Φωτογραφία: Instagram
Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE Canada.Η Σοφία Χατζηπαντελή (Sophia Hadjipanteli, επισήμως) έχει μακριά, ατίθασα μαλλιά, δύο καταγάλανα μάτια με διεισδυτικό βλέμμα και μια στρώση από κατάμαυρες, ακανόνιστες τρίχες για φρύδια.Με μια πρώτη ματιά –ή με ένα έντονο, λάγνο βλέμμα–, η Χατζηπαντελή είναι μια σεμνή Tara Leigh Patrick (γνωστή και ως Carmen Electra) στο απόγειο των 90s.Είναι πανέμορφη και αντιπροσωπεύει τα στερεοτυπικά – ίσως και υπερβολικά– δυτικά πρότυπα ομορφιάς: μακριά μαλλιά, μεγάλα μάτια, λεπτή μέση, άψογοι γλουτοί και τέλεια χείλη, δόντια και ζυγωματικά. Αλλά ξαφνικά, στη μέση του προσώπου της ξεπροβάλλει κάτι: ένα τεράστιο, μεταφορικό «fuck you» που φυτρώνει από τα θυλάκια που ενώνουν το δεξί και το αριστερό της φρύδι – λες και το κάθε ένα αναμαλλιασμένο και μεγάλο φρύδι είναι διαδηλωτής υπέρ της αντικουλτούρας, ο οποίος κρατιέται χέρι-χέρι με έναν άλλο από την άλλη πλευρά και μαζί υψώνουν το ανάστημά τους ενάντια στους αυθαίρετους κανόνες της κοινωνίας.Η 21χρονη βρέθηκε για πρώτη φορά στην ιστοσελίδα της ιταλικής Vogue, όταν ήταν 15 χρόνων και, στη συνέχεια, τρία χρόνια αργότερα. Μέχρι πρόσφατα, προσπαθούσε να βρει τον δρόμο της στις πασαρέλες του κυβερνοχώρου, μέχρι που ξαφνικά έγινε διάσημη στα social media, όταν μία selfie της εμφανίστηκε στη σελίδα εξερεύνησης του Instagram, φτάνοντας σε περισσότερους από ένα εκατομμύριο ανθρώπους.
Σοφία Χατζηπαντελή: Όταν ήμουν μικρή, o λόγος που πάντα πρόσεχα πολύ τα φρύδια μου ήταν επειδή η μαμά μου μου έλεγε πάντα, «μη βγάζεις υπερβολικά τα φρύδια σου – τα φρύδια σου είναι υπέροχα, έτσι όπως είναι». Στις περισσότερες περιπτώσεις, συνήθως έχουμε ένα πρότυπο στη ζωή μας και για εμένα, αυτό ήταν η μαμά μου, η οποία έχει πολύ ωραία φρύδια, οπότε ήταν το είδωλό μου, κατά μία έννοια. Μόλις πρόσφατα, όμως –νομίζω περίπου πριν από δύο χρόνια– αποφάσισα να σταματήσω να τα βγάζω με κερί. Δεν νομίζω ότι έγινε κάτι συγκεκριμένο που με έκανε να μποϊκοτάρω την αποτρίχωση των φρυδιών. Απλώς ήταν θέμα προτίμησης. Μικρή, ήμουν πάντα διαφορετική από τους άλλους και φημιζόμουν για τα ιδιότροπα ρούχα που φορούσα – δεχόμουν έντονο bullying για αυτό. Τη σιχαίνομαι αυτήν τη λέξη –το bullying–, επειδή τη χρησιμοποιεί για τα πάντα πλέον ο κόσμος, όμως στο σχολείο πέρασα πολύ δύσκολα και υποθέτω ότι έτσι νιώθουν πολλοί άνθρωποι. Αν μη τι άλλο, όμως, με έκανε