Τα «Ζωύφια» της Κρυσταλλικής Μεθαμφεταμίνης σε Κάνουν να Θέλεις να Γδάρεις το Δέρμα σου

Πριν από περίπου τρεις μήνες, συνταγογραφήθηκε ένα διεγερτικό φάρμακο σε έναν τύπο, τον οποίο θα ονομάσουμε Michael, που πάσχει από την ψυχιατρική διαταραχή «ADHD». Το παίρνει τρεις φορές την εβδομάδα, με διαλείμματα και τότε είναι που νιώθει να εμφανίζονται ζωύφια πάνω του. Εμφανίζονται όταν μένει ακίνητος για πολύ μεγάλα διαστήματα ή εκτίθεται σε δυνατό φως και ήχο. Γνωρίζει ότι δεν είναι αληθινά αλλά το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να προσπαθήσει να τα αγνοήσει.

Το φάρμακο ονομάζεται Vyvanse και περιέχει δεξτροαμφεταμίνη, μια αμφεταμίνη που χρησιμοποιούνταν από την αμερικανική πολεμική αεροπορία στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ως «χάπι ενδυνάμωσης» για τους πιλότους των μαχητικών. Τη νύχτα που συνέβη πρώτη φορά, ο Michael είχε πάρει μια δόση 30mg και είχε πάει για ύπνο. Μετά από λίγο άρχισε να νιώθει ένα παλλόμενο μυρμήγκιασμα που μετακινούνταν στο δέρμα του, σαν κάτι να περπατούσε στο σώμα του.

Είχε νιώσει και παλιότερα έτσι, αλλά αυτή τη φορά πανικοβλήθηκε. Πέταξε τα σκεπάσματά του και άρχισε να ψάχνει για ζωύφια. Στην αρχή δεν μπορούσε να βρει τίποτα αλλά όταν κοίταξε πιο κοντά, ανακάλυψε ένα μικρό διαφανές έντομο μήκους περίπου ενός χιλιοστού. Έπειτα περισσότερα. Στη συνέχεια ήταν παντού, μερικά πιο σκουρόχρωμα από άλλα, σαν τα παράσιτα στην οθόνη της τηλεόρασης.

«Μετά από λίγο τα παράτησα», είπε. «Είχα κουραστεί και απλά ξάπλωσα στο κρεβάτι. Το "περπάτημα" πάνω μου συνεχίστηκε και χρειάστηκε περίπου μία ώρα για να αποκοιμηθώ. Θα ξυπνούσα αρκετές φορές στη διάρκεια της νύχτας και θα ένιωθα μια απαίσια φαγούρα, οπότε καταλάβαινα πως ήταν ακόμα εκεί. Αυτό συνεχίστηκε για τρεις μέρες με την ίδια ένταση».

Ο Michael άφησε να περάσει μια εβδομάδα πριν να καλέσει κάποιον να ελέγξει το κρεβάτι του και να σιγουρευτεί ότι δεν ήταν τρελός. Όταν δεν βρήκαν τίποτα, δεν τους πίστεψε και στην αναζήτησή του για απαντήσεις, κατέληξε στο Διαδίκτυο όπου έμαθε για μια ψύχωση που ονομάζεται Σύνδρομο του Ekbom. Το σύνδρομο που ονομάζεται και «παραληρητική παρασίτωση» είναι μια σπάνια μορφή νεύρωσης όπου κάποιος πιστεύει πραγματικά ότι κατακλύζεται από ζωύφια. Για να αποφύγει αυτό το συναίσθημα, ο Michael πήγε στον γιατρό ο οποίος του συνταγογράφησε ένα φάρμακο με βάση την αμφεταμίνη. Ακόμα νιώθει τα ζωύφια, αλλά προσπαθεί να τα αγνοήσει.

