Οι Γκραφιτάδες των Τρένων Ζουν Ανάμεσα στην Παρανομία και την Αδρεναλίνη

Η ζωή των γκραφιτάδων που γράφουν στα βαγόνια των τρένων κινείται ανάμεσα στην παρανομία και την αδρεναλίνη. Αυτό είναι το θέμα του πρώτου ντοκιμαντέρ του Θανάση Καμβύση, ενός 20χρονου δημιουργού που ανήκει στη νέα γενιά φωτορεπόρτερ.

Ο Θανάσης πρώτη φορά έπιασε φωτογραφική κάμερα πριν 3 χρόνια και μετά από ένα χρόνο ξεκίνησε να φωτογραφίζει επαγγελματικά. Αν και αυτοδίδακτος μέχρι σήμερα, φέτος αποφάσισε να ξεκινήσει μαθήματα φωτογραφίας ώστε να εξελίξει την τέχνη του. Συνήθως θα τον πετύχεις στο δρόμο να φωτογραφίζει διαδηλώσεις, αυτή τη φορά όμως αποφάσισε να ασχοληθεί με κάτι τελείως διαφορετικό. Να καταγράψει την δράση των «αόρατων επαναστατών ενάντια στο κατεστημένο», όπως χαρακτηρίζει ο ίδιος τους γκραφιτάδες στο ντοκιμαντέρ «Work with paint documentary» που θα προβληθεί το Σάββατο 17 Οκτωβρίου στο Θέατρο Βεάκη με δωρεάν είσοδο.

VICE: Με τι πραγματεύται ακριβώς το ντοκιμαντέρ;
Θανάσης Καμβύσης: Κάπου στις αρχές του '90 κάνουν την εμφάνισή τους το graffiti και οι graffiti artist. Σύμφωνα με τα δεδομένα της εποχής θεωρήθηκε σαν μια μορφή τέχνης και έκφρασης ενώ για άλλους ένα είδος βανδαλισμού. Σήμερα έχει αναγνωριστεί σε επαγγελματικό επίπεδο και δεν εκφράζεται πια μόνο πάνω σε τοίχους αλλά και σε πίνακες όπου πλέον οι writers εκθέτουν σε γκαλερί.

Υπάρχει όμως και μια μερίδα writers όπου πιστεύουν στην απόλυτη δημιουργία. Αυτό σημαίνει ότι αρνούνται να κλείσουν τα έργα τους σε μια γκαλερί. Για αυτούς το ζητούμενο είναι η εκφραστικότητα τα προσωπικά τους βιώματα και πιστεύω τους. Κάτι σαν μηνύματα τα οποία ταξιδεύουν πάνω σε τρένα. Σύνθημα τους «ένα graffiti δεν έχει προορισμό ή παραλήπτη». Απλά ταξιδεύει. Είναι οι αόρατοι επαναστάτες ενάντια στο κατεστημένο.

Τι σε έκανε να ασχοληθείς με το συγκεκριμένο θέμα στο πρώτο σου ντοκιμαντέρ;
Πάντοτε χάζευα τα graffiti στα τρένα που πέρναγαν μπροστά μου όταν τα έπαιρνα για να πάω κάπου. Γενικά όμως κάνω και παρέα με άτομα που ασχολούνται με το graffiti και ήθελα να μάθω πώς ακριβώς γίνεται να τρυπώσει κάποιος, σπάζοντας κάθε μέτρο ασφάλειας και να βάψει ένα τρένο. Οπότε πήρα την απόφαση να ξεκινήσω αυτό το project και να τους ακολουθήσω παντού με μία κάμερα καταγράφοντας την δράση τους. Φυσικά, η αδρεναλίνη που νιώθεις όταν κάνεις κάτι τέτοιο ήταν επίσης ένας λόγος για να είναι αυτό το πρώτο μου ντοκιμαντέρ.

Γιατί ορίζεις τους γκραφιτάδες ως τους «αόρατους επαναστάτες ενάντια στο κατεστημένο»;
Χρησιμοποίησα αυτόν τον όρο διότι είναι τα άτομα που καταφέρνουν να μπουν μέσα σε έναν σταθμό με την πιο υψηλή ασφάλεια είτε για να περάσουν ένα κοινωνικό μήνυμα είτε για να κάνουν ένα graffiti που θα ταξιδέψει σε όλη την Αθήνα. Για άλλους είναι κάτι επαναστατικό και για άλλους ένας τρόπος για να περάσουν ένα μήνυμα. Ουσιαστικά είναι αόρατοι γιατί κινούνται υπόγεια και γράφουν και ζωγραφίζουν βαγόνια για να βγουν στο φως.

Οι χαρακτήρες που ακολουθείς είναι ομάδα ή μεμονωμένα άτομα;
Έτυχε να ακολουθήσω και μεμονωμένα άτομα αλλά και ομάδες. Είναι ανάλογα με το πώς θέλουν να το κάνουν. Πού και πώς.

Σε ποιες περιοχές δραστηριοποιούνται;
Είναι μία ερώτηση που δεν μπορώ να απαντήσω, γιατί συμφώνησα να μην πω πού μπορούν να μπουν. Γι' αυτό και δεν δείχνω ούτε στο ντοκιμαντέρ πώς μπαίνουμε. Αν το αποκαλύψω θα είναι σαν να αποκαλύπτω πού έχουν πρόσβαση.

Υπήρξε κάποιο ευτράπελο κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων;
Θυμάμαι στις αρχές που έβαφαν τα παιδιά και ξαφνικά μας είδε ένας σεκιουριτάς. Έπρεπε να τρέξουμε στις ράγες και να ανέβουμε ένα ψηλό τοιχάκι. Εκεί όπως ανέβαινα χτύπησε ο φακός της κάμερας. Απλά κοκάλωσα κι έτσι μείναμε λίγο πίσω εγώ μαζί με ένα άλλο παιδί. Στο τσακ προλάβαμε να φύγουμε χωρίς να μας δει ο σεκιουριτάς.

Ποια στιγμή ξεχωρίζεις;
Καμία. Είναι όλες μοναδικές γεμάτες αδρεναλίνη, γνωριμίες, τρέξιμο, γέλιο. Θα το ξαναέκανα από την αρχή αν μπορούσα.

Τελικά το γκράφιτι είναι τέχνη για εσένα ή βανδαλισμός;
Και τα δύο. Και τα δύο θέλουν τον δικό τους τρόπο και έχουν την δικιά τους έκφραση.

Περισσότερα από το VICE

Μέσα στην Αρκτική Φυλακή του Καναδά

Ένα Ταξίδι στη Δεκαετία του '60 με τους My Drunken Haze

Φωτογραφίζοντας τη Βία και τις Σκηνές Εγκλημάτων στους Δρόμους της Νέας Υόρκης