να φοράω ακόμη πιο ιδιότροπα ρούχα, μιας και μεγάλωσα σε μια πολύ συντηρητική περιοχή του Μέριλαντ, οπότε νομίζω ότι απέκτησα ένα πείσμα που με ακολουθεί μέχρι και σήμερα. Ακόμη και όταν αποφάσισα να αφήσω τα φρύδια μου, πιο πολύ το έκανα από πείσμα. Ήμουν σε φάση, «Μου αρέσει ο εαυτός μου και δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να το κάνω αυτό από τη στιγμή που δεν μου αρέσει». Ήμουν στην Κύπρο και δεν έβγαζα τα φρύδια μου, επειδή δεν είχα χρόνο – συνέχεια κολυμπούσα ή έκανα κάτι. Όταν επέστρεψα, λοιπόν, στο σπίτι της γιαγιάς μου στο Λονδίνο, μου είπε ότι της φάνηκα πολύ όμορφη και συνειδητοποίησα εκείνη τη στιγμή ότι τα φρύδια μου πλέον ήταν ενωμένα. Ε, και απλώς τα άφησα. Δεν το πολυσκέφτηκα ξανά από ποτέ, μέχρι που πρόσφατα όλοι ξεκίνησαν να το κάνουν μεγάλο θέμα. Αυτή είναι η ιστορία.
VICE Video: Η «Μις Γυμνές Σέλφι» του Instagram
Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.
Πιστεύεις ότι είναι γελοίο που η κοινωνία δίνει τόση βαρύτητα και έμφαση σε λίγες τρίχες που βρίσκονται στο πρόσωπό σου;
Ναι, συνέχεια με ρωτούν πώς αντιμετωπίζω τις αρνητικές κριτικές. Σίγουρα δέχομαι τέτοια σχόλια, όμως ένα κομμάτι μέσα μου λατρεύει να ασκεί τόσο μεγάλο έλεγχο σε κάποιον και να τον κάνει να θυμώνει. Στην αρχή, ήταν για γέλια. Αρχικά σάστισα λίγο, επειδή όλος αυτός ο ντόρος στο Ίντερνετ έγινε από τη μια μέρα στην άλλη. Μια μέρα που πήγαινα σε μια επίδειξη μοτοκρός, με έβαλαν στη σελίδα εξερεύνησης του Instagram – λίγο προτού ποστάρω αυτήν τη selfie, την οποία είδαν εκατομμύρια άνθρωποι και διάβασα σχόλια μίσους που δεν είχα δει ξανά ποτέ στη ζωή μου. Εκείνη την ημέρα θυμάμαι ότι ένιωθα πολύ πεσμένη. Μου πήρε λίγους μήνες, για να καταλάβω γιατί κάποιοι άνθρωποι είναι έτσι. Πολύς κόσμος θα πει, «καλά, τότε γιατί κάνεις αποτρίχωση στο υπόλοιπο σώμα σου;». Νομίζω ότι είναι απλώς θέμα προτίμησης. Ειλικρινά, δεν μπορώ να το περιγράψω σαν κάτι διαφορετικό.Πιστεύεις ότι είναι κάτι σαν fashion statement ή σαν αξεσουάρ;
Ναι. Νομίζω ότι δείχνει πολύ cool σε κάποιους ανθρώπους. Λατρεύω να βάφω μαύρα τα δικά μου. Ακόμη και προτού να αφήσω τα φρύδια μου, τα έβαφα μαύρα. Ο κόσμος μου λέει συνέχεια ότι φαίνονται πολύ άγρια, όμως τα φρύδια μου ήταν πάντα άγρια και επίσης μου αρέσει να σοκάρω.