Η Ζωή για μια Στρίπερ σε μια Μικρή Πόλη Ανθρακωρύχων

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US.

Όταν μια από τις πηγές μου στην βιομηχανία της πορνογραφίας (ας την πούμε Miranda) μου είπε ότι ταξίδεψε πάνω δέκα ώρες με λεωφορείο από το Montreal, για να δουλέψει σε ένα στριπτιτζάδικο στο Fermont, μια κωμόπολη ανθρακωρύχων στο Βόρειο Quebec, νόμιζα ότι της είχε στρίψει. Όταν όμως μου έστειλε μια φωτογραφία, στην οποία κρατούσε τα λεφτά που βγάζει κατά την διάρκεια αυτού του ετήσιου ταξιδιού της, άρχισα να καταλαβαίνω. Πώς θα γίνει, 5.000 δολάρια είναι αυτά.

Το Fermont δεν είναι μια συνηθισμένη κωμόπολη. Λόγω του παγωμένου κλίματός του, οι περισσότεροι ανθρακωρύχοι με τις οικογένειές τους, ζουν σε ένα τεράστιο κτίριο που περιλαμβάνει διαμερίσματα, ένα μπακάλικο, ένα μέρος για bowling, σχολεία, ένα μπαρ που λειτουργεί ως το στέκι για μετά την δουλειά, ένα μέρος για τα πρώτα ραντεβού και ένα στριπτιτζάδικο. Οι strippers όπως η Miranda, έρχονται στο Fermont και βγάζουν εξαιρετικά λεφτά, αλλά για όλο τον υπόλοιπο κόσμο, δεν υπάρχει κανένας λόγος να έρθεις εδώ.

Βρίσκοντας λίγο χρόνο μέσα στο ασφυκτικά γεμάτο της πρόγραμμα, η Miranda επικοινώνησε μαζί μου μέσω skype για να μιλήσουμε για το πώς είναι να κάνεις στριπτήζ σε μια μικρή κωμόπολή, για το πώς μπορεί να ταξιδέψει κανείς στο Fermont και τα κοινά στοιχεία μεταξύ των ανθρακωρύχων και των εργαζόμενων στην βιομηχανία του σεξ.

VICE: Πώς έγινες stripper σε μια μικρή κωμόπολη ανθρακωρύχων;
Miranda: Έρχομαι εδώ, περίπου τα τελευταία 8 χρόνια. Όταν άρχισα να κάνω στριπτήζ εδώ στα 19 μου, είχα ακούσει ότι μπορείς να βγάλεις πολύ καλά λεφτά, κυρίως επειδή στέλνουν πολύ λίγα κορίτσια την φορά. Πρόκειται για ένα πρακτορείο που αναλαμβάνει τα πάντα. Μας μαζεύουν από το σπίτι μας, μας πάνε εκεί και μετά μας μαζεύουν για να μας φέρουν πίσω. Κάθε εβδομάδα πηγαίνουν άλλα κορίτσια. Προσπαθούν να διατηρούν μια ποικιλία.

Πώς άκουσες για αυτό το πρακτορείο;
Από άλλες στρίπερς. Επικοινώνησα με το πρακτορείο και ο λόγος που είναι μια πολύ καλή επιλογή για μας, είναι επειδή βασικά, υπάρχει μόνο ένα μπαρ. Οπότε ακόμα και οι λίγες γυναίκες που ζουν εκεί, αν θέλουν να βγουν το Σάββατο το βράδυ, πρέπει να πάνε στο στριπτιτζάδικο. Μετά έχεις -δεν ξέρω τα ακριβή στατιστικά- κάτι σαν οκτώ άντρες για κάθε μια γυναίκα, γιατί όλοι οι άνθρωποι εδώ συνδέονται με την κοινότητα των ανθρακωρύχων. Από τον μηχανικό μέχρι τον συγκολλητή, όλοι τους βγάζουν γύρω στα 45 δολάρια την ώρα. Έχουν πολλούς οικονομικούς πόρους και ελάχιστα πράγματα να κάνουν εκεί. Όλοι βρίσκονται σε αυτό το μέρος για να βγάλουν λεφτά και αυτό αφορά και τις strippers.

