Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο i-D.Έχεις χωρίσει τη φράντζα σου ακριβώς στη μέση και την έχεις στερεώσει ψηλά, με δύο μικροσκοπικά πιαστράκια σε σχήμα πεταλούδας. Αγκαλιάζεις σφιχτά το Furby σου και κλαις, καθώς το «Creep» των Radiohead παίζει στα λερωμένα και γεμάτα αυτοκόλλητα Walkman σου. Φοράς ένα φαρδύ παντελόνι, τέσσερα δερμάτινα τσόκερ και αθλητικά Sketchers. Όλα σε μαύρο. Βρισκόμαστε στο έτος 1997 και εσύ κηδεύεις το Tamagotchi σου.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Τα θυμάσαι τα Tamagotchi; Εκείνες οι μικρές οθονούλες με τα τεράστια pixel που σχημάτιζαν εικονικά ζωάκια που έπρεπε να ταΐσεις και να ποτίσεις, πατώντας τα μικροσκοπικά κουμπάκια, που προορίζονταν για πολύ μικρότερα δάχτυλα από τα δικά σου; Εκείνα που ξέχασες τελείως με το που εμφανίστηκαν οι κάρτες Pokemon; Τα θυμάσαι; Ε, λοιπόν, επέστρεψαν και τώρα έχεις άλλη μια ευκαιρία να αποδείξεις την ανικανότητά σου να κρατήσεις ζωντανό οτιδήποτε πέρα από τον εαυτό σου. Όχι, παραδέχομαι ότι δεν ήξερα ότι και οι κάκτοι μπορούν να πεθάνουν.Ευτυχώς, υπάρχουν κάποιες μόδες των '90s που δεν πειράζει να ξεχάσεις δια παντός. Κάποιες μανίες που δεν πρέπει να επανέλθουν. Κάποια πράγματα που τους αξίζει η ίδια μοίρα με τα παλιά και τα μελλοντικά Tamagotchi σου.
Το ένα μπατζάκι σηκωμένο
Μήπως φύσηξαν τοπικοί θυελλώδεις άνεμοι με κάθετη φορά προς τα πάνω και σε ανάγκασαν να προστατέψεις μόνο το ένα πόδι σου; Μήπως ανέβαινε το μπατζάκι σου εκατοστό-εκατοστό, καθώς έσπρωχνες με το ένα πόδι το πτυσσόμενο πατίνι σου στην επιστροφή για το σπίτι;Δεν υπάρχει καμία εξήγηση για το σηκωμένο μπατζάκι. Είναι άβολο και περίεργο και σε κάνει απλώς να αισθάνεσαι ότι κουτσαίνεις λίγο, όπως όταν πατάς μια ρωγμή του πεζοδρομίου με το ένα πόδι και νιώθεις την ανάγκη να πατήσεις μια ρωγμή και με το άλλο, για να τα φέρεις στα ίσια τους. Όμως οι κανόνες των '90s υπαγορεύουν ότι το να πατήσεις πάνω σε ρωγμή του πεζοδρομίου είναι γρουσουζιά, επομένως, ούτως ή άλλως δεν πρέπει να το κάνεις ποτέ. Όπως ακριβώς δεν πρέπει ποτέ να φοράς παντελόνι με σηκωμένο το ένα μπατζάκι.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Τα γυαλιά Oakley που έκλεψες από τον μπαμπά σου
Πάμε λίγο πίσω στον χρόνο: ξαπλώνεις στην ανακλινόμενη πολυθρόνα La-Z-Boy από δερματίνη που έχετε στο σπίτι, κάνεις ζάπινγκ και βλέπεις Φιλαράκια και τον Πρίγκιπα του Μπελ Αιρ ταυτόχρονα και ξαφνικά – τι ειν' τούτο; Βάτραχος; Στην άγρια φύση; Μήπως είναι ο David Attenborough καμουφλαρισμένος, ενώ αφηγείται όλο ζωντάνια ένα ντοκιμαντέρ για τους πολύχρωμους βατράχους της Μινεάπολης; Όχι, είναι απλώς ένας μεσόκοπος γκόλφερ που μοστράρει αυτό το πλαστικό τερατούργημα που μοιάζει με μάτια εντόμου και έχει βαφτιστεί «Oakleys». Τέλος πάντων, το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας είναι ότι, από τα '90s ακόμη, αυτά τα γυαλιά ήταν πανάσχημα, επομένως δεν υπάρχει κανένας λόγος να επανέλθουν.
Πλαστικά βραχιολάκια
Οι κανόνες: αν κοπεί ένα βραχιολάκι, πρέπει να κάνεις ό,τι υπαγορεύει το συγκεκριμένο χρώμα με όποιον σου το έκοψε. Οι εν λόγω πράξεις περιλαμβάνουν διάφορους σεξουαλικούς ευφημισμούς, από τις «δαγκωνιές αγάπης» μέχρι «τα πάντα». Μόνο που όλοι ήταν έφηβοι τότε, επομένως δεν γίνονταν ποτέ «τα πάντα». Ουσιαστικά, πρόκειται για ένα άσχημο ματσάκι από πλαστικά βραχιόλια που σου κάνουν το μάγουλο σαν ζέβρα, όταν κοιμάσαι πάνω στο χέρι σου.
Αυτά τα μαλλιά
Μη με παρεξηγείτε, με μεγάλη μου χαρά μπορώ να πω ότι πρόλαβα μια εποχή που ήσουν πολύ cool, αν είχες αυτό το look. Όμως πλέον… baby, Bye, Bye, Bye.
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
