Φωτογραφίζοντας Ελέφαντες στο Κέντρο της Πόλης του Δελχί

"Το σχολείο είναι βαρετό," λέει στα Ινδικά, ντυμένος με ένα άσπρο, κουμπωμένο μέχρι πάνω πουκάμισο κάτω από την γέφυρα ΙΤΟ στο πίσω μέρος του μολυσμένου ποταμού Yamuna. "Ας αποφασίσει ο θεός την τύχη μου."

Αν οι θεοί που κουμαντάρουν την κυβέρνηση του Δελχί πάρουν αυτό που θέλουν, ο Sahil φαίνεται να είναι σίγουρα το τελευταίο μέλος της οικογένειάς του που θα συνεχίσει την επικίνδυνη αυτή ικανότητα ίππευσης ελεφάντων σε γάμους και άλλες γιορτές της πρωτεύουσας της Ινδίας. Οι τουρίστες εδώ πληρώνουν μέχρι και £150 για να τους ιππεύσουν για λίγες ώρες. Αλλά την τελευταία δεκαετία η κυβέρνηση του Δελχί θεώρησε τους ελέφαντες επικίνδυνους καθώς και πηγή κίνησης των δρόμων, επιβάλλοντας έτσι την απαγόρευσή τους μέσα στην πόλη.

"Επιτρέπονται μόνο εάν μπούνε από άλλες πολιτείες αλλά κανένας από αυτούς δεν επιτρέπεται να μείνει μόνιμα" είπε ο A K Shukla, αρχηγός των αρχιφυλάκων άγριων ζώων στο Δασικό Τμήμα του Δελχί το οποίο είναι υπέρ της επίτρεψης των ελεφάντων. Υπάρχουν πλέον μόνο 13 ζώα στο Δελχί, που κυμαίνονται από έφηβους μέχρι και άνω των 50 χρονών. Έχουν όλα micro-chip και ανήκουν σε οικογένειες οι περισσότερες από τις οποίες ζουν σε ανεκμετάλλευτα χωράφια κάτω από την ίδια γέφυρα που εκπαιδεύουν τις καμήλες και τα άλογα.

Αντίθετα με την οικογένεια του Akhter, οι περισσότεροι προγονικοί δεσμοί με το εμπόριο έχουν χάσει την δύναμή τους καθώς τα νούμερα εξημερωμένων ελεφάντων λιγοστεύουν. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες ιππευτές ή αλλιώς "mahouts" συνηθίζουν να έρχονται από άλλες πολιτείες  όπου το επάγγελμα ακόμη ανθίζει.

Ο Akhter είναι ένας από τους μικρότερους πιθανούς mahouts, μαθαίνοντας ακόμη τα κόλπα που του δίδαξε ο πατέρας του. Χρησιμοποιούν περίπου 15 μοναδικές λέξεις που πέρασαν από γενιά σε γενιά έτσι ώστε να μπορούν να επικοινωνήσουν με τα ζώα. Ένας εκπαιδευμένος ελέφαντας έχει συνήθως τρεις mahouts, όπου ο καθένας κερδίζει περίπου £50 τον μήνα -συν τα φιλοδωρήματα κατά την διάρκεια των εκδηλώσεων- και λένε πως η δουλειά είναι εύκολη.

"Κοιμόμαστε εδώ με τους ελέφαντες" είπε ο εκπαιδευτής Mohammad Saddam φορόντας ένα μπλουζάκι με τον Μπόμπ Σφουγγαράκη και μια λεπτή κόκκινη ρόμπα καθώς έδειχνε τα μαξιλάρια πάνω στο γρασίδι, περιτριγυρισμένα από άδεια μπουκάλια Kingfisher. "Η δουλειά δεν είναι δύσκολη. Απλά τους πηγαίνουμε στους ναούς, τους ταΐζουμε και τους πλένουμε".

Αλλά η δουλειά τους είναι αμφιλεγόμενη και επικίνδυνη. Ο Saddam δεν ήταν πρόθυμος να μας μιλήσει για την δουλειά του διότι φοβόταν πως δεν θα αρέσει στο αφεντικό του. ΟΙ θάνατοι και οι επιθέσεις από ελέφαντες στο εμπόριο δεν είναι ασυνήθιστα γεγονότα. Και κάποιες φορές πονάνε τα πόδια των ζώων από το περπάτημα μακρινών αποστάσεων από την πρωτεύουσα μέχρι τις εκδηλώσεις. Επίσης, μερικές φορές χτυπιούνται από οχήματα.

Οι mahouts χτυπάνε τους ελέφαντες με ζαχαροκάλαμο ή τους δένουν με αλυσίδες τα πόδια εάν δεν υπακούν. Το 2009, οι ελέφαντες απαγορεύτηκε να συμμετέχουν στην ετήσια παρέλαση της Ημέρας της Δημοκρατίας, μετά από σχεδόν 60 χρόνια που πρωταγωνιστούσαν στην γιορτή, λόγω πιέσεων που δέχτηκαν από ακτιβιστές για θέματα ασφάλειας αλλά και για τον τρόπο που αντιμετώπιζαν τα ζώα.

Αυτές οι φωτογραφίες δείχνουν την τελευταία ομάδα ελεφάντων και mahouts της πόλης. Τα ζώα θαυμάζονται ακόμη από τους τουρίστες και εκ των προτέρων για γάμους και Ινδουιστικές τελετές. Παρ' όλα αυτά τα νούμερά τους συνεχίζουν να μειώνονται.

"Ζητήσαμε από όλες τις οικογένειες να πάρουν τους ελέφαντες και να φύγουν, αλλά αυτό είναι το σπίτι τους και θέλουν να μείνουν" είπε ο Shukla . "Τώρα πια, είναι απλώς θέμα επιβίωσης".

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter,  Facebook και Instagram.