Εδώ είναι της Ρασούλη. Συναντώ τη Ναταλία σε έναν πανέμορφο πολυχώρο στο Μαρούσι, τη «Βαβέλ», που έχει φτιάξει μαζί με τον σύζυγό της. Είναι προσιτή, άμεση και λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Θαυμάζω ιδιαίτερα τους ανθρώπους που μιλούν αυθόρμητα, χωρίς να σκέφτονται να στρογγυλέψουν τις γωνίες, για να γίνουν αρεστοί. Στις ώρες που πέρασα με τη Ναταλία Ρασούλη, άκουσα ιστορίες από τον πατέρα της, τον σπουδαίο συγγραφέα, τραγουδιστή, στιχουργό και δημοσιογράφο Μανώλη Ρασούλη, αλλά και τον Τζίμη Πανούση. Επίσης, μίλησε για τον Νταλάρα, τη Χρυσή Αυγή και το #metoo - δεν χαρίστηκε σε κανέναν.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
VICE: Πού μεγάλωσες;
Ναταλία Ρασούλη: Γεννήθηκα στο Λονδίνο. Εκεί ζούσαν οι γονείς μου τότε. Ο μπαμπάς μου ήταν εργάτης στο εργοστάσιο Marks & Spencer - έριχνε το βούτυρο στις σοκολάτες, αυτή ήταν η δουλειά του. Ήταν σκληρά χρόνια, δύσκολα στην ξενιτιά. Στην Ελλάδα ήταν η Χούντα. Ο πατέρας μου ήταν στο τροτσκιστικό κίνημα της Αγγλίας. Με ονόμασε Ναταλία από το όνομα της γυναίκας του Trotsky.
Ναταλία Ρασούλη: Γεννήθηκα στο Λονδίνο. Εκεί ζούσαν οι γονείς μου τότε. Ο μπαμπάς μου ήταν εργάτης στο εργοστάσιο Marks & Spencer - έριχνε το βούτυρο στις σοκολάτες, αυτή ήταν η δουλειά του. Ήταν σκληρά χρόνια, δύσκολα στην ξενιτιά. Στην Ελλάδα ήταν η Χούντα. Ο πατέρας μου ήταν στο τροτσκιστικό κίνημα της Αγγλίας. Με ονόμασε Ναταλία από το όνομα της γυναίκας του Trotsky.
Στην Ελλάδα πόσο χρονών ήρθες;
Ήμουν μωρό, δηλαδή δεν έχω τα βιώματα από την Αγγλία - πήγα πολλές φορές, βέβαια, μετά. Όμως πήρα την υπηκοότητα, είμαι Βρετανίδα υπήκοος. Τους τιμώ και τους ευγνωμονώ που μου φέρθηκαν πολύ τίμια ως παιδί δύο μεταναστών, επειδή εδώ αρνούνται να δώσουν την ιθαγένεια στα παιδιά των προσφύγων και των μεταναστών, ανθρώπων που δουλεύουν εδώ, που πληρώνουν φόρους. Η Αγγλία φέρθηκε πολύ εντάξει.Πού εγκατασταθήκατε στην Ελλάδα;
Πήγαμε σε διάφορα σπίτια, στα Πατήσια, στη Νέα Φιλαδέλφεια, αλλά ουσιαστικά μεγάλωσα στο Παγκράτι, στο Μετς. Πήγα σχολείο πίσω από το Παναθηναϊκό Στάδιο.
Ξεκίνησα να πατάω τα πλήκτρα του πιάνου αρχικά, όταν ήμουν πέντε ετών. Όταν χώρισαν οι γονείς μου, ο καθένας μετά είχε τους συντρόφους του και είχα την τύχη να έχουν και συντρόφους που με επηρέασαν πολύ θετικά στη ζωή μου. Όπως ας πούμε, από τη μεριά του μπαμπά μου, η Βάσω Αλαγιάννη, που ήταν πολύ γλυκιά, μου φέρθηκε εξαιρετικά και ακόμη την αγαπάω, τη λατρεύω. Αλλά και ο Θανάσης, ο σύντροφος της μητέρας μου, με τον οποίο ζούσαν και μαζί, ο οποίος ήταν μουσικός, πιανίστας και ουσιαστικά εκείνος μου έβαλε τα χέρια στο πιάνο πρώτη φορά, όσο περίεργα και αν σου φαίνεται.
Ήμουν μωρό, δηλαδή δεν έχω τα βιώματα από την Αγγλία - πήγα πολλές φορές, βέβαια, μετά. Όμως πήρα την υπηκοότητα, είμαι Βρετανίδα υπήκοος. Τους τιμώ και τους ευγνωμονώ που μου φέρθηκαν πολύ τίμια ως παιδί δύο μεταναστών, επειδή εδώ αρνούνται να δώσουν την ιθαγένεια στα παιδιά των προσφύγων και των μεταναστών, ανθρώπων που δουλεύουν εδώ, που πληρώνουν φόρους. Η Αγγλία φέρθηκε πολύ εντάξει.Πού εγκατασταθήκατε στην Ελλάδα;
Πήγαμε σε διάφορα σπίτια, στα Πατήσια, στη Νέα Φιλαδέλφεια, αλλά ουσιαστικά μεγάλωσα στο Παγκράτι, στο Μετς. Πήγα σχολείο πίσω από το Παναθηναϊκό Στάδιο.
Ποιο ήταν το πρώτο όργανο που έπιασες στα χέρια σου ως παιδάκι;Ο πατέρας μου, μου αγόραζε τους δίσκους. Πήγαινε ο καημένος και αγόραζε Iron Maiden.
Ξεκίνησα να πατάω τα πλήκτρα του πιάνου αρχικά, όταν ήμουν πέντε ετών. Όταν χώρισαν οι γονείς μου, ο καθένας μετά είχε τους συντρόφους του και είχα την τύχη να έχουν και συντρόφους που με επηρέασαν πολύ θετικά στη ζωή μου. Όπως ας πούμε, από τη μεριά του μπαμπά μου, η Βάσω Αλαγιάννη, που ήταν πολύ γλυκιά, μου φέρθηκε εξαιρετικά και ακόμη την αγαπάω, τη λατρεύω. Αλλά και ο Θανάσης, ο σύντροφος της μητέρας μου, με τον οποίο ζούσαν και μαζί, ο οποίος ήταν μουσικός, πιανίστας και ουσιαστικά εκείνος μου έβαλε τα χέρια στο πιάνο πρώτη φορά, όσο περίεργα και αν σου φαίνεται.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Όχι ο πατέρας σου;
Όχι. Ο πατέρας μου ήταν στιχουργός, ιδεολόγος, ήταν χωμένος στα πολιτικά, στα καλλιτεχνικά του και σε αυτά. Ο πατέρας μου σπούδασε σκηνοθέτης στη Σχολή Σταυράκου, αλλά δεν ήταν μουσικός, δεν έπαιζε κανένα όργανο. Βέβαια και η μαμά μου ήταν τραγουδίστρια και μουσικός. Έπαιζε κιθάρα, λίγο πιάνο και ακορντεόν. Με ρώτησαν, «Θέλεις να κάνεις κάποιο όργανο;» και είπα βιολί, δεν ξέρω γιατί. Σπούδασα βιολί, κλασική κιθάρα και πιάνο μετά στο ωδείο, έκανα τα θεωρητικά, κλασικό τραγούδι, σύνθεση για τον κινηματογράφο και το θέατρο. Δηλαδή, όλη μου τη ζωή την πέρασα στα ωδεία. Οπότε και ο πατέρας μου, μου έλεγε «Θα τελειώσεις καμιά ώρα από αυτά τα ωδεία;».
