Φωτογραφία από το Despina Vandi FanClub/ Η εικονιζόμενη δίπλα στη Δ. Βανδή δεν σχετίζεται με το παρόν άρθρο
Πριν από περίπου δύο δεκαετίες, η Ελλάδα ήταν πολύ διαφορετική - μια άλλη χώρα. Ο κόσμος ζούσε μέσα σε μια φούσκα ευμάρειας, η οποία περιλάμβανε ντεμέκ εξευρωπαϊσμό, μπόλικες δόσεις νεοπλουτισμού, χρηματιστήριο, διακοποδάνεια και την είσοδο της λαϊκής pop στις ζωές μας. Το πρώτο μεγάλο όνομα του συγκεκριμένου μουσικού ιδιώματος ήταν η Άννα Βίσση, που ήδη μετρούσε κάποια χρόνια πορείας, αλλά έδειχνε σιγά-σιγά να βρίσκει το μουσικό της λιμάνι, έχοντας ως καπετάνιο τον πρώην σύζυγό της, Νίκο Καρβελα. Κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’90, κάνει την εμφάνισή της μια νεαρή καλλιτέχνιδα από την Καβάλα, που έμελλε να ταράξει την κυριαρχία της «απόλυτης Ελληνίδας σταρ». Ο λόγος για τη Δέσποινα Βανδή, που μπορεί να μην είχε την εμπειρία της πρώτης, αλλά σίγουρα είχε το ταλέντο και την όρεξη να την ξεπεράσει. Έκτοτε, οι πορείες τους ήταν παράλληλες και οι οπαδοί τους ανά την Ελλάδα αμέτρητοι. Με την είσοδο του Διαδικτύου και των μεσημεριανών εκπομπών στις ζωές μας, όμως, ξεκίνησε να δημιουργείται μια κόντρα που ξεπέρασε τη μουσική και έφτασε να αγγίζει τα όρια του χουλιγκανισμού. Συγκεκριμένα, τα οργανωμένα fan club των δύο τραγουδιστριών είχαν μπει σε μια διαδικασία αμοιβαίας απαξίωσης, με τον Τύπο να μυρίζεται εξώφυλλα για μεγάλες πωλήσεις και τηλεοπτικό χρόνο για μεγάλες τηλεθεάσεις και να ρίχνει συχνά-πυκνά λάδι στη φωτιά που είχε ανάψει ανάμεσα στις δύο πλευρές.Σκεφτείτε το δικό μας δίπολο Βlur-Oasis, με λιγότερο ενδιαφέρουσες ατάκες από τις πρωταγωνίστριες. Υπήρξαν, βέβαια, περιπτώσεις που οι οπαδοί των δύο τραγουδιστριών πιάστηκαν στα χέρια, με αποκορύφωμα τη θρυλική πλέον βραδιά των μουσικών βραβείων «Αρίων» του 2003, όπου έλαβαν χώρα επεισόδια τα οποία θύμιζαν περισσότερο ποδοσφαιρικό αγώνα και λιγότερο καλλιτεχνική βραδιά. Ναι, κάποτε έπεφτε ξύλο μεταξύ οπαδών pop τραγουδιστών - τόσο μερακλήδες ήμασταν. Παρακολουθώντας ένα σχετικό βίντεο πριν από λίγες μέρες, θυμήθηκα πως κάποια στιγμή είχα γνωρίσει σε μια κοινή παρέα τον Νίκο, έναν 30χρονο ο οποίος μου είχε αναφέρει ότι στην εφηβεία του ήταν τρελός «βανδικός». Επικοινώνησα μαζί του, για να τον ρωτήσω αν θα τον ενδιέφερε να μου μιλήσει για εκείνα τα χρόνια και προς έκπληξή μου δέχθηκε, αλλά με τον όρο να μην γίνουν γνωστά τα υπόλοιπα στοιχεία του. Αποφάσισα να σεβαστώ την επιθυμία του, αφού με ενδιέφερε πολύ να μπω στην ιδιοσυγκρασία ενός πρώην «χούλιγκαν» της Βανδή. Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε όσα είπαμε -που τελικά αποδείχθηκαν πιο ενδιαφέροντα από ό,τι περίμενα- την ημέρα που συναντηθήκαμε, για να κάνουμε μαζί μια βουτιά στο παρελθόν.VICE: Ποιο είναι το πιο ακραίο σκηνικό που θυμάσαι;