Πιστεύεις ότι όλοι αυτοί οι followers που απέκτησες μέσα σε μια νύχτα στο Ίντερνετ σε έχουν βάλει σε μια περίεργη θέση, όπου πλέον έχεις γίνει μια ακτιβίστρια που προωθεί το body positivity και τα φρύδια, ενώ προηγουμένως δεν σκεφτόσουν έτσι τον εαυτό σου;Προτού αποκτήσω ενωμένα φρύδια, ήμουν έντονα κατά του bullying. Όταν ήμουν μικρή, εγώ και η μητέρα μου δεχόμασταν πολύ bullying, ειδικά εγώ. Από το Δημοτικό, επειδή ο μπαμπάς μου ήταν ξένος, μέχρι το Γυμνάσιο, όπου με κορόιδευαν, επειδή ήμουν παχουλή και το Λύκειο, όπου με κορόιδευαν, επειδή ήμουν διαφορετική – πάντα δεχόμουν bullying. Ακόμη και προτού γίνω τόσο αναγνωρίσιμη online, πάντα μιλούσα για το πώς πρέπει να είσαι ο εαυτός σου και να αγνοείς αυτούς που σου φέρονται με κακία. Όμως δεν υπήρχε ποτέ κάτι συγκεκριμένο πίσω από όλα αυτά. Όσο αποκτούσα όλο και περισσότερους followers, ξεκίνησα να δίνω προσοχή σε αυτό. Τα πράγματα χειροτέρεψαν και με πήγαν πίσω, κάνοντάς με να σκεφτώ, «βασικά, όχι. Δεν θα σταματήσω να μιλάω για αυτό, επειδή μεγάλωσα. Πρέπει να συνεχίσω να μιλάω για αυτό».Ξέρω πολλά υπέροχα άτομα που προωθούν το body positivity και τα ίσα δικαιώματα στο Διαδίκτυο και τα θαυμάζω απίστευτα, επειδή έχουν τόσο θάρρος. Αν μπορέσω ποτέ να έχω οποιαδήποτε επιρροή –οποιαδήποτε–, ακόμη και αν πρόκειται για τα ενωμένα φρύδια, τότε αυτό θα είναι θετικό. Παρόλο που έχω πολλούς followers και με κοροϊδεύουν καθημερινά που έχω ενωμένα φρύδια, δεν αλλάζω. Ούτε και νιώθω πίεση από τις χιλιάδες κόσμου, για να αλλάξω. Δεν ξέρω, νομίζω ότι κατά κάποιον τρόπο δεν μου αρέσει η κριτική, όμως νιώθω επίσης ότι πάντα σου ασκείται κριτική, όταν κάνεις διαφορετικά πράγματα από τους άλλους.Τα φρύδια σου είναι προφανώς το πιο πολυσυζητημένο σημείο πάνω σου. Αυτό σημαίνει ότι είναι και το αγαπημένο σου χαρακτηριστικό ή υπάρχει κάποιο σημείο πάνω σου που θα ήθελες να προσέχει περισσότερο ο κόσμος;
Νομίζω ότι το πιο ενοχλητικό πράγμα με τα social media είναι ότι βασίζονται στην εικόνα. Αν και πολλοί άνθρωποι με κρίνουν αρχικά με βάση την εμφάνισή μου, πράγμα που κατά μία έννοια είναι λίγο αποθαρρυντικό, ένα άλλο κομμάτι μέσα μου πιστεύει ότι θα τους προσελκύσω με την εμφάνισή μου, όμως θα τους κρατήσω πλάι μου με την αποφασιστικότητά μου, με το πόσο κοντά είμαι στην κουλτούρα μου και με το πόσα κίνητρα έχω.Επομένως, σχεδόν χρησιμοποιείς τους followers που έχεις και την επαφή σου με αυτούς τους ανθρώπους και με τον κόσμο, για να βοηθήσεις ώστε να υπάρξει μια αλλαγή στα παραδοσιακά πρότυπα ομορφιάς και στον τρόπο που τα αντιλαμβανόμαστε.