Στον δρόμο, το σύνδρομο Ekbom είναι πιο γνωστό ως «ακάρεα αμφεταμίνης» ή «ζωύφια της κρυσταλλικής μεθαμφεταμίνης» και συνδέεται με τους σκληροπυρηνικούς χρήστες αμφεταμίνης. Όμως, όσοι πάσχουν από το Ekbom δεν λαμβάνουν όλοι αμφεταμίνη, ούτε και όλοι που λαμβάνουν αμφεταμίνη νιώθουν τα ζωύφια. Όταν έγραφα αυτό το άρθρο πέρασαν πολλές μέρες προσπαθώντας να βρω έναν ντόπιο χρήστη που να έχει βιώσει το αίσθημα των ακάρεων, ώσπου τελικά τα παράτησα. Στη συνέχεια στράφηκα στο Διαδίκτυο, όπου και βρήκα τον Michael, ο οποίος ζει στην Καλιφόρνια. Σύμφωνα τον Jack Nagle, παλιό χρήστη που εργάζεται ως διευθυντής στο Dayhab, μια κλινική απεξάρτησης από τον εθισμό στην αμφεταμίνη, αυτό δεν είναι κάτι που πρέπει να εκπλήσσει. Ο ίδιος βλέπει πόσο σπάνια είναι τα ζωύφια της κρυσταλλικής μεθαμφεταμίνης, ενώ ακόμα κι όταν ήταν λιπόσαρκος, εθισμένος ποτέ δεν τα είχε νιώσει.

Σήμερα, είναι τέσσερα χρόνια και τέσσερις μήνες νηφάλιος. Η δουλειά του είναι να φέρνει εθισμένους σε θεραπεία, αλλά κάθε φορά που μια καμπάνια τρόμου κατά της κρυσταλλικής μεθαμφεταμίνης παίζει στην τηλεόραση -όπως είναι η πρόσφατη πρωτοβουλία της αυστραλιανής κυβέρνησης που δείχνει μια γυναίκα να σκάβει με τα νύχια της μέσα στο δέρμα της- τα πράγματα γίνονται λίγο πιο δύσκολα.

«Αποτρέπει τους ανθρώπους να ζητήσουν βοήθεια», είπε. «Επειδή πολλοί άνθρωποι έρχονται εδώ για να μου μιλήσουν και πιστεύουν ότι δεν έχουν πρόβλημα διότι δεν έχουν τα ζωύφια. Εξακολουθούν να εργάζονται. Ακόμα έχουν οικογένεια. Μπορεί να έχουν προβλήματα ψυχικής υγείας, αλλά δεν πιστεύουν ότι έχουν πρόβλημα».

Όταν κάποιος αρχίσει να νιώθει τα ακάρεα, το να κατανοήσει πώς συμβαίνει μπορεί να είναι περίπλοκη υπόθεση. Η Δρ. Nicole Lee, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Εθνικό Κέντρο για την Εκπαίδευση και την Επαγγελματική Κατάρτιση για τον Εθισμό στο Πανεπιστήμιο Flinders, δήλωσε στο VICE ότι μόνο εκείνοι που κάνουν χρήση πολλής αμφεταμίνης, περίπου πέντε φορές την εβδομάδα για τουλάχιστον 6-8 μήνες κινδυνεύουν. Πέρα από αυτό το πρότυπο, οι γιατροί μπορούν μόνο να διακινδυνεύσουν να εικάσουν τι συμβαίνει στον εγκέφαλο.

Η Δρ. Lee εξήγησε ότι πιθανώς σχετίζεται με τον τρόπο που η ντοπαμίνη δρα στον προμετωπιαίο φλοιό και το μεταιχμιακό σύστημα μέσα στον εγκέφαλο. Συνήθως, αυτές οι δυο περιοχές «μιλούν» η μία στην άλλη καθώς δουλεύουν για να αναλύσουν όλα όσα συμβαίνουν στο περιβάλλον του ατόμου. Επίσης, διαχειρίζονται την ντοπαμίνη που εκκρίνεται κάθε φορά που ένα άτομο κάνει κάτι καλό. Ο,τιδήποτε απομείνει ανακυκλώνεται και χρησιμοποιείται ξανά την επόμενη φορά.

