Ο Μιθριδάτης Είναι ο Πρώτος Hip Hop Κανταδόρος

Φωτογραφίες: Πάνος Κέφαλος

Με αφορμή το εν λόγω κομμάτι κανονίσαμε να συναντηθούμε στο σπίτι του στη Γλυφάδα. Πήγα με πολύ καλή διάθεση, μιας και γνωρίζω πως ο Μιθριδάτης είναι από τους πιο ενδιαφέροντες καλλιτέχνες στον χώρο του hip hop και όχι μόνο. Είναι ένας τύπος με τον οποίο χαίρεσαι να μιλάς. Ακόμη και αν δεν συμφωνείς σε όλα μαζί του, σέβεσαι το γεγονός πως μπορεί να σου παραθέσει μια εμπεριστατωμένη άποψη για κάθε τι που υποστηρίζει. Καθίσαμε αναπαυτικά στον καναπέ του και μιλήσαμε για το hip hop, την τέχνη, την πολιτική και πολλά άλλα θέματα για περίπου δύο ώρες. Ειλικρινά, αν δεν χρειαζόταν να κάνουμε φωτογράφιση, μπορεί ακόμη να αναλύαμε την εκλογή Trump, το Star Trek και τους N.W.A. Ευτυχώς, πάτησα record στο κασετοφωνάκι μου και έτσι σώθηκε ένα μεγάλο μέρος αυτής της ενδιαφέρουσας συζήτησης.

VICE: Μόλις κυκλοφόρησες το νέο σου single με τίτλο Γλυκιά Ολντ'Σκουλιά. Πες μου δυο λόγια γι' αυτό.
Μιθριδάτης: Η ιδέα μού ήρθε όταν άκουσα το κομμάτι Χρόνια Πολλά του Τρίο Μπελκάντο. Ουσιαστικά, αυτό που έκανα αποτελεί -όσον αφορά το μουσικό μέρος- μια διασκευή. Είναι ένα παλιό κομμάτι, από ένα τρίο που ήταν πολύ του ρομαντισμού και της καντάδας. Οπότε, δεν μου ήταν δύσκολο να προσεγγίσω το κομμάτι και να το κάνω μια hip hop καντάδα - κατά κάποιο τρόπο. Μπαίνοντας στη διαδικασία των στίχων, έκανα έρευνα πάνω στο θέμα της καντάδας, δηλαδή το πώς ξεκίνησε και πώς εξελίχθηκε. Διάβασα αρκετά πράγματα. Πάντα κάνω research όταν γράφω ένα κομμάτι, με βοηθάει στην έμπνευση. Θέλω να βρίσκω πληροφορίες, ώστε να γράφω πράγματα που έχουν βάση και είναι ιστορικά σωστά.

Στο ρεφρέν κρύβεις κάποια υπαρξιακά ζητήματα ή είναι η ιδέα μου; 
Όχι, αυτοί είναι απλώς κάποιοι παραδοσιακοί στίχοι που χρησιμοποιούσαν στις καντάδες, δεν είναι δικοί μου. Ουσιαστικά, τους δανείστηκα από την παράδοση. Αυτά τραγουδούσαν οι κανταδόροι όταν τους κυνηγούσαν, είτε οι αστυνομικοί είτε οι πατεράδες. Γι' αυτό και το συγκεκριμένο τετράστιχο έχει διαφορετικό ύφος από το υπόλοιπο κομμάτι. Έχει ένα ύφος ρομαντικού πεσιμισμού, έκατσε πολύ ωραία, ρυθμικά και μελωδικά.

Αποτελεί το συγκεκριμένο κομμάτι προάγγελο μιας ολοκληρωμένης κυκλοφορίας; 
Αυτό που έχω στο μυαλό μου είναι ότι μόλις μαζέψω τα κομμάτια μου (γέλια), θα βγάλω ένα CD. Θα ήθελα να το κάνω για συλλεκτικούς λόγους και για όλους αυτούς τους ιδιόρρυθμους ανθρώπους που απλά θα ήθελαν να έχουν όλα μου τα τελευταία singles και πέντε νέα κομμάτια σε φυσικό φορέα. Είναι περισσότερο προσωπική μου ανάγκη η κυκλοφορία του, κάτι σαν δικό μου φετίχ. Θέλω να μπορώ να το πιάνω, να έχει το εξωφυλλάκι του, τις φωτογραφίες του, να είναι ένα ωραίο, χειροπιαστό πράγμα. Με όλη την έννοια του «πράγματος», του αντικειμένου δηλαδή.