Ναι, όταν μπήκα στην εφηβεία και ξεκίνησα να ακούω τα πρώτα. Ο πρώτος μου δίσκος ήταν Iron Maiden.Στον Μανώλη Ρασούλη πώς φαινόταν αυτό;
Ο πατέρας μου, ως μπαμπάς έφηβης που έβραζε το αίμα της και δεν είχε ησυχία, μου αγόραζε τους δίσκους. Πήγαινε ο καημένος και αγόραζε Iron Maiden. Η μαμά μου επίσης και επειδή ήταν και πολύ τρελάρα, έλεγα «Μαμά θα πάω συναυλία Iron Maiden στη Νέα Φιλαδέλφεια», ερχόταν και αυτή και γούσταρε. Είχα τέτοιους γονείς.Πότε ξεκίνησες να τραγουδάς metal;
Μεγαλώνοντας, έτυχε να γνωρίσω τον τραγουδιστή των Septicflesh και μου ζήτησαν να συμμετέχω στο συγκρότημα. Γούσταρα τρελά και μείναμε δέκα χρόνια, και σε άλλα συγκροτήματα, κάναμε πολλές συναυλίες, δίσκους.
Όχι. Ο πατέρας μου ήταν στιχουργός, ιδεολόγος, ήταν χωμένος στα πολιτικά, στα καλλιτεχνικά του και σε αυτά. Ο πατέρας μου σπούδασε σκηνοθέτης στη Σχολή Σταυράκου, αλλά δεν ήταν μουσικός, δεν έπαιζε κανένα όργανο. Βέβαια και η μαμά μου ήταν τραγουδίστρια και μουσικός. Έπαιζε κιθάρα, λίγο πιάνο και ακορντεόν. Με ρώτησαν, «Θέλεις να κάνεις κάποιο όργανο;» και είπα βιολί, δεν ξέρω γιατί. Σπούδασα βιολί, κλασική κιθάρα και πιάνο μετά στο ωδείο, έκανα τα θεωρητικά, κλασικό τραγούδι, σύνθεση για τον κινηματογράφο και το θέατρο. Δηλαδή, όλη μου τη ζωή την πέρασα στα ωδεία. Οπότε και ο πατέρας μου, μου έλεγε «Θα τελειώσεις καμιά ώρα από αυτά τα ωδεία;».
Τη φάση metal πότε την πέρασες; Στην εφηβεία;Δες ΕΔΩ τη νέα μας web σειρά «Ανιχνευτής Μετάλλων by VICE»
Ναι, όταν μπήκα στην εφηβεία και ξεκίνησα να ακούω τα πρώτα. Ο πρώτος μου δίσκος ήταν Iron Maiden.Στον Μανώλη Ρασούλη πώς φαινόταν αυτό;
Ο πατέρας μου, ως μπαμπάς έφηβης που έβραζε το αίμα της και δεν είχε ησυχία, μου αγόραζε τους δίσκους. Πήγαινε ο καημένος και αγόραζε Iron Maiden. Η μαμά μου επίσης και επειδή ήταν και πολύ τρελάρα, έλεγα «Μαμά θα πάω συναυλία Iron Maiden στη Νέα Φιλαδέλφεια», ερχόταν και αυτή και γούσταρε. Είχα τέτοιους γονείς.Πότε ξεκίνησες να τραγουδάς metal;
Μεγαλώνοντας, έτυχε να γνωρίσω τον τραγουδιστή των Septicflesh και μου ζήτησαν να συμμετέχω στο συγκρότημα. Γούσταρα τρελά και μείναμε δέκα χρόνια, και σε άλλα συγκροτήματα, κάναμε πολλές συναυλίες, δίσκους.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Συνεχίζεις ακόμη στον χώρο του metal;
Όχι, επειδή, κοίτα να δεις: Παραμένω metal ψυχή, αλλά τώρα να κάθομαι και να τραγουδάω σαν να είμαι στην ταινία Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών και να ζω σε ένα φαντασιακό, δεν μου φτάνει. Έχω τραγουδήσει και ντυμένη από βεστιάρια, με άσπρες πούδρες, με βάψιμο σαν το κοράκι, έχω κάνει το θεατρικό μου, το έχω απολαύσει, έχω απολαύσει πολύ τον ενθουσιασμό των μεταλλάδων, είναι πολύ καλά παιδιά και τους γουστάρω πάρα πολύ για τον τρόπο που εκδηλώνονται. Έχω νιώσει να τραγουδάω και να ανεβαίνουν πάνω στη σκηνή, για να μας ακουμπήσουν, να μας αγκαλιάσουν - και στα Rockwave και στις συναυλίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.Μιλάς με πολύ ένταση για το metal. Θα σε ρωτήσω τώρα αν το ένιωσες στο Ηρώδειο πέρυσι το καλοκαίρι, που σε είδα στη συναυλία-αφιέρωμα στον πατέρα σου.
Το ένιωσα. Για να σου δώσω μια ταυτότητά μου, έχει υπάρξει μέρα που έπρεπε να παίξω στο Μέγαρο Μουσικής με τη Συμφωνική Ορχήστρα Νέων, το απόγευμα να παίξουμε στο Ρόδον με τους Septicflesh και το βράδυ να τραγουδάω «Γύφτισσα τον Εβύζαξε» στα μπουζούκια. Έχω κάνει αυτό το πράγμα μέσα στην ίδια ημέρα - και με έχουν συγκινήσει το ίδιο και τα τρία. Την ίδια συγκίνηση ένιωθα με το βιολί παίζοντας Beethoven, την ίδια συγκίνηση ένιωσα με τα «μετάλλια» μου, όπως τα λέω και την ίδια συγκίνηση ένιωσα τη νύχτα χορεύοντας τσιφτετέλι.
Όχι, επειδή, κοίτα να δεις: Παραμένω metal ψυχή, αλλά τώρα να κάθομαι και να τραγουδάω σαν να είμαι στην ταινία Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών και να ζω σε ένα φαντασιακό, δεν μου φτάνει. Έχω τραγουδήσει και ντυμένη από βεστιάρια, με άσπρες πούδρες, με βάψιμο σαν το κοράκι, έχω κάνει το θεατρικό μου, το έχω απολαύσει, έχω απολαύσει πολύ τον ενθουσιασμό των μεταλλάδων, είναι πολύ καλά παιδιά και τους γουστάρω πάρα πολύ για τον τρόπο που εκδηλώνονται. Έχω νιώσει να τραγουδάω και να ανεβαίνουν πάνω στη σκηνή, για να μας ακουμπήσουν, να μας αγκαλιάσουν - και στα Rockwave και στις συναυλίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.Μιλάς με πολύ ένταση για το metal. Θα σε ρωτήσω τώρα αν το ένιωσες στο Ηρώδειο πέρυσι το καλοκαίρι, που σε είδα στη συναυλία-αφιέρωμα στον πατέρα σου.
Το ένιωσα. Για να σου δώσω μια ταυτότητά μου, έχει υπάρξει μέρα που έπρεπε να παίξω στο Μέγαρο Μουσικής με τη Συμφωνική Ορχήστρα Νέων, το απόγευμα να παίξουμε στο Ρόδον με τους Septicflesh και το βράδυ να τραγουδάω «Γύφτισσα τον Εβύζαξε» στα μπουζούκια. Έχω κάνει αυτό το πράγμα μέσα στην ίδια ημέρα - και με έχουν συγκινήσει το ίδιο και τα τρία. Την ίδια συγκίνηση ένιωθα με το βιολί παίζοντας Beethoven, την ίδια συγκίνηση ένιωσα με τα «μετάλλια» μου, όπως τα λέω και την ίδια συγκίνηση ένιωσα τη νύχτα χορεύοντας τσιφτετέλι.
