Ίσως οι Πλούσιοι να Έχουν ήδη Ξεκινήσει να Κάνουν Μεταγγίσεις με Αίμα Νέων

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο Tonic.

Οι συγκεκριμένες έρευνες σε ζώα, πρόσφατα ενέπνευσαν μια σειρά από ανθρώπινες δοκιμές στην Κίνα, στη Νότια Κορέα και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι άνθρωποι του Τιλ έχουν εκφράσει το ζωηρό τους ενδιαφέρον για μια από αυτές τις δοκιμές που οργανώνεται από την εταιρεία Ambrosia. Στην παρούσα φάση, η εταιρεία προσπαθεί να βρει 600 άτομα, τα οποία θα συμφωνήσουν να κάνουν ενέσεις με αίμα ατόμων από 16 έως 25 ετών. Αυτές οι μελέτες, καθώς το και το ενδιαφέρον που δείχνει ο Τιλ και το σινάφι του για αυτές, έχουν βάλει σε σκέψεις τους ειδικούς σε θέματα ηθικής για το πώς θα αντιδρούσε η κοινωνία, αν αυτές οι θεραπείες ξεκινούσαν να κυκλοφορούν στην αγορά. Πέρα από την όποια αντίδραση αηδίας μπορεί να δημιουργεί η ιδέα μιας τέτοιας διαδικασίας, πολλοί εικάζουν πως τέτοιες θεραπείες μπορεί να μας οδηγήσουν σε δυστοπικές κοινωνίες, όπου οι φτωχοί οδηγούνται στο να προσφέρουν το αίμα τους για να ζήσουν λίγο παραπάνω τα άτομα στην κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας.

Οι ειδικοί και οι σχολιαστές πάντως, ίσως θα έπρεπε να ανησυχούν περισσότερο για το παρόν και λιγότερο για το μέλλον. Οι μελέτες για το νεανικό αίμα είναι ακόμη σε πολύ πρώιμο στάδιο και βρισκόμαστε πολλά χρόνια μακριά από την ανάπτυξη αξιόπιστων θεραπειών τέτοιου είδους. Εντούτοις, είναι ήδη εφικτό να κάνει κάποιος μια τέτοια έγχυση στις φλέβες του, αρκεί βεβαίως να είναι πλούσιος. Δεν είναι ξεκάθαρο αν άτομα όπως ο Τιλ  ήδη χρησιμοποιούν ιδιαίτερα σκιώδεις τρόπους για να αποκτήσουν το πολύτιμο αίμα, αλλά αν οι έρευνες συνεχίσουν να δείχνουν θετικά αποτελέσματα, τότε σίγουρα αυξάνονται οι πιθανότητες να δούμε μια τέτοιου είδους αγορά να δημιουργείται, ώστε να ανταποκριθεί σε αυτήν τη νέα ζήτηση.

Το να υπάρχει κόσμος που να θέλει να γεμίσει το σώμα του με νεανικό αίμα φαντάζει περίεργο βέβαια, όταν λάβουμε υπόψη μας το όχι και τόσο λαμπρό παρελθόν αυτής της διαδικασίας. Από την κλασσική περίοδο (ίσως και νωρίτερα) μέχρι την Αναγέννηση, υπήρχε μια αλλόκοτη ιδέα η οποία περιπλανιόταν στην Ευρώπη, σύμφωνα με την οποία το νεανικό αίμα μπορούσε να επιμηκύνει τη ζωή του ατόμου που το έπινε. Μαρτυρίες που έχουν καταγραφεί από τα μέσα του 17ου αιώνα κάνουν λόγο για παραγωγή μαρμελάδας από ανθρώπινο αίμα, καθώς και για χύτρες γεμάτες με αίμα εκτελεσθέντων, το οποίο προσφερόταν για κατάποση, έτσι ώστε να αναπτυχθεί η άμυνα του οργανισμού απέναντι στις αρρώστιες. Τον ίδιο αιώνα, Ευρωπαίοι ιατροί ξεκίνησαν να πειραματίζονται με τις μεταγγίσεις και πρότειναν τη σύνδεση των κυκλοφορικών συστημάτων δύο ατόμων για την επιμήκυνση της ζωής, αλλά κατέληξαν να σκοτώνουν τόσο κόσμο, λόγω ελλιπούς γνώσης σχετικά με τις ομάδες αίματος, που τελικά η πρακτική αυτή τέθηκε εκτός νόμου.