Μου έδωσες ωραία πάσα τώρα. Πιστεύεις πως έχει πλέον νόημα να κυκλοφορεί ένας καλλιτέχνης -ειδικά στο hip hop- ολοκληρωμένο δίσκο, στην εποχή του streaming που ακόμη και το downloading θεωρείται ξεπερασμένο; 
Έχεις δίκιο σε αυτό που λες, ακόμη και το downloading είναι τρελά ξεπερασμένο. Ειδικά στην Ελλάδα, επειδή στο εξωτερικό ο κόσμος κατεβάζει νόμιμα. Νομίζω πως έχει πια να κάνει με ιδιορρυθμία και ιδιοτροπία, από την πλευρά των καλλιτεχνών, αλλά και από εκείνη των ακροατών. Ο «ιδιόρρυθμος», ο «περίεργος» και ο «φετιχιστής» θα ενδιαφερθούν να αγοράσουν ένα CD ή ακόμη καλύτερα ένα βινύλιο, οι πωλήσεις του οποίου ανεβαίνουν αυτήν τη στιγμή. Αυτό είναι από τα θετικά που βλέπω στον κόσμο μας. Να υπάρχει δηλαδή όρεξη από νεαρούς ανθρώπους, που στην τελική δεν μεγάλωσαν με αυτό το μέσο, να θέλουν να έχει η μουσική μια κάποια αξία - και το βινύλιο την έχει αυτήν την αξία.

Αλήθεια, ποια είναι η γνώμη σου για τη new school σκηνή και την trap;
Για να σου πω την αλήθεια, το παρακολουθώ από πολύ μεγάλη απόσταση. Δεν ξέρω αν θα μπορούσαμε να το αποκαλέσουμε new school - είναι προσβλητικό για τον χώρο. Είναι κάτι ξένο για μένα και δεν μιλάω μόνο για τα ελληνικά δεδομένα, μιλάω και για την Αμερική. Δεν θα πω αν είναι κακό ή καλό, απλώς ότι δεν το καταλαβαίνω. Όπως έχω πει και παλιά -και μιλάω για την αμερικάνικη βιομηχανία που βγάζει τα συγκεκριμένα άτομα- όλο αυτό είναι μια καρικατούρα. Αν κάποιος κακοπροαίρετος άνθρωπος ήθελε να κοροϊδέψει το hip hop και το rap, όχι σατυρικά, αλλά να το ισοπεδώσει, νομίζω πως θα έβγαζε το trap, με όλη αυτή την εικόνα που το συνοδεύει. Πρόκειται για ένα τρομερά επιφανειακό πράγμα.

Δηλαδή; 
Απ' ό,τι έχω καταλάβει, έχουν αλλάξει οι στόχοι και η νοοτροπία. Το βασικό πρόβλημα είναι πως δεν υπάρχουν μουσικές βάσεις. Οι άνθρωποι που ξεκίνησαν το hip hop άκουγαν soul, funk, disco, rock, jazz, blues - άπειρα πράγματα. Στην πορεία, δηλαδή στα 90s, οι hip hop καλλιτέχνες είχαν τις ίδιες βάσεις με τους προηγούμενους, συν τα πρώτα συγκροτήματα του είδους. Πάντα υπήρχε γνώση που μεταφερόταν από τη μία γενιά στην άλλη, με καινούριες ιδέες και επιρροές βέβαια. Από τον Grandmaster Flash και τους Sugarhill Gang, στους Run-D.M.C. και τους Public Enemy, και αργότερα στους Wu-Tang, όλοι έβαζαν το τούβλο τους στο οικοδόμημα που λέμε hip hop. Αυτό που βλέπω σήμερα είναι πως δεν έχει κανένας ιδέα για τίποτα απ' όλα αυτά. Φαίνεται πως δεν ξέρουν, έχω δει συνεντεύξεις και νομίζω πως και οι ίδιοι δεν δηλώνουν ότι ακούνε ή παίζουν hip hop. Δεν κάνουν rap. Μάλλον κάποιος τούς έχει βάλει αυτή την ταμπέλα και κακώς θέλουν να τους κατατάξουν εκεί. Δεν νομίζω πως και οι ίδιοι θέλουν να μπουν σε αυτό το είδος. Περισσότερο εσείς, τα ΜΜΕ δηλαδή, τους βάζετε αυτήν την ταμπέλα. Μιλάω για τους ξένους καλλιτέχνες, αλλά φαντάζομαι πως το ίδιο ισχύει και για τους αντίστοιχους Έλληνες.

