To άρθρο δημοσιευτηκε αρχικά στο VICE UK.Σχεδόν μια βδομάδα μετά την ήττα του από τον Chris Eubank Jr, κατά τη διεκδίκηση του τίτλου στην κατηγορία μεσαίων βαρών, ο πυγμάχος Nick Blackwell νοσηλεύεται ακόμα σε τεχνητό κώμα με μικρή εγκεφαλική αιμορραγία. Σύμφωνα με πληροφορίες, η οικογένειά του τον αναμένει να επιστρέψει μέσα στις επόμενες ημέρες.Η εγκεφαλική αιμορραγία σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί συνήθη τραυματισμό στο άθλημα, όμως αυτό το περιστατικό έκανε πολλούς να αναρωτηθούν πώς είναι δυνατόν σε έναν αγώνα τέτοιου βεληνεκούς να συνέβη κάτι σαν αυτό. Ο πατέρας του νικητή, ο Chris Eubank ο πρεσβύτερος, δήλωσε ότι αν ήταν διαιτητής θα είχε πάρει «τη μόνη απόφαση που μπορεί να πάρει ένας πατέρας», σταματώντας τον αγώνα πολύ νωρίτερα. Το ζήτημα της ζύγισης των πυγμάχων την ημέρα του αγώνα τέθηκε επί τάπητος, με τον διοργανωτή Kellie Maloney να κάνει έκκληση για την επαναλειτουργία του κανονισμού «ώστε να μην μπορούν να "κλέψουν" στα κιλά οι αθλητές».Ένα παρόμοιο συμβάν έλαβε χώρα το 1991, όταν ο Chris Eubank ο πρεσβύτερος έβαλε τέλος στην καριέρα του Michael Watson, στον αγώνα για τη διεκδίκηση του τίτλου στην κατηγορία των σούπερ μεσαίων βαρών εκείνης της χρονιάς, στέλνοντας τον Watson σε κώμα για σαράντα μέρες. Το περιστατικό αυτό άλλαξε το άθλημα και οδήγησε στην εισαγωγή πολλών νέων κανονισμών ασφαλείας. Πώς γίνεται, λοιπόν, σχεδόν 25 χρόνια αργότερα να συμβαίνει το ίδιο πράγμα;Για να πάρω μια απάντηση, μίλησα με τον Dr Mike Loosemore του Ινστιτούτου Αθλητικής Άσκησης και Υγείας (Institute of Sport Exercise and Health) και ιατρό της Βρετανικής Ομάδας Πυγμαχίας.
Dr Mike Loosemoore: Εξαρτάται πώς ορίζεις το «τυπικός». Είναι ένας σπάνιος τραυματισμός - συμβαίνει ενίοτε σε διάφορα αθλήματα, συμπεριλαμβανομένης της πυγμαχίας.Αυτά τα περιστατικά τείνουν να συμβαίνουν συχνότερα στην επαγγελματική από ό,τι στην ερασιτεχνική πυγμαχία;
Συμβαίνουν πιο συχνά στο επαγγελματικό από ό,τι στο ερασιτεχνικό μποξ. Οι επαγγελματίες αγωνίζονται σε περισσότερους γύρους και δίνουν περισσότερες γροθιές.Πόσο μεγάλη βλάβη μπορεί να προκαλέσει, λοιπόν, το μέσο χτύπημα στο κεφάλι σε έναν αγώνα ερασιτεχνικής πυγμαχίας;
Υπάρχει πάντα ρίσκο όταν μιλάμε για οποιοδήποτε χτύπημα στο κεφάλι, είτε αυτό προέρχεται από γάντι του μποξ είτε από το γόνατο ενός παίκτη του ράγκμπι. Κάθε χτύπημα στο κεφάλι ενέχει τον κίνδυνο να δημιουργήσει πρόβλημα. Πρακτικά, όμως, είναι κάτι πολύ σπάνιο.Τι μέτρα έχουν παρθεί τα τελευταία χρόνια για να περιοριστούν περιστατικά σαν κι αυτό που συνέβη στον Blackwell το περασμένο Σαββατοκύριακο;
Τα επίπεδα ιατρικής κάλυψης και η ιατρική περίθαλψη που προβλέπεται να υπάρχει δίπλα στο ρινγκ έχουν γενικά αυξηθεί. Όταν λοιπόν έγινε αυτό το ατυχές συμβάν στην επαγγελματική κατηγορία, από ιατρικής άποψης αντιμετωπίστηκε πολύ καλά. Οι γιατροί δίπλα στο ρινγκ και το παραϊατρικό προσωπικό ήξεραν τι να κάνουν. Ήταν προφανές ότι λειτούργησαν βάσει σχεδίου και ο νεαρός άνδρας μεταφέρθηκε σε τοπική νευροχειρουργική μονάδα άμεσα, κάτι που τον έκανε να έχει τις καλύτερες δυνατές πιθανότητες ώστε ένας τόσο σοβαρός τραυματισμός να έχει αίσιο τέλος.Υπάρχει κάποιος τρόπος να αποκτήσεις αντοχή σε κάτι τέτοιο στη διάρκεια της προπόνησης;