Τα πιο απειλητικά μηνύματα τα έχω πάρει από τρεις μπάντες: Από τους χρυσαυγίτες, τους νταλαριστές και τους σφακιανακιστές.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Πώς αποφάσισες να συμμετάσχεις στην αντιφασιστική συναυλία της ΚΕΕΡΦΑ;
Εγώ δεν είμαι μέλος πουθενά. Μου ζητήθηκε, όμως, να δώσω τη βοήθειά μου και στην οργάνωση της συναυλίας. Εγώ απευθύνθηκα σε συναδέλφους μου και ανταποκρίθηκαν τα πιο εντάξει παιδιά. Σε ό,τι αφορά τους υπόλοιπους, δεν μπορώ να υπεισέλθω στο πώς θέλει ο καθένας να χειριστεί την καριέρα του ή την ιδεολογία του. Εγώ θεωρώ ότι είναι ιερή υποχρέωσή μου απέναντι στον άνθρωπο να συμμετέχω σε μία τέτοια εκδήλωση.Γιατί υπάρχει αυτή η φοβία στο να συμμετέχουν σε τέτοιου τύπου εκδηλώσεις οι καλλιτέχνες;
Καλλιτέχνης δεν σημαίνει μόνο τραγουδάω ωραίες νότες. Είναι χρέος μας απέναντι στην κοινωνία και τους παππούδες μας που πολέμησαν τους Ναζί -και εμείς τους βάλαμε στη Βουλή- να πάρουμε μέρος σε αυτήν τη συναυλία. Σε αυτό θα έπρεπε να είμαστε σύσσωμοι. Θέλουμε να στηρίξουμε τη δίκη που γίνεται αυτήν τη στιγμή και τα θύματα της Χρυσής Αυγής, καθώς και τους πρόσφυγες. Ε, οι καλλιτέχνες φοβούνται μη χάσουν καμιά καριέρα, κάναν δίσκο, καμιά playlist των ραδιοφώνων και δεν συμμετέχουν σε τέτοια.Είχε προσπαθήσει η Χρυσή Αυγή στο παρελθόν να εκμεταλλευτεί κάποια από τα τραγούδια του πατέρα σου και θυμάμαι το είχες απαγορεύσει.
Είχε γίνει μία ρατσιστική συγκέντρωση στην Κόρινθο. Μου στέλνουν ένα tweet ότι αυτήν τη στιγμή παρελαύνει η Χρυσή Αυγή στη συγκέντρωση και στα ηχεία ακούγεται το «Αχ, Ελλάδα σ’ Αγαπώ» του Ρασούλη. Εγώ, μέχρι να συνειδητοποιήσω τι συμβαίνει και μέχρι να βρω τη συνθέτη του τραγουδιού, τη Βάσω Αλαγιάννη, μίλησα αυτόματα με συνεργάτες και φίλους του πατέρα μου, που τους έχω απόλυτη εμπιστοσύνη για τις κινήσεις που πρέπει να κάνω και έβγαλα μια δημόσια ανακοίνωση, για να απαγορεύσω στην παράταξη αυτήν τη χρήση του τραγουδιού. Πήρα πολλά απειλητικά μηνύματα από χρυσαυγίτες τότε. Κοίτα, γενικά τα πιο απειλητικά μηνύματα τα έχω πάρει από τρεις μπάντες: Από τους χρυσαυγίτες, τους νταλαριστές -τα νταλαροειδή, που έλεγε και ο Τζίμης- και τους σφακιανακιστές. Τον Σφακιανάκη γιατί τον βρίσαμε; Για τη Χρυσή Αυγή. Μιλάμε τώρα για ένα συγκλονιστικό τρίπτυχο.
Εγώ δεν είμαι μέλος πουθενά. Μου ζητήθηκε, όμως, να δώσω τη βοήθειά μου και στην οργάνωση της συναυλίας. Εγώ απευθύνθηκα σε συναδέλφους μου και ανταποκρίθηκαν τα πιο εντάξει παιδιά. Σε ό,τι αφορά τους υπόλοιπους, δεν μπορώ να υπεισέλθω στο πώς θέλει ο καθένας να χειριστεί την καριέρα του ή την ιδεολογία του. Εγώ θεωρώ ότι είναι ιερή υποχρέωσή μου απέναντι στον άνθρωπο να συμμετέχω σε μία τέτοια εκδήλωση.Γιατί υπάρχει αυτή η φοβία στο να συμμετέχουν σε τέτοιου τύπου εκδηλώσεις οι καλλιτέχνες;
Καλλιτέχνης δεν σημαίνει μόνο τραγουδάω ωραίες νότες. Είναι χρέος μας απέναντι στην κοινωνία και τους παππούδες μας που πολέμησαν τους Ναζί -και εμείς τους βάλαμε στη Βουλή- να πάρουμε μέρος σε αυτήν τη συναυλία. Σε αυτό θα έπρεπε να είμαστε σύσσωμοι. Θέλουμε να στηρίξουμε τη δίκη που γίνεται αυτήν τη στιγμή και τα θύματα της Χρυσής Αυγής, καθώς και τους πρόσφυγες. Ε, οι καλλιτέχνες φοβούνται μη χάσουν καμιά καριέρα, κάναν δίσκο, καμιά playlist των ραδιοφώνων και δεν συμμετέχουν σε τέτοια.Είχε προσπαθήσει η Χρυσή Αυγή στο παρελθόν να εκμεταλλευτεί κάποια από τα τραγούδια του πατέρα σου και θυμάμαι το είχες απαγορεύσει.
Είχε γίνει μία ρατσιστική συγκέντρωση στην Κόρινθο. Μου στέλνουν ένα tweet ότι αυτήν τη στιγμή παρελαύνει η Χρυσή Αυγή στη συγκέντρωση και στα ηχεία ακούγεται το «Αχ, Ελλάδα σ’ Αγαπώ» του Ρασούλη. Εγώ, μέχρι να συνειδητοποιήσω τι συμβαίνει και μέχρι να βρω τη συνθέτη του τραγουδιού, τη Βάσω Αλαγιάννη, μίλησα αυτόματα με συνεργάτες και φίλους του πατέρα μου, που τους έχω απόλυτη εμπιστοσύνη για τις κινήσεις που πρέπει να κάνω και έβγαλα μια δημόσια ανακοίνωση, για να απαγορεύσω στην παράταξη αυτήν τη χρήση του τραγουδιού. Πήρα πολλά απειλητικά μηνύματα από χρυσαυγίτες τότε. Κοίτα, γενικά τα πιο απειλητικά μηνύματα τα έχω πάρει από τρεις μπάντες: Από τους χρυσαυγίτες, τους νταλαριστές -τα νταλαροειδή, που έλεγε και ο Τζίμης- και τους σφακιανακιστές. Τον Σφακιανάκη γιατί τον βρίσαμε; Για τη Χρυσή Αυγή. Μιλάμε τώρα για ένα συγκλονιστικό τρίπτυχο.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Επανήλθε και η συζήτηση για την ιστορία του πατέρα σου με τον Νταλάρα, με αφορμή τον θάνατο του Πανούση. Φάνηκε να σε σύγχυσαν πολύ τα όσα έγραψε.
Με σύγχυσε πάρα πολύ.
