παιδί θα έμενε στη Γερμανία με τη μητέρα του.Ο εφιάλτης είχε μόλις αρχίσει. Καταρχάς, στην παιδική χαρά τοποθετήθηκε μια επιγραφή σύμφωνα με την οποία τα «μη Άρια» παιδιά δεν επιτρεπόταν να παίξουν εκεί. Μετά από αυτό, πολλοί δάσκαλοι από το σχολείο, οι οποίοι είχαν εβραϊκή καταγωγή, άρχισαν να εξαφανίζονται μυστηριωδώς. Αλλά, μέχρι που ο νεαρός Hans J. επισκέφτηκε τον ζωολογικό κήπο του Αμβούργου, δεν είχε κοπεί ο συναισθηματικός δεσμός του με τον ναζισμό. Στις εγκαταστάσεις του ζωολογικού κήπου, ανάμεσα στα ζώα και μέσα στα κλουβιά που είχαν τοποθετηθεί σε εξωτερικούς χώρους, ανακάλυψε μια οικογένεια Αφρικανών την οποία κορόιδευε. Πείραζε το πλήθος και χωρίς να καταλαβαίνει τι επρόκειτο να συμβεί. Ο Massaquoi ήταν ακόμα ένα από τα παιδιά που φοβούνταν να πλησιάσουν το κλουβί. Τότε, κάποιος από το πλήθος τον έδειξε και φώναξε «έχουν παιδί». Αυτή ήταν η πρώτη φορά που ο Hans J. αποτέλεσε αντικείμενο δημόσιας περιφρόνησης και άρχισε να νιώθει πραγματικά στιγματισμένος από τη γερμανική κοινωνία.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η τραγική αλήθεια τον «ράπισε» στο πρόσωπο και είχε να υπομείνει πολλές δυσκολίες για να επιβιώσει από τη μαζική καταστροφή της χώρας, την οποία προκάλεσε η αυτοκαταστροφική πολιτική του ναζιστή ηγέτη. Ένα άλλο περίεργο επεισόδιο στη ζωή του Hans J. σημειώθηκε μετά την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Massaquoi, τον οποίον είχαν απορρίψει στο παρελθόν από τη Νεολαία Χίτλερ ως «ανάξιο να φοράει τη γερμανική στολή», ήταν στα πρόθυρα να καταταχθεί στον γερμανικό στρατό. Τον απέκλεισαν λόγω του ελλιπούς βάρους του.
Το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, σήμανε ακόμα μια αναστροφή στη ζωή του Massaquoi. Στη διάρκεια της μεταπολεμικής περιόδου, κέρδιζε τα προς το ζην δουλεύοντας ως σαξοφωνίστας της τζαζ και έπειτα μετανάστευσε στις ΗΠΑ (με μια σύντομη στάση στη Λιβερία, την πατρίδα του πατέρα του) όπου κατατάχθηκε από τον Θείο Σαμ να πολεμήσει στον πόλεμο της Κορέας. Μετά την πολεμοχαρή περίοδό του, μπήκε στο πανεπιστήμιο όπου αποφοίτησε από το τμήμα δημοσιογραφίας. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος για πάνω από τέσσερις δεκαετίες, ως αρχισυντάκτης στο περιοδικό Ebony, το πιο σημαντικό αφροαμερικανικό περιοδικό για πολλά χρόνια. «Όλα είναι καλά και τελειώνουν καλά. Είμαι πολύ ικανοποιημένος με τον τρόπο που διαμορφώθηκε η ζωή μου. Επέζησα για να πω ένα κομμάτι της ιστορίας της οποίας ήμουν μάρτυρας. Την ίδια στιγμή, εύχομαι να είχαν όλοι ευτυχισμένη παιδική ηλικία σε μια δίκαιη κοινωνία. Αυτή σίγουρα δεν ήταν η δική μου περίπτωση».
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