Νίκος: Το πιο χοντρό σκηνικό έχει γίνει στα βραβεία «Αρίων» του 2003, όπου ήταν υποψήφιες και οι δύο. Σκέψου ότι μέχρι τότε δεν είχε γίνει κάποιο event στο οποίο να συνυπάρχουν Βίσση-Βανδή και, μάλιστα, πήρε πολλά χρόνια για να συμβεί τελικά κάτι τέτοιο - αν θυμάμαι καλά, εκείνη τη βραδιά δεν είχε παρευρεθεί η Δέσποινα. Μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για μια δεκαετία που υπήρχε παντοδυναμία αυτών των δύο. Τα βραβεία, δηλαδή, θα πήγαιναν σε Βανδή, Βίσση, Ρουβά και λίγο αργότερα στον Χατζηγιάννη. Τα «Αρίων» είχαν τη φαεινή ιδέα να τις βάλουν αντίπαλες σε διάφορες κατηγορίες και εντέχνως δεν είχαν ανακοινώσει αν θα παραβρεθούν και οι δύο στο event. Έτσι, τα fan club πήγαν έτοιμα για όλα. Από τη μία οι μεν, από την άλλη οι δε - έγινε χαμός. Σκίζανε πανό, έπαιρναν τα καπελάκια από «αντιπάλους», γιούχαραν ο ένας τον άλλον κάθε φορά που ακουγόταν στις υποψηφιότητες τα ονόματα των δύο τραγουδιστριών. Έλεγε ο εκφωνητής, «Υποψήφια για το βραβείο η Άννα Βίσση», ουρλιάζαμε εμείς, «Γριά», «Τελειωμένη» και άλλα τέτοια.Μου ακούγεται σαν κερκίδα με οπαδούς ποδοσφαίρου όλο αυτό.
Κάπως έτσι ήταν.Είχατε και συγκεκριμένα προσωνυμία για την «ομάδα» των άλλων;
Ναι, το «γριά» είναι χαρακτηρισμός «βανδικού» για τη Βίσση και το «Μαλέα», που είναι το πραγματικό επίθετο της Δέσποινας Βανδή, είναι ο αντίστοιχος των «βισσικών» για τη Δέσποινα - «Έλα μωρέ, με τη Μαλέα». Όλο αυτό ήταν πολύ προκλητικό. Όταν είσαι fan κάποιου, όσο καλή διάθεση και να έχεις, αν ο άλλος ξεκινήσει να σε πειράζει και να σε τσιγκλάει, κάποια στιγμή θα σου γυρίσει το μάτι. Ατάκα στην ατάκα πήγαινε. Γενικά, το να πηγαίνεις σε βραβεία δεν ήταν ασφαλές, ήταν πολύ κακό το κλίμα και αυτό υπάρχει ακόμη. Φαντάσου ότι είδα την ίδια μαλακισμένη συμπεριφορά που είχαμε και εμείς τότε στα περσινά βραβεία του MAD, αλλά αυτήν τη φορά από τους οπαδούς του Παντελή Παντελίδη. Ήταν συσπειρωμένοι και γιούχαραν ό,τι λαϊκό έπαιζε εκείνο το βράδυ, φωνάζοντας πάνω από κάθε όνομα, «Παντέλος, θρησκεία, Νέα Ιωνία». Βλέποντάς τους, θυμήθηκα όσα γίνονταν τότε.
Ακριβώς, δεν γίνεται να έχεις περάσει τα 20 και να λες «Καλά έκανα και πήγαινα και ξεφτιλιζόμουν εκεί».Γιατί όμως τόσος φανατισμός;
Υπήρχαν κάποιοι leaders μέσα σε αυτά τα fan club που ήταν πάρα πολύ επιθετικοί, ακόμη και στους πιο κάτω του ίδιου στρατοπέδου. Θα σε τραμπούκιζαν, για να δείξουν ποιος είναι ο αρχηγός. Δεν νομίζω ότι υπήρχε περίπτωση το 15χρονο με το καπελάκι που υποστήριζε το «Υποφέρω» να πιανόταν στα χέρια με τα αντίστοιχα παιδιά που γούσταραν την «Κραυγή», αν δεν ήταν αυτά τα άτομα. Υπήρχαν «κεφάλια» από πάνω που άναβαν τα αίματα. Ήταν χουλιγκανισμός. Σκέψου ότι αυτοί ήταν πολύ μεγαλύτεροι από εμάς, πάνω από 20 χρόνων. Είχαν, δηλαδή, τη μαγκιά του ενήλικα, που μπορεί να πλακωθεί για κάτι. Μιλάμε για δύο αγέλες, οι οποίες αναγκαστικά βρέθηκαν κάποιες συγκεκριμένες φορές στον ίδιο χώρο και έγινε πανηγύρι.Με αποκορύφωμα τα «Αρίων».