Ναι και αυτό δεν είναι κάτι που θα γίνει αύριο. Είναι σαν ένα κίνημα. Θα γίνει σταδιακά και εγώ ελπίζω να μπορέσω να επιταχύνω το βήμα. Ελπίζω πραγματικά να εμφανιστεί κάποιος διάσημος ή ένας εξαιρετικός καθηγητής ή μια γυναίκα μεγαλύτερης ηλικίας ή ένας άνδρας μεγαλύτερης ηλικίας ή ένας ακτιβιστής ή κάποιος που έχει δύναμη και επιρροή και να κάνει μια κίνηση σε μεγαλύτερη κλίμακα, σε σχέση με εμένα, ώστε να επιταχύνει τη διαδικασία. Θέλω απλώς να συνεχίσω να κάνω αυτό που κάνω, για να ενισχύσω την αποδοχή στις προτιμήσεις των ανθρώπων και να μπει ένα τέλος στις προσβολές. Νομίζω ότι το Ίντερνετ παραήταν κακό μέχρι σήμερα.
Εννοείται. Πώς το διαχειρίζεσαι αυτό;
Τις προάλλες δέχθηκα κάποια πολύ άσχημα μηνύματα. Κάποιος –από την περιοχή που μένω– απείλησε τη ζωή μου. Εγώ αντέδρασα ενστικτωδώς και απλώς έκανα κλικ, πάτησα block, έκανα swipe και τον διέγραψα. Όμως, κάποιος μου είπε: «Σοφία, γιατί το έκανες αυτό; Έπρεπε να κάνεις καταγγελία στην Αστυνομία». Για κάθε όμορφο και ενθαρρυντικό σχόλιο που σίγουρα μου αλλάζει όλη την εβδομάδα, υπάρχουν άλλα τόσα σχόλια που κάνουν το αντίθετο. Σχόλια που είναι πολύ περιγραφικά – όχι απλώς σχόλια που γράφουν, «άσχημη». Δεν με νοιάζει αν με πεις άσχημη. Η ασχήμια είναι ομορφιά. Όταν όμως κάποιος μιλάει τόσο περιγραφικά, σίγουρα σε αναστατώνει λίγο. Ταυτόχρονα, όμως, συνειδητοποιώ ότι δεν θα μάθω ποτέ ποιοι είναι. Κάποτε, ένα κομμάτι του εαυτού μου ήθελε πάντα να απαντάει σε αυτά τα σχόλια –και ακόμη συμβαίνει–, όμως δεν θέλω να επισκιάσουν τα αρνητικά σχόλια τα θετικά.Σίγουρα υπάρχουν και άνθρωποι σε χειρότερη θέση από τη δική μου στο Διαδίκτυο, οπότε προσπαθώ να το έχω αυτό στον νου μου, όμως δεν θα έπρεπε να είναι έτσι τα πράγματα, γενικότερα.Πιστεύεις ότι θα σταματήσεις ποτέ να έχεις αυτό το look με τα ενωμένα φρύδια;
Δεν ξέρω. Δεν σχεδιάζω να κάνω κάτι τέτοιο τώρα και όταν με ρωτάει ο κόσμος, πάντα αναρωτιέμαι αν πρέπει να πω όχι. Στο μέλλον, ίσως να το θελήσω. Όμως νομίζω ότι στο μέλλον θα γίνει περισσότερο κομμάτι του εαυτού μου. Θέλω απλώς να αφήσω τη φύση να κάνει τη δουλειά της.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Με Ελληνοκύπριο πατέρα και Βρετανίδα μητέρα, η Χατζηπαντελή μεγάλωσε στο Μέριλαντ της Αυστραλίας, όπου δεχόταν bullying από τους συμμαθητές της και πάντα ένιωθε να μην ανήκει πουθενά.