FYI.

This story is over 5 years old.

Διασκέδαση

«Ελέγχω την Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή μου Φωτογραφίζοντας Όλα Όσα Κάνω»

Ο Αndrea απαθανατίζει με το smartphone του οτιδήποτε κάνει και έτσι διασφαλίζει πως δεν θα τον κυριεύσει το στρες όταν νομίσει πως έχει ξεχάσει κάτι σημαντικό.
Romain  Gonzalez
Κείμενο Romain Gonzalez
ΙΨΔ

Εάν είχατε δει πριν από κάνα δυο χρόνια τον Andrea Aggradi να φεύγει από το διαμέρισμά του στο Παρίσι, θα τον είχατε επίσης δει να επιστρέφει στο διαμέρισμά του ένα-δύο δευτερόλεπτα αργότερα. Το ερώτημα που τριβέλιζε το μυαλό του ήταν εάν είχε κλείσει την κουζίνα υγραερίου. Θα τον είχατε δει να μπαίνει μέσα, να ελέγχει επίσης εάν είχε αφήσει αναμμένο τσιγάρο στο σταχτοδοχείο και εάν είχε κλείσει καλά την πόρτα. Τρία λεπτά αργότερα θα ανέβαινε στο σκούτερ του και θα έφευγε. Δέκα λεπτά μετά, θα επέστρεφε. Θα άνοιγε την πόρτα, θα ανέβαινε τα σκαλιά, θα έλεγχε το γκάζι, το σταχτοδοχείο, την πόρτα. Θα κατέβαινε τη σκάλα, θα έβαζε μπροστά το σκούτερ του και θα έφευγε. Και μετά επανάληψη.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Αυτή ήταν η ζωή του Andrea Aggradi μέχρι το 2010, όταν συνειδητοποίησε ξαφνικά ότι μπορούσε να χρησιμοποιεί το smartphone του για να ελέγξει την ΙΨΔ του. Αυτή η συνειδητοποίηση που σήμανε μια νέα ζωή για τον Andrea –έναν Ιταλό που ζει στο Παρίσι– επιτεύχθηκε με τη λήψη φωτογραφιών των πραγμάτων που έπρεπε να κάνει προτού φύγει από το σπίτι, όπως το να κλείνει την κουζίνα και την πόρτα. Η αλλαγή αυτή οδήγησε σε ένα αρχείο χιλιάδων φωτογραφιών, προσεκτικά αποθηκευμένων στο τηλέφωνο και στον υπολογιστή του.

Ο Andrea Gandini, φωτογράφος και ιδρυτής της παρισινής γκαλερί Jitterbug, μετέτρεψε αυτό τον τεράστιο όγκο φωτογραφιών σε έκθεση με τον τίτλο TOC (Trouble Obessionnel Compulsif – Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή). Οι δύο Andrea με καλωσόρισαν στην γκαλερί για να μιλήσουμε για τη δυσκολία διαχείρισης της ΙΨΔ σε καθημερινή βάση και τη σημασία τού να κρατάς αρχείο.

Φωτογραφίζω από συνήθεια και για να διασφαλίσω ότι έχω τις φωτογραφίες εάν ξαφνικά εμφανίσω στρες μέσα στη μέρα.

VICE: Πώς γνωρίζεστε;
Andrea Gandini: Γνωρίζω τον Andrea περίπου 15 χρόνια. Αμέσως μετά τη γνωριμία μας πρόσεξα ότι έδινε μεγάλη προσοχή σε συγκεκριμένες πτυχές της καθημερινότητάς του – ένα επίπεδο προσοχής που σαφώς συνδέεται με θέματα ελέγχου. Έχει ανάγκη να μπορεί να θυμάται ότι έχει κάνει μερικές συγκεκριμένες ενέργειες –όπως το να κλείσει το γκάζι– ώστε να μη χρειάζεται να επιστρέφει στο σπίτι του για να βεβαιωθεί ότι τις έκανε. Αλλά η ζωή έγινε πολύ πιο απλή για εκείνον από τότε που πήρε smartphone – απλώς τραβάει φωτογραφία ότι μόλις έκλεισε το γκάζι.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Andrea, πώς το σκέφτηκες αυτό;
Andrea Aggradi: Απλώς μου ήρθε αναλαμπή μια μέρα ενώ κοιτούσα το τηλέφωνό μου. Πριν από το 2010 –όταν άρχισα να χρησιμοποιώ το τηλέφωνό μου γι' αυτό– μερικές φορές επέστρεφα στο σπίτι πέντε-έξι φορές τη μέρα για να ελέγξω τα πάντα. Για να αποφύγω όλο αυτό το πράγμα, προσπαθούσα να κάνω τα πάντα με πραγματικά μεγάλη ακρίβεια και να κάνω λίγα επιπλέον πράγματα, ώστε η ενέργεια να τυπωθεί στο μυαλό μου – κάτι σαν μικρά σωματικά post-it. Για παράδειγμα, θα χτυπούσα με το δάχτυλο την πόρτα για να θυμάμαι ότι την έκλεισα σωστά ή θα περνούσα το χέρι μου κάτω από τη βρύση του νερού για να θυμάμαι ότι ήταν κλειστή. Αλλά αυτό ποτέ δεν λειτούργησε πραγματικά – αμφισβητούσα πάντα και αυτές τις επιπλέον μικρές ενέργειες. Παρόλο που πρέπει να παραδεχθώ ότι κατά καιρούς δεν είμαι καν σίγουρος για τις φωτογραφίες στο τηλέφωνό μου. Τι ακριβώς νιώθεις ότι πρέπει να ελέγχεις στο σπίτι;

AA: Προσφάτως ήταν τέσσερα τα πράγματα που έπρεπε να ελέγξω προτού φύγω από το σπίτι: τις βρύσες του νερού, τη βαλβίδα του γκαζιού, το σταχτοδοχείο και την πόρτα. Σκεφτόμουν αυτά τα τέσσερα πράγματα όλη τη μέρα. Όταν φροντίζω το σπίτι κάποιου φίλου ή εάν πάω διακοπές, φωτογραφίζω κυριολεκτικά τα πάντα στο σπίτι.

