FYI.

This story is over 5 years old.

Ναρκωτικά

«Φαντασιωνόμουν ότι Αυτοκτονούσα​» - Έκοψα το Ποτό σε Έναν Κόσμο που με Θέλει Μεθυσμένη

Μαθαίνουμε από μικροί ότι το ποτό είναι cool και γκλαμουράτο, και έπειτα πρέπει να μάθουμε μόνοι μας ότι δεν είναι.
Eve Peyser
Κείμενο Eve Peyser
Lia Kantrowitz
εικονογράφηση Lia Kantrowitz
Εικονογράφηση: Lia Kantrowitz
Εικονογράφηση: Lia Kantrowitz

Από τα πρώτα εφηβικά μου χρόνια μέχρι τα 20κάτι μου, κάθε κοινωνική περίσταση χαρακτηριζόταν από αλκοόλ. Μου άρεσε πολύ να μεθάω – περιόριζε το κοινωνικό μου άγχος, τις αναστολές μου και με αποσπούσε από την αγωνία της ύπαρξης. Αλλά την 1η Οκτωβρίου του 2016, στα 23α γενέθλιά μου, αποφάσισα να κάνω το αδύνατο: έκοψα το ποτό. Από τότε, έχω κάνει μια συντονισμένη προσπάθεια να μιλήσω ανοιχτά γι’ αυτό στα social media, επειδή η κουλτούρα του ποτού είναι ιδιαίτερα εξαπλωμένη και θέλω να δείξω στους ανθρώπους ότι υπάρχει τρόπος να ξεφύγουν.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Πολλοί άνθρωποι με ρωτάνε πώς το έκοψα τελικά και μακάρι να είχα εύκολη απάντηση. Πέρασα πολλά χρόνια μεθυσμένη, ανάμεσα στο απίστευτο μίσος για τον εαυτό μου και τις στιγμές χαράς που φέρνει το μεθύσι. Όταν είσαι αλκοολικός, περιβάλεις τον εαυτό σου με άτομα που έχουν παρόμοια ακραία συμπεριφορά – το ποτό διαπερνά κάθε όψη της ύπαρξής μας και το αισθανόμαστε ως κάτι φυσιολογικό. Ζούμε σε μια κουλτούρα που εξυμνεί τα κοκτέιλ στο brunch και τις happy hour –ένας κόσμος όπου οι ενήλικες παροτρύνουν χαλαρά τους συναδέλφους και τους φίλους τους να πιουν δυο-τρία ποτάκια, για να ξεχάσουν μια δύσκολη μέρα–, έτσι κανείς δεν δίνει σημασία, όταν κάποιος πίνει τ’ άντερά του.

Στην εποχή μας, είναι εντυπωσιακό πόσο λίγοι άνθρωποι καταδικάζουν μια κουλτούρα που θεωρεί φυσιολογικό ή ακόμη και cool οι έφηβοι να γίνονται λιώμα. Οι σειρές και οι ταινίες που έβλεπα μικρή –από τα φιλμ του James Bond μέχρι το Sex and the City– παρουσίαζαν ένα ενήλικο lifestyle όπου όλοι έπιναν συνέχεια, αλλά ποτέ δεν γίνονταν χάλια. Μου έδειχνε έναν κόσμο όπου το αλκοόλ δεν ήταν και τίποτα. Το ποτό ήταν συχνά ένδειξη ωριμότητας και εκλεπτυσμένων τρόπων. Θυμάμαι, όταν ήμουν πρωτοετής στο κολλέγιο, πάντα είχα στο μικρό μου ψυγείο μια κάσα μπίρες, επειδή μου φαινόταν πολύ ενήλικο να τελειώνω μια δύσκολη μέρα μαθημάτων και να κάνω τα μαθήματά μου ανοίγοντας μια μπίρα.

Τους μήνες πριν τα 23α γενέθλιά μου, η κατανάλωση που έκανα είχε βγει εκτός ελέγχου. Είχα κατάθλιψη και άγχος, το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Όταν έφτασα στην εφηβεία, ξεκίνησα να θέλω να μεθάω –ήταν τρομακτικό και βαρετό να είσαι συνέχεια νηφάλιος– και γι’ αυτό έλεγα στον εαυτό μου ότι δεν πείραζε να πίνω από ένα ως δέκα ποτά κάθε μέρα (από τα 17 μου, ώσπου έφτασα 23 ετών).