Καταρχάς, ο πατέρας μου με τον Νταλάρα είχαν συνεργαστεί. Είχε τραγουδήσει το «Οι Κυβερνήσεις Πέφτουνε, μα η Αγάπη Μένει». Εγώ, σαν παιδάκι τον είχα γνωρίσει. Να εξηγήσω ότι δεν είμαι από αυτούς που έλεγαν «πω-πω, τι άφωνος». Όχι, καλός τραγουδιστής είναι και κάποια τραγούδια τα έχει πει εξαιρετικά. Αλλά, άλλο ο τραγουδιστής και άλλο ο άνθρωπος. Κάποια στιγμή, ας τα ξεχωρίσουμε αυτά τα πράγματα. Η ιστορία ξεκίνησε το ’80, για να καταλάβεις για τι γελοίο λόγο εξελίχθηκαν τα πράγματα έτσι. Ο Διονύσης Σαββόπουλος οργάνωνε μία μεγάλη συναυλία στο Ολυμπιακό Στάδιο. Ο Σαββόπουλος ήταν πάρα πολύ φίλος με τον πατέρα μου και ζήτησε τη γνώμη του σαν φίλος, να του πει ποιοι πίστευε ότι πρέπει να τραγουδήσουν. Του έβαλε και ένα μικρό δίλημμα, είπε «Σκέφτομαι ή τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου ή τον Γιώργο Νταλάρα», ότι έπρεπε να διαλέξει. Εγώ βέβαια, δεν κατανοώ γιατί έπρεπε να διαλέξει, αλλά εν πάση περιπτώσει, ο Νιόνιος ξέρει καλύτερα.Ο πατέρας σου τι είπε;
Ο πατέρας μου δεν είχε κάτι με τον Νταλάρα, απλώς εκτιμούσε ως τραγουδιστή πιο πολύ τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου. ΟΚ, αυτό ήταν το γούστο του. Εδώ πρέπει να σου πω -επειδή έχει μεγάλη σημασία-, ότι όταν ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου ζήτησε ακρόαση από τον Μάνο Λοΐζο, ο Μάνος ήταν στα στούντιο και ηχογραφούσε το «Ο Στρατιώτης» και το «Τρίτος Παγκόσμιος» και τα τραγουδούσε ο πατέρας μου. Πάει στο στούντιο ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, τραγουδάει και σταματάει ο πατέρας μου και του λέει, «Μάνο, δεν θα τα πω εγώ αυτά τα δύο τραγούδια, θα βάλεις αυτό το παιδί να τα πει». Ο ίδιος ο Παπακωνσταντίνου την έχει περιγράψει την ιστορία - και στο λέω, επειδή πραγματικά εκτιμούσε τη φωνή του Βασίλη ο πατέρας μου.
Με σύγχυσε πάρα πολύ.
Θέλω να μου πεις τι ακριβώς έχει γίνει, επειδή αρκετοί δεν ξέρουν.Ο πατέρας μου δεν είχε κάτι με τον Νταλάρα, απλώς εκτιμούσε ως τραγουδιστή πιο πολύ τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου. ΟΚ, αυτό ήταν το γούστο του.
Καταρχάς, ο πατέρας μου με τον Νταλάρα είχαν συνεργαστεί. Είχε τραγουδήσει το «Οι Κυβερνήσεις Πέφτουνε, μα η Αγάπη Μένει». Εγώ, σαν παιδάκι τον είχα γνωρίσει. Να εξηγήσω ότι δεν είμαι από αυτούς που έλεγαν «πω-πω, τι άφωνος». Όχι, καλός τραγουδιστής είναι και κάποια τραγούδια τα έχει πει εξαιρετικά. Αλλά, άλλο ο τραγουδιστής και άλλο ο άνθρωπος. Κάποια στιγμή, ας τα ξεχωρίσουμε αυτά τα πράγματα. Η ιστορία ξεκίνησε το ’80, για να καταλάβεις για τι γελοίο λόγο εξελίχθηκαν τα πράγματα έτσι. Ο Διονύσης Σαββόπουλος οργάνωνε μία μεγάλη συναυλία στο Ολυμπιακό Στάδιο. Ο Σαββόπουλος ήταν πάρα πολύ φίλος με τον πατέρα μου και ζήτησε τη γνώμη του σαν φίλος, να του πει ποιοι πίστευε ότι πρέπει να τραγουδήσουν. Του έβαλε και ένα μικρό δίλημμα, είπε «Σκέφτομαι ή τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου ή τον Γιώργο Νταλάρα», ότι έπρεπε να διαλέξει. Εγώ βέβαια, δεν κατανοώ γιατί έπρεπε να διαλέξει, αλλά εν πάση περιπτώσει, ο Νιόνιος ξέρει καλύτερα.Ο πατέρας σου τι είπε;
Ο πατέρας μου δεν είχε κάτι με τον Νταλάρα, απλώς εκτιμούσε ως τραγουδιστή πιο πολύ τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου. ΟΚ, αυτό ήταν το γούστο του. Εδώ πρέπει να σου πω -επειδή έχει μεγάλη σημασία-, ότι όταν ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου ζήτησε ακρόαση από τον Μάνο Λοΐζο, ο Μάνος ήταν στα στούντιο και ηχογραφούσε το «Ο Στρατιώτης» και το «Τρίτος Παγκόσμιος» και τα τραγουδούσε ο πατέρας μου. Πάει στο στούντιο ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, τραγουδάει και σταματάει ο πατέρας μου και του λέει, «Μάνο, δεν θα τα πω εγώ αυτά τα δύο τραγούδια, θα βάλεις αυτό το παιδί να τα πει». Ο ίδιος ο Παπακωνσταντίνου την έχει περιγράψει την ιστορία - και στο λέω, επειδή πραγματικά εκτιμούσε τη φωνή του Βασίλη ο πατέρας μου.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
[VICE Video] Ο Τζίμης Πανούσης Ήταν Όλα Αυτά που θα Θέλαμε να Είμαστε
Τελικά με τον Νταλάρα τι έγινε;
Στη συζήτηση, λοιπόν, του πατέρα μου με τον Σαββόπουλο, υπήρχαν και άλλοι μπροστά και πάνε και του το λένε του Νταλάρα. Ότι, ξέρεις, ο Ρασούλης είπε στον Σαββόπουλο να μη διαλέξει εσένα, αλλά τον Βασίλη. Στη συναυλία του Ολυμπιακού Σταδίου, πάει ο πατέρας μου στα αποδυτήρια και του τη βγαίνει ο Νταλάρας. Του ορμάει χειροδικώντας, να του ζητήσει τον λόγο, γιατί δεν είπε εκείνον και είπε τον άλλον. Ευτυχώς, ήταν η γυναίκα του Σαββόπουλου μπροστά, η Άσπα και ξεκίνησε να φωνάζει, «Τρεχάτε θα τον σκοτώσει».Ο πατέρας σου πώς αντέδρασε;
Ο πατέρας μου δεν ανταπέδωσε το χτύπημα, επειδή είχε ξεκινήσει να πηγαίνει στην Ινδία και να είναι μαθητής του Osho, και για ιδεολογικούς λόγους δεν χτύπησε πίσω. Αυτό ήταν το περιστατικό, ήταν κι άλλοι μπροστά και το έκαναν μόκο, εκτός από την Άσπα Σαββοπούλου, η οποία ήταν και μάρτυρας. Ο πατέρας μου έκανε μήνυση στον Νταλάρα, πήγαν διάφοροι να υπερασπιστούν τον Νταλάρα. Ο Νταλάρας έκανε μήνυση στην Άσπα Σαββοπούλου, όπου εκεί πήγαν άλλοι μάρτυρες, ένα μάλε-βράσε, ένα σύστημα, το νταλαροματσέικο που έλεγε ο πατέρας μου, το οποίο κινούσε καταστάσεις, μια ομάδα ανθρώπων που για να έχουν την καριέρα, στήριξαν το ματσαίικο σε όλες αυτές τις ιστορίες. Ο Νταλάρας αθωώθηκε λόγω αμφιβολιών του μάρτυρα, έφαγε ωστόσο και η Άσπα τη μήνυσή της.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αλλά δεν έμεινε εκεί η ιστορία, φαντάζομαι.