Ναι, αυτό ήταν το πιο βίαιο περιστατικό. Δεν νομίζω ότι βγήκε ποτέ στην τηλεόραση, αλλά όσοι είχαμε σχέση με όλο αυτό λέγαμε, «Ω, τι έγινε στα “Αρίων”».Τι ακριβώς έγινε εκεί;
Υπήρξε μια συμπλοκή έξω από τον χώρο όπου πραγματοποιούνταν τα βραβεία και νομίζω πως το θυμούνται όλοι τόσο έντονα, επειδή ήταν πραγματικά χοντρό σκηνικό. Λέγεται πως βγήκαν μέχρι και μαχαίρια - κυριολεκτικά. Εκεί καταλάβαμε οι περισσότεροι ότι το αστείο είχε παρατραβήξει. Κάπου εδώ θα πρέπει να σου πω ότι όλο αυτό το μίσος τρέφονταν και στα εκάστοτε forum. Ξεκινούσαν διαδικτυακές διαμάχες μεταξύ των fans, που κατέληγαν σε αισχρά βρισίματα. Μάλιστα, σε αυτά που είχαν να κάνουν με τη Βανδή είχαν δημιουργηθεί δύο αντίπαλα fan club – υπήρχε, δηλαδή και εσωτερική διαμάχη στις τάξεις των φίλων της. Η σκηνή του REX, που ήταν κατά κάποιο τρόπο η έδρα της Δέσποινας, είχε δύο σκάλες, μία δεξιά και μία αριστερά, που κατέληγαν στην πίστα. Όσοι μπαίναμε στο μπαρ -ήμασταν μικροί, δεν είχαμε λεφτά για τραπέζι και μπουκάλια- καθόμασταν εκεί. Ήμασταν χωρισμένοι στα δύο, λόγω της προαναφερθείσας αντιπαλότητας και ήταν ντροπή να κάτσεις με τους απέναντι.Μου τα περιγράφεις με έναν τρόπο που δείχνει πως τα πράγματα δεν ήταν τόσο καλά, τελικά.
Κοίτα, παρότι μιλάμε για μια πολύ καμένη κατάσταση, δεν ήταν τόσο χάλια τα πράγματα. Το γεγονός ότι οι leaders είχαν μεγάλη αντιπαλότητα και ήθελαν να αποδείξουν στη Δέσποινα ποιος την αγαπάει περισσότερο, δεν σημαίνει πως το βλέπαμε όλοι έτσι. Εντωμεταξύ, υπήρχαν άνθρωποι που μισούσαν ο ένας τον άλλο και περιπτώσεις που βριζόμασταν πολύ άσχημα, όμως όλα αυτά μέχρι να φτάσουμε στην πόρτα της Δέσποινας. Μπροστά της καθόμασταν όλοι Παναγίες. Πώς ήταν στο σχολείο που φτάνεις στο γραφείο του διευθυντή και μετά κοιτάς απλά τα πόδια σου; Κάπως έτσι, δεν είχε φτάσει ποτέ κάτι στα αυτιά της.
