Róisín Murphy: «Η Μουσική Προέκυψε στη Ζωή μου Κατά Τύχη»

Σε λίγες μέρες, θα λάβει χώρα -στη σκηνή του εκπληκτικού, φέτος, Release Athens Festival- μια συναυλιακή επιστροφή που είμαι σίγουρος ότι έχει χαροποιήσει πολλούς φίλους της pop. Η Róisín Murphy, δύο χρόνια μετά την τελευταία της εμφάνιση στη χώρα μας, έρχεται ξανά με σκοπό να μας κάνει να χορέψουμε με τα superhits που περιέχει το πλούσιο set list της. Τραγούδια από την εποχή που, μαζί με τον πρώην σύντροφό της, Mark Brydon, αποτελούσαν τον βασικό πυρήνα των Moloko, ενός εκ των πιο επιδραστικών γκρουπ στον χώρο της βρετανικής ηλεκτρονικής μουσικής και, φυσικά, απ' την αξιοζήλευτη solo καριέρα που ακολούθησε στη συνέχεια.

Αξίζει να αναφέρουμε ότι, φέτος, πραγματοποιεί περιορισμένες εμφανίσεις σε καλοκαιρινά φεστιβάλ ανά την Ευρώπη και για καλή μας τύχη η Αθήνα αποτελεί μία από τις στάσεις αυτής της περιοδείας. Θα έχουμε λοιπόν την ευκαιρία να χορέψουμε μαζί της, λίγο πριν αφεθούμε στη γλυκόπικρη pop του Hozier που κλείνει την έβδομη βραδιά του Release Athens Festival. Λίγες μέρες πριν προσγειωθεί στην Αθήνα, η υπέροχη Róisín παραχώρησε μια συνέντευξη στο VICE, μιλώντας από το σπίτι της στο Λονδίνο που, όπως μου είπε από το ξεκίνημα της κουβέντας μας, δεν έχει και πολύ καλό σήμα.

VICE: H τελευταία σου κυκλοφορία ήταν πραγματικά ιδιαίτερη. Οκτώ κομμάτια σε διαφορετικό στιλ το καθένα, που κυκλοφόρησαν σε βάθος χρόνου σε τέσσερα 12" βινύλια. Μια συνεργασία με τον παραγωγό Maurice Fulton. Πώς βλέπεις αυτό το project σήμερα, έναν χρόνο αργότερα;
Róisín Murphy: Δεν θέλω να φανώ αλαζονική, αλλά είμαι πάντα ευχαριστημένη με τα άλμπουμ που βγάζω, επειδή πάντα φτιάχνω καλά άλμπουμ. Είμαι δηλαδή χαρούμενη που το έκανα αυτό. Ήθελα απελπισμένα και για πολύ καιρό να δουλέψω με τον Maurice, υπήρχε τρομερή ενέργεια στο στούντιο, γράφαμε συνεχώς κομμάτια, χωρίς σταματημό. Υπό αυτή την έννοια μπορείς να πεις ότι ήταν μια εύκολη διαδικασία, βέβαια, υπήρξαν και δυσκολίες.

Όπως;
Στο τελικό στάδιο των κομματιών, είχαμε μια δυσκολία στο να τα φέρουμε ακριβώς στο σημείο που ήθελα. Στο μυαλό μου ήθελα τον ήχο να πλησιάζει σε αυτόν που έχουν τα άλμπουμ μου, ειδικά στη μίξη, όμως, ο Maurice δοκίμαζε τα κομμάτια όταν έπαιζε στα κλαμπ και μου εξηγούσε πως λειτουργούσαν με τον τρόπο που τα προχωρούσαμε. Γι' αυτό και καταλήξαμε στην κυκλοφορία τεσσάρων single και όχι ενός άλμπουμ. Βασιστήκαμε στο ένστικτό του, που έλεγε ότι αν ένα κομμάτι «λειτουργεί» στο κλαμπ, τότε απλά λειτουργεί. Αποφάσισα να τα βγάλω με έναν τρόπο που μιλάει περισσότερο στον κουλτούρα του ηλεκτρονικού ήχου. Μπορεί να μην είναι «τεράστια» EDM κομμάτια, όμως προέρχονται από την κουλτούρα του clubbing. Τελικά, το όλο εγχείρημα δούλεψε και εμπορικά αφού καταφέραμε να δώσουμε νέο υλικό τέσσερις φορές μέσα στον χρόνο και όχι μία. Πλέον, ένας ολοκληρωμένος δίσκος έχει πολύ μικρότερη διάρκεια ζωής σε σχέση με το παρελθόν, οπότε το να υπενθυμίζεις την παρουσία σου με νέα single είναι σημαντικό.