Υπάρχουν περιπτώσεις όπου κάποιες από τις κοπέλες παντρεύονται τύπους που γνωρίζουν στο Fermont;
Ναι, ερωτεύονται λόγω του ότι υπάρχουν τόσες επιλογές εκεί. Υπάρχουν κάθε τύπος άντρα που μπορείς να φανταστείς. Σου μιλάω για 18χρονους που μπορεί να βγάζουν 150.000 δολάρια τον χρόνο, ενώ άλλοι ζουν και εργάζονται εκεί από την δεκαετία του '70 και πλησιάζουν στην συνταξιοδότηση. Ό,τι θες βρίσκεις.

Τα πράγματα γίνονται ποτέ περίεργα στο μαγαζί;
Οι άντρες βασικά είναι πολύ ευγενικοί. Υπάρχουν άλλωστε μόνο δύο πράγματα να κάνεις εκεί: ή δουλεύεις ή πας στο στριπτιτζάδικο. Είναι σωστό τρελοκομείο και συναντάς πολλές περιπτώσεις εθισμού στον τζόγο ή στα ναρκωτικά.

Που ζεις όταν δουλεύεις εκεί;
Υπάρχει ένα ξενοδοχείο και υπάρχει ένα τμήμα του που είναι για μας. Μας συμπεριφέρονται απαίσια όταν φτάνουμε εκεί, οπότε είναι από τις περιπτώσεις που πρέπει να αφήσεις τον εγωισμό σου στην άκρη. Βασικά μας μισούν εκεί. Οι λίγες γυναίκες που υπάρχουν μας βλέπουν σαν απειλή, λες και πάμε εκεί να τους πάρουμε τους άντρες, αν και η αλήθεια είναι πως το πρακτορείο είχε στείλει στο παρελθόν κοπέλες που ήταν ουσιαστικά πόρνες και πηδιόντουσαν με τους τύπους εκεί για λεφτά. Στο ξενοδοχείο πρέπει να ακολουθούμε πολύ αυστηρούς κανόνες, όπως ότι αν φεύγουμε από εκεί δεν μπορούμε να περνάμε από το lobby ή να χρησιμοποιούμε τα τηλέφωνά τους. Πρέπει ουσιαστικά να κρυβόμαστε μέχρι να έρθει η ώρα να δουλέψουμε.

Μοιάζει με κανονικό ξενοδοχείο;
Τα πάντα είναι απίστευτα κιτς και παλιά εκεί, γιατί δεν έχει αλλάξει και τίποτα από την δεκαετία του '70. Μένουμε τρεις κοπέλες σε κάθε δωμάτιο και είναι πολύ απλά τα δωμάτια, με τα απολύτως βασικά, αλλά είναι άνετα οπότε όλα καλά.

Το ότι μένεις συνέχεια μέσα δεν σε τρελαίνει;
Ναι, σίγουρα. Όταν ήμουν 19 και εντελώς ηλίθια και έκανα πολύ κόκα, έμενα εκεί και έβγαινα με έναν τύπο, πριν από οκτώ χρόνια περίπου. Ήμουν μικρή και γούσταρα τους μεγάλους, έμεινα εκεί μερικούς μήνες και απλά τρελάθηκα.

Το να κάνεις στριπτίζ σε μια τέτοια κωμόπολη είναι απλά μια απόφαση εργασίας;
Είναι απλά δουλειά. Νομίζω ότι όποιος έρχεται εδώ, είτε είσαι στρίπερ, είτε είσαι ανθρακωρύχος, έρχεσαι για ένα μόνο πράγμα. Δεν είναι ωραία να ζεις εδώ. Έρχεσαι για το χρήμα. Είναι το μόνο πράγμα που έχει σημασία εδώ.

Περισσότερα από το VICE

Αυτή Είναι η πιο Ντροπιαστική Φωτογραφία που Έχω στο Facebook

Αυτές Είναι οι Χώρες που θα Πρέπει να Φοβάσαι το 2016

Ένα Απόγευμα στον Πειραιά με τον «Αφρό» του Ελληνικού Breakdancing