Ζούσα σε μια κουλτούρα που δεν μου έλεγε απλώς ότι δεν πείραζε να μεθάω, αλλά το ενθάρρυνε. Ο γοητευτικά λειτουργικός αλκοολικός είναι ένα μοτίβο που εμφανιζόταν σε σειρές και ταινίες που μου άρεσαν όπως τα How I Met Your Mother, It’s Always Sunny in Philadelphia και The Hangover. Το να πίνεις πολύ έμοιαζε σημαντικό κομμάτι του τι σήμαινε να είσαι ένας cool ενήλικας. Είμαι σίγουρη ότι αυτό ήταν το μήνυμα που έπαιρνε η Generation X στη δική της εποχή και σίγουρα είναι το μήνυμα που έπαιρνα εγώ. Μπορεί να νιώθεις πίεση από τους φίλους σου για να πίνεις, αλλά ταυτόχρονα νιώθεις πίεση και από μια κοινωνία που περιμένει από τους νέους να είναι απερίσκεπτοι - και συχνά της αρέσει.

Ανταποκρίθηκα σε αυτές τις προσδοκίες – αλλά το χάλι μου, όταν ήμουν μεθυσμένη, σπάνια ήταν ωραίο. Σχεδόν κάθε κοινωνική περίσταση στην οποία με κάλεσαν απ’ όταν αποφοίτησα ήταν σε κάποιο μπαρ ή σε κάποιον χώρο με δωρεάν ποτά. Από τότε που ήμουν νεαρή έφηβη –και ήμουν ένα παιδί που μεγάλωσε πολύ γρήγορα– το να πηγαίνω σε πάρτι πάντα επικεντρωνόταν στην κατανάλωση αλκοόλ.

Έπρεπε να πιάσω πάτο, όπως λέμε, για να αποφασίσω να το κόψω. Τους μήνες πριν τα 23α γενέθλιά μου, η κατανάλωση που έκανα είχε βγει εκτός ελέγχου. Είχα κατάθλιψη και άγχος το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου, και το αλκοόλ ήταν μια μορφή αυτοθεραπείας που έγινε σοβαρός κίνδυνος χρόνια προτού το κόψω. Μεθούσα πολύ και φαντασιωνόμουν ότι αυτοκτονούσα, ξυπνούσα με φοβερό hangover και οι αυτοκτονικές μου τάσεις συνεχώς χειροτέρευαν.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

VICE VIDEO: Εξομολογήσεις Ενός Μπάρμαν

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.


Μόνο στις 30 Σεπτεμβρίου του 2016, όταν γιόρτασα τα γενέθλιά μου με δεκάδες φίλους και γνωστούς σε ένα μπαρ, έπεσα στο ναδίρ. Ένιωθα βασανιστικά μόνη, έντονα μη αγαπητή και τελείως άνευ χαράς. Όσο πιο πολύ μεθούσα, τόσο πιο πολύ έπειθα τον εαυτό μου ότι η ζωή παραήταν οδυνηρή και έπρεπε να την τερματίσω. Έφυγα από το πάρτι μου κομμάτια, κλαίγοντας μέσα στο ταξί και όταν έφτασα σπίτι, έγραψα ένα σημείωμα όπου ζητούσα συγγνώμη από τους αγαπημένους και ξεκίνησα να πραγματοποιήσω τις αυτοκτονικές μου φαντασιώσεις. Δεν θυμάμαι γιατί σταμάτησα – αλλά ζήτησα βοήθεια και αποφάσισα να μην πεθάνω.

Το επόμενο πρωί, ξύπνησα τρομερά αποχαυνωμένη και με hangover και ήξερα ότι αν δεν σταματούσα το ποτό, θα πέθαινα πραγματικά. Αν ήθελα να μείνω ζωντανή, έπρεπε να κάνω κάτι πολύ δύσκολο που δεν ήθελα να κάνω. Αρχικά, είπα στον εαυτό μου ότι θα σταματούσα το ποτό για 100 μέρες και θα επαναξιολογούσα μετά την κατάσταση. Ένας από τους λίγους νηφάλιους φίλους μου με πήγε σε μια συνάντηση των Ανώνυμων Αλκοολικών –που δεν ήταν και πολύ η φάση μου–, αλλά ένιωσα ευγνωμοσύνη που κάποιος μου στάθηκε. Μήνες αφότου το έκοψα, ξεκίνησα να βγαίνω με κάποιον που επίσης είχε κόψει το ποτό και το να έχω τη στήριξη ενός συντρόφου ήταν πολύ σημαντικό στο να κρατήσω την απόφασή μου να κόψω το αλκοόλ.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Δεν υπάρχει κάποιο μυστικό, εύκολο κόλπο για να κόψεις το ποτό – είναι δύσκολο και σου αλλάζει τη ζωή.

