Αυτός ο Τύπος το Τερμάτισε, Σερβίροντας στους Φίλους του το Ακρωτηριασμένο Πόδι του

Σε μια πρόσφατη ανάρτηση στο Reddit, ο χρήστης IncrediblyShinyShart μοιράστηκε την ιστορία ενός τροχαίου με μηχανή που τον έφερε πρόσωπο με πρόσωπο με την ανατριχιαστική αυτή θεωρία. Όταν ένα αυτοκίνητο χτύπησε τη μηχανή του και τον εκτόξευσε σε ένα δάσος εκεί κοντά, το πόδι του έγινε κομμάτια και δεν θα μπορούσε να το περπατήσει ξανά. Όταν ο γιατρός ρώτησε αν ήθελε να το ακρωτηριάσουν, η μοναδική του ερώτηση ήταν: «Μπορώ να το κρατήσω;».

Ο γιατρός είπε ναι. Την Κυριακή 10 Ιουλίου 2016, τρεις εβδομάδες μετά το ατύχημα, ο Shiny, ο οποίος προτιμά να παραμείνει ανώνυμος, κάλεσε δέκα από τους πιο προχωρημένους φίλους του σε ένα ειδικό brunch. Έτρωγαν στρούντελ, κις λορέν, τάρτες με φρούτα και κέικ σοκολάτα. Έπιναν παντς με τζιν και λεμονάδα και κοκτέιλ Μιμόζα. Μετά ήρθε το κυρίως: τάκος με γέμιση από το ακρωτηριασμένο πόδι του Shiny.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν ομοσπονδιακό νόμο που να απαγορεύει τον κανιβαλισμό. Το Αϊντάχο είναι η μόνη πολιτεία όπου η κατανάλωση ανθρώπινης σάρκας μπορεί να σε οδηγήσει στη φυλακή. Οι νόμοι σχετικά με την ανθρωποκτονία, την αγορά και την πώληση ανθρώπινου κρέατος, όπως και τη βεβήλωση πτώματος, καθιστούν τον κανιβαλισμό δύσκολη υπόθεση, αλλά τυπικά νόμιμο στις υπόλοιπες 49 πολιτείες. Είναι σπάνιο κάποιος που μπορεί να δέχεται να τον φάνε να συναντήσει κάποιον που όντως ενδιαφέρεται να τον φάει, αλλά ακόμη και σ’ αυτό το σενάριο τίθενται πολλά ηθικά ζητήματα. Ένας Βέλγος, ονόματι Detlev Gunzel, καταδικάστηκε σε φυλάκιση οκτώμιση ετών για την κατακρεούργηση και κατανάλωση ενός Πολωνού επιχειρηματία, με τη συγκατάθεσή του.

Η περίπτωση του Shiny είναι η σπάνια εκείνη περίπτωση όπου ο κανιβαλισμός δεν ήταν μόνο νόμιμος, αλλά και ηθικός. Κατέγραψε όλη τη διαδικασία, αλλά λόγω της βίαιης φύσης των φωτογραφιών (παραλείψαμε αρκετές). Εδώ, μπορείτε να τις δείτε όλες.

Ρωτήσαμε τον 38χρονο πώς αποφάσισε να ταΐσει τον εαυτόν του στους φίλους του, τι γεύση είχε και πώς τον άλλαξε αυτή η εμπειρία. Η συνέντευξη έχει τροποποιηθεί για λόγους έκτασης και σαφήνειας.

VICE: Γιατί το έκανες
Shiny: Αρχικά ήθελα να το ταριχεύσω ή να του κάνω κρυοξήρανση. Δεν θα ήταν cool να το έχω στο σπίτι σαν λάμπα ή στοπ για την πόρτα ή κάτι τέτοιο; Όλα αυτά προέκυψαν από την ιδέα ότι ήταν το δικό μου πόδι. Δεν ήθελα να αποτεφρωθεί και να καταλήξει στη χωματερή. Είναι κομμάτι μου και το ήθελα πίσω.

