Τσικνοπέμπτη στο Κέντρο της Πόλης

Διασχίζοντας την Αθηνάς, η μυρωδιά που φτάνει στα ρουθούνια μου αποκαλύπτει ότι κάτι καλό ψήνεται λίγο πιο κάτω. Ο καπνός δεν αργεί να φανεί μπροστά μου –έρχεται απευθείας από την Πλατεία Βαρβακείου. Κι επειδή όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά πλησιάζω προς τα εκεί για να δω τι είναι αυτό που μου έχει σπάσει τόση ώρα τη μύτη.

Πλήθος κόσμου περιμένει σε μια τεράστια ουρά για να φάει στο καθιερωμένο πλέον γεύμα που διοργανώνουν οι κρεοπώλες της Βαρβακείου Αγοράς, με αφορμή την Τσικνοπέμπτη. Η Φιλαρμονική του Δήμου Αθηναίων βρίσκεται εκεί, προσπαθώντας να κάνει  πιο ευχάριστη την παραμονή στην ουρά. Ανεβαίνω στο πάνω μέρος της πλατείας, εκεί που έχουν στηθεί οι ψησταριές. Ο Αντρέας, ψήστης μου λέει πως «Είμαστε εδώ από τις 7.30 το πρωί. Στις 8.15 βάλαμε τα κάρβουνα και γύρω στις 9 παρά πέντε ρίξαμε τα πρώτα κρέατα στη φωτιά. Δεν νομίζω ότι θα πληρωθώ σήμερα. Και με αυτά που βλέπω εδώ με τον κόσμο που περιμένει δεν θα το ήθελα κιόλας». Πιο δίπλα βλέπω τον πρόεδρο της Βαρβακείου, που προσφέρει σήμερα το γεύμα. Όπως μου λέει ο κ. Τσιρώνης «η σημερινή πρωτοβουλία είναι μια συνεργασία με το Δήμο. Ο δήμος προσφέρει το catering, το κρασί και το ψωμί, κι εμείς βάζουμε το κρέας. Απ' ό, τι βλέπετε ο κόσμος που έχει έρθει είναι κόσμος ηλικιωμένος. Η μάνα μας κι ο πατέρας μας. Δυστυχώς αυτοί οι άνθρωποι για να καθίσουν εδώ  να περιμένουν δεν έχουν τη δυνατότητα να αγοράσουν. Γι 'αυτό το έχουμε καθιερώσει εδώ και μερικά χρόνια να προσφέρουμε κρέας. Στην αρχή είχαμε 200 μετά 300 κιλά και σήμερα φτάσαμε στους 2 τόνους».

Πλησιάζω τον κόσμο και πιάνω την κουβέντα. Άνθρωποι ηλικιωμένοι οι περισσότεροι, συνταξιούχοι, άποροι και κάποιοι νεότεροι άνεργοι, βρίσκονται εκεί αντιμετωπίζοντας την διαδικασία σαν συσσίτιο κι όχι σαν γιορτή. Όπως μου λέει η κυρία Αναστασία «Είμαι τουλάχιστον καμιά ώρα εδώ και περιμένω. Λες αν είχα λεφτά να σκορπούσα την ώρα μου έτσι; Δεν υπάρχουν λεφτά για κρέας. Ήρθαμε εδώ λόγω Τσικνοπέμπτης να φάμε λίγο. Είναι δύσκολες οι εποχές».

Λίγο πιο πέρα συνομιλώ με δύο άνεργους που είναι φανερά θυμωμένοι. Αρχίζουν να βρίζουν τους δημοσιογράφους που έχουν έρθει με τις κάμερες για να καλύψουν το γεγονός. «Αυτοί φταίνε για όλα. Από το πρωί μέχρι το βράδυ, ψέματα, ψέματα, ψέματα. Εμείς πεινάμε και στα δελτία μας κοροϊδεύουν». Κατηγορούν και τον Δήμο. «Έχει πέσει πείνα. Κάποτε στο συσσίτιο του Δήμου στην Σοφοκλέους τρώγαμε λίγο κοτόπουλο με ρύζι ή λαζάνια ή ψάρι τις Παρασκευές. Τώρα τίποτα. Τα βγάλανε κι αυτά. Όλα νερόβραστα είναι πια».

Πιο κάτω μία ηλικιωμένη έχει πάθει ρατσιστικό παραλήρημα. Φωνάζει ότι οι ξένοι ευθύνονται για την φτώχεια κι ότι θα ψηφίσει τον Κασιδιάρη για να την σώσει. Τα αντανακλαστικά του κόσμου που βρίσκεται στην ουρά είναι ευτυχώς θετικά. Ένα κύριος αρχίζει να φωνάζει έξω οι φασίστες, άλλοι φωνάζουν «ΣΥΡΙΖΑ», «ΣΥΡΙΖΑ», κάποιος προσπαθεί να της εξηγήσει ότι δεν είναι οι μετανάστες που ευθύνονται για τη φτώχεια, αλλά οι πολιτικοί και τα λαμόγια. Δημιουργείται ένας πανικός, που ηρεμεί όταν ανοίγουν στις 12.00 ακριβώς οι «πόρτες».

Ο κόσμος μπαίνει, παίρνει το πιατάκι του με λίγο κρέας, ψωμί και κρασί και φεύγει. Ο κύριος Αντώνης κάθεται μόνος του και τρώει. Τον πλησιάζω να του κάνω παρέα και να τον ρωτήσω πως του φάνηκε. «Είναι πολύ ωραίο το φαγητό. Περίμενα μία ώρα στην ουρά για ένα μικρό πιατάκι. Καλά ήταν. Είχα καιρό να φάω κρέας».

Στο κάτω μέρος της πλατείας η Φιλαρμονική έχει δώσει την σκυτάλη στο Εργαστήρι Ελληνικής Μουσικής του Δήμου Αθηναίων. Ο Γιάννης Καραλής, η Άννα-Μαρία Κάλφα και ο Μανώλης Σκουλάς, διασκεδάζουν με τραγούδια τον κόσμο που έχει μαζευτεί.  Χαμογελούν και περνούν καλά. Κάποιοι μάλιστα χορεύουν μπροστά από την εξέδρα με τους μουσικούς.

Πριν φύγω, περνάω από την Αγορά. Είναι άδεια. Ο Βασίλης, κρεοπώλης στην Βαρβάκειο μου λέει πως δεν έχει καθόλου κόσμο. «Όλοι έχουν έρθει για να φάνε τζάμπα. Είπαμε μήπως δουλέψουμε λίγο σήμερα, λόγω της ημέρας, και γι' αυτό τα βάλαμε όλα προσφορά. Βάλαμε το αρνάκι 4, 99 ευρώ το κιλό που ούτε στην χοντρική δεν μπορείς να το βρεις τόσο και κανείς δεν παίρνει. Η κατάσταση είναι χάλια». Απέναντι ο κ. Δημήτρης αντί να πουλάει κρέας ψήνει λουκάνικα και προσφέρει στον κόσμο αφού όπως λέει «Ο κόσμος σήμερα πιο πολύ τρώει παρά αγοράζει».

Φεύγοντας στέκομαι στη μέση της Αθηνάς. Στα αριστερά μου η άδεια Βαρβάκειος, στα δεξιά μου δεκάδες άνθρωποι στην ουρά για το συσσίτιο και στα αυτιά μου η μπάντα να τραγουδά το «Που' ναι τα χρόνια ωραία χρόνια…».