Σήμερα, το μοντέλο και φοιτήτρια του μάρκετινγκ έχει περίπου 150.000 followers στο Instagram και δέχεται μεγάλη υποστήριξη, αλλά και εξίσου πολλά μηνύματα μίσους και απειλές.VICE: Προφανώς τα φρύδια σου, ή μάλλον το φρύδι σου, είναι πολύ σημαντικό κομμάτι της εμφάνισής σου. Γιατί επέλεξες να έχεις ενωμένα φρύδια; Πάντα έτσι ήταν; Τα έχεις βγάλει ποτέ με κερί ή τσιμπιδάκι;«Μικρή, ήμουν πάντα διαφορετική από τους άλλους και φημιζόμουν για τα ιδιότροπα ρούχα που φορούσα – δεχόμουν έντονο bullying για αυτό. Τη σιχαίνομαι αυτήν τη λέξη –το bullying–, επειδή τη χρησιμοποιεί για τα πάντα πλέον ο κόσμος»
Σοφία Χατζηπαντελή: Όταν ήμουν μικρή, o λόγος που πάντα πρόσεχα πολύ τα φρύδια μου ήταν επειδή η μαμά μου μου έλεγε πάντα, «μη βγάζεις υπερβολικά τα φρύδια σου – τα φρύδια σου είναι υπέροχα, έτσι όπως είναι». Στις περισσότερες περιπτώσεις, συνήθως έχουμε ένα πρότυπο στη ζωή μας και για εμένα, αυτό ήταν η μαμά μου, η οποία έχει πολύ ωραία φρύδια, οπότε ήταν το είδωλό μου, κατά μία έννοια. Μόλις πρόσφατα, όμως –νομίζω περίπου πριν από δύο χρόνια– αποφάσισα να σταματήσω να τα βγάζω με κερί. Δεν νομίζω ότι έγινε κάτι συγκεκριμένο που με έκανε να μποϊκοτάρω την αποτρίχωση των φρυδιών. Απλώς ήταν θέμα προτίμησης. Μικρή, ήμουν πάντα διαφορετική από τους άλλους και φημιζόμουν για τα ιδιότροπα ρούχα που φορούσα – δεχόμουν έντονο bullying για αυτό. Τη σιχαίνομαι αυτήν τη λέξη –το bullying–, επειδή τη χρησιμοποιεί για τα πάντα πλέον ο κόσμος, όμως στο σχολείο πέρασα πολύ δύσκολα και υποθέτω ότι έτσι νιώθουν πολλοί άνθρωποι. Αν μη τι άλλο, όμως, με έκανε να φοράω ακόμη πιο ιδιότροπα ρούχα, μιας και μεγάλωσα σε μια πολύ συντηρητική περιοχή του Μέριλαντ, οπότε νομίζω ότι απέκτησα ένα πείσμα που με ακολουθεί μέχρι και σήμερα. Ακόμη και όταν αποφάσισα να αφήσω τα φρύδια μου, πιο πολύ το έκανα από πείσμα. Ήμουν σε φάση, «Μου αρέσει ο εαυτός μου και δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να το κάνω αυτό από τη στιγμή που δεν μου αρέσει». Ήμουν στην Κύπρο και δεν έβγαζα τα φρύδια μου, επειδή δεν είχα χρόνο – συνέχεια κολυμπούσα ή έκανα κάτι. Όταν επέστρεψα, λοιπόν, στο σπίτι της γιαγιάς μου στο Λονδίνο, μου είπε ότι της φάνηκα πολύ όμορφη και συνειδητοποίησα εκείνη τη στιγμή ότι τα φρύδια μου πλέον ήταν ενωμένα. Ε, και απλώς τα άφησα. Δεν το πολυσκέφτηκα ξανά από ποτέ, μέχρι που πρόσφατα όλοι ξεκίνησαν να το κάνουν μεγάλο θέμα. Αυτή είναι η ιστορία.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
VICE Video: Η «Μις Γυμνές Σέλφι» του Instagram
Πιστεύεις ότι είναι γελοίο που η κοινωνία δίνει τόση βαρύτητα και έμφαση σε λίγες τρίχες που βρίσκονται στο πρόσωπό σου;