Ήταν απαγορευμένο θέμα, δεν το συζητήσαμε ποτέ. Ψάχναμε σαν μανιακοί να βρούμε κάτι αρνητικό για την άλλη πλευρά, από αντιγραφές σε εμφανίσεις και τραγούδια, μέχρι το πόσο κόσμο μάζεψε στην τάδε συναυλία, για να αποδείξουμε ότι στην αντίστοιχη δική μας μαζέψαμε περισσότερο κόσμο, όμως αν έχεις παρακολουθήσει αυτήν την ιστορία, θα έχεις διαπιστώσει ότι οι ίδιες δεν είπαν ποτέ τίποτα. Ωστόσο, υπήρχαν δύο παράγοντες πίσω από όλο αυτό: o ένας λεγόταν Φοίβος και ο άλλος Καρβέλας. Ο δεύτερος ήταν πολύ πιο προκλητικός. Mάλιστα, κάποια στιγμή είχε κάνει και την επική δήλωση, «H κυρία Βανδή κάνει πολύ καλά τη Βίσση». Αν το ψάξεις χρονικά, συμπίπτει με τα περιστατικά της απόλυτης αντιπαλότητας ανάμεσα στα fan club.Ποιοι έβγαιναν συνήθως νικητές;
Δεν υπήρχε ποτέ νικητής. Ουσιαστικά, κανείς δεν ήθελε να σταματήσει όλο αυτό. Εντωμεταξύ, δεν υπήρχε «βανδικός» που να μην ξέρει απ’ έξω όλη τη δισκογραφία της Βίσση. Αυτό συνέβαινε, επειδή ψάχναμε την παραμικρή λεπτομέρεια, για να αποκαλύψουμε κάποια αντιγραφή. Για παράδειγμα, η «Ακαταμάχητη Έλξη» της Βανδή -που είχε βγει πρώτο- μοιάζει πάρα πολύ με το «Κανένας» της Βίσση. Οι «βανδικοί» πάντως οργίασαν, όταν η Βίσση δεν πήγε καλά στη Eurovision. Τότε ξεκίνησαν να την αποκαλούν «ένατη» λόγω της θέσης που κατέκτησε στην τελική κατάταξη. Προστέθηκε δίπλα στο «γριά».Έχεις πάει ποτέ να δεις ζωντανά τη Βίσση;
Πήγα για πρώτη φορά περίπου δέκα χρόνια μετά από όλη αυτήν τη φάση.
Όχι, αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, θα γινόταν σούσουρο. Επίσης, πες ότι πήγες εκεί ως «βανδικός» και σε πέρνουν χαμπάρι οι «βισσικοί». Μέσα στο μαγαζί δεν θα γινόταν κάτι, αλλά τόλμα να φύγεις μετά. Θυμάμαι ότι φοβόμασταν λίγο να πάμε μέχρι και σε συναυλίες που γίνονταν κοντά. Μπορεί να μην έγιναν πολλά χοντρά σκηνικά, όμως το σκεφτόσουν. Μισούσαμε ο ένας τον άλλον, επειδή δεν μας άρεσαν τα ίδια τραγούδια. Αν το σκεφτείς, είναι απίστευτο. Μέχρι τα «Mad Awards» του 2009 δεν είχαν βρεθεί οι δύο αυτές τραγουδίστριες στην ίδια εκδήλωση. Είχες δύο στρατόπεδα από λυσσασμένα παιδάκια και νομίζω ότι οι διοργανωτές φοβούνταν λίγο αυτήν τη συνάντηση.Πώς τα βλέπεις όλα αυτά σήμερα ως ενήλικας;
Κοίτα, ο φανατικός θαυμαστής εκείνης της εποχής ήταν μια πολύ καμένη προσωπικότητα που δεν ασχολούνταν με τίποτα άλλο πέρα από μια τραγουδίστρια, την οποία, μάλιστα, ακολουθούσε σε καμιά 30ριά πόλεις της Ελλάδας. Φυσικά, δεν είχε οικονομικές απολαβές από αυτό, το πλήρωνε από την τσέπη του. Μιλάμε για οριακές προσωπικότητες. Αν είσαι 15 χρονών, είναι δεκτό, αλλά σκέψου πως υπήρχαν ενήλικες «επαγγελματίες οπαδοί» - βέβαια, σε μια εποχή που υπήρχαν ακόμη λεφτά. Να ξέρεις ότι αυτά τα άτομα δεν απαρνιούνται μέσα στα χρόνια την αγαπημένη τους τραγουδίστρια, το βλέπω από φίλους και γνωστούς μέχρι και σήμερα αυτό. Έχει μια ρομαντζάδα όλο αυτό. Ειδικά σήμερα που έχουμε κρίση.Πιστεύεις πως κάποιοι από αυτούς είχαν και συμφέροντα κάτω από το τραπέζι;