Πραγματικά, όσο πιο γυμνασμένος είσαι και όσο καλύτερη είναι η φυσική σου κατάσταση, τόσο μικρότερες είναι οι πιθανότητες να συμβεί αυτό. Οι περισσότεροι τραυματισμοί συμβαίνουν στο τέλος μεγάλων και δύσκολων γύρων, όταν οι αθλητές αρχίζουν να κουράζονται. Προφανώς, λοιπόν, όσο πιο γυμνασμένος είσαι τόσο το καλύτερο. Μπορεί να δεχτείς, όμως, μια αιφνιδιαστική γροθιά ανά πάσα στιγμή, με τον ίδιο τρόπο που μπορείς να φας γονατιά στο κεφάλι παίζοντας ράγκμπι.Οι τραυματισμοί στην πυγμαχία είναι παρόμοιοι με αυτούς που βλέπεις στο ράγκμπι;
Μπορείς να δεις παρόμοιους τραυματισμούς στο ερασιτεχνικό ράγκμπι αλλά και στο πρωτάθλημα ράγκμπι, στις ιπποδρομίες, στην ποδηλασία, στις παγοδρομίες, στο χόκεϋ επί πάγου, στο αυστραλιανό ποδόσφαιρο - οπουδήποτε υπάρχει πιθανότητα να χτυπήσεις το κεφάλι σου, ουσιαστικά.Πιστεύεις ότι τα παιδιά που κάνουν μποξ πρέπει να φοράνε προστατευτικά μέχρι μια ηλικία;
Μέχρι τα 11 κάνουμε ανέπαφη πυγμαχία, η επαφή αρχίζει αργότερα. Οι γύροι είναι μικρότεροι και μεγαλώνουν όταν ανέβεις επίπεδο και γίνεις senior μποξέρ, όπου το περισσότερο που κάνουμε στην ερασιτεχνική κατηγορία είναι τρεις τρίλεπτοι γύροι. Η πορεία αυτή είναι βασισμένη στην κοινή λογική.Βλέπεις πολλά παιδιά με σοβαρούς τραυματισμούς;
Όχι, αυτό είναι σχεδόν ανύπαρκτο στα παιδιά.Τι μπορεί να γίνει για να ελαττωθεί ακόμα περισσότερο ο κίνδυνος;
Ούτως η άλλως ο κίνδυνος είναι ήδη μικρός, οπότε τι να κάνεις για να τον μειώσεις κι άλλο; Για να σταματήσουν να τραυματίζονται οι πυγμάχοι στο κεφάλι πρέπει να τους βρεις κατάλληλο παρτενέρ ώστε να παλεύουν με το σωστό άτομο. Χρειάζεται ένας έμπειρος διαιτητής που να ξέρει τι κάνει. Χρειάζεται ένας άνθρωπος στη γωνία ή ένας προπονητής που θα βγάλει έξω τον μποξέρ, αν έχει αμφιβολίες για την κατάστασή του. Και αν κάτι πάει τελικά στραβά, χρειάζεται μια σωστή ιατρική εγκατάσταση με καλά εκπαιδευμένο προσωπικό δίπλα στο ρινγκ και να υπάρχει ανοιχτός διάδρομος ώστε να μεταφέρουν τον χτυπημένο πυγμάχο στο νοσοκομείο όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Όλα αυτά υπάρχουν αυτήν τη στιγμή. Παράλληλα μ' αυτά, χρειάζονται και ετήσιες ιατρικές εξετάσεις για τους πυγμάχους, που θα συμπεριλαμβάνουν εγκεφαλογραφήματα και μια σειρά άλλων τεστ.Πιστεύεις ότι έλειπε κάτι από αυτά στον αγώνα των Eubank Jr και Blackwell;
Όχι, νομίζω ότι όλα αυτά υπήρχαν τότε. Η κατόπιν εορτής ανάλυση πάντως είναι υπέροχο πράγμα.Πώς θα αξιολογούσες τους κινδύνους σε συνάρτηση με τα οφέλη για την υγεία που έχει η πυγμαχία;