Πώς έπεισες τον γιατρό να σου το δώσει;
Τα περισσότερα νοσοκομεία έχουν πολιτική σύμφωνα με την οποία σου δίνουν τα ακρωτηριασμένα μέλη σου, επειδή υπάρχουν κάποιες θρησκείες που απαιτούν να ταφείς ολόκληρος, έτσι απλώς υπέγραψα τα απαραίτητα έγγραφα. Η μαμά μου, που με βοηθούσε να σταθώ στα πόδια μου -που λέει ο λόγος-, με πήγε να το πάρω. Δεν ξέρει, όμως, ότι το έφαγα. Μπήκα στο νοσοκομείο και μου το έδωσαν σε μια κόκκινη νάιλον σακούλα για βιολογικά απόβλητα. Το πήγα στο αυτοκίνητο και το έβαλα αμέσως σε ψυγειάκι. Ήταν πολύ παράξενο.

Πώς το διατήρησες πριν από το γεύμα;
Γύρισα σπίτι και το έβαλα στην κατάψυξη. Δεν μπορούσα να βρω ταριχευτή που θα με έπαιρνε σοβαρά και η κρυοξήρανση ήταν πολύ ακριβή – 1.200 δολάρια. Αν είχα τα λεφτά, θα το έκανα. Τελικά, αποφάσισα να κάνω το καλούπι του με γύψο, για να το χρησιμοποιήσω ως στοπ για στην πόρτα και ύστερα να το αναπαραστήσω με 3D rendering και να φτιάξω μικρά μπρελόκ.

Όταν γυρίσαμε σπίτι, έβγαλα το πόδι και ήταν αηδία. Ήταν μες στα αίματα και το ιώδιο. Το καθάρισα και εξεπλάγην ευχάριστα από το πόσο καλά διατηρημένο ήταν. Δεν το είχαν σε φορμαλδεΰδη ή κάτι τέτοιο. Αλλά αν σκεφτείς το βοδινό, που μπορείς να το αποξηραίνεις για μήνες, μάλλον είναι λογικό.

Είχα τέσσερις φίλους μαζί μου τότε και ήταν όλα σουρεαλιστικά. Το πήραμε και παίζαμε με αυτό. Δεν έμοιαζε με πόδι, ήταν απλώς ένα αντικείμενο, όχι κομμάτι κάποιου. Δεν υπήρχε συναισθηματική σύνδεση. Μπορούσα να σκεφτώ, «Ναι, αυτό είναι το πόδι μου», αλλά δεν υπήρχε κάτι βαθιά μέσα μου που να το έβρισκε περίεργο. Θα έλεγα ότι το περίεργο ήταν ότι δεν το έβρισκα περίεργο.

Πώς το ετοίμασες για φαγητό;
Προτού κάνουμε το καλούπι, πήρα ένα μαχαίρι από την κουζίνα και έκοψα ένα κομμάτι από το πάνω μέρος της γάμπας. Το δέρμα είχε ήδη βγει αρκετά λόγω της επέμβασης και ένα μεγάλο κομμάτι του μυ φαινόταν. Πήρα μόνο τον μυ. Τον έβαλα σε μια πλαστική σακούλα και μετά στην κατάψυξη.

Θυμάσαι εκείνη τη σκηνή στο Τo Τρελό Θηριοτροφείο Πάει Διακοπές, όπου ο Chevy Chase λέει «This is crazy, this is crazy, this is crazy»; Έτσι ένιωσα. Σκεφτόμουν, «Μάλλον είναι ό,τι πιο παράξενο στη ζωή μου. Ελπίζω να μην υπάρξει τίποτα πιο παράξενο».

Αφού φτιάξαμε το καλούπι, τράβηξα μερικές φωτογραφίες, το έβαλα σε ένα κουτάκι για λουλούδια και το αποτέφρωσα.