«Αυτό που γνωρίζουμε από άλλες μορφές ψύχωσης είναι ότι τα υψηλά επίπεδα ντοπαμίνης αυξάνουν τα ψυχωτικά συμπτώματα», είπε η Δρ. Lee.

Η Δρ. Lee είπε επίσης ότι η αμφεταμίνη «πλημμυρίζει» τον εγκέφαλο ενώ μπλοκάρει την ικανότητά του να ανακυκλώνει τα περισσέματα. Δεν υπάρχουν ακριβή νούμερα, αλλά εκτιμάται ότι η αμφεταμίνη αυξάνει την ντοπαμίνη 1.200 φορές στα επίπεδα βάσης και η παρατεταμένη χρήση για μεγάλο χρονικό διάστημα διαλύει το σύστημα, εκτελώντας τη συνομιλία μεταξύ των δυο μερών του εγκεφάλου.

Είναι δύσκολο να δοθούν αριθμοί για το πόσο κοινό είναι το σύνδρομο Ekbom μεταξύ των χρηστών της αμφεταμίνης. Το ίδιο συμβαίνει και με τα στατιστικά για εκείνους που κινδυνεύουν περισσότερο, αλλά βάσει εκείνων που περνάνε από την κλινική του ο Nagle πιστεύει ότι οι γυναίκες είναι πιθανότερο να βιώσουν το αίσθημα του περπατήματος των εντόμων πάνω τους. Τουλάχιστον, έχουν πιο πολλές πιθανότητες να αναπτύξουν κάποιου είδους ψυχαναγκαστική διαταραχή του δέρματος, την οποία την αποδίδει στην εμμονή της κοινωνίας με την ομορφιά.

«Βλέπουν το σπυράκι ή το ψεγάδι στο χέρι ή το πρόσωπό τους και αρχίζουν να το σκαλίζουν, χωρίς να καταλαβαίνουν τι κάνουν», είπε. Είναι μια θεωρία που φαίνεται να υποστηρίζεται τουλάχιστον από μία μελέτη η οποία αναφέρεται σε ανασκόπηση της ιατρικής βιβλιογραφίας για το σύνδρομο Ekbom και έχει διαπιστώσει ότι οι γυναίκες διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο.

Όποια κι αν είναι η περίπτωση, τόσο η Δρ. Lee όσο και ο Nagle σημειώνουν ότι πολλοί λίγοι χρήστες αμφεταμίνης βιώνουν το αίσθημα των ακάρεων και το να τους χρησιμοποιούν ως μέτρο εθισμού είτε προσωπικά ή ως τακτική εκφοβισμού είναι ηλίθιο και επιβλαβές. Η υπερβολή το μόνο που κάνει είναι να στρέψει τους για πρώτη φορά χρήστες της αμφεταμίνης μακριά από οποιαδήποτε συζήτηση για τις πιθανές επιπτώσεις στην υγεία τους. Από την άλλη πλευρά, το να πείσεις τους χρήστες να παραδεχθούν ότι έχουν εθιστεί είναι πραγματικά αρκετά δύσκολο χωρίς να έχουν μια επιλεγμένη ομάδα σκληροπυρηνικών χρηστών ως ψευδές πρότυπο. Η τοξικομανία, όπως αρέσει στον Nagle να λέει σε εκείνους που βρίσκονται στην κλινική του, δεν είναι απλά η λήψη ναρκωτικών, αλλά τρόπος ύπαρξης.

Περισσότερα από το VICE

Μπορεί να Σωθεί το Clubbing στην Ελλάδα;

Αποκεφαλισμοί, Μάγισσες και Παιδικές Ιστορίες Γεμάτες Τρόμο

Αυτό Δεν Είναι Μόνο ένα Γυμνό Σώμα