Πρέπει πάντα να γίνονται συζητήσεις πάνω στα οφέλη και τους κινδύνους. Νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό. Εγώ ασχολούμαι με το μποξ γιατί τα οφέλη είναι τεράστια. Στο ερασιτεχνικό μποξ απευθυνόμαστε σε μια πολύ δύσκολα προσεγγίσιμη ομάδα νεαρών ανδρών και γυναικών που δεν επισκέπτονται ποτέ γιατρό, δεν ακολουθούν καμία συμβουλή για την υγεία τους και ανήκουν συχνά σε απομονωμένες κοινότητες. Η πυγμαχία επιτρέπει στους μποξέρ όλων των κιλών να συμμετάσχουν. Η αστυνομία λέει ότι σε κάποιες περιοχές το να λειτουργήσει ένας σύλλογος πυγμαχίας μειώνει περισσότερο την εγκληματικότητα από ό,τι ένα αστυνομικό τμήμα. Έχει μια βαθιά επίδραση στους νέους ανθρώπους και μπορεί να βελτιώσει τη συμπεριφορά τους. Τους επιτρέπει να εξελιχθούν κάνοντάς τους να εκτιμήσουν τον εαυτό τους. Για να μπεις στο ρινγκ πρέπει να είσαι γενναίος.Περισσότερα από το VICEΗ Νομική Εταιρεία που Συνεργάζεται με Ολιγάρχες, Μαφιόζους και ΔικτάτορεςΌταν οι Άντρες Μπορούν να Νιώσουν τον Πόνο της Περιόδου σουΕίναι το Vinyl η Σειρά της Χρονιάς;
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
O Chris Eubank λέει στον γιο του να σημαδέψει στο σώμα του αντιπάλου του, Nick Blackwell, παρά στο κεφάλι.VICE: Αυτό που συνέβη στον Blackwell είναι ένας τυπικός τραυματισμός στο άθλημα;
Dr Mike Loosemoore: Εξαρτάται πώς ορίζεις το «τυπικός». Είναι ένας σπάνιος τραυματισμός - συμβαίνει ενίοτε σε διάφορα αθλήματα, συμπεριλαμβανομένης της πυγμαχίας.Αυτά τα περιστατικά τείνουν να συμβαίνουν συχνότερα στην επαγγελματική από ό,τι στην ερασιτεχνική πυγμαχία;
Συμβαίνουν πιο συχνά στο επαγγελματικό από ό,τι στο ερασιτεχνικό μποξ. Οι επαγγελματίες αγωνίζονται σε περισσότερους γύρους και δίνουν περισσότερες γροθιές.Πόσο μεγάλη βλάβη μπορεί να προκαλέσει, λοιπόν, το μέσο χτύπημα στο κεφάλι σε έναν αγώνα ερασιτεχνικής πυγμαχίας;
Υπάρχει πάντα ρίσκο όταν μιλάμε για οποιοδήποτε χτύπημα στο κεφάλι, είτε αυτό προέρχεται από γάντι του μποξ είτε από το γόνατο ενός παίκτη του ράγκμπι. Κάθε χτύπημα στο κεφάλι ενέχει τον κίνδυνο να δημιουργήσει πρόβλημα. Πρακτικά, όμως, είναι κάτι πολύ σπάνιο.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Τα επίπεδα ιατρικής κάλυψης και η ιατρική περίθαλψη που προβλέπεται να υπάρχει δίπλα στο ρινγκ έχουν γενικά αυξηθεί. Όταν λοιπόν έγινε αυτό το ατυχές συμβάν στην επαγγελματική κατηγορία, από ιατρικής άποψης αντιμετωπίστηκε πολύ καλά. Οι γιατροί δίπλα στο ρινγκ και το παραϊατρικό προσωπικό ήξεραν τι να κάνουν. Ήταν προφανές ότι λειτούργησαν βάσει σχεδίου και ο νεαρός άνδρας μεταφέρθηκε σε τοπική νευροχειρουργική μονάδα άμεσα, κάτι που τον έκανε να έχει τις καλύτερες δυνατές πιθανότητες ώστε ένας τόσο σοβαρός τραυματισμός να έχει αίσιο τέλος.Υπάρχει κάποιος τρόπος να αποκτήσεις αντοχή σε κάτι τέτοιο στη διάρκεια της προπόνησης;
Πραγματικά, όσο πιο γυμνασμένος είσαι και όσο καλύτερη είναι η φυσική σου κατάσταση, τόσο μικρότερες είναι οι πιθανότητες να συμβεί αυτό. Οι περισσότεροι τραυματισμοί συμβαίνουν στο τέλος μεγάλων και δύσκολων γύρων, όταν οι αθλητές αρχίζουν να κουράζονται. Προφανώς, λοιπόν, όσο πιο γυμνασμένος είσαι τόσο το καλύτερο. Μπορεί να δεχτείς, όμως, μια αιφνιδιαστική γροθιά ανά πάσα στιγμή, με τον ίδιο τρόπο που μπορείς να φας γονατιά στο κεφάλι παίζοντας ράγκμπι.Οι τραυματισμοί στην πυγμαχία είναι παρόμοιοι με αυτούς που βλέπεις στο ράγκμπι;
