Ένας Γίγαντας Ανάμεσα σε Νάνους: Ο Ανεπανάληπτος Μοχάμεντ Άλι

Για πάρα πολλούς ανθρώπους, ο Μοχαμέντ Αλί θα είναι για πάντα ο σημαντικότερος αθλητής όλων των εποχών. Όχι απαραίτητα ο καλύτερος, αν και στις δόξες του ήταν ένας τεράστιος πυγμάχος-χορευτής, άλλα ο σημαντικότερος, καθώς υπήρξε εκπληκτικά ασυμβίβαστος, αδιανόητα ετοιμόλογος, ισοπεδωτικά γοητευτικός και πολύ βαθιά πολιτικοποιημένος και συνειδητοποιημένος άνθρωπος.

Ο Cassius Marcellus Clay Jr, όπως ήταν το χριστιανικό του όνομα, γεννήθηκε στις 17 Ιανουαρίου του 1942, στο Λούισβιλ του Κεντάκι και ξεκίνησε την πυγμαχία σε ηλικία 12 ετών. Το 1960 κέρδισε το χρυσό μετάλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης στην κατηγορία των 81 κιλών.

Ο ίδιος έγραψε το 1975 στην αυτοβιογραφία του, ότι λίγες εβδομάδες μετά την επιστροφή του από τη Ρώμη, πέταξε το μετάλλιό του στον ποταμό Οχάιο, εξαιτίας της άρνησης ενός εστιατορίου «μόνο για λευκούς», να δεχτεί τον ίδιο και την παρέα του.

Ο Μοχάμεντ Άλι γεννήθηκε δυο ημέρες μετά τη νίκη του επί του Σόνυ Λίστον το 1964 και την κατάκτηση του παγκόσμιου τίτλου, όταν ο Κλέι ανακοίνωσε πως είχε προσχωρήσει στο Έθνος του Ισλάμ (Nation of Islam). Ενημέρωσε τον Τύπο ότι πλέον ήταν ο Κάσιους Χ (τα μέλη των Μαύρων Μουσουλμάνων χρησιμοποιούσαν το Χ αντί για επίθετο - όπως ακριβώς και ο Μάλκολμ Χ - αρνούμενοι να έχουν ονόματα που είχαν δοθεί στους προγόνους τους από λευκούς ιδιοκτήτες σκλάβων). Λίγες μέρες αργότερα, ο πνευματικός του καθοδηγητής, Ελάιζα Μοχάμεντ, του έδωσε το όνομα Μοχάμεντ Αλί. «Από εδώ και πέρα δεν χρειάζεται να είμαι αυτός που θέλετε εσείς να είμαι. Είμαι ελεύθερος να είμαι αυτός που θέλω εγώ», ήταν τα πρώτα του λόγια ως Αλί προς τους δημοσιογράφους.

Το 1966, στη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ, όταν κρίθηκε στρατεύσιμος και κλήθηκε να υπηρετήσει, αρνήθηκε να καταταγεί στον αμερικανικό στρατό ως αντιρρησίας συνείδησης για θρησκευτικούς λόγους. Η φράση του: "I ain't got no quarrel with them Viet Cong - no Viet Cong ever called me nigger" (δεν έχω καμία διαμάχη με τους Βιετκόνγκ, κανένας από αυτούς δεν με αποκάλεσε ποτέ αράπη), έμεινε ιστορική. Για τη στάση του αυτή, αντιμετώπισε έντονη κριτική από μεγάλη μερίδα της αμερικανικής κοινής γνώμης, ενώ τον Ιούνιο του 1967 του αφαιρέθηκε ο τίτλος του πρωταθλητή και η πυγμαχική άδεια, μετά από δίκη η ακροαματική διαδικασία της οποίας διήρκεσε μόλις 21 λεπτά.

Επίσης, αποκλείστηκε από κάθε αθλητική διοργάνωση των Ηνωμένων Πολιτειών για τριάμισι χρόνια και καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια φυλάκισης (χωρίς να φυλακιστεί ποτέ), ποινή που αναιρέθηκε ομόφωνα τέσσερα χρόνια αργότερα από το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ.

Η επιστροφή του στα ρινγκ σημαδεύτηκε από το έπος του Rumble in the Jungle το 1974, όταν ξανακέρδισε τον τίτλο του πρωταθλητή στο Κονγκό. Το ντοκιμαντέρ «When we were kings», που γυρίστηκε με αφορμή αυτόν τον αγώνα, είναι μια υπέροχη εισαγωγή τόσο στον χαρακτήρα του Αλί, όσο και στο κλίμα της εποχής και συστήνεται ανεπιφύλακτα, όπως και το βιβλίο «Ο Αγώνας», του Νόρμαν Μέηλερ.

Ο Μοχάμεντ Άλι διαγνώστηκε το 1980 με τη νόσο του Πάρκινσον, μια ασθένεια η οποία σε μεγάλο βαθμό προκλήθηκε από τα πολλαπλά χτυπήματα που δέχτηκε στη διάρκεια της καριέρας του στο κεφάλι. Παρόλα αυτά, συνέχισε για πολλά χρόνια τις δημόσιες εμφανίσεις του, ενώ το 1996 ήταν ο τελευταίος λαμπαδηδρόμος που άναψε τον ολυμπιακό βωμό, στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Ατλάντα.

Ήταν 74 ετών όταν απεβίωσε στις 3 Ιουνίου 2016 σε νοσοκομείο της Αριζόνα μετά από αναπνευστικό πρόβλημα και άφησε πίσω του τη γυναίκα του Yolanda και εννιά παιδιά.

Περισσότερα από το VICE

Η Ποιότητα της Μουσικής στην Ελλάδα Μέσα από το X-Factor

Πήγαμε στο Συνέδριο των Dominatrix για να Μάθουμε για τους Εκνευριστικούς «Σκλάβους» τους

Σεξυπνία: Όταν «Ξεσκίζεσαι» στο Σεξ στον Ύπνο σου και Ξυπνάς Χωρίς να Θυμάσαι Τίποτα