Πώς έπεισες δέκα φίλους να το φάνε;
Κάλεσα δέκα άτομα. Είπα κάτι του στιλ, «Θυμάστε που είχαμε συζητήσει για το αν είχαμε ποτέ την ευκαιρία να φάμε με ηθικό τρόπο ανθρώπινο κρέας, αν θα το κάναμε; Θα το κάνουμε ή όχι;». Οι δέκα είπαν ναι. Μάλλον είμαστε παράξενη παρέα.

Πλησίασα διάφορες ομάδες φίλων με την ιδέα και ήταν σε φάση, «Εννοείται». Γιατί πόσο συχνά έχεις αυτή την ευκαιρία; Μια φίλη είπε ότι θα ρωτούσε το αγόρι της, που είναι σεφ, αν θα ήθελε να το μαγειρέψει. Τέλεια.

Στο τέλος, ήμασταν ο σεφ και η κοπέλα του, η πρώην μου, ένας φίλος από το πανεπιστήμιο, δυο φίλοι που κάναμε παρέα καμιά διετία, δύο που ήξερα πάνω από δέκα χρόνια και μία από τις κόρες τους, που με είχε βοηθήσει να φτιάξω το καλούπι. Ήταν μια στενή παρέα.

Πώς έγινε το μαγείρεμα του ποδιού;
Είπα στον σεφ την ιδέα μου και αφού το σκέφτηκε μια-δυο μέρες, είπε, «Εντάξει, ας το κάνουμε. Θα το ετοιμάσω εγώ και ελάτε αύριο».

Το μαρινάρισε όλη τη νύχτα και το σοτάρισε με κρεμμύδια, πιπεριές, αλάτι, πιπέρι και χυμό λάιμ. Έπειτα, το σέρβιρε σε τορτίγιες καλαμποκιού με σάλτσα τοματίγιο (σ.σ. Διαβάστε τη συνταγή του σεφ, εδώ).

Η πιο προφανής, αλλά απαραίτητη ερώτηση: τι γεύση είχε;
Οι περισσότεροι νομίζουν ότι θα είναι σαν χοιρινό, επειδή σε ταινίες ακούμε να το λένε «λονγκ πιγκ». Αλλά αυτός ο όρος προέρχεται από μέρη όπως η Παπούα Νέα Γουινέα, όπου τρώνε αγριογούρουνο, όχι τα μεγάλα, χοντρά γουρούνια του αγροκτήματος που έχουν άσπρο κρέας. Τα αγριογούρουνα δεν έχουν άσπρο κρέας. Θυμάμαι που έτρωγα ένα αγριογούρουνο και ήταν από τα πιο κόκκινα και νόστιμα κρέατα που είχα φάει ποτέ. Ήταν σχεδόν σαν κρέας ελαφιού και νομίζω ότι μοιάζει περισσότερο με αυτό.

Το συγκεκριμένο κομμάτι είχε γεύση πολύ κοντά σε εκείνη του βοδινού. Ο μυς που έκοψα ήταν σκληρός. Είχε ωραία γεύση, αλλά η εμπειρία δεν ήταν και η καλύτερη.

Στο Reddit είπες, «Ένας φίλος με έφτυσε στη χαρτοπετσέτα». Έτσι πήγε το γεύμα;
Υπήρχε μια έντονη προσμονή. Όλοι κοιταζόμασταν σε φάση, «Θα το κάνουμε, ε;».

Το χιούμορ ήταν κατάμαυρο, το οποίο έτσι και αλλιώς αφθονεί στην παρέα μας. Νομίζω γι’ αυτό πήγε τόσο καλά. Κάναμε συνέχεια αστεία. Είπα σε κάποια φάση, «Σήμερα μπήκα σε δέκα φίλους μου ταυτόχρονα». Την άλλη μέρα μου τηλεφώνησε ένας φίλος και μου είπε, «Πήρα να σου πω ότι μόλις σε έχεσα. Σόρι».