Μετά ξεκίνησε ο πατέρας μου να μαθαίνει τι εστί Νταλάρας, επειδή ο πατέρας μου δεν ήταν εδώ στη Χούντα. Του είπαν ότι ο Νταλάρας τραγούδησε στις επετείους της Χούντας, ήταν αγκαλιά με τον Παπαδόπουλο, ότι ήταν αγαπημένο παιδάκι της Χούντας και ότι μετά έβγαινε και έλεγε όλα τα αντιχουντικά. Ο πατέρας μου αυτά δεν τα μάσαγε, τα έλεγε. Σε μία συνέντευξη τον είπε «αριβίστα». Έρχεται, λοιπόν, ο Νταλάρας και του κάνει μήνυση. Ξανά-μανά δικαστήρια. Εγώ έχω να σου πω ότι μεγάλωσα όλη μου τη ζωή βλέποντας/διαβάζοντας τίτλους τύπου «Ο Μανώλης Ρασούλης στα δικαστήρια, επειδή τον τρέχει ο Νταλάρας». Έλα όμως που έρχεται και ο Τζιμάκος. Ο πατέρας μου με τον Πανούση ήταν φίλοι. Τότε, είχε προκύψει το θέμα της Κύπρου, που έκανε κάποιες συναυλίες ο Νταλάρας και το σχολίαζε ο Πανούσης στις παραστάσεις του. Ο Νταλάρας έκανε μήνυση στον Πανούση. Δεν αποκλείω καθόλου να μου έρθει και μένα καμία μήνυση, θα είναι classic.Πώς θα αντιδράσεις;
Θα γελάσω. Θα γελάσω τρελά, με ουσία. Στον πατέρα μου χειροδίκησε ο Νταλάρας. Με τον Τζίμη έκανε πολλά. Μάλιστα, έκαναν μία φωτογράφιση για το Δίφωνο μαζί. Είναι στημένοι ως τρομοκράτες, διότι την έπεφταν γενικά σε αυτούς τους δύο, στον Ρασούλη και τον Πανούση. Έκαναν, λοιπόν, αυτήν τη φωτογράφιση μαζί με τον πατέρα μου, επειδή ήταν οι δύο κατατρεγμένοι, οι most wanted του Νταλάρα.Τον πατέρα σου τον θεωρούσαν ύποπτο για αρχηγό της 17 Νοέμβρη, έτσι;
Ναι, διότι η 17Ν έπαιρνε αποσπάσματα από τα βιβλία του και τα έβαζε στις προκηρύξεις της, οπότε θεωρούσαν ότι μάλλον αυτός είναι.
Μετά ξεκίνησε ο πατέρας μου να μαθαίνει τι εστί Νταλάρας, επειδή ο πατέρας μου δεν ήταν εδώ στη Χούντα. Του είπαν ότι ο Νταλάρας τραγούδησε στις επετείους της Χούντας, ήταν αγκαλιά με τον Παπαδόπουλο, ότι ήταν αγαπημένο παιδάκι της Χούντας και ότι μετά έβγαινε και έλεγε όλα τα αντιχουντικά. Ο πατέρας μου αυτά δεν τα μάσαγε, τα έλεγε. Σε μία συνέντευξη τον είπε «αριβίστα». Έρχεται, λοιπόν, ο Νταλάρας και του κάνει μήνυση. Ξανά-μανά δικαστήρια. Εγώ έχω να σου πω ότι μεγάλωσα όλη μου τη ζωή βλέποντας/διαβάζοντας τίτλους τύπου «Ο Μανώλης Ρασούλης στα δικαστήρια, επειδή τον τρέχει ο Νταλάρας». Έλα όμως που έρχεται και ο Τζιμάκος. Ο πατέρας μου με τον Πανούση ήταν φίλοι. Τότε, είχε προκύψει το θέμα της Κύπρου, που έκανε κάποιες συναυλίες ο Νταλάρας και το σχολίαζε ο Πανούσης στις παραστάσεις του. Ο Νταλάρας έκανε μήνυση στον Πανούση. Δεν αποκλείω καθόλου να μου έρθει και μένα καμία μήνυση, θα είναι classic.Πώς θα αντιδράσεις;
Θα γελάσω. Θα γελάσω τρελά, με ουσία. Στον πατέρα μου χειροδίκησε ο Νταλάρας. Με τον Τζίμη έκανε πολλά. Μάλιστα, έκαναν μία φωτογράφιση για το Δίφωνο μαζί. Είναι στημένοι ως τρομοκράτες, διότι την έπεφταν γενικά σε αυτούς τους δύο, στον Ρασούλη και τον Πανούση. Έκαναν, λοιπόν, αυτήν τη φωτογράφιση μαζί με τον πατέρα μου, επειδή ήταν οι δύο κατατρεγμένοι, οι most wanted του Νταλάρα.Τον πατέρα σου τον θεωρούσαν ύποπτο για αρχηγό της 17 Νοέμβρη, έτσι;
Ναι, διότι η 17Ν έπαιρνε αποσπάσματα από τα βιβλία του και τα έβαζε στις προκηρύξεις της, οπότε θεωρούσαν ότι μάλλον αυτός είναι.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Είχα διαβάσει ότι είχε απαντήσει: «Πώς θα μπορούσα, λοιπόν, να ήμουν ο αρχηγός της 17 Νοέμβρη, όπως επίστευε ο αείμνηστος εισαγγελέας Τσεβάς και η Ασφάλεια, την ώρα που η 17Ν έβγαλε ανακοίνωση υπεράσπισης του τραγουδιστή Νταλάρα;».
Ναι. Αυτό ήταν το κορυφαίο. Πες μου ότι και ο Τζιμάκος δεν θα έλεγε αυτό το πράγμα;Στην κηδεία του πατέρα σου δεν είχες κάνει δεκτό το στεφάνι του Νταλάρα.
Μέσα στο πένθος δεν το είχα δει, μου το είπαν και τους έδωσα εντολή αμέσως να απομακρυνθεί. Εντάξει, αυτές τις γελοιότητες θα μπορούσα να τις καταλάβω όσο ήταν εν ζωή ο πατέρας μου, κάποια στιγμή να βγει ο Νταλάρας και να πει «Παιδιά, μαλακία μου». Δημόσια. Να πει, «Μάγκες, εντάξει, μετανιώνω, συγγνώμη, λάθος μου». Από την άλλη, μπορώ να καταλάβω ότι μπροστά στον θάνατο όλοι λυγίζουν, αλλά αν μελετήσεις καλά την ανακοίνωση, έχει πολλά στοιχεία που είναι γελοιότητες. Για έναν άνθρωπο που πριν από έναν χρόνο δήλωνες ότι έχει μια αθλιότητα, ότι «χρησιμοποιεί τη σάτιρα, για να βγάλει την αθλιότητά του» και έχοντας δηλώσει εσύ ο ίδιος ότι «βάλλομαι από αυτήν την ιστορία, αλλά ο Τζίμης διαλύθηκε». Άλλωστε είναι γνωστό ότι ο Τζίμης, το πρώτο έμφραγμα το έπαθε κατά τη διάρκεια αυτής της δίκης και τρέχαμε εμείς στα νοσκοκομεία. Το έχει κάνει και τραγούδι ο Τζίμης αυτό. Βγαίνεις μετά και λες ότι «ήταν ένας ταλαντούχος άνθρωπος, χρήσιμος στην κοινωνία»; Δεν το γράφεις αυτό το πράγμα. Γράφεις «συλληπτήρια». Μην πεις πολλά, πες ένα ταπεινό κάτι κι εξαφανίσου. Να μην πεις τίποτα; Όχι. Πες ένα ταπεινό κάτι.