Εγώ είδα πολλούς φανατικούς θαυμαστές να δουλεύουν τις επόμενες σεζόν ως προσωπικό για τους καλλιτέχνες. Έχω δει ανθρώπους να ξεκινούν από θαυμαστές, να συνεχίζουν ως «καμαρινάκηδες» -αυτοί που έχουν μεγαλύτερη πρόσβαση backstage και αράζουν με τον κύκλο των τραγουδιστών- και τέλος να δουλεύουν γι’ αυτούς. Δεν μιλάω μόνο για το fan club της Δέσποινας, το έχω δει και σε άλλα.Πότε σταμάτησες να ασχολείσαι με αυτό;
Γύρω στα 18 μου. Ξέρεις, ήταν η στιγμή που ξεκινούσες να σκέφτεσαι πως δεν είσαι πια τόσο μικρός ώστε να πηγαίνεις στο μπαρ και προτιμούσες τραπέζι. Πάντως, στο τέλος της ημέρας ήταν, απλώς, διασκέδαση.Γουστάρεις ακόμα Βανδή;
Ναι, πλέον είναι και λίγο νοσταλγικό. Η ίδια, όντας καταξιωμένη, δεν κυκλοφορεί νέο υλικό τόσο συχνά, ούτε εμφανίζεται σε μαγαζιά κάθε χρόνο. Θα πάω, όμως, σε κάθε της σχήμα. Όχι 30 φορές όπως παλιά, βέβαια. Ένα καλοκαίρι είχα πάει 35 φορές στο ίδιο σχήμα, ήξερα ακριβώς το πρόγραμμα, μέχρι και πότε αλλάζει το σκηνικό και ο φωτισμός.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Νίκος: Το πιο χοντρό σκηνικό έχει γίνει στα βραβεία «Αρίων» του 2003, όπου ήταν υποψήφιες και οι δύο. Σκέψου ότι μέχρι τότε δεν είχε γίνει κάποιο event στο οποίο να συνυπάρχουν Βίσση-Βανδή και, μάλιστα, πήρε πολλά χρόνια για να συμβεί τελικά κάτι τέτοιο - αν θυμάμαι καλά, εκείνη τη βραδιά δεν είχε παρευρεθεί η Δέσποινα. Μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για μια δεκαετία που υπήρχε παντοδυναμία αυτών των δύο. Τα βραβεία, δηλαδή, θα πήγαιναν σε Βανδή, Βίσση, Ρουβά και λίγο αργότερα στον Χατζηγιάννη. Τα «Αρίων» είχαν τη φαεινή ιδέα να τις βάλουν αντίπαλες σε διάφορες κατηγορίες και εντέχνως δεν είχαν ανακοινώσει αν θα παραβρεθούν και οι δύο στο event. Έτσι, τα fan club πήγαν έτοιμα για όλα. Από τη μία οι μεν, από την άλλη οι δε - έγινε χαμός. Σκίζανε πανό, έπαιρναν τα καπελάκια από «αντιπάλους», γιούχαραν ο ένας τον άλλον κάθε φορά που ακουγόταν στις υποψηφιότητες τα ονόματα των δύο τραγουδιστριών. Έλεγε ο εκφωνητής, «Υποψήφια για το βραβείο η Άννα Βίσση», ουρλιάζαμε εμείς, «Γριά», «Τελειωμένη» και άλλα τέτοια.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Κάπως έτσι ήταν.Είχατε και συγκεκριμένα προσωνυμία για την «ομάδα» των άλλων;
Ναι, το «γριά» είναι χαρακτηρισμός «βανδικού» για τη Βίσση και το «Μαλέα», που είναι το πραγματικό επίθετο της Δέσποινας Βανδή, είναι ο αντίστοιχος των «βισσικών» για τη Δέσποινα - «Έλα μωρέ, με τη Μαλέα». Όλο αυτό ήταν πολύ προκλητικό. Όταν είσαι fan κάποιου, όσο καλή διάθεση και να έχεις, αν ο άλλος ξεκινήσει να σε πειράζει και να σε τσιγκλάει, κάποια στιγμή θα σου γυρίσει το μάτι. Ατάκα στην ατάκα πήγαινε. Γενικά, το να πηγαίνεις σε βραβεία δεν ήταν ασφαλές, ήταν πολύ κακό το κλίμα και αυτό υπάρχει ακόμη. Φαντάσου ότι είδα την ίδια μαλακισμένη συμπεριφορά που είχαμε και εμείς τότε στα περσινά βραβεία του MAD, αλλά αυτήν τη φορά από τους οπαδούς του Παντελή Παντελίδη. Ήταν συσπειρωμένοι και γιούχαραν ό,τι λαϊκό έπαιζε εκείνο το βράδυ, φωνάζοντας πάνω από κάθε όνομα, «Παντέλος, θρησκεία, Νέα Ιωνία». Βλέποντάς τους, θυμήθηκα όσα γίνονταν τότε.