Στη δεκαετία του 1860 οι επιστήμονες είχαν πλέον αρχίσει να ενώνουν τα κυκλοφορικά συστήματα ποντικών (κάτι που ίσως να ενέπνευσε «Το Νησί του Δρ. Μορό» του Χέρμπερτ Τζορτζ Γουέλς). Καθώς μάθαιναν περισσότερα για το αίμα στις αρχές του 20ού αιώνα, οι γιατροί ξεκίνησαν να καταγράφουν περιστατικά στα οποία η μετάγγιση νεανικού αίματος σε ένα άτομο μεγαλύτερης ηλικίας, οδηγούσε στην άνοδο των επιπέδων ενέργειας του ατόμου, αλλά και στην ανανέωση της εξωτερικής του εμφάνισης. Από τη δεκαετία του 1950 μέχρι τη δεκαετία του 1970, οι επιστήμονες συνέχισαν να συνδέουν τα κυκλοφορικά συστήματα ποντικών, κάτι που τους βοήθησε να μάθουν περισσότερα σχετικά με το πώς λειτουργεί το αίμα, ενώ επιπλέον τους επέτρεψε να κάνουν περισσότερες παρατηρήσεις για τις πιθανές δυνατότητες του νεανικό αίματος στην επέκταση της διάρκειας της ζωής των ατόμων που το λαμβάνουν.

Προς το τέλος του αιώνα, ένας καθηγητής πανεπιστημίου που είχε μάθει για τα της διαδικασίας τη δεκαετία του '50 στη Μοντάνα, μετέδωσε τη γνώση σε έναν φοιτητή, η έρευνα του οποίου προσέφερε μια νέα σειρά στοιχείων πάνω στο θέμα. Κάποιοι ερευνητές θεωρούσαν πως θα μπορούσε να ανατρέψει τις επιπτώσεις του γήρατος, ενώ άλλοι θεωρούσαν πως θα μπορούσε να βοηθήσει στην ανάρρωση ηλικιωμένων ασθενών που υποβάλλονται σε θεραπείες, όπως η χημειοθεραπεία. Η νέα γενιά ερευνητών σημείωναν πως τα πιθανά πλεονεκτήματα της μετάγγισης νεανικού αίματος στηρίζονται στο ότι, καθώς μεγαλώνουμε, οι περίπου 700 πρωτεΐνες που υπάρχουν στο αίμα μας αλλοιώνονται, κάτι που προκαλεί αλλαγές στους ιστούς, αλλά και στις σωματικές μας λειτουργίες. Με αυτήν τη λογική, το αίμα ηλικιωμένων που μεταφέρεται σε κάποιον νεότερο, μπορεί να προκαλέσει επιδράσεις παρόμοιες της γήρανσης, όπως ακριβώς το νεανικό αίμα μπορεί να αναζωογονήσει ένα ηλικιωμένο σώμα.

Οι μελέτες που έκαναν οι ερευνητές πάνω σε ποντίκια, κατά τις οποίες εξέταζαν τις λεπτομέρειες της λειτουργίας του αίματος και προσπαθούσαν να απομονώσουν τις επιδράσεις των πρωτεϊνών, ξεκίνησαν να προσελκύουν το δημόσιο ενδιαφέρον πριν από δύο με τέσσερα χρόνια. Μέχρι που πέρυσι, ένας από συγκεκριμένους ερευνητές, ο Τόνι Γουίς-Κόρεϊ από το πανεπιστήμιο Στάνφορντ, δημιούργησε την εταιρεία Alkahest και προχώρησε σε ανθρώπινες δοκιμές, περνώντας γρήγορα από τη διαδικασία έγκρισης του FDA (Food and Drug Administration – ο αμερικανικός Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων), μιας και οι μεταγγίσεις αίματος και πλάσματος θεωρούνται ασφαλείς ιατρικές πρακτικές.