Ναι. Αυτό ήταν το κορυφαίο. Πες μου ότι και ο Τζιμάκος δεν θα έλεγε αυτό το πράγμα;Στην κηδεία του πατέρα σου δεν είχες κάνει δεκτό το στεφάνι του Νταλάρα.
Μέσα στο πένθος δεν το είχα δει, μου το είπαν και τους έδωσα εντολή αμέσως να απομακρυνθεί. Εντάξει, αυτές τις γελοιότητες θα μπορούσα να τις καταλάβω όσο ήταν εν ζωή ο πατέρας μου, κάποια στιγμή να βγει ο Νταλάρας και να πει «Παιδιά, μαλακία μου». Δημόσια. Να πει, «Μάγκες, εντάξει, μετανιώνω, συγγνώμη, λάθος μου». Από την άλλη, μπορώ να καταλάβω ότι μπροστά στον θάνατο όλοι λυγίζουν, αλλά αν μελετήσεις καλά την ανακοίνωση, έχει πολλά στοιχεία που είναι γελοιότητες. Για έναν άνθρωπο που πριν από έναν χρόνο δήλωνες ότι έχει μια αθλιότητα, ότι «χρησιμοποιεί τη σάτιρα, για να βγάλει την αθλιότητά του» και έχοντας δηλώσει εσύ ο ίδιος ότι «βάλλομαι από αυτήν την ιστορία, αλλά ο Τζίμης διαλύθηκε». Άλλωστε είναι γνωστό ότι ο Τζίμης, το πρώτο έμφραγμα το έπαθε κατά τη διάρκεια αυτής της δίκης και τρέχαμε εμείς στα νοσκοκομεία. Το έχει κάνει και τραγούδι ο Τζίμης αυτό. Βγαίνεις μετά και λες ότι «ήταν ένας ταλαντούχος άνθρωπος, χρήσιμος στην κοινωνία»; Δεν το γράφεις αυτό το πράγμα. Γράφεις «συλληπτήρια». Μην πεις πολλά, πες ένα ταπεινό κάτι κι εξαφανίσου. Να μην πεις τίποτα; Όχι. Πες ένα ταπεινό κάτι.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Σου στοιχίζει όλο αυτό;
Ναι, επειδή πίστευα ότι αυτά που μου έλεγε ο πατέρας μου και ο Τζίμης πριν από 30 χρόνια, δεν θα υπήρχαν μετά από 30 χρόνια - και όχι απλά υπάρχουν, αλλά βασιλεύουν σαν να είναι πανούκλα.Σαν βεντέτα ουσιαστικά.
Οι βεντέτες είναι θέμα τιμής. Επειδή και εμείς από την Κρήτη είμαστε, από τον Μυλοπόταμο και ξέρουμε από βεντέτες. Αυτό εδώ τώρα είναι ένα σύστημα.
Ναι, είναι. Πολλές φορές προσπαθώ να δηλώνω ότι μάγκες κόφτε την πλάκα, επειδή είμαι τόσα χρόνια στον χώρο αυτό, είχα την ευλογία να είμαι στον χώρο της κλασικής μουσικής και του metal - και ειδικά στον χώρο του metal, δεν ξέρει κανείς ποιος είναι ο Μανώλης Ρασούλης, ειδικότερα στο εξωτερικό. Έχω αυτήν τη χαρά, να έχω πάρει τον δρόμο μου και έχω πολύ απόθεμα. Γι’ αυτό μπορώ να αντιμετωπίσω πολλά πράγματα. Είμαι στον χώρο αυτόν 30 χρόνια, έχω δουλέψει 30 χρόνια, τον ξέρω πάρα πολύ καλά και ξέρω ποιοι είναι και τι κάνουν ακριβώς. Είναι μεγάλη μου τιμή που πρέπει να προστατέψω το έργο του. Ο πατέρας μου δεν ήταν απλώς στιχουργός. Ήταν ιδεολόγος και δεν έγραφε μόνο τραγούδια -«Παίξε Χρήστο Επειγόντως», «Πότε Βούδας, Πότε Κούδας»- για να χορεύουμε τσιφτετέλια. Δεν έκανε αυτό το πράγμα. Έγραφε και βιβλία, εξέδιδε μόνος του ένα περιοδικό, το Αβγό, το οποίο πολλούς εκνεύριζε. Είμαι περήφανη που είμαι παιδί του, αλλά και που τον έχουμε ως προσωπικότητα στην Ελλάδα. Όπως και ο Τζιμάκος, που ήταν μια πυρηνική βόμβα στα θεμέλια του σάπιου συστήματος - και όταν τα θεμέλια αυτά είναι αφύλακτα και ήσυχα και δεν απειλούνται, διατρέχουμε μεγάλο κίνδυνο. Εγώ το δήλωσα, πως «Γιάννη Αγγελάκα, είναι βαρύ το φορτίο που σου μένει». Πες μου εσύ πόσους έχουμε αυτήν τη στιγμή στη χώρα μας που μπορούν να είναι ιδεολόγοι και δημιουργοί - δεν είναι πολλοί.
Ναι, επειδή πίστευα ότι αυτά που μου έλεγε ο πατέρας μου και ο Τζίμης πριν από 30 χρόνια, δεν θα υπήρχαν μετά από 30 χρόνια - και όχι απλά υπάρχουν, αλλά βασιλεύουν σαν να είναι πανούκλα.Σαν βεντέτα ουσιαστικά.
Οι βεντέτες είναι θέμα τιμής. Επειδή και εμείς από την Κρήτη είμαστε, από τον Μυλοπόταμο και ξέρουμε από βεντέτες. Αυτό εδώ τώρα είναι ένα σύστημα.
Δεν θεωρείς πολύ σεξιστικό να σε αντιμετωπίζουν ως την κόρη του Ρασούλη, γενικότερα;Ο πατέρας μου, τρεις ανθρώπους εκτιμούσε στον χώρο αυτόν πάρα πολύ, ως ολοκληρωμένους δημιουργούς: Τον Γιάννη Αγγελάκα, τον Θανάση Παπακωνσταντίνου κι ό,τι κάτι καλό έκανε και ο Σωκράτης Μάλαμας - και πάντα τον Σαββόπουλο.
Ναι, είναι. Πολλές φορές προσπαθώ να δηλώνω ότι μάγκες κόφτε την πλάκα, επειδή είμαι τόσα χρόνια στον χώρο αυτό, είχα την ευλογία να είμαι στον χώρο της κλασικής μουσικής και του metal - και ειδικά στον χώρο του metal, δεν ξέρει κανείς ποιος είναι ο Μανώλης Ρασούλης, ειδικότερα στο εξωτερικό. Έχω αυτήν τη χαρά, να έχω πάρει τον δρόμο μου και έχω πολύ απόθεμα. Γι’ αυτό μπορώ να αντιμετωπίσω πολλά πράγματα. Είμαι στον χώρο αυτόν 30 χρόνια, έχω δουλέψει 30 χρόνια, τον ξέρω πάρα πολύ καλά και ξέρω ποιοι είναι και τι κάνουν ακριβώς. Είναι μεγάλη μου τιμή που πρέπει να προστατέψω το έργο του. Ο πατέρας μου δεν ήταν απλώς στιχουργός. Ήταν ιδεολόγος και δεν έγραφε μόνο τραγούδια -«Παίξε Χρήστο Επειγόντως», «Πότε Βούδας, Πότε Κούδας»- για να χορεύουμε τσιφτετέλια. Δεν έκανε αυτό το πράγμα. Έγραφε και βιβλία, εξέδιδε μόνος του ένα περιοδικό, το Αβγό, το οποίο πολλούς εκνεύριζε. Είμαι περήφανη που είμαι παιδί του, αλλά και που τον έχουμε ως προσωπικότητα στην Ελλάδα. Όπως και ο Τζιμάκος, που ήταν μια πυρηνική βόμβα στα θεμέλια του σάπιου συστήματος - και όταν τα θεμέλια αυτά είναι αφύλακτα και ήσυχα και δεν απειλούνται, διατρέχουμε μεγάλο κίνδυνο. Εγώ το δήλωσα, πως «Γιάννη Αγγελάκα, είναι βαρύ το φορτίο που σου μένει». Πες μου εσύ πόσους έχουμε αυτήν τη στιγμή στη χώρα μας που μπορούν να είναι ιδεολόγοι και δημιουργοί - δεν είναι πολλοί.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Εγώ θα προσέθετα τον Θανάση Παπακωνσταντίνου.