Πιστεύεις ότι «πεθαίνει» το άλμπουμ σαν έννοια;
Παλιότερα, θεωρούνταν λογικό το να κάνεις δύο-τρία χρόνια μέχρι να βγάλεις κάποια νέα δουλειά. Σήμερα, είναι σημαντικό να είσαι μουσικά «γόνιμος» και να βγάζεις συνεχώς νέο υλικό. Το κοινό, παγκοσμίως, απαιτεί μια συχνότητα απ' τον καλλιτέχνη. Αν το σκεφτείς έτσι, ίσως.

Θα δουλέψεις δηλαδή ξανά με τον ίδιο τρόπο ή θα πας για άλμπουμ την επόμενη φορά;
Προς το παρόν δουλεύω πάνω σε δύο μεγάλα projects και δεν είμαι κοντά στο να τελειώσω κανένα από αυτά. Δεν γνωρίζω ποιο θα ολοκληρωθεί πρώτο και εφόσον δεν έχω φτάσει στο τελικό στάδιο τους, δεν μπορώ να ξέρω τι θα μου βγάλουν ως αίσθηση. Στο μεταξύ, βέβαια, μπορεί να συμβεί το οτιδήποτε, να προκύψει κάποιο γαλλόφωνο ΕΡ για παράδειγμα (γέλια).

Νιώθεις απελευθερωμένη δουλεύοντας σε ένα σχετικά ελεύθερο χρονικό πλαίσιο;
Ναι, εννοείται. Όχι μόνο χρονικά, αλλά και καλλιτεχνικά, επειδή μου δίνεται η ευκαιρία να κάνω ουσιαστικά το curration και στο οπτικό κομμάτι του εκάστοτε project. Nα συμμετάσχω στη σύλληψη των βίντεο ή να διαλέξω το artwork.

Είσαι μία από τις πιο καλοντυμένες popstar εκεί έξω. Πόσο σημαντικό είναι για σένα να εκφράζεσαι και μέσω των στιλιστικών σου προτιμήσεων;
Το πρώτο πράγμα που με ενδιαφέρει είναι να έχει κάτι να πει η μουσική που κάνω, ώστε να έχει σημασία και το οπτικό κομμάτι. Σκέψου ότι μικρή είχα αποφασίσει να γίνω visual artist και η μουσική, απλώς, προέκυψε στην πορεία κατά τύχη. Αρπάζω, όμως, κάθε ευκαιρία που μου δίνεται μέσω της μουσικής για να χρησιμοποιήσω το οπτικό κομμάτι όσο πιο καλά μπορώ. Δεν είναι ακριβώς σημαντικό, απλώς το απολαμβάνω.

VICE Video: Ο Leon of Athens Μιλά για τη Μουσική, τον Γιώργο Λάνθιμο και την Eurovision

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Αλήθεια, πώς προέκυψε η μουσική στη ζωή σου;
Από μικρή ήμουν δοσμένη στη μουσική και πάντα είχα γύρω μου ανθρώπους που ασχολούνταν με αυτή. Είτε μουσικούς είτε DJ, ή ραδιοφωνικούς παραγωγούς. Στα 12 μου, η οικογένειά μου μετακόμισε στο Μάντσεστερ και στην εφηβεία μου -αρχές της δεκαετίας του '90- άρχισα να πηγαίνω σε συναυλίες και κλαμπ της εποχής. Στη συνέχεια μετακόμισα στο Σέφιλντ, όπου γνώρισα τον Mark Brydon, με τον οποίο ξεκινήσαμε σαν ζευγάρι. Ένα βράδυ πήγαμε στο στούντιο του, το «FON». Ένα πολύ κυριλέ και γνωστό στούντιο, όπου ερχόντουσαν καλλιτέχνες της ηλεκτρονικής μουσικής απ' όλη την Αγγλία για να ηχογραφήσουν.

