Οι Υπερμεγέθεις Τοιχογραφίες του Έλληνα Urban Artist iNO

Τον iNO ενδεχομένως να μην το γνωρίζεις, ωστόσο έχεις σίγουρα δει κάπου, κάποιο έργο του ή απλώς την υπόγραφή του/το tag του. Στην «τέχνη του δρόμου» εισβάλλει το 2000, στη ζωή μου το 2007. Τα χαρακτηριστικότερο στοιχείο του, ότι κινείται διαρκώς. Διαρκώς.

Στην αρχή της πορείας του, δημιουργεί, κυρίως, γραμματοσειρές. Το 2008 όμως αποφασίζει να ασχοληθεί με την παραστατική ζωγραφική, και κάπως έτσι γίνεται γνωστός για τις μεγάλης κλίμακας τοιχογραφίες του, τις σουρεάλ απεικονίσεις του και επίσης, την ιδιαίτερη τεχνική με βαλβίδες σπρέι fatcap.

Τον συναντώ στο Μοναστηράκι και κατευθυνόμαστε προς την Πλάκα, αναζητώντας το κατάλληλο σημείο να τον φωτογραφίσω. Εκεί πετυχαίνουμε τον Γιάννη με το μπουζούκι του, ο οποίος δέχεται -ευχαρίστως- να τους φωτογραφίσω μαζί, αφού βέβαια του εξηγούμε τι και πώς. Στη συνέχεια, περπατάμε λίγο ακόμα και καθόμαστε κάπου να συζητήσουμε.

Technopolis Mural, Οδός Πειραιώς. Αθήνα, 2009.

Η πρώτη μου ερώτηση αφορά την απήχησή των έργων του στο εξωτερικό. Μου εξηγεί ότι είναι κάτι που συνέβη όταν ξεκίνησε να συμμετέχει σε φεστιβάλ graffiti, εκθέσεις και εικαστικές παρεμβάσεις αστικών τοπίων σε Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία, Ηνωμένο Βασίλειο, Σουηδία, Ολλανδία, Δανία αλλά και Αμερική. Έκτοτε, έργα του δημοσιεύθηκαν σε δεκάδες ιστοσελίδες και έντυπα, ενώ οι New York Times φιλοξένησαν συνέντευξή του. Με το πέρασμα του χρόνου, τα έργα του κερδίζουν την προσοχή και το ενδιαφέρον όλο και περισσότερου κόσμου. Και πώς να μην κερδίσουν την προσοχή του κόσμου, μιας και μιλάμε για υπερμεγέθεις τοιχογραφίες που σε κάνουν πάντα, μα πάντα να απορείς «πώς;». Πώς το κάνει αυτό;

"Creasing", Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Αθήνα, Απρίλιος 2014.

Το ταλέντο από μόνο του δεν αρκεί, σε καμία τέχνη. Αν δεν φροντίζεις να εξελίσσεσαι, τότε η προσπάθειά σου χάνει το νόημά της. Μία από τις πρώτες του δημοφιλείς τοιχογραφίες ήταν αυτή στο κτίριο της Τεχνόπολις - επί της οδού Πειραιώς (δημιούργημα του 2009). Λίγα μέτρα πιο κάτω, το 2012, δημιουργεί ένα ανθρώπινο μάτι παγιδευμένο στο διαδικό σύστημα των υπολογιστών συνοδευόμενο από το πλήκτρο "Escape" - έργο που κερδίζει αμέσως τις εντυπώσεις και δημοσιεύεται σε άρθρα του Reuters. Tο καλοκαίρι του 2013, δημιουργεί στην Ίμπιζα μία σειρά από πίνακες οι οποίοι κοσμούν τα event του γνωστού DJ Avicii, στο ξενοδοχείο Ushuaia. Μερικούς μήνες αργότερα, έργα του κοσμούν ένα από τα μεγαλύτερα nightclub του Miami Beach (βλ. "STORY"), στα πλαίσια του Art Basel 2013. Τον Απρίλιο δημιουργεί το ύψους 35 μέτρων σχέδιο έξω από το κτίριο της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών στα πλαίσια της έκθεσης "No Respect". Καθώς τα συζητάμε και σκεπτόμενη το πόσο γρήγορα πέρασαν τα χρόνια αυτά, με πιάνει ένας μικρός πανικός, για να με ηρεμήσει όμως, έπειτα, ο συνειρμός «τι ωραίο που είναι να ταξιδεύεις και να κάνεις αυτό που σου αρέσει. Τι ωραίο που είναι να ταξιδεύεις αυτό που σου αρέσει». Πόσο μάλλον όταν «παρασύρεις» κι άλλους στη διαδρομή. Γιατί συγκεκριμένα ο iNO έχει πιστούς ακόλουθους.

"Wake Up", Εμ. Μπενάκη & Κωλέττη. Αθήνα, Ιούλιος 2014.

«Ξεκίνησα να γράφω στους τοίχους όταν ακόμα πήγαινα σχολείο. Ήταν ένα παιδικό παιχνίδι με νικητή αυτόν που θα σημείωνε τις περισσότερες υπογραφές στην πόλη», μου λέει. Πλην από κάποιες απλές αισθητικές παρεμβάσεις, στόχος των έργων του είναι να κατακρίνουν την υποδούλωση του ανθρώπου στα ίδια του τα δημιουργήματά - στις ίδιες του τις ανακαλύψεις (βλ. τεχνολογία, χρήμα κ.τ.λ.). Αυτό το Esc, σκέφτομαι, πόσοι να έχουν θελήσει να το πατήσουν, περνώντας από 'κεί;

"Access Control", Οδός Πειραιώς. Αθήνα, Ιανουάριος 2012.

Μου εξηγεί πώς μπορεί να έχει συμμετάσχει σε πολλά φεστιβάλ graffiti, μου διευκρινίζει όμως πώς αυτό που του άρεσε περισσότερο ήταν το πρώτο (που συμμετείχε), πριν αρκετά χρόνια, στην πλατεία Κλαυθμώνος. Το μέρος που αγαπάει περισσότερο είναι ο Πειραιάς -όπου και μεγάλωσε- και, σύμφωνα πάντα με τα λεγόμενά του, δεν σκοπεύει να τον εγκαταλείψει ποτέ. Του αρέσει πολύ το ιστορικό κέντρο, ωστόσο απεχθάνεται την ύπαρξη εγκαταλελειμμένων, άδειων, κτιρίων - «την ίδια στιγμή που εκεί έξω υπάρχει κόσμος που κοιμάται στους δρόμους». Αντλεί έμπνευση από τους ανθρώπους, αλλά και από κάθε εικόνα γύρω του. Υπάρχουν διάφοροι καλλιτέχνες που θεωρεί αξιόλογους και όταν του ζήτησα να μου αναφέρει μερικούς, μου απάντησε πως θα ήταν άδικο να ξεχωρίσει κάποιον.

"In Heaven With You", Wynwood Art District. Miami Art Basel 2013.

Πριν αποχαιρετιστούμε, τον ρωτάω αν υπάρχει κάποιο μέρος/σημείο στο οποίο θα ήθελε οπωσδήποτε να σχεδιάσει κάτι δικό του. Μου απαντά «το εσωτερικό της Βουλής, με ένα τεράστιο 'ΟΞΩ!'». Γελάμε. Φαντάζομαι τη σύλληψή του. Γελάω. Φεύγουμε.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.