Υπήρχε μια αίσθηση ότι ήταν μια εμπειρία που θα μας έδενε. Μπορούσαμε να μοιραστούμε αυτήν τη μοναδική εμπειρία και ήταν ένας τρόπος να κλείσω ένα κομμάτι της ζωής μου.

Έγραψες ότι αυτό το γεύμα σε βοήθησε να βάλεις μια τελεία στο ατύχημα. Τι εννοείς;
Ήταν χάλια. Θυμάμαι που πετάχτηκα ψηλά. Θυμάμαι που χτύπησα. Θυμάμαι που καθόμουν στο δάσος και έβγαζα το κράνος μου και ένιωθα έναν φοβερό πόνο. Κοίταξα και το πόδι μου κρεμόταν. Η εικόνα του ποδιού διαλυμένου και σπασμένου και βρόμικου στο ασθενοφόρο. Αλλά ήμουν τυχερός που είχε κόσμο. Πολύ τυχερός που μια γυναίκα που τώρα τελειώνει το Λύκειο εμφανίστηκε και έβαλε αιμοστατική ταινία στο πόδι μου - μόλις είχε κάνει μαθήματα πρώτων βοηθειών. Ήμουν τυχερός που εμφανίστηκε ένας διασώστης που ήταν εκτός υπηρεσίας, μέσα σε 15 λεπτά.

Συνέβησαν τόσα πολλά πράγματα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Δεν είχα άλλα τραύματα. Μόνο το πόδι και ένα κόψιμο στο σβέρκο. Κατά τα άλλα, ήμουν σώος και αβλαβής. Πήγα ξανά εκεί και είδα ότι πέρασα ανάμεσα σε δέντρα που απέχουν μόνο σαράντα πέντε εκατοστά μεταξύ τους. Πήγαινα με 70 χιλιόμετρα την ώρα, όταν χτύπησα. Οπότε, δεν ξέρω πώς τη γλίτωσα μόνο με αυτό. Θα μπορούσα να είχα σκοτωθεί.

Θυμάμαι ότι ξυπνούσα στο νοσοκομείο πολλές φορές και έκλαιγα, αναρωτιόμουν πώς θα ήταν η ζωή μου. Μίλησα με τον γιατρό για το τι μπορούσα να κάνω, τι σωζόταν. Αλλά έλειπαν κόκαλα και όλα τα άλλα ήταν για πέταμα. Δεν θα μπορούσα να το περπατήσω ξανά. Μετά από μια βδομάδα αποφάσισα να τους αφήσω να το κόψουν.

Πέρασα όλη αυτήν την εμπειρία. Ήταν μια καθοριστική μεταβατική στιγμή. Είμαι ένα λευκό παιδί της μεσαίας τάξης. Δεν χρειάστηκε να παλέψω ποτέ για τίποτα στη ζωή μου. Δεν είχα δοκιμαστεί ποτέ. Δεν πήγα στρατό, δεν ήμουν ποτέ φτωχός, ώστε να πρέπει να δώσω αγώνα για φαγητό και στέγη. Μου είχαν έρθει εύκολα τα πράγματα και το αναγνωρίζω. Πριν από το ατύχημα, δεν εκτιμούσα τη ζωή μου και τους ανθρώπους γύρω μου.

VICE Video: «Σκυλίσια Ζωή» στη Νότια Κίνα - Μέρος 1

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Η συμπόνια και η κατανόηση που έλαβα από τους φίλους μου και τους αγαπημένους μου πραγματικά με βοήθησε να αντιμετωπίσω αυτή τη μεγάλη αλλαγή στη ζωή μου. Έτσι, φρόντισα αυτό το μέλος που με φρόντιζε τόσο καιρό. Το τίμησα και το αποχαιρέτησα όπως έπρεπε.

Έχω τις στάχτες σε ένα βάζο στο σαλόνι της κοπέλας μου και θα το πάρω στον τάφο μου. Είναι κομμάτι μου, όπως και αυτή η εμπειρία.

Τα πράγματα πήγαν πολύ καλά μετά. Η ζωή μου βελτιώθηκε. Έφυγα από την πόλη όπου ζούσα και άφησα τη δουλειά που έκανα δέκα χρόνια και με είχε διαλύσει ψυχικά. Πήγα σε άλλη πολιτεία. Έχω πολύ καλύτερη δουλειά, που τη λατρεύω. Γνώρισα μια γυναίκα με την οποία είμαι ενάμιση χρόνο τώρα και είναι ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί. Είμαι πολύ πιο ευτυχισμένος, απ’ όσο μπορούσα να διανοηθώ και είναι λόγω της στιγμής που η ζωή μου απειλήθηκε και εγώ άντεξα. Ήταν αστείο και παράξενο που έφαγα το πόδι μου και ένας ενδιαφέρων τρόπος να πάω παρακάτω.

Αυτό έγινε πριν από δύο χρόνια. Γιατί αποφάσισες να πεις τώρα την ιστορία;
Για κάποιον που σε ξέρει είναι ωραία ιστορία, αλλά πολύ κόσμο τον φρικάρει. Μου πήρε καιρό να νιώσω άνετα σχετικά με αυτήν, είναι αρκετά τραβηγμένη. Την έβαλα στο Reddit, επειδή είναι ψιλοανώνυμο. Μου αρέσουν τα ακραία πράγματα που ποστάρει ο κόσμος εκεί και ένιωθα ότι ήταν ένας τρόπος να συνεισφέρω σε αυτήν την κοινότητα. Αυτό που έκανα τυπικά δεν είναι παράνομο. Δεν το πούλησα. Δεν το έδωσα σε κάποιον χωρίς τη συναίνεσή του. Δεν βρήκαμε νόμο που να απαγορεύει τέτοια περίεργα πράγματα. Επομένως, δεν ανησυχώ για το νομικό κομμάτι. Απλώς δεν θέλω να είμαι γνωστός ως ο παράξενος κανίβαλος. Δεν είμαι κάτι τέτοιο.

Πώς άλλαξε αυτή η δοκιμασία την άποψή σου για τον κανιβαλισμό;
Έχει ένα στίγμα. Σχετίζεται με πολιτισμούς που δεν θεωρούνται πολιτισμένοι ή καταστάσεις όπου οι άνθρωποι αναγκάζονται να επιβιώσουν. Θεωρείται βάρβαρο και έτσι ο κόσμος αναρωτιέται γιατί να το κάνει από καπρίτσιο. Αλλά κάποιοι τρώνε τον πλακούντα, όταν γεννιέται ένα μωρό. Αυτό είναι κανιβαλισμός, δεν μπορώ να το δω διαφορετικά.

Νομίζω ότι μπορείς να είσαι κανίβαλος με ηθικό τρόπο σε ορισμένες περιστάσεις. Δεν έχω καμιά όρεξη να σκοτώσω και να φάω ανθρώπους. Ήταν μια εμπειρία όπου είχα την ευκαιρία να κάνω κάτι μοναδικό, με υγιή και ηθικό τρόπο. Το έκανα και είχε πλάκα και ήταν cool και επιπλέον έχω να αφηγούμαι μια ωραία ιστορία.

Ακολουθήστε τoν Beckett Mufson στο Twitter και το Instagram.

Tο άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US.

Περισσότερα από το VICE

Ποιoς θα Πάρει Φέτος το Mundial, Χρήστο Σωτηρακόπουλε;

Ο Kορυφαίος Eιδικός του Kόσμου για το Tέρας του Λοχ Νες Πιστεύει ότι Έλυσε το Μυστήριο

Τι Ζητούν οι Έλληνες από μία Ιερόδουλη σε Έναν Οίκο Ανοχής;