Δεν υπάρχει κάποιο μυστικό ή εύκολο κόλπο για να κόψεις το ποτό – είναι δύσκολο και σου αλλάζει τη ζωή.

Το εκπληκτικό, όταν έπιασα πάτο και επιταχύνθηκε η απόφασή μου να κόψω το ποτό ήταν ότι κάθε μέρα που περνούσε, κάθε μέρα χωρίς ποτό, έμοιαζε να είναι ο μοναδικός δρόμος. Πολύ προτού φτάσω στην 100η μέρα χωρίς αλκοόλ, ήξερα ότι θα ήταν η νέα μου πραγματικότητα. Τα οφέλη ήταν εμφανέστατα – δεν υπέφερα από hangover και από το φρικτό συναίσθημα των τύψεων. Όταν έπινα, διαρκώς βρισκόμουν σε επικίνδυνες καταστάσεις – έχανα τις αισθήσεις μου, έμπαινα σε αυτοκίνητα με αγνώστους που δεν εμπιστευόμουν, τραβιόμουν με τύπους με τους οποίους δεν ήθελα να κάνω σεξ, επειδή ήμουν πολύ μεθυσμένη και αδιάφορη για μένα, ώστε να ψελλίσω «Όχι». Όταν έκοψα το ποτό, ανακάλυψα ότι φοβόμουν λιγότερο τον κόσμο, επειδή δεν έπαιρνα κακές αποφάσεις που οδηγούσαν σε συναντήσεις με τους πιο άθλιους ανθρώπους.

Δεν υπάρχει κάποιο μυστικό, εύκολο κόλπο για να κόψεις το ποτό – είναι δύσκολο και σου αλλάζει τη ζωή. Μεθούσα συστηματικά από τη μια εκδήλωση στην άλλη και έκανα επιφανειακούς φίλους με τους οποίους μας έδενε μόνο η κοινή κατάσταση μέθης. Η πορεία μου χωρίς αλκοόλ είναι σαν μια νέα αρχή – ακόμη μαθαίνω ποια είμαι, όταν δεν είμαι μεθυσμένη. Δεν μου αρέσουν πια οι μεγάλες κοινωνικές συγκεντρώσεις και τα ξενύχτια και όσα νόμιζα ότι όριζαν την προσωπικότητά μου, όταν ήμουν μεθυσμένη. Σπάνια πηγαίνω σε μπαρ πλέον. Ανακάλυψα καινούργια χόμπι, όπως το να φτιάχνω κέικ και γλυκά, να λύνω σταυρόλεξα, να κάνω ποδήλατο. Δεν ζω πλέον ξέφρενα και η ήρεμη ζωή μοιάζει πιο βιώσιμη κάθε μέρα.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Τελικά, δεν απεχθάνομαι αυτήν την εκδοχή του εαυτού μου τώρα που τη γνωρίζω, όπως απεχθανόμουν τον μεθυσμένο μου εαυτό. Είμαι πιο συμπονετική και όλο και πιο επιεικής με τον εαυτό μου και τους άλλους. Έπινα, επειδή μπορούσα, επειδή ήταν κοινωνικά αποδεκτό, αλλά κυρίως επειδή δεν μου άρεσε ο εαυτός μου και πολύ. Δεν ξεκίνησα να τον αγαπώ με το που το έκοψα. Είναι μια αργή διαδικασία – χωρίς το αλκοόλ είμαι πιο υπομονετική και για πρώτη φορά νιώθω ότι εγώ αποφασίζω ποια είμαι.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US.

Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.

Περισσότερα από το VICE

Ο Άγνωστος Κόσμος των Κυνομαχιών στην Ελλάδα

Πέρασα ένα Βράδυ Ακούγοντας Ραδιοφωνικούς Σταθμούς στα AM

Ντροπιαστικά Κόλπα που Κάνουν οι Άνθρωποι για να Γλιτώνουν Λεφτά

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.