Πήγαμε στην πιο Βρώμικη Παραλία της Αθήνας

Ο χαρακτηρισμός «χειρότερη» - σκληρός ομολογουμένως, αλλά και ακριβής- δεν αναφέρεται στη φυσική ομορφιά του χώρου, στην καθαρότητα του θαλασσινού νερού ή στις εγκαταστάσεις. Η εγκατάλειψη είναι τέτοια, εδώ και χρόνια, στην «Β’ Πλαζ Βούλας» που σήμερα αρκεί ένας ολιγόλεπτος περίπατος για να αντιληφθείς το μέγεθος της καταστροφής και της παραδοξότητας. Αναρωτιέμαι σε ποια χώρα του κόσμου θα μπορούσες να συναντήσεις μια τόσο «εξαθλιωμένη» αμμουδιά, μόλις 18 χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης, σε μια «ολοζώντανη», υποτίθεται, παραλιακή ζώνη.

Στέκομαι και κοιτάζω την πρόσοψη της εισόδου. Γράφει με πράσινο σπρέι «Ανοιχτή Δημόσια Παραλία» -μπαίνοντας η εικόνα είναι αποκαρδιωτική. Τόνοι με σκουπίδια και μπάζα, εγκαταλελειμμένα κτίρια-φαντάσματα και μια ανυπόφορη μυρωδιά που σε τίποτα δεν θυμίζει πλαζ. Πλησιάζοντας προς την παραλία παρατηρώ τις εγκαταστάσεις –παλιά wc, αποδυτήρια, χώροι εστίασης, μπαρ, αλλά και κάποια δωμάτια τα οποία έμειναν ημιτελή στην πορεία του χρόνου. Μέσα ζουν άστεγοι σήμερα –τα προσωπικά τους αντικείμενα είναι παραταγμένα στο χώρο.

Τον περασμένο Μάρτιο έγινε μια συμβολική κίνηση από τον Δήμαρχο Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης, Σπύρο Πανά, ο οποίος με ένα λοστό στο χέρι και τη συνδρομή κάποιων συλλόγων της περιοχής άνοιξε την επί δεκαετίας, κλειστή είσοδο της πλαζ στο κοινό. Μια συμβολική κίνηση μέσα από την οποία η δημοτική αρχή εξέφρασε την επιθυμία να περιέλθουν οι ακτές της πόλης στη διαχείριση του Δήμου, ενώ είχε πραγματοποιηθεί και μια δεντροφύτευση με αρμυρίκια, σε μια προσπάθεια να αλλάξει η θλιβερή εικόνα της παραλίας. «Θα είμαστε εδώ κάθε μέρα, να την φροντίσουμε, να την συντηρήσουμε και να φτιάξουμε την ωραιότερη παραλία της Αττικής», είχε καταλήξει ο δήμαρχος. Δυόμιση μήνες μετά, τίποτα δεν έχει αλλάξει.

Τηλεφωνώ στο δημαρχείο και συνομιλώ με την υπεύθυνη Δημοσίων Σχέσεων του Δήμου, Γεωργία Κουτρή. «Δυστυχώς, δεν είναι στη δικαιοδοσία του Δήμου η παραλία –ανήκει στην Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου (ΕΤΑΔ). Πραγματοποιήσαμε αυτή τη δράση συμβολικά, αλλά δεν μπορούμε να προβούμε σε άλλες ενέργειες, είναι εκτός της αρμοδιότητας του δήμου», αρκείται να πει.

Παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες να επικοινωνήσω και με κάποιον στο ΕΤΑΔ, τελικά δεν κατέστη δυνατό. Τα ερωτήματα βέβαια παραμένουν: Γιατί τόσα χρόνια μετά παραμένει κλειστή η Β’ Πλαζ Βούλας, την ώρα που στιος κοντινές ιδιωτικές παραλίες οι λουόμενοι είναι στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλον; Κυρίως, με ποια λογική έχει εγκαταλειφθεί ένας χώρος-φιλέτο, αποτελώντας πλέον εστία μόλυνσης τόσο λόγω των σκουπιδιών όσο και του αγωγού ομβρίων υδάτων;

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter,  Facebook και Instagram.