Πριν από λίγες μέρες έφυγε ο Λουκιανός Κηλαηδόνης, με τον οποίο έχεις συνεργαστεί στο παρελθόν - ποιες είναι οι σκέψεις σου; 
Θυμάμαι πως είχαμε βρεθεί σε μια κοινή συναυλία αρκετά χρόνια μετά τη συνεργασία μας και, επειδή ήταν σοφός άνθρωπος, βρήκα την ευκαιρία και κάθισα να μιλήσω μαζί του στα παρασκήνια. Τον ρώτησα λοιπόν το εξής: «Γιατί Λουκιανέ δεν υπάρχει εξέλιξη του πολιτισμού; Για ποιο λόγο έχουμε βαλτώσει και δεν υπάρχει διανόηση και πολιτιστική εξέλιξη;». Μου είχε πει, λοιπόν, πως «Όλα στην Ιστορία κάνουν κύκλο, θα έρθει κάποια στιγμή που αυτό το πράγμα θα πιάσει εντελώς πάτο και θα ξεκινήσει από την αρχή. Θα είναι σε 30, 40 ή 50 χρόνια; Δεν ξέρω, κάποια στιγμή όμως θα υπάρξει ξανά ακμή». Αυτό δεν αφορά μόνο τον πολιτισμό, αλλά και την πολιτική και το βλέπουμε σήμερα. Από εκεί και πέρα, μιλάμε για έναν εκπληκτικό άνθρωπο και το έδειχνε με κάθε τρόπο. Για παράδειγμα, όταν είχαμε κάνει το κομμάτι Νωρίς, είχε πάει η ΑΕΠΙ να τον ρωτήσει σχετικά με το ποσοστό που ήθελε από τα δικαιώματα του κομματιού -στο οποίο μουσικά και στιχουργικά είχε μεγάλη συμμετοχή- και δεν δέχτηκε να πάρει τίποτα.

Πώς έτυχε να συνεργαστείτε; 
Μας συμπαθούσε πολύ ως νέο συγκρότημα, παρόλο που είχαμε ήδη τρεις δίσκους. Μπορεί να θεωρούσε πως είχαμε και κάποια κοινά, το πιστεύαμε και εμείς αυτό. Για παράδειγμα, ο Λουκιανός έκανε πολύ κόσμο να ακούει blues και country, χωρίς να το συνειδητοποιεί, έτσι και εμείς κάναμε πολύ κόσμο να ακούει hip hop, χωρίς να το καταλαβαίνει. Στιχουργικά χρησιμοποιούσε την καθομιλουμένη, αυτό ήταν ένα τρομερό κοινό που είχαμε. Επίσης, δεν φοβόταν τις λέξεις, να πει για παράδειγμα «γκόμενα» ή «ένα βράδυ την πήδηξα και εγώ». Ένας πολυδιάστατος καλλιτέχνης που έβγαζε όλη του τη ζωή στη φόρα, ότι θα βγει να πιει ποτά, να γνωρίσει γυναίκες, να περάσει καλά. Εξέθετε τις πολιτικές του θέσεις, γενικά όλες τις πλευρές του χαρακτήρα του. Αυτά που προφανώς συζητούσε με την παρέα του, τα έγραφε σε τραγούδια. Αυτά τα κοινά είχαμε μαζί του, που τα έχουμε και με τον Φοίβο Δεληβοριά, για παράδειγμα. Αυτός ήταν λοιπόν ο Λουκιανός, ένας υπέροχος άνθρωπος που ήταν σε έναν δικό του κόσμο, έχοντας όμως επαφή με την πραγματικότητα. Ήταν ένας ελεύθερος άνθρωπος, ένας μοναχικός καβαλάρης. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν αφήσει τέτοιο καλλιτεχνικό έργο πίσω τους, που δεν πρέπει να στενοχωριόμαστε για το χαμό τους. Τη δουλειά τους την κάνανε ρε φίλε, ο Λουκιανός την έκανε τη δουλειά του και με το παραπάνω. Μας έχει αφήσει περιουσία πίσω. Πρέπει να στενοχωριόμαστε για έναν άνθρωπο που ήρθε σε αυτή τη Γη, πέθανε και δεν άφησε τίποτα πίσω του.

Πού μεγάλωσες; 
Γεννήθηκα Γκύζη και μεγάλωσα Κυψέλη.