Μπορείς να δεις παρόμοιους τραυματισμούς στο ερασιτεχνικό ράγκμπι αλλά και στο πρωτάθλημα ράγκμπι, στις ιπποδρομίες, στην ποδηλασία, στις παγοδρομίες, στο χόκεϋ επί πάγου, στο αυστραλιανό ποδόσφαιρο - οπουδήποτε υπάρχει πιθανότητα να χτυπήσεις το κεφάλι σου, ουσιαστικά.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Μέχρι τα 11 κάνουμε ανέπαφη πυγμαχία, η επαφή αρχίζει αργότερα. Οι γύροι είναι μικρότεροι και μεγαλώνουν όταν ανέβεις επίπεδο και γίνεις senior μποξέρ, όπου το περισσότερο που κάνουμε στην ερασιτεχνική κατηγορία είναι τρεις τρίλεπτοι γύροι. Η πορεία αυτή είναι βασισμένη στην κοινή λογική.Βλέπεις πολλά παιδιά με σοβαρούς τραυματισμούς;
Όχι, αυτό είναι σχεδόν ανύπαρκτο στα παιδιά.Τι μπορεί να γίνει για να ελαττωθεί ακόμα περισσότερο ο κίνδυνος;
Ούτως η άλλως ο κίνδυνος είναι ήδη μικρός, οπότε τι να κάνεις για να τον μειώσεις κι άλλο; Για να σταματήσουν να τραυματίζονται οι πυγμάχοι στο κεφάλι πρέπει να τους βρεις κατάλληλο παρτενέρ ώστε να παλεύουν με το σωστό άτομο. Χρειάζεται ένας έμπειρος διαιτητής που να ξέρει τι κάνει. Χρειάζεται ένας άνθρωπος στη γωνία ή ένας προπονητής που θα βγάλει έξω τον μποξέρ, αν έχει αμφιβολίες για την κατάστασή του. Και αν κάτι πάει τελικά στραβά, χρειάζεται μια σωστή ιατρική εγκατάσταση με καλά εκπαιδευμένο προσωπικό δίπλα στο ρινγκ και να υπάρχει ανοιχτός διάδρομος ώστε να μεταφέρουν τον χτυπημένο πυγμάχο στο νοσοκομείο όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Όλα αυτά υπάρχουν αυτήν τη στιγμή. Παράλληλα μ' αυτά, χρειάζονται και ετήσιες ιατρικές εξετάσεις για τους πυγμάχους, που θα συμπεριλαμβάνουν εγκεφαλογραφήματα και μια σειρά άλλων τεστ.
Η πραγματικότητα όπως είναι, μέσα από το Newsletter του VICE Greece
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Όχι, νομίζω ότι όλα αυτά υπήρχαν τότε. Η κατόπιν εορτής ανάλυση πάντως είναι υπέροχο πράγμα.Πώς θα αξιολογούσες τους κινδύνους σε συνάρτηση με τα οφέλη για την υγεία που έχει η πυγμαχία;
Πρέπει πάντα να γίνονται συζητήσεις πάνω στα οφέλη και τους κινδύνους. Νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό. Εγώ ασχολούμαι με το μποξ γιατί τα οφέλη είναι τεράστια. Στο ερασιτεχνικό μποξ απευθυνόμαστε σε μια πολύ δύσκολα προσεγγίσιμη ομάδα νεαρών ανδρών και γυναικών που δεν επισκέπτονται ποτέ γιατρό, δεν ακολουθούν καμία συμβουλή για την υγεία τους και ανήκουν συχνά σε απομονωμένες κοινότητες. Η πυγμαχία επιτρέπει στους μποξέρ όλων των κιλών να συμμετάσχουν. Η αστυνομία λέει ότι σε κάποιες περιοχές το να λειτουργήσει ένας σύλλογος πυγμαχίας μειώνει περισσότερο την εγκληματικότητα από ό,τι ένα αστυνομικό τμήμα. Έχει μια βαθιά επίδραση στους νέους ανθρώπους και μπορεί να βελτιώσει τη συμπεριφορά τους. Τους επιτρέπει να εξελιχθούν κάνοντάς τους να εκτιμήσουν τον εαυτό τους. Για να μπεις στο ρινγκ πρέπει να είσαι γενναίος.Περισσότερα από το VICEΗ Νομική Εταιρεία που Συνεργάζεται με Ολιγάρχες, Μαφιόζους και ΔικτάτορεςΌταν οι Άντρες Μπορούν να Νιώσουν τον Πόνο της Περιόδου σουΕίναι το Vinyl η Σειρά της Χρονιάς;