Εκείνη τη μέρα ουσιαστικά ξεκινήσαμε τη σχέση μας και συνεχίσαμε να πηγαίνουμε εκεί τα βράδια. Μου έβαζε μουσική και εγώ προσποιούμουν στο μικρόφωνο πως ήμουν κάποια. Δεν τραγουδούσα ακριβώς, απλώς μίλαγα και με ηχογραφούσε. Ο μάνατζερ του πήρε κρυφά τις ηχογραφήσεις αυτές στο Λονδίνο και κάπως κατάφερε να μας κλείσει ένα καλό δισκογραφικό συμβόλαιο. Από το πουθενά, λοιπόν, βρέθηκα στο μάτι του κυκλώνα, σε ένα πλήρες επαγγελματικό περιβάλλον. Στην πραγματικότητα, τραγούδησα για πρώτη φορά αφού είχα ήδη υπογράψει. Βέβαια, στη συνέχεια δουλέψαμε τα πάντα από την αρχή, με το αποτέλεσμα να μην έχει εν τέλει καμία σχέση με αυτές τις αρχικές ηχογραφήσεις.

Για την τελευταία σου δουλειά επέστρεψες για να ηχογραφήσεις, μετά από χρόνια, στο Sheffield. Αισθάνθηκες, κατά κάποιο τρόπο, ότι ταξιδεύεις πίσω στον χρόνο;
Ναι, ακριβώς. Εντάξει, επισκέπτομαι το Sheffield, δεν είναι ότι είχα 20 χρόνια να πάω, αλλά ήταν όντως περίεργο να πάω εκεί με σκοπό να κάνω μουσική. Ειδικά με κάποιον όπως ο Maurice, που δεν έχει καμία σχέση με την τοπική σκηνή. Είναι Αμερικάνος, αλλά μετακόμισε εκεί λόγω της γυναίκας του, με σκοπό να κάνουν οικογένεια. Βέβαια, λείπει αρκετά συχνά επειδή παίζει ως DJ σε όλον τον κόσμο. Δεν είχε καμία σχέση με τον κόσμο που γνώριζα εγώ. Όταν έμπαινα στο ταξί για να πάω από τον σταθμό των τραίνων στο στούντιο ήταν πολύ περίεργο. Βέβαια, μέσα στο στούντιο έμπαινα σε μία «φούσκα». Θα μπορούσα να βρίσκομαι οπουδήποτε στον κόσμο.

Σε λίγες μέρες πρόκειται να έρθεις ξανά στην Ελλάδα με αφορμή το Release Athens Festival. Θυμάσαι τίποτα από την τελευταία φορά που ήσουν εδώ;
Ναι, η συναυλία που είχα δώσει στην Αθήνα ήταν εκπληκτική. Είναι μια πόλη γεμάτη ενέργεια, όπου αισθάνομαι σαν να είμαι σπίτι μου. Ανυπομονώ να επιστρέψω.

Τι περιέχει το φετινό σου set list;
Είναι γεμάτο ενέργεια. Ειδικά μετά την προσθήκη των κομματιών που κάναμε με τον Maurice, μπορώ να πω ότι δεν υπάρχει στιγμή που το set να «πέφτει», πάει συνεχώς προς τα πάνω.

Ποιο είναι το πιο αστείο πράγμα που σου έχει συμβεί ενώ παίζεις live;
Πολλά αστεία πράγματα συμβαίνουν ενώ παίζω live (γέλια