Ως έφηβος έμπλεκες σε φασαρίες ή ήσουν ήρεμος; 
Εγώ είχα ποιότητα χαρακτήρα, ήμουν αυτό που λένε «καλό παιδί» και το εντόπιζαν οι καθηγητές μου. Ήμουν πολύ άτακτος, αλλά είχα φιλότιμο. Δηλαδή, θα έκανα την τάξη μπουρδέλο, αλλά δεν θα έλειπα ούτε μία ώρα από τα μαθήματα, δεν έκανα κοπάνες. Μπορεί να μην είχα σεβασμό την ώρα του μαθήματος, αλλά σεβόμουν τον καθηγητή μου, ήξερα ποιος είναι ο ρόλος του. Δεν ήμουν ούτε στην ομάδα των αλητήριων, ούτε σε αυτήν των καλών και ήσυχων παιδιών - βασικά ήμουν ο Μιθριδάτης. Αυτός που θα πέταγε την ατάκα, θα έλεγε αστεία και θα έκανε ντόρο. Είναι ωραίο πράγμα να έχεις αρχές και αυτό το πήρα από το σπίτι μου.

Έχεις κάνει κάποια άλλη δουλειά, πέραν του να είσαι ο Μιθριδάτης; 
Όταν ήμουν μικρός δούλεψα για λίγο ως υπάλληλος. Άκου να δεις τι δουλειές έκανα. Ήμουν υπάλληλος στα Metropolis, δηλαδή πουλούσα δίσκους και μιλούσα όλη μέρα για μουσική. Μιλάμε τώρα για το 1992. Επειδή είχε χαλάσει το παλιό πικάπ του πατέρα μου και ήθελα να πάρω ένα καινούριο για να ακούω μουσική, αυτός ήταν ο λόγος που δούλεψα. Εντάξει, οι γονείς μου παρείχαν στέγη, φαγητό και ρούχα. Οτιδήποτε άλλο έπρεπε να δουλέψω για να το πάρω. Βέβαια, τον μισό μου μισθό τον έδινα μετά πίσω στο Metropolis για δίσκους. Ένα καλοκαίρι, για να μην κάθομαι και βαριέμαι, πήγα και δούλεψα στην αποθήκη της Polygram, που μετέπειτα έγινε Universal και τώρα Cobalt. Καθόμουν και πακέταρα δηλαδή δίσκους για δισκοπωλεία.

Οπότε, όλη σου η ζωή έχει να κάνει με τη μουσική. 
Ναι, μου τα έφερε λίγο διαφορετικά απ' ό,τι τα υπολόγιζα, μιας και έχοντας περάσει στην Καλών Τεχνών πίστευα πως θα γίνω εικαστικός. Βέβαια, αν είσαι μια φορά εικαστικός, είσαι για πάντα.

Έχεις μπλέξει και με την υποκριτική βέβαια. 
Ναι, έχω παίξει σε σειρές και τηλεταινίες, ενώ κάνω και μεταγλωττίσεις. Από το 2012 είμαι ο Ντονατέλο από τα Χελωνονιντζάκια, αλλά κάνω και άλλους χαρακτήρες.

Τι άλλο να περιμένουμε στο προσεχές μέλλον από εσένα; 
Ξεκινάω ένα δικό μου label, την Amok Time Arts, που θα έχει σαν βάση τη μουσική, αλλά όχι μόνο. Θα είναι ουσιαστικά μια ομπρέλα που θα έχει υπό την προστασία της και άλλες καλλιτεχνικές δραστηριότητες - φωτογραφία, αρθρογραφία, μόδα, εικόνα, εικαστικά, κινηματογράφο. Πρώτη δουλειά είναι η Γλυκιά Ολντ'Σκουλιά, το ξεκίνησα μόλις και θα συνεχιστεί από εδώ και στο εξής. Επίσης, στις 2 Μαρτίου θα εμφανιστώ ζωντανά στο μπαρ Faust στην Αθήνα.

Περισσότερα από το VICE

Ναι, Χρειαζόμαστε τη Μαίρη Συνατσάκη, την Τατιάνα Στεφανίδου και την Κατερίνα Καινούριου να Λένε τα Αυτονόητα

Κανείς δεν Γιορτάζει πια στην Πλατεία Ομονοίας

Πίπες Νταϊάνα: Cult Ελληνικές Διαφημίσεις από το Ένδοξο Τηλεοπτικό μας Παρελθόν