Τρεις Έλληνες Ορειβάτες Διηγούνται Τρελές Ιστορίες Από τα Βουνά

Ο Σάββας Μαργαρίτης, ο Αλέξανδρος Ρώμπαπας και ο Κορνήλιος Σαραντίογλου αγαπούν την ορειβασία, η οποία αποτελεί σημαντικό κομμάτι της ζωής τους, αφού συχνά-πυκνά διοργανώνουν εξορμήσεις μαζί με φίλους. Μάλιστα, οι ίδιοι βρέθηκαν στην ελληνική αποστολή στα Ιμαλάια στην κορυφή Island Peak και μαζί με άλλους 16 σχοινοσυντρόφους, περπάτησαν 22 μέρες συνολικά 280 χιλιόμετρα, με 20.000 μέτρα συνολικής υψομετρικής διαφοράς. Ο Κορνήλιος είναι ο δημιουργός του "ISLAND PEAK 19 - THE WAY UP", ενός ντοκιμαντέρ που θα κάνει πρεμιέρα στο φετινό Flow Film & Eco Festival (30 Νοεμβρίου στην Αθήνα και 7 Δεκεμβρίου στη Θεσσαλονίκη). Θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο Σάββας, ο Αλέξανδρος και ο Κορνήλιος έχουν ένα επικίνδυνο χόμπι. Το να κατακτήσεις την κορυφή ενός βουνού, πολλές φορές κρύβει κινδύνους, όπως χιονοθύελλες, έλλειψη οξυγόνου και επικίνδυνα περάσματα. Όμως, έχοντας την κατάλληλη εμπειρία και τις απαραίτητες γνώσεις, μπορείς να αποκομίσεις πολλά από τις πορείες στα βουνά. Μερικά από αυτά είναι ιστορίες που θα σου μείνουν χαραγμένες για πάντα στο μυαλό, όπως οι παρακάτω.

Σάββας Μαργαρίτης Ο Σάββας είναι 39 χρονών και εργάζεται στα κεντρικά γραφεία μίας μεγάλης ελληνικής εταιρείας. Ασχολείται με τα βουνά εδώ και περίπου 15 χρόνια. Στην αρχή ανέβαινε δύο-τρία βουνά τον χρόνο, όμως τα τελευταία χρόνια ασχολείται πιο εντατικά, ανεβαίνει πέντε-έξι και κάνει σχεδόν κάθε εβδομάδα κάποια δραστηριότητα.

Η ιστορία διαδραματίζεται στα Τζουμέρκα τον Οκτώβριο 2016. Μαζί με τον Γιώργο, την Άννυ, την Δάφνη, τον Αλέξανδρο και τον Γιάννη ανεβαίνουμε τη σκάλα Σταμάτη (ένα γλιστερό και πολύ εκτεθειμένο μονοπάτι) για να κάνουμε τη διάσχιση από το χωριό Καταρράκτης, μέχρι τους Μελισσουργούς. Νεκρική σιγή, κρύο, απόλυτη ομίχλη - ο ορισμός του white out. Ξαφνικά μέσα στην ασπρίλα, ένας ίσκιος εμφανίζεται. Μοιάζει θεόρατος. Η Δάφνη τον βλέπει πρώτη και μας ενημερώνει ότι «έρχεται ένας γίγαντας». Εννοείται ότι όλοι φοβόμαστε, αλλά το παίζουμε ψύχραιμοι. Όσο πλησιάζει ο ίσκιος, όλο και μικραίνει. Και όταν φτάνει δίπλα μας, αποδεικνύεται ότι είναι ένας Ηπειρώτης μυστακοφόρος βοσκός που στο ύψος δεν το λες και πρώτο μπόι (ένα και ένα μίλκο). Τον χαιρετάμε και μαθαίνουμε ότι ψάχνει να βρει δύο πρόβατά του, που έχουν χαθεί. Μας ρωτάει τι θέλουμε εκεί, του λέμε περπατάμε. Μας ρωτάει γιατί; Του λέμε, μας αρέσει. Μας λέει ότι δεν είναι αστεία αυτά, «θα σκοτωθείτε εδώ πάνω». Του απαντάμε, «μη φοβάσαι, μπάρμπα, ξέρουμε από αυτά». Μας λέει ότι μόνο ο διάολος έρχεται εδώ. Αρχίζει να θυμώνει. Για να μην τα πολυλογώ, καταλήγει να μας βρίζει χωρίς λόγο χρησιμοποιώντας άγνωστες ηπειρώτικες βρισιές. Ξαφνικά φεύγει όπως ακριβώς εμφανίστηκε, μέσα στην ομίχλη, αφήνονταάς μας όλους να αναρωτιόμαστε αν αυτό που ζήσαμε συνέβη πράγματι ή βιώσαμε μία βουκολική μεταφυσική εμπειρία.

Αλέξανδρος Ρώμπαπας Ο Αλέξανδρος εργάζεται ως ιδιωτικός υπάλληλος και ασχολείται εδώ και πολλά χρόνια με την ορειβασία. Γύρισε πριν λίγο καιρό από τα Ιμαλάια και είναι στην περίοδο της ξεκούρασης και της εύρεσης του βουνού της επόμενης αποστολής.