Σίγουρα. Ναι και εγώ. Πρέπει να σου πω ότι ο πατέρας μου προσωπικά τρεις ανθρώπους εκτιμούσε στον χώρο αυτόν πάρα πολύ, ως ολοκληρωμένους δημιουργούς: Τον Γιάννη Αγγελάκα, τον Θανάση Παπακωνσταντίνου κι ό,τι κάτι καλό έκανε και ο Σωκράτης Μάλαμας - και πάντα τον Σαββόπουλο.Έχοντας αυτό το όνομα και φέροντας αυτήν την ιστορία, φαντάζομαι είναι δύσκολο το έργο σου να διαχειρίζεσαι την κληρονομιά του πατέρα σου. Μπορεί, όμως, από τη μία να έχει αυτή την πλευρά που να σε διχάζει, σε σχέση με ανθρώπους, όμως έχει και όμορφο κομμάτι.
Βέβαια, φυσικά. Έχει τεράστια ευθύνη, επειδή πρέπει να σου πω ότι δεν είμαι μια κληρονόμος του μπαμπά. Είμαι μέσα στον χώρο αυτόν και δουλεύω 30 χρόνια.
Εγώ γεννήθηκα και μεγάλωσα στον χώρο του τραγουδιού. Έχω ζήσει μέσα στα νυχτερινά κέντρα και η μητέρα μου τραγουδούσε και σε σκυλάδικα της εποχής του ’70. Υπήρχε και υπάρχει με μια άλλη μορφή στις μέρες μας το θέμα της κονσομασιόν. Την κονσομασιόν μπορεί να μη θέλεις να την κάνεις, μία τραγουδίστρια είναι υποχρεωμένη, όμως, να κατέβει στο τραπέζι του πελάτη. Στη χειρότερη περίπτωση να δεχτεί και χειρότερα πράγματα από τον πελάτη. Υπάρχουν όλες οι γκάμες σε αυτό.
Σίγουρα. Ναι και εγώ. Πρέπει να σου πω ότι ο πατέρας μου προσωπικά τρεις ανθρώπους εκτιμούσε στον χώρο αυτόν πάρα πολύ, ως ολοκληρωμένους δημιουργούς: Τον Γιάννη Αγγελάκα, τον Θανάση Παπακωνσταντίνου κι ό,τι κάτι καλό έκανε και ο Σωκράτης Μάλαμας - και πάντα τον Σαββόπουλο.Έχοντας αυτό το όνομα και φέροντας αυτήν την ιστορία, φαντάζομαι είναι δύσκολο το έργο σου να διαχειρίζεσαι την κληρονομιά του πατέρα σου. Μπορεί, όμως, από τη μία να έχει αυτή την πλευρά που να σε διχάζει, σε σχέση με ανθρώπους, όμως έχει και όμορφο κομμάτι.
Βέβαια, φυσικά. Έχει τεράστια ευθύνη, επειδή πρέπει να σου πω ότι δεν είμαι μια κληρονόμος του μπαμπά. Είμαι μέσα στον χώρο αυτόν και δουλεύω 30 χρόνια.
Γίνεται αρκετός λόγος τελευταία για το κίνημα του #metoo. Στην Ελλάδα γιατί δεν έχουμε ανάλογες καταγγελίες;Είναι άλλο να έρθει ένας άνθρωπος και να σου πει «Ναταλί μπράβο, έλα, κάτσε μαζί μας να σε κεράσουμε κάτι» και άλλο το σου στέλνω σαμπάνια και εσύ θα έρθεις στο τραπέζι μου.
Εγώ γεννήθηκα και μεγάλωσα στον χώρο του τραγουδιού. Έχω ζήσει μέσα στα νυχτερινά κέντρα και η μητέρα μου τραγουδούσε και σε σκυλάδικα της εποχής του ’70. Υπήρχε και υπάρχει με μια άλλη μορφή στις μέρες μας το θέμα της κονσομασιόν. Την κονσομασιόν μπορεί να μη θέλεις να την κάνεις, μία τραγουδίστρια είναι υποχρεωμένη, όμως, να κατέβει στο τραπέζι του πελάτη. Στη χειρότερη περίπτωση να δεχτεί και χειρότερα πράγματα από τον πελάτη. Υπάρχουν όλες οι γκάμες σε αυτό.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αυτό είναι δεδομένο;
Ναι, ναι. Έχει ζητηθεί πολλές φορές και σε μένα να κατέβω σε τραπέζι, σε κέντρο και σε νεαρή ηλικία. Μου έχει ζητηθεί να κατέβω σε τραπέζι, ακόμη και παρόντος του πατέρα μου. Είναι άλλο να έρθει ένας άνθρωπος και να σου πει «Ναταλί μπράβο, έλα, κάτσε μαζί μας να σε κεράσουμε κάτι» και άλλο το σου στέλνω σαμπάνια και εσύ θα έρθεις στο τραπέζι μου. Οι γυναίκες μπαίνουν σε μια τέτοια διαδικασία. Επίσης, υπάρχει σίγουρα το ότι αν μου κάτσεις, θα σε κάνω αστέρι στον χώρο. Αλλά υπάρχουν και άλλες κακοποιήσεις τέτοιου τύπου στον χώρο, που δεν είναι απαραίτητα σεξουαλική παρενόχληση, αλλά ότι αν με στηρίξεις, ό,τι κι αν είμαι εγώ, θα σε κάνω αστέρι. Αυτό κυκλοφορεί σε όλους τους χώρους. Ψέλλισαν κάποιες φωνές κάποια πράγματα, δεν έδωσαν ονόματα στο ελληνικό καλλιτεχνικό σύμπαν, αλλά υπάρχουν πάρα πολλές περιπτώσεις. Όπως υπάρχουν πάρα πολλές περιπτώσεις σεξουαλικής παρενόχλησης στις οικογένειες. Δεν συζητάω καθόλου για τους δρόμους. Εγώ προσωπικά έχω πολλές εμπειρίες να περιγράψω.
Ναι, ναι. Έχει ζητηθεί πολλές φορές και σε μένα να κατέβω σε τραπέζι, σε κέντρο και σε νεαρή ηλικία. Μου έχει ζητηθεί να κατέβω σε τραπέζι, ακόμη και παρόντος του πατέρα μου. Είναι άλλο να έρθει ένας άνθρωπος και να σου πει «Ναταλί μπράβο, έλα, κάτσε μαζί μας να σε κεράσουμε κάτι» και άλλο το σου στέλνω σαμπάνια και εσύ θα έρθεις στο τραπέζι μου. Οι γυναίκες μπαίνουν σε μια τέτοια διαδικασία. Επίσης, υπάρχει σίγουρα το ότι αν μου κάτσεις, θα σε κάνω αστέρι στον χώρο. Αλλά υπάρχουν και άλλες κακοποιήσεις τέτοιου τύπου στον χώρο, που δεν είναι απαραίτητα σεξουαλική παρενόχληση, αλλά ότι αν με στηρίξεις, ό,τι κι αν είμαι εγώ, θα σε κάνω αστέρι. Αυτό κυκλοφορεί σε όλους τους χώρους. Ψέλλισαν κάποιες φωνές κάποια πράγματα, δεν έδωσαν ονόματα στο ελληνικό καλλιτεχνικό σύμπαν, αλλά υπάρχουν πάρα πολλές περιπτώσεις. Όπως υπάρχουν πάρα πολλές περιπτώσεις σεξουαλικής παρενόχλησης στις οικογένειες. Δεν συζητάω καθόλου για τους δρόμους. Εγώ προσωπικά έχω πολλές εμπειρίες να περιγράψω.