Επιπλέον, τα τελευταία δύο ή τρία χρόνια κρατούσε βίντεο (…) Κάθε βίντεο διαρκεί περίπου τρία δευτερόλεπτα και μπορείς να ακούσεις τον Andrea να λέει πράγματα όπως «το γκάζι είναι κλειστό».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Μια κλεισμένη βαλβίδα γκαζιού

Πόσο καιρό πάσχεις από ΙΨΔ;
AA: Νομίζω ότι έχω αυτό το είδος ΙΨΔ εδώ και περίπου 15 χρόνια. Αλλά είχα κι άλλους τύπους επίσης, για τους οποίους έπαιρνα φαρμακευτική αγωγή. Είχα φοβία με τη μόλυνση των τροφίμων, για παράδειγμα. Αυτό με έκανε να χάσω σχεδόν 13 κιλά.

Τι πιστεύεις ότι πυροδοτεί την ΙΨΔ σου;
AA: Χωρίς αμφιβολία είναι το στρες – αυτό είναι το κλειδί. Σήμερα, όταν όλα πηγαίνουν καλά μαζί μου, μπορώ να φύγω από το σπίτι χωρίς να τραβήξω καμιά φωτογραφία. Φωτογραφίζω από συνήθεια και για να διασφαλίσω ότι έχω τις φωτογραφίες εάν ξαφνικά εμφανίσω στρες μέσα στη μέρα. Μερικοί άνθρωποι λένε πως εάν δεν έλεγχα τα πάντα, το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί είναι ένα ατύχημα για το οποίο θα ήμουν ασφαλισμένος. Μισώ αυτού του είδους τη συλλογιστική – απλώς θέλω να δείξω ότι είμαι υπεύθυνος.

Η πραγματικότητα όπως είναι, μέσα από το Newsletter του VICE Greece

Δεν έκρυψες ποτέ την ΙΨΔ σου από τους φίλους σου, σωστά;
AA: Σωστά.
AG: Στη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων, συχνά του λέω να μην πετάξει τις φωτογραφίες του, μήπως και χρειαστούν. Παρόλο που ποτέ δεν θα τις πετούσε έτσι κι αλλιώς.
AA: Προφανώς όχι. Κρατάω τα πάντα – τόσο απλό είναι. Η μνήμη στο τηλέφωνό μου είναι σχεδόν γεμάτη, οπότε διαγράφω τις παλιές φωτογραφίες ελπίζοντας ότι τις έχω ήδη μεταφέρει στον υπολογιστή μου – που το πιθανότερο είναι να το έχω κάνει

Ένα άδειο σταχτοδοχείο

Andrea, ως διευθυντής της γκαλερί, γιατί ενδιαφέρθηκες για αυτή την τεράστια βάση δεδομένων;
AG: Η ψυχαναγκαστική, εμμονική και μη υγιής αλλά δημιουργική διάσταση μιας τόσο τεράστιας ποσότητας φωτογραφιών για ένα και μόνο θέμα μου φάνηκε ενδιαφέρουσα. Αλλά στην αρχή δεν κατάλαβα τον όγκο του υλικού. Όταν είχα τον χώρο για να οργανώσω την έκθεση, προσέγγισα τον Andrea για να δω εάν είχε κρατήσει τα πάντα. Και τα είχε. Είχε χιλιάδες φωτογραφίες. Επιπλέον, τα τελευταία δύο ή τρία χρόνια κρατούσε βίντεο. Δείχνουμε κι αυτά, το ένα μετά το άλλο συνεχόμενα. Κάθε βίντεο διαρκεί περίπου τρία δευτερόλεπτα και μπορείς να ακούσεις τον Andrea να λέει πράγματα όπως «το γκάζι είναι κλειστό». Αυτός ο ήχος χρησιμεύει ως σάουντρακ για την έκθεση.
AA: Πρέπει να καταλάβεις ότι αυτές οι φωτογραφίες δεν είναι φωτογραφίες για μένα. Είναι απλώς σημειώσεις. Δεν έχω κάποιο καλλιτεχνικό ταλέντο.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Μια καλά κλεισμένη βρύση

Γιατί το αντικείμενο της ΙΨΔ είναι τόσο εντυπωσιακό για σένα;
AG: Συζητώντας το με άλλους ανθρώπους, συνειδητοποιήσαμε ότι η ΙΨΔ είναι κάτι με το οποίο όλοι μπορούν να συσχετιστούν. Είδα μερικά ειρωνικά χαμόγελα όταν είπα για το πρότζεκτ σε διάφορους. Ο καθένας έχει, σε διαφορετικούς βαθμούς, κάποια μορφή ΙΨΔ.

Η έκθεση TOC (Trouble Obsessionnel Compulsif) θα διαρκέσει έως τις 17 Νοεμβρίου 2016 στην Jitterbug Gallery στην οδό 14 Rue Jean Moinon στο Παρίσι.

Το άρθρο αρχικά δημοσιεύτηκε στο VICE France.

Περισσότερα από το VICE

Φωτογραφίες Κοιμισμένων Gamers από ένα Non-Stop 50άωρο LAN Πάρτι

Μιλήσαμε με τον Άνθρωπο που Πέθανε στις 19 Αυγούστου 2011

Τα Προσόντα του Καλύτερου Escort του Κόσμου Δεν Περιορίζονται στο 25 Εκατοστών Πέος του

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.