Ναι, συνέχεια με ρωτούν πώς αντιμετωπίζω τις αρνητικές κριτικές. Σίγουρα δέχομαι τέτοια σχόλια, όμως ένα κομμάτι μέσα μου λατρεύει να ασκεί τόσο μεγάλο έλεγχο σε κάποιον και να τον κάνει να θυμώνει. Στην αρχή, ήταν για γέλια. Αρχικά σάστισα λίγο, επειδή όλος αυτός ο ντόρος στο Ίντερνετ έγινε από τη μια μέρα στην άλλη. Μια μέρα που πήγαινα σε μια επίδειξη μοτοκρός, με έβαλαν στη σελίδα εξερεύνησης του Instagram – λίγο προτού ποστάρω αυτήν τη selfie, την οποία είδαν εκατομμύρια άνθρωποι και διάβασα σχόλια μίσους που δεν είχα δει ξανά ποτέ στη ζωή μου. Εκείνη την ημέρα θυμάμαι ότι ένιωθα πολύ πεσμένη. Μου πήρε λίγους μήνες, για να καταλάβω γιατί κάποιοι άνθρωποι είναι έτσι. Πολύς κόσμος θα πει, «καλά, τότε γιατί κάνεις αποτρίχωση στο υπόλοιπο σώμα σου;». Νομίζω ότι είναι απλώς θέμα προτίμησης. Ειλικρινά, δεν μπορώ να το περιγράψω σαν κάτι διαφορετικό.Πιστεύεις ότι είναι κάτι σαν fashion statement ή σαν αξεσουάρ;
Ναι. Νομίζω ότι δείχνει πολύ cool σε κάποιους ανθρώπους. Λατρεύω να βάφω μαύρα τα δικά μου. Ακόμη και προτού να αφήσω τα φρύδια μου, τα έβαφα μαύρα. Ο κόσμος μου λέει συνέχεια ότι φαίνονται πολύ άγρια, όμως τα φρύδια μου ήταν πάντα άγρια και επίσης μου αρέσει να σοκάρω.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Νομίζω ότι το πιο ενοχλητικό πράγμα με τα social media είναι ότι βασίζονται στην εικόνα. Αν και πολλοί άνθρωποι με κρίνουν αρχικά με βάση την εμφάνισή μου, πράγμα που κατά μία έννοια είναι λίγο αποθαρρυντικό, ένα άλλο κομμάτι μέσα μου πιστεύει ότι θα τους προσελκύσω με την εμφάνισή μου, όμως θα τους κρατήσω πλάι μου με την αποφασιστικότητά μου, με το πόσο κοντά είμαι στην κουλτούρα μου και με το πόσα κίνητρα έχω.
Νομίζω ότι είναι μια διαρκής μάχη ενάντια στα πρότυπα ομορφιάς που υπάρχουν εδώ και τόσο καιρό. Νομίζω ότι η ομορφιά από μόνη της είναι υπέροχη, επειδή είναι τόσο υποκειμενική σε κάθε κουλτούρα, όμως νομίζω ότι υπάρχει πολύς κόσμος που θέλει να ντροπιάσει ανθρώπους με συγκεκριμένους τύπους ομορφιάς και πιστεύω ότι αυτό είναι λάθος. Αντί, λοιπόν, να απαλλαγούμε απλώς από τα πρότυπα ομορφιάς, θα πρέπει να ξεκινήσουμε να δεχόμαστε όλο και περισσότερα. Δεν είναι κακό να βάφεις με μολύβι τα φρύδια σου ή να τα βγάζεις – καθόλου κακό, είναι πανέμορφα. Όμως νομίζω ότι οι άνθρωποι πρέπει να σταματήσουν να εστιάζουν τόσο σε ένα συγκεκριμένο πρότυπο ομορφιάς και να να ασκούν κριτική και να μην δέχονται αυτό που θέλει να κάνει κάποιος άλλος. Δεν είναι καν ανάγκη να το δεχτούν, όμως δεν έχουν κανένα δικαίωμα να επιτίθενται σε αυτούς τους ανθρώπους και να τους κάνουν να νιώθουν ότι δεν είναι φυσιολογικοί.