Μάρτιο μήνα πριν μερικά χρόνια και είχαμε πάει με 20μελή ομάδα για χειμερινή ανάβαση στον Όλυμπο. Ο καιρός ήταν εκπληκτικός (ηλιοφάνεια, ζέστη και άπνοια) και με πολύ καλή πρόγνωση καιρού. Ξεκινήσαμε με κοντομάνικα από το Λιτόχωρο και η πορεία ήταν ομαλή στο χιονισμένο μονοπάτι. Ανεβαίνοντας στην κορυφή Σκούρτα, ο καιρός άρχισε ξαφνικά να κλείνει. Λίγο πριν μπούμε στον Λαιμό, το πιο επικίνδυνο κομμάτι της ανάβασης, και ενώ είχε πιάσει σκοτάδι, ξεκίνησε χιονοθύελλα με πολύ αέρα. Το κρύο ήταν διαπεραστικό αφού η θερμοκρασία είχε πέσει στους -15 βαθμούς Κελσίου. Κάποιοι από την ομάδα δεν είχαν δυνάμεις να προχωρήσουν, ένας έπαθε υποθερμία και αρνιόταν να προχωρήσει ή να υποχωρήσει. Είχαμε μπλοκαριστεί πάνω στον Λαιμό, χωρίς να μπορούμε να προχωρήσουμε ή να υποχωρήσουμε με τη χιονοθύελλα να λυσσομανάει. Ακόμη και ο ρουχισμός είχε «κοκαλώσει» πάνω μας.

Μετά από έντονες λογομαχίες, πείστηκαν όσοι δεν είχαν δυνάμεις να υποχωρήσουν προς την Πετρόστρουγκα και κάποιος τους συνόδευσε προς τα πίσω. Οι υπόλοιποι προχωρήσαμε προς το καταφύγιο του Κάκκαλου όπου θα διανυκτερεύαμε. Όταν πλέον μπήκαμε στο Οροπέδιο των Μουσών υπήρχε τόση εξάντληση, έτσι πολλοί από εμάς δεν είχαμε δυνάμεις να περπατήσουμε. Φτάσαμε όλοι ασφαλείς στο καταφύγιο λίγο μετά τη 01.00. Το ίδιο και η ομάδα που είχε υποχωρήσει προς Πετρόστρουγκα. Την επόμενη ημέρα ο καιρός άνοιξε και καταφέραμε να ανεβούμε στον Μύτικα, με ολοκάθαρο ουρανό και απίστευτη θέα και ορατότητα. Εκείνο το βράδυ πραγματικά φοβήθηκα ότι δεν θα τα καταφέρναμε όλοι να επιστρέψουμε σπίτι μας. Ακόμη και σήμερα αναρωτιέμαι πώς τα καταφέραμε. Η καταστροφή, από την ευτυχία, απέχουν ελάχιστα στη φύση μερικές φορές.

Κορνήλιος Σαραντίογλου Ο Κορνήλιος Σαραντίογλου είναι ορειβάτης, φωτογράφος και κινηματογραφιστής. Έχει υπέρμετρο πάθος για ταξίδια και ειδικές αποστολές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Τον Σεπτέμβριο του 2019 ανέβηκε στα Ιμαλάια μαζί με την ομάδα του, για να δημιουργήσει το πρώτο του ντοκιμαντέρ.

Το να σκαρφαλώσεις σε μια κορυφή των Ιμαλαίων, στα 6.189 μέτρα, είναι δύσκολο. Αν μάλιστα είσαι άρρωστος, το κάνει άθλο. Το να σκαρφαλώσεις όμως την ίδια κορυφή, άρρωστος, ενώ παράλληλα κυνηγάς και ένα ανεξέλεγκτο drone, αυτό είναι μια κατηγορία από μόνο του. Η ώρα είναι 1 τα ξημερώματα, χιονίζει, το κρύο δυσκολεύει τις κινήσεις, ενώ μόλις μισή ώρα μετά, ήδη έχουμε ξεκινήσει την προσπάθειά μας για την τελική προσέγγιση της κορυφής. Η ώρα είναι 7.30 και αφού έχουμε σκαρφαλώσει τα τελευταία ατελείωτα 200 μέτρα, μας βρίσκει η ανατολή του ήλιου στην κορυφή του Island Peak, στα 6.189 μέτρα. Όλες οι προσδοκίες για τα πιο εντυπωσιακά μου πλάνα, βρίσκονταν επιτέλους μπροστά μου. Το κρύο όμως που επικρατούσε στην κορυφή, είχε εντελώς διαφορετική άποψη από την δικιά μου. Έτσι λοιπόν και αφού έχω προλάβει να κάνω μόλις τρία πλάνα, σε χρόνο εξωπραγματικά μικρό, η μπαταρία του χειριστηρίου, από το 85%, πέφτει μόλις στο 2% - και σβήνει! Το να έχεις ένα drone να πετάει ανεξέλεγκτο, σε υψόμετρο μεγαλύτερο από τις πτητικές του δυνατότητες, ενώ εσύ χοροπηδάς δεμένος και κρατούμενος από τέσσερις ανθρώπους για να το πιάσεις, αλλά και για να μη φύγεις στον γκρεμό που βρίσκεται περιμετρικά σου και στο μόλις μισό μέτρο από εσένα, νομίζω πως αυτό ξεπερνάει κατά πολύ απλά και μόνο την εμπειρία της κορυφής.

Πέρνα από το Flow Film & Eco Festival 2019 για περισσότερες extreme ιστορίες ανθρώπων που συνδυάζουν την αδρεναλίνη με την αγάπη τους για τη φύση.

Περισσότερα από το VICE

Από τον Σακχαρώδη Διαβήτη στα Ρινγκ και Από το Κιλκίς στην Αμερική

Νέοι Άνθρωποι με Καρκίνο Εξηγούν πώς Ισορροπούν Μεταξύ Ασθένειας και Σεξουαλικής Ζωής

«Το Inbox του Ιnsta του, Θυμίζει Site Πορνό» - Πώς Είναι να Έχεις Σχέση με (Γνωστό) Έλληνα Rapper