Σαν να είδες τον εαυτό σου σε αυτά τα άτομα;Υπήρξε μια συμπλοκή έξω από τον χώρο όπου πραγματοποιούνταν τα βραβεία και νομίζω πως το θυμούνται όλοι τόσο έντονα, επειδή ήταν πραγματικά χοντρό σκηνικό. Λέγεται πως βγήκαν μέχρι και μαχαίρια - κυριολεκτικά.
Ακριβώς, δεν γίνεται να έχεις περάσει τα 20 και να λες «Καλά έκανα και πήγαινα και ξεφτιλιζόμουν εκεί».Γιατί όμως τόσος φανατισμός;
Υπήρχαν κάποιοι leaders μέσα σε αυτά τα fan club που ήταν πάρα πολύ επιθετικοί, ακόμη και στους πιο κάτω του ίδιου στρατοπέδου. Θα σε τραμπούκιζαν, για να δείξουν ποιος είναι ο αρχηγός. Δεν νομίζω ότι υπήρχε περίπτωση το 15χρονο με το καπελάκι που υποστήριζε το «Υποφέρω» να πιανόταν στα χέρια με τα αντίστοιχα παιδιά που γούσταραν την «Κραυγή», αν δεν ήταν αυτά τα άτομα. Υπήρχαν «κεφάλια» από πάνω που άναβαν τα αίματα. Ήταν χουλιγκανισμός. Σκέψου ότι αυτοί ήταν πολύ μεγαλύτεροι από εμάς, πάνω από 20 χρόνων. Είχαν, δηλαδή, τη μαγκιά του ενήλικα, που μπορεί να πλακωθεί για κάτι. Μιλάμε για δύο αγέλες, οι οποίες αναγκαστικά βρέθηκαν κάποιες συγκεκριμένες φορές στον ίδιο χώρο και έγινε πανηγύρι.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ναι, αυτό ήταν το πιο βίαιο περιστατικό. Δεν νομίζω ότι βγήκε ποτέ στην τηλεόραση, αλλά όσοι είχαμε σχέση με όλο αυτό λέγαμε, «Ω, τι έγινε στα “Αρίων”».Τι ακριβώς έγινε εκεί;
Υπήρξε μια συμπλοκή έξω από τον χώρο όπου πραγματοποιούνταν τα βραβεία και νομίζω πως το θυμούνται όλοι τόσο έντονα, επειδή ήταν πραγματικά χοντρό σκηνικό. Λέγεται πως βγήκαν μέχρι και μαχαίρια - κυριολεκτικά. Εκεί καταλάβαμε οι περισσότεροι ότι το αστείο είχε παρατραβήξει. Κάπου εδώ θα πρέπει να σου πω ότι όλο αυτό το μίσος τρέφονταν και στα εκάστοτε forum. Ξεκινούσαν διαδικτυακές διαμάχες μεταξύ των fans, που κατέληγαν σε αισχρά βρισίματα. Μάλιστα, σε αυτά που είχαν να κάνουν με τη Βανδή είχαν δημιουργηθεί δύο αντίπαλα fan club – υπήρχε, δηλαδή και εσωτερική διαμάχη στις τάξεις των φίλων της. Η σκηνή του REX, που ήταν κατά κάποιο τρόπο η έδρα της Δέσποινας, είχε δύο σκάλες, μία δεξιά και μία αριστερά, που κατέληγαν στην πίστα. Όσοι μπαίναμε στο μπαρ -ήμασταν μικροί, δεν είχαμε λεφτά για τραπέζι και μπουκάλια- καθόμασταν εκεί. Ήμασταν χωρισμένοι στα δύο, λόγω της προαναφερθείσας αντιπαλότητας και ήταν ντροπή να κάτσεις με τους απέναντι.Μου τα περιγράφεις με έναν τρόπο που δείχνει πως τα πράγματα δεν ήταν τόσο καλά, τελικά.
Κοίτα, παρότι μιλάμε για μια πολύ καμένη κατάσταση, δεν ήταν τόσο χάλια τα πράγματα. Το γεγονός ότι οι leaders είχαν μεγάλη αντιπαλότητα και ήθελαν να αποδείξουν στη Δέσποινα ποιος την αγαπάει περισσότερο, δεν σημαίνει πως το βλέπαμε όλοι έτσι. Εντωμεταξύ, υπήρχαν άνθρωποι που μισούσαν ο ένας τον άλλο και περιπτώσεις που βριζόμασταν πολύ άσχημα, όμως όλα αυτά μέχρι να φτάσουμε στην πόρτα της Δέσποινας. Μπροστά της καθόμασταν όλοι Παναγίες. Πώς ήταν στο σχολείο που φτάνεις στο γραφείο του διευθυντή και μετά κοιτάς απλά τα πόδια σου; Κάπως έτσι, δεν είχε φτάσει ποτέ κάτι στα αυτιά της.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αλήθεια, σας είχε πει ποτέ να μην κάνετε ακρότητες και να μη βρίζετε τη Βίσση;Οι «βανδικοί» πάντως οργίασαν, όταν η Βίσση δεν πήγε καλά στη Eurovision. Τότε ξεκίνησαν να την αποκαλούν «ένατη» λόγω της θέσης που κατέκτησε στην τελική κατάταξη. Προστέθηκε δίπλα στο «γριά».
Ήταν απαγορευμένο θέμα, δεν το συζητήσαμε ποτέ. Ψάχναμε σαν μανιακοί να βρούμε κάτι αρνητικό για την άλλη πλευρά, από αντιγραφές σε εμφανίσεις και τραγούδια, μέχρι το πόσο κόσμο μάζεψε στην τάδε συναυλία, για να αποδείξουμε ότι στην αντίστοιχη δική μας μαζέψαμε περισσότερο κόσμο, όμως αν έχεις παρακολουθήσει αυτήν την ιστορία, θα έχεις διαπιστώσει ότι οι ίδιες δεν είπαν ποτέ τίποτα. Ωστόσο, υπήρχαν δύο παράγοντες πίσω από όλο αυτό: o ένας λεγόταν Φοίβος και ο άλλος Καρβέλας. Ο δεύτερος ήταν πολύ πιο προκλητικός. Mάλιστα, κάποια στιγμή είχε κάνει και την επική δήλωση, «H κυρία Βανδή κάνει πολύ καλά τη Βίσση». Αν το ψάξεις χρονικά, συμπίπτει με τα περιστατικά της απόλυτης αντιπαλότητας ανάμεσα στα fan club.Ποιοι έβγαιναν συνήθως νικητές;
Δεν υπήρχε ποτέ νικητής. Ουσιαστικά, κανείς δεν ήθελε να σταματήσει όλο αυτό. Εντωμεταξύ, δεν υπήρχε «βανδικός» που να μην ξέρει απ’ έξω όλη τη δισκογραφία της Βίσση. Αυτό συνέβαινε, επειδή ψάχναμε την παραμικρή λεπτομέρεια, για να αποκαλύψουμε κάποια αντιγραφή. Για παράδειγμα, η «Ακαταμάχητη Έλξη» της Βανδή -που είχε βγει πρώτο- μοιάζει πάρα πολύ με το «Κανένας» της Βίσση. Οι «βανδικοί» πάντως οργίασαν, όταν η Βίσση δεν πήγε καλά στη Eurovision. Τότε ξεκίνησαν να την αποκαλούν «ένατη» λόγω της θέσης που κατέκτησε στην τελική κατάταξη. Προστέθηκε δίπλα στο «γριά».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Πήγα για πρώτη φορά περίπου δέκα χρόνια μετά από όλη αυτήν τη φάση.
Τότε δεν πήγαιναν οι «βανδικοί»;Μιλάμε για οριακές προσωπικότητες. Αν είσαι 15 χρονών, είναι δεκτό, αλλά σκέψου πως υπήρχαν ενήλικες «επαγγελματίες οπαδοί»
Όχι, αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, θα γινόταν σούσουρο. Επίσης, πες ότι πήγες εκεί ως «βανδικός» και σε πέρνουν χαμπάρι οι «βισσικοί». Μέσα στο μαγαζί δεν θα γινόταν κάτι, αλλά τόλμα να φύγεις μετά. Θυμάμαι ότι φοβόμασταν λίγο να πάμε μέχρι και σε συναυλίες που γίνονταν κοντά. Μπορεί να μην έγιναν πολλά χοντρά σκηνικά, όμως το σκεφτόσουν. Μισούσαμε ο ένας τον άλλον, επειδή δεν μας άρεσαν τα ίδια τραγούδια. Αν το σκεφτείς, είναι απίστευτο. Μέχρι τα «Mad Awards» του 2009 δεν είχαν βρεθεί οι δύο αυτές τραγουδίστριες στην ίδια εκδήλωση. Είχες δύο στρατόπεδα από λυσσασμένα παιδάκια και νομίζω ότι οι διοργανωτές φοβούνταν λίγο αυτήν τη συνάντηση.Πώς τα βλέπεις όλα αυτά σήμερα ως ενήλικας;
Κοίτα, ο φανατικός θαυμαστής εκείνης της εποχής ήταν μια πολύ καμένη προσωπικότητα που δεν ασχολούνταν με τίποτα άλλο πέρα από μια τραγουδίστρια, την οποία, μάλιστα, ακολουθούσε σε καμιά 30ριά πόλεις της Ελλάδας. Φυσικά, δεν είχε οικονομικές απολαβές από αυτό, το πλήρωνε από την τσέπη του. Μιλάμε για οριακές προσωπικότητες. Αν είσαι 15 χρονών, είναι δεκτό, αλλά σκέψου πως υπήρχαν ενήλικες «επαγγελματίες οπαδοί» - βέβαια, σε μια εποχή που υπήρχαν ακόμη λεφτά. Να ξέρεις ότι αυτά τα άτομα δεν απαρνιούνται μέσα στα χρόνια την αγαπημένη τους τραγουδίστρια, το βλέπω από φίλους και γνωστούς μέχρι και σήμερα αυτό. Έχει μια ρομαντζάδα όλο αυτό. Ειδικά σήμερα που έχουμε κρίση.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Εγώ είδα πολλούς φανατικούς θαυμαστές να δουλεύουν τις επόμενες σεζόν ως προσωπικό για τους καλλιτέχνες. Έχω δει ανθρώπους να ξεκινούν από θαυμαστές, να συνεχίζουν ως «καμαρινάκηδες» -αυτοί που έχουν μεγαλύτερη πρόσβαση backstage και αράζουν με τον κύκλο των τραγουδιστών- και τέλος να δουλεύουν γι’ αυτούς. Δεν μιλάω μόνο για το fan club της Δέσποινας, το έχω δει και σε άλλα.Πότε σταμάτησες να ασχολείσαι με αυτό;
Γύρω στα 18 μου. Ξέρεις, ήταν η στιγμή που ξεκινούσες να σκέφτεσαι πως δεν είσαι πια τόσο μικρός ώστε να πηγαίνεις στο μπαρ και προτιμούσες τραπέζι. Πάντως, στο τέλος της ημέρας ήταν, απλώς, διασκέδαση.Γουστάρεις ακόμα Βανδή;
Ναι, πλέον είναι και λίγο νοσταλγικό. Η ίδια, όντας καταξιωμένη, δεν κυκλοφορεί νέο υλικό τόσο συχνά, ούτε εμφανίζεται σε μαγαζιά κάθε χρόνο. Θα πάω, όμως, σε κάθε της σχήμα. Όχι 30 φορές όπως παλιά, βέβαια. Ένα καλοκαίρι είχα πάει 35 φορές στο ίδιο σχήμα, ήξερα ακριβώς το πρόγραμμα, μέχρι και πότε αλλάζει το σκηνικό και ο φωτισμός.
Περισσότερα από το VICEΠρέπει να Λυπόμαστε για τον Loris Karius;Δεν Ξέρω πώς Ζω και Λέω Αυτήν την Ιστορία, Όμως Μετά το Ένατο Overdose Δεν Έχω Ακουμπήσει Ξανά ΗρωίνηΗ Θεανώ Θέλει να Μιλάμε Χωρίς Ταμπού για την Αναπηρία και το ΣεξΓια τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίοNewsletter μας.