Δεν είναι καν ανάγκη να το δεχτούν, όμως δεν έχουν κανένα δικαίωμα να επιτίθενται σε αυτούς τους ανθρώπους και να τους κάνουν να νιώθουν ότι δεν είναι φυσιολογικοί.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ναι και αυτό δεν είναι κάτι που θα γίνει αύριο. Είναι σαν ένα κίνημα. Θα γίνει σταδιακά και εγώ ελπίζω να μπορέσω να επιταχύνω το βήμα. Ελπίζω πραγματικά να εμφανιστεί κάποιος διάσημος ή ένας εξαιρετικός καθηγητής ή μια γυναίκα μεγαλύτερης ηλικίας ή ένας άνδρας μεγαλύτερης ηλικίας ή ένας ακτιβιστής ή κάποιος που έχει δύναμη και επιρροή και να κάνει μια κίνηση σε μεγαλύτερη κλίμακα, σε σχέση με εμένα, ώστε να επιταχύνει τη διαδικασία. Θέλω απλώς να συνεχίσω να κάνω αυτό που κάνω, για να ενισχύσω την αποδοχή στις προτιμήσεις των ανθρώπων και να μπει ένα τέλος στις προσβολές. Νομίζω ότι το Ίντερνετ παραήταν κακό μέχρι σήμερα.
Έχεις δεχθεί ποτέ απειλές κατά της ζωής σου;Δεν με νοιάζει αν με πεις άσχημη. Η ασχήμια είναι ομορφιά.
Εννοείται. Πώς το διαχειρίζεσαι αυτό;
Τις προάλλες δέχθηκα κάποια πολύ άσχημα μηνύματα. Κάποιος –από την περιοχή που μένω– απείλησε τη ζωή μου. Εγώ αντέδρασα ενστικτωδώς και απλώς έκανα κλικ, πάτησα block, έκανα swipe και τον διέγραψα. Όμως, κάποιος μου είπε: «Σοφία, γιατί το έκανες αυτό; Έπρεπε να κάνεις καταγγελία στην Αστυνομία». Για κάθε όμορφο και ενθαρρυντικό σχόλιο που σίγουρα μου αλλάζει όλη την εβδομάδα, υπάρχουν άλλα τόσα σχόλια που κάνουν το αντίθετο. Σχόλια που είναι πολύ περιγραφικά – όχι απλώς σχόλια που γράφουν, «άσχημη». Δεν με νοιάζει αν με πεις άσχημη. Η ασχήμια είναι ομορφιά. Όταν όμως κάποιος μιλάει τόσο περιγραφικά, σίγουρα σε αναστατώνει λίγο. Ταυτόχρονα, όμως, συνειδητοποιώ ότι δεν θα μάθω ποτέ ποιοι είναι. Κάποτε, ένα κομμάτι του εαυτού μου ήθελε πάντα να απαντάει σε αυτά τα σχόλια –και ακόμη συμβαίνει–, όμως δεν θέλω να επισκιάσουν τα αρνητικά σχόλια τα θετικά.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Δεν ξέρω. Δεν σχεδιάζω να κάνω κάτι τέτοιο τώρα και όταν με ρωτάει ο κόσμος, πάντα αναρωτιέμαι αν πρέπει να πω όχι. Στο μέλλον, ίσως να το θελήσω. Όμως νομίζω ότι στο μέλλον θα γίνει περισσότερο κομμάτι του εαυτού μου. Θέλω απλώς να αφήσω τη φύση να κάνει τη δουλειά της.
Περισσότερα από το VICEΑκροδεξιά και Εξέδρα: Η Περίπτωση του ΟλυμπιακούΦωτογραφίες Cool Ανθρώπων από το Συνέδριο Τατουάζ του ΜιλάνουΔέκα Ερωτήσεις που Πάντα Ήθελες να Κάνεις σε Έναν Ιδιοκτήτη ΒιντεοκλάμπΓια τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίοNewsletter μας.