Στη δουλειά σε έχουν παρενοχλήσει;
Ναι, βέβαια.Πελάτες, μαγαζάτορες ή συνάδελφοι;
Συνάδελφοι όχι, διότι έχω μια προστασία που λέγεται «Μανώλης Ρασούλης» και εκεί κωλώνουν. Ξέρουν, καταρχάς, ότι δεν τους έχω ανάγκη ούτως ή άλλως, διότι δεν είμαι η κοπέλα που πασχίζει να ανέβει στον χώρο. Ποτέ δεν με ενδιέφερε που θα μπορούσα να έχω εκμεταλλευτεί φοβερά το όνομα του πατέρα μου. Παρόλα αυτά, όπως σου είπα, έχει τύχει να τραγουδάω σε κέντρο και να μου στείλουν σαμπάνια, να μου ζητούν να κατέβω στο τραπέζι και στη σκηνή εκείνη την ώρα να είναι ο πατέρας μου. Αλλά αυτό συνέβη από πελάτες, όχι από συναδέλφους.
Μου έχουν τύχει πολλά περιστατικά. Το χειρότερο ήταν μέσα σε λεωφορείο, όταν ήμουν πιτσιρίκα και πήγαινα σχολείο - και αυτό το λέω πρώτη φορά δημοσίως. Να ακουμπήσουν πάνω στο χέρι μου τα γεννητικά τους όργανα στις οκτώ το πρωί -τίγκα το τρόλεϊ- και να αυνανιστούν στο χέρι μου; Εγώ ήμουν μικρή και δεν μπορούσα να καταλάβω τι συνέβαινε ακριβώς, απλώς ένιωσα στο χέρι μου κάτι ζεστό να κουνιέται. Γύρισα να δω και έτρεξα να κατέβω από το τρόλεϊ, επειδή ήμουν μικρή. Αν γινόταν τώρα, θα είχε γίνει χαμός.Γιατί οι γυναίκες στον καλλιτεχνικό χώρο δεν καταγγέλλουν όσα συμβαίνουν;
Φοβούνται γενικά. Φοβούνται να πουν το οτιδήποτε, όχι μόνο να καταγγείλουν μια παρενόχληση, φοβούνται να εκφράσουν αυτά που πιστεύουν, τις ιδέες τους. Πιστεύουν ότι πρέπει να είσαι ήσυχος και ότι αυτή είναι μια καθωσπρέπει στάση μέσα στην κοινωνία, να μην ενοχλείς. Οπότε, αρχικά φοβούνται. Κατά δεύτερον, φοβούνται για την καριέρα τους, μα απειλούνται κιόλας. Μιλάμε ότι βρισκόμαστε σε ένα χώρο που υπάρχουν καλλιτέχνες που απειλούν άλλους καλλιτέχνες ότι θα μιλήσω εγώ και θα σου κλείσω όλες τις πόρτες ή πάνε και τους κοπανάνε. Γίνεται ένας μεγάλος χαμός. Αλλά η σιωπή θα σπάσε και όλες αυτές οι γυναίκες θα μιλήσουν μια μέρα.
Ναι, βέβαια.Πελάτες, μαγαζάτορες ή συνάδελφοι;
Συνάδελφοι όχι, διότι έχω μια προστασία που λέγεται «Μανώλης Ρασούλης» και εκεί κωλώνουν. Ξέρουν, καταρχάς, ότι δεν τους έχω ανάγκη ούτως ή άλλως, διότι δεν είμαι η κοπέλα που πασχίζει να ανέβει στον χώρο. Ποτέ δεν με ενδιέφερε που θα μπορούσα να έχω εκμεταλλευτεί φοβερά το όνομα του πατέρα μου. Παρόλα αυτά, όπως σου είπα, έχει τύχει να τραγουδάω σε κέντρο και να μου στείλουν σαμπάνια, να μου ζητούν να κατέβω στο τραπέζι και στη σκηνή εκείνη την ώρα να είναι ο πατέρας μου. Αλλά αυτό συνέβη από πελάτες, όχι από συναδέλφους.
Εκτός δουλειάς;Το χειρότερο ήταν μέσα σε λεωφορείο, όταν ήμουν πιτσιρίκα και πήγαινα σχολείο. Να ακουμπήσουν πάνω στο χέρι μου τα γεννητικά τους όργανα στις οκτώ το πρωί και να αυνανιστούν στο χέρι μου;
Μου έχουν τύχει πολλά περιστατικά. Το χειρότερο ήταν μέσα σε λεωφορείο, όταν ήμουν πιτσιρίκα και πήγαινα σχολείο - και αυτό το λέω πρώτη φορά δημοσίως. Να ακουμπήσουν πάνω στο χέρι μου τα γεννητικά τους όργανα στις οκτώ το πρωί -τίγκα το τρόλεϊ- και να αυνανιστούν στο χέρι μου; Εγώ ήμουν μικρή και δεν μπορούσα να καταλάβω τι συνέβαινε ακριβώς, απλώς ένιωσα στο χέρι μου κάτι ζεστό να κουνιέται. Γύρισα να δω και έτρεξα να κατέβω από το τρόλεϊ, επειδή ήμουν μικρή. Αν γινόταν τώρα, θα είχε γίνει χαμός.Γιατί οι γυναίκες στον καλλιτεχνικό χώρο δεν καταγγέλλουν όσα συμβαίνουν;
Φοβούνται γενικά. Φοβούνται να πουν το οτιδήποτε, όχι μόνο να καταγγείλουν μια παρενόχληση, φοβούνται να εκφράσουν αυτά που πιστεύουν, τις ιδέες τους. Πιστεύουν ότι πρέπει να είσαι ήσυχος και ότι αυτή είναι μια καθωσπρέπει στάση μέσα στην κοινωνία, να μην ενοχλείς. Οπότε, αρχικά φοβούνται. Κατά δεύτερον, φοβούνται για την καριέρα τους, μα απειλούνται κιόλας. Μιλάμε ότι βρισκόμαστε σε ένα χώρο που υπάρχουν καλλιτέχνες που απειλούν άλλους καλλιτέχνες ότι θα μιλήσω εγώ και θα σου κλείσω όλες τις πόρτες ή πάνε και τους κοπανάνε. Γίνεται ένας μεγάλος χαμός. Αλλά η σιωπή θα σπάσε και όλες αυτές οι γυναίκες θα μιλήσουν μια μέρα.
Περισσότερα από το VICEΤο «Μακεδονικό» Δεν Πουλάει Τόσες Ελληνικές Σημαίες Όσες το Euro του 2004Παραλλαγή Χωρίς Λούφα για Όσους Κατατάσσονται στον Στρατό από τον ΜάρτιοΤα Θύματα Ενδοοικογενειακής Βίας που Καλύπτουν τα Σημάδια τους με ΤατουάζΗ Ναταλία Ρασούλη θα συμμετέχει στη συναυλία αλληλεγύης που διοργανώνει η ΚΕΕΡΦΑ, το Σάββατο 20 Ιανουαρίου, στο Gagarin.