Τον Φοίνικα τον προσπερνάς με το αυτοκίνητο, συνήθως με μια ανάσα - από τον κόμβο Κ12 στον περιφερειακό της Θεσσαλονίκης μέχρι το ρέμα, ειδικά αν έχεις στον νου σου να κρατήσεις σταθερή ταχύτητα για να περάσεις όλα τα φανάρια με πράσινο. Ο οικισμός του Φοίνικα στην Ανατολική Θεσσαλονίκη ανήκει στον «καλό» Δήμο Καλαμαριάς, μόνο στα χαρτιά. Σχεδιάστηκε τη δεκαετία του '60 από τον αρχιτέκτονα Άρη Κωνσταντινίδη. Χτίστηκαν ορθογώνιες εργατικές κατοικίες και πάρκα με τη σοσιαλιστική προσέγγιση κυριαρχίας στον δημόσιο χώρο και τους ανθρώπους. Τα επόμενα χρόνια εδώ βρήκαν στέγη κυρίως ευάλωτες ομάδες - Ρομά και αργότερα παλιννοστούντες από την πρώην Σοβιετική Ένωση. Ήταν η εποχή που στα νυχτερινά κέντρα του αεροδρομίου γινόταν το σώσε και τότε πράγματι οι ξένοι διέσχιζαν τον Φοίνικα με μια ανάσα, μπορεί και κρατώντας την ανάσα τους. Η φτωχή εργατική γειτονιά στις εσχατιές της Καλαμαριάς, όμως, φιλοξενούσε πάντα κανονικούς ανθρώπους, χαμογελαστούς και νοικοκύρηδες. Υπάρχει ακόμη πράσινο, τα παιδιά παίζουν μπάλα στον δρόμο, έχει καλούς και κακούς, σίγουρα όμως όχι φλατ τύπους.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Το πιο χαρακτηριστικό πράγμα στον Φοίνικα είναι τα παιχνίδια του λούνα παρκ και οι πάγκοι, κλειδωμένα έξω από σπίτια.
Διάσημο στον Φοίνικα είναι το πανηγύρι του Δεκαπενταύγουστου. Θυμάμαι, πιτσιρικάδες, πηγαίναμε πολύ αργά, όταν ο κόσμος είχε αδειάσει και στον δρόμο έμεναν μόνο οι πλαστικές καρέκλες, ειδικά για να δούμε σαν υπνωτισμένοι τις τσιγγανοπούλες να χορεύουν, χωρίς κοινό, για την ευλογία του καλοκαιριού και της Παναγίας. Τον χειμώνα που τα πανηγύρια είναι λιγότερα, το πιο χαρακτηριστικό πράγμα στον Φοίνικα είναι οι βάρκες του λούνα πάρκ και τα παιχνίδια, διπλωμένα και σκεπασμένα με νάιλον έξω από τα σπίτια. Οι εργατικές κατοικίες πότε ξεφλουδίζονται και πότε ξαναφάβονται, άλλοτε όμορφα κι άλλοτε άσχημα, ανάλογα με την όρεξη του δημοτικού συνεργείου ελαιοχρωματιστών.Στον κεντρικό δρόμο υπήρχε ένα μπαρ με πινακίδα που έγραφε Brazil και Γούμεν, κι ένα καλοκαίρι με Μουντιάλ είχε βγει φωτογραφία από κάτω ο Μπατμανίδης. Σε μια ταράτσα, ένας τύπος, άρρωστος οπαδός του Άρη, έβαψε το πλυσταριό και τις γλάστρες στα κιτρονόμαυρα.
Στα ανατολικά, ο Φοίνικας οριοθετείται από το μεγάλο ρέμα –αλλιώς, περιφερειακή τάφρος Θεσσαλονίκης- που διασχίζει κάθετα τον κεντρικό δρόμο, την οδό Εθνικής Αντίστασης και χύνεται στη θάλασσα, στο ύψος της Σχολής Δικαστών. Εκεί έχει στηθεί τον τελευταίο καιρό εργοτάξιο του μετρό, όμως παλιότερα στην απέραντη αλάνα έκαναν αγώνες επίδειξης αυτοκίνητα με δυνατά αμορτισέρ. Στον Φοίνικα έχει επίσης ένα γήπεδο ποδοσφαίρου, το μεγάλο μηχανοστάσιο του ΟΑΣΘ και τα γραφεία της ένωσης φίλων ταχυδρομικών περιστεριών. Εκεί κάτω στη θάλασσα βρίσκεται κι ένα εκκλησάκι στην άκρη μιας αλάνας, όπου πηγαίνουν τα βράδια ερωτευμένοι με αυτοκίνητα. Κάνεις τη «δουλειά» σου και μετά κάνεις και τον σταυρό σου.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Διαβάστε ακόμη: Ανάποδα Τιμόνια, Μπάντες και Καμένα Λάστιχα στη Θεσσαλονίκη
Στον Φοίνικα, στον κεντρικό δρόμο, λειτουργούν ακόμα όσες αντιπροσωπείες αυτοκινήτων δεν ρήμαξαν από την κρίση. Και στους μικρούς τετραγωνισμένους δρόμους της γειτονιάς, αμέτρητα αυτοκίνητα Σχολών Οδηγών κάνουν κάθε πρωί εξάσκηση: πορεία, παρκάρισμα, οπισθογωνία. Από εδώ περνάς, βέβαια, για να φθάσεις και στο αεροδρόμιο, όμως τώρα ελάχιστοι κοιτάζουν έξω από το παράθυρο της γραμμής-«εξπρές» 78, διότι οι περισσότεροι είναι σκυμμένοι στην εφαρμογή του κινητού που ενημερώνει για τις αφίξεις και τις αναχωρήσεις στον νέο, ιδιωτικοποιημένο πλέον, διεθνή αερολιμένα μας (που παραμένει καταθλιπτικός και θυμίζει λίγο αεροδρόμιο Μολδαβίας).
Η περιφερειακή τάφρος της Θεσσαλονίκης είναι το ανατολικό σύνορο του Φοίνικα.
Στον Φοίνικα ζούσε παλιότερα και ο Γιαραμπής, ένας θεόρατος τσιγγάνος με δύναμη αρκούδας, ο οποίος αν γεννιόταν στο ανατολικό μπλοκ τη δεκαετία του '70, θα ήταν σίγουρα ολυμπιονίκης της πάλης ή της άρσης βαρών, τουλάχιστον. Είχε κρατημένες τόσες πολλές κλήσεις της Τροχαίας και πρόστιμα για τον πάγκο στη λαϊκή, που έμοιαζαν όλα μαζί με τηλεφωνικό κατάλογο. Αυτός λοιπόν προκαλούσε τον κόσμο σε στοιχήματα δύναμης, χρησιμοποιώντας το μεσαίο δάχτυλο του χεριού σαν γάντζο, σταυρωτά με τον αντίπαλο, δηλαδή ποιος θα γυρίσει το χέρι του άλλου - μπρα ντε φερ με κωλοδάχτυλο, πες το κι έτσι.
Διαβάστε ακόμη: Οι Επίδοξοι Stallone της Καλλιθέας σε μια Βραδιά Bras de fer Βγαλμένη από τα 80's
Ένα βράδυ που είχα βάρδια αστυνομικού ρεπόρτερ στο γραφείο, θυμάμαι ότι ένας τρελός στον Φοίνικα είχε αδειάσει βαρέλια με βενζίνη και λάδια στα φρεάτια όμβριων υδάτων στον δρόμο και είχε βάλει φωτιά. Το εύφλεκτο υλικό διαχύθηκε ακολουθώντας το περίγραμμα των οικοδομικών τετραγώνων των εργατικών κατοικιών και όταν εγκλωβιζόταν και λίμναζε για λίγο, τότε γίνονταν μικρές εκρήξεις και αναλαμπές. Κάτι σαν νυχτερινό κυνήγι θησαυρού –ή μαγισσών- με καλό σασπένς.
Διαβάστε ακόμη: Οι Επίδοξοι Stallone της Καλλιθέας σε μια Βραδιά Bras de fer Βγαλμένη από τα 80's
Ένα βράδυ που είχα βάρδια αστυνομικού ρεπόρτερ στο γραφείο, θυμάμαι ότι ένας τρελός στον Φοίνικα είχε αδειάσει βαρέλια με βενζίνη και λάδια στα φρεάτια όμβριων υδάτων στον δρόμο και είχε βάλει φωτιά. Το εύφλεκτο υλικό διαχύθηκε ακολουθώντας το περίγραμμα των οικοδομικών τετραγώνων των εργατικών κατοικιών και όταν εγκλωβιζόταν και λίμναζε για λίγο, τότε γίνονταν μικρές εκρήξεις και αναλαμπές. Κάτι σαν νυχτερινό κυνήγι θησαυρού –ή μαγισσών- με καλό σασπένς.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Δείτε περισσότερες φωτογραφίες