Υπάρχουν ακόμη πολλά που δεν καταλαβαίνουμε σχετικά με τις θεραπευτικές ιδιότητες του νεανικού αίματος. Τα ποντίκια ζουν υπό πολύ διαφορετικές συνθήκες και έχουν πολύ διαφορετικά σώματα από τα δικά μας, οπότε είναι δύσκολο να ειπωθεί με σιγουριά αν η διαδικασία μεταφοράς αίματος θα έχει τα ίδια αποτελέσματα σε εμάς. Εξακολουθούμε να μη γνωρίζουμε σε ποιες πρωτεΐνες πρέπει να εστιάσουμε, ενώ δεν ξέρουμε για πόσο χρονικό διάστημα και τι έκτασης θα ήταν τα θετικά αποτελέσματα μιας τέτοιας μεταφοράς αίματος σε ένα ηλικιωμένο σώμα. Άγνωστες παραμένουν και οι πιθανές σωστές δοσολογίες.

Ο Σκοτ Κάρνεϊ, ο συγγραφέας του «Red Market», το οποίο εξερευνά το παράνομο εμπόριο ανθρώπινων ιστών, θεωρεί πως το ότι έχουν γίνει τόσο λίγες μελέτες, καθώς και το ότι έχουμε τόσο λίγα στοιχεία στα χέρια μας, θα έπρεπε να αποθαρρύνουν τον οποιοδήποτε που θα σκεφτεί να ακολουθήσει τέτοιου είδους θεραπείες.

«Δεν μιλάμε για κάτι που θα οδηγήσει στη δημιουργία κάποιου νέου ρεύματος στην αγορά», τονίζει. «Αυτήν τη στιγμή μιλάμε στην καλύτερη περίπτωση για μια περίπτωση εναλλακτικής θεραπείας».

Εντούτοις, πολλοί άνθρωποι που ψάχνουν απεγνωσμένα για μια πανάκεια απέναντι στη διαδικασία της γήρανσης, έχουν ενθουσιαστεί με την ιστορία του νεανικού αίματος. Η Alkahest έλαβε οικονομική υποστήριξη από την οικογένεια ενός Κινέζου δισεκατομμυριούχου με Αλτσχάιμερ, που λέγεται πως ανέκτησε μέρος της γνωστικής του λειτουργίας, όταν έκανε μετάγγιση αίματος από νεαρό δότη. Επιπλέον, η εταιρεία έχει προσελκύσει έντονο ενδιαφέρον είτε από άτομα που ενδιαφέρονται να αναμειχθούν άμεσα, είτε από άτομα που θέλουν να βοηθήσουν αγαπημένα τους πρόσωπα μέσω.

Το ότι αυτή η διαδικασία δεν έχει αναπτυχθεί πλήρως και το ότι τα αποτελέσματά της δεν είναι απολύτως ξεκάθαρα, δεν έχει σταματήσει το ενδιαφέρον εκείνων που ψάχνουν μια μαγική θεραπεία ή την αντιμετωπίζουν ως τελευταία τους ελπίδα. Απόδειξη αποτελεί το ότι στις ΗΠΑ υπάρχουν διάφορες κλινικές βλαστικών κυττάρων, που λέγοντας ότι κάνουν ανθρώπινες δοκιμές (αν και τα αποτελέσματά τους δεν δημοσιεύονται ποτέ), προσφέρουν στους ασθενείς παντελώς ψεύτικες θεραπείες μόνο και μόνο για να αποκομίσουν χρήματα.

«Υπάρχουν κάποιοι που δεν λένε καν πως πρόκειται για δοκιμή», λέει ο Τζον Φούρμπερ, υψηλόβαθμο στέλεχος της φαρμακοβιομηχανίας. «Υπάρχουν κάποιοι που υποστηρίζουν ότι είναι μια απόλυτα νόμιμη θεραπεία».

Ο Φούρμπερ λέει ότι δεν θα τον εξέπληττε αν μερικές από αυτές τις κλινικές προσέθεταν θεραπείες αίματος στις υπηρεσίες τους ή αν άνοιγαν νέες κλινικές μόνο και μόνο για να προσφέρουν τέτοιες θεραπείες. Κρίνοντας από το μέγεθος, την προσφορά και την προσβασιμότητα που υπάρχει στην αγορά αίματος των Ηνωμένων Πολιτειών, τα παραπάνω δεν φαντάζουν πολύ δύσκολα.

Κάποιοι παρατηρητές ανησυχούν πως η δοκιμή της Ambrosia για την οποία ενδιαφέρθηκε πρόσφατα ο Τιλ, η οποία χρεώνει 8.000 δολάρια (περίπου 7.450 ευρώ) σε όποιον επιθυμεί να συμμετάσχει, είναι το πρώτο ουσιαστικό παράδειγμα μιας τέτοια κλινικής. Ο Φούρμπερ τονίζει πως η υψηλή χρέωση για τη συμμετοχή σε τέτοιες μελέτες είναι κάτι που συνηθίζεται, από εταιρίες που δεν έχουν μεγάλη οικονομική υποστήριξη. Θεωρεί επίσης πως το ποσό των 8.000 δολαρίων είναι λογικό για την κάλυψη των ποσοτήτων αίματος που χρειάζονται, για τις εργαστηριακές εργασίες, καθώς και όλα τα υπόλοιπα έξοδα, χωρίς αυτό να αφήνει περιθώριο κέρδους, όπως άλλωστε τονίζει και η Ambrosia. Οι κύκλοι όμως που κριτικάρουν την εταιρεία, τονίζουν πως η μελέτη χαρακτηρίζεται από μια σειρά λαθών (δεν περιλαμβάνει κάποια ομάδα ελέγχου, για παράδειγμα), τα οποία θα αχρηστεύσουν τα αποτελέσματά της, ενώ ο Γουίς-Κόρεϊ έχει σημειώσει ανοιχτά πως το μοντέλο pay-to-play της Ambrosia εκμεταλλεύεται το δημόσιο ενδιαφέρον, καθώς και τον ενθουσιασμό που υπάρχει γύρω από την έρευνα για το νεανικό αίμα.

Επιπλέον, είναι ήδη δυνατό για τους εξαιρετικά πλούσιους να κάνουν θεραπείες νεανικού αίματος, αν είναι διατεθειμένοι να δώσουν ένα υπέρογκο ποσό και να βρουν έναν συνεργάσιμο γιατρό. Ο Φούρμπερ σημειώνει πως υπάρχουν ήδη κλινικές πλασμαφαίρεσης σε διάφορα σημεία της χώρας, οι οποίες αφαιρούν το αίμα του ενδιαφερομένου, αφαιρούν το πλάσμα και το αντικαθιστούν με νέο, μέσα σε ένα χρονικό διάστημα αρκετών ωρών. Συνήθως, οι εν λόγω κλινικές περιθάλπουν άτομα με αυτοάνοσα νοσήματα, δηλαδή περιπτώσεις που το αίμα επιτίθεται στον ίδιο τον οργανισμό. Σε αυτές τις περιπτώσεις μια τέτοια διαδικασία θα ήταν νόμιμη, αρκεί να υπήρχε και η σύμφωνη γνώμη του γιατρού.

«Προσωπικά, δεν ξέρω κανέναν γιατρό που θα δεχόταν να το κάνει», λέει ο Φούρμπερ, «αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει κάποιος».

Θα ήταν δύσκολο να εγγυηθεί κάποιος την ύπαρξη νεανικού αίματος σε μια κλινική. Οι εξαιρετικά πλούσιοι όμως, μπορούν να αγοράσουν τα δικά τους μηχανήματα πλασμαφαίρεσης και να βρουν νέα άτομα που θα δέχονταν να δώσουν το αίμα τους.

«Νομίζω ότι μιλάμε για ένα μηχάνημα που κοστίζει γύρω στις 200 χιλιάδες δολάρια (περίπου 186.000 ευρώ). Ένας πολύ πλούσιος άνθρωπος –όπως ο Tιλ– μπορεί να το έχει στο μπάνιο του», λέει ο Φούρμπερ γελώντας, προτού προσθέσει πως, «αστειεύομαι, δεν ξέρω τίποτα για τον Τιλ, πέρα από αυτά που διάβασα στις εφημερίδες».

Κάποια Μέσα πάντως, έχουν δημοσιεύσει ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες που κάνουν λόγο ακριβώς για κάτι τέτοιο: ότι δηλαδή ο Τιλ, καθώς και άλλα άτομα από τον τομέα της τεχνολογίας, πληρώνουν 10.000 δολάρια (περίπου 9.300 ευρώ) τη φορά για να ακολουθήσουν μια τέτοια διαδικασία αντικατάστασης αίματος.

Όσοι είναι αποφασισμένα για μια μετάγγιση νεανικού αίματος, αλλά δεν έχουν αρκετά χρήματα ή τη διάθεση να αντιμετωπίσουν τη γραφειοκρατία των Ηνωμένων Πολιτειών, μπορούν να ταξιδέψουν σε μια χώρα όπου υπάρχει ενεργή μαύρη αγορά. Στη Βραζιλία ή τη Βουλγαρία, για παράδειγμα, μπορείς να βρεις τα άτομα εκείνα που μπορούν να σε προμηθεύσουν με μια σακούλα αίματος ή να σου φέρουν τον ίδιο τον δότη, για να γίνει η απαραίτητη μετάγγιση σε μια ιατρική εγκατάσταση που θα δεχτεί να συμμετάσχει στη διαδικασία.

Ίσως η καλύτερη μαύρη αγορά αίματος στον κόσμο είναι αυτή της Ινδίας, εκεί όπου υπάρχουν τεράστια προβλήματα διαθεσιμότητας στις νόμιμες τράπεζες αίματος της χώρας και άρα είναι ακόμη πιο σημαντικές οι υπηρεσίες της. Σύμφωνα με τη Μισέλ Γκούντγουιν, καθηγήτρια Νομικής στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Ιρβάιν και συγγραφέα του «Black Markets: The Supply and Demand of Body Parts» (2013), η κυβέρνηση της Ινδίας μπορεί ως επίσημη θέση να αντιτίθεται σε αυτή τη μαύρη αγορά, αλλά κάνει ελάχιστα πράγματα για να τη σταματήσει. Η Γκούντγουιν κατάφερε να μιλήσει σε ανθρώπους στην Ινδία και να τους πείσει να της μιλήσουν για το πώς κατάφερναν να βρουν αίμα, ενώ επιπλέον εντόπισε τους μεσάζοντες στις Ηνωμένες Πολιτείες που είναι διατεθειμένοι να δώσουν στον κόσμο τον τρόπο να αποκτήσει πρόσβαση στη μαύρη αγορά ανθρώπινων ιστών και αίματος. Σημειώνει δε, πως οποιοσδήποτε ψάχνει διαδικτυακά για νεανικό αίμα, μπορεί να βρει στοιχεία για τη μαύρη αγορά της Ινδίας, τονίζοντας πως οι τιμές είναι σαφώς χαμηλότερες από οτιδήποτε μπορεί να βρει κάποιος μέσω της νόμιμης οδού στις ΗΠΑ ή ακόμη και στο dark web.

«Θα ήταν πολύ εύκολο για έναν αμερικάνο να εμφανιστεί σε ένα ινδικό νοσοκομείο με μια σακούλα αίμα και να ζητήσει μετάγγιση», λέει ο Κάρνεϊ. «Αμφιβάλλω βέβαια αν συμβαίνει και τόσο συχνά».

Το να προσπαθείς βέβαια να βρεις αίμα μέσω αυτής της οδού, έχει τα ρίσκα του. Ένας βασικός κίνδυνος είναι ότι το αίμα που κυκλοφορεί στη μαύρη αγορά δεν περνά από τους ίδιους αυστηρούς ελέγχους που περνά όταν κινείται από νόμιμες οδούς, κάτι που αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο έκθεσης σε κάποια ασθένεια. Ακόμη όμως και σε μια επίσημη δοκιμή με νεανικό αίμα ή μέσω ενός ιδιωτικού γιατρού, όπου θα υπάρχουν όλα τα μέτρα ασφαλείας, υπάρχει πάντα η περίπτωση το σώμα να απορρίψει το αίμα, κάτι που μπορεί να οδηγήσει στον θάνατο. Στην περίπτωση της Ambrosia, ο Φούρμπερ ανησυχεί για το πόσα λίγα ξέρουμε για τη σωστή δοσολογία, φοβούμενος ότι χορηγείται παραπάνω πλάσμα από όσο πρέπει στα άτομα που υποβάλλονται στη δοκιμή.

Η πιο έξυπνη επιλογή που έχει όποιος ενδιαφέρεται για τις αντιγηραντικές ιδιότητες του νεανικού αίματος, είναι να περιμένει μέχρι οι μελέτες να προχωρήσουν και άλλο και να απομονωθεί ένα κοκτέιλ πρωτεϊνών, το οποίο στη συνέχεια μπορεί να λάβει σε μεγάλο ποσοστό συγκέντρωσης, ενδεχομένως και ενισχυμένο με αντισώματα που θα δρούσαν ενάντια στις πρωτεΐνες που οδηγούν στη διαδικασία της γήρανσης.

Όσοι έχουν πιο φουτουριστικές βλέψεις, μπορούν επίσης να περιμένουν για τον μελλοντικό κόσμο των νανορομπότ, τον οποίον ονειρεύεται και ο Φούρμπερ: «Στο μέλλον, ίσως να μπορέσουμε να βάλουμε κάποια νανορομπότ στον οργανισμό ενός ανθρώπου, τα οποία θα αφαιρούσαν τους βλαπτικούς παράγοντες. Μετά, θα μπορούσες να πάρεις νεανικό πλάσμα ή ένα καλό κοκτέιλ πρωτεΐνης. Κάτι τέτοιο δεν υπάρχει αυτήν τη στιγμή, αλλά θα είναι εφικτό στο μέλλον, με την παρούσα πορεία της τεχνολογίας».

Είτε έχει να κάνει με κάποιο ουτοπικό τρόπο σκέψης είτε έχει να κάνει με την απόγνωση, πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα θέλει να δοκιμάσει πριν από την ώρα της μια πιθανή θεραπεία και είναι διατεθειμένος να το κάνει μέσα σε ένα επικίνδυνο και αβέβαια πλαίσιο. Η ιστορία με το νεανικό αίμα είναι ακριβώς αυτό. Με βάση το πόσο εύκολο είναι να βρει κάποιος αίμα, αλλά και το πόσο πόνο και άγχος φέρνει μαζί της η διαδικασία της γήρανσης, ίσως σε αυτήν την περίπτωση να είναι ακόμη πιο εύκολο να ωθηθεί κάποιος στο να πειραματιστεί μέσω παράνομων ή πειραματικών μεθόδων.

Για την ώρα, ο εν λόγω τομέας είναι τόσο νέος και τόσο αλλόκοτος, που μόνο άτομα σαν τον Tιλ θα ανακατευτούν. Αλλά καθώς η έρευνα αναπτύσσεται τα επόμενα χρόνια, ο επικίνδυνος κύκλος πειραματισμού προφανώς και θα επεκταθεί. Προτού συμβεί όμως αυτό, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε και να αντιμετωπίσουμε τα ηθικά και κοινωνικά διλλήματα ενός κόσμου όπου θα αντιμετωπίζουμε την ύπαρξη και τα αποτελέσματα της γήρανσης με το αίμα νέων ανθρώπων. Επειδή βρισκόμαστε ήδη στην παράνομη πίσω πόρτα αυτού του κόσμου.

Περισσότερα από το VICE

«Είμαι Ηθοποιός και Άτομο με Αναπηρία στην Ελλάδα - Θέλω να Αλλάξει ο Ρατσιστικός Νόμος 370/'83»

Ρωτήσαμε Πρώην Κατάδικους τι Έκαναν το Πρώτο 24ωρό τους έξω από τη Φυλακή

Μιλήσαμε με τον Φάνη Μπαμπούλα, τον Καλύτερο Ιδιοκτήτη Γραφείου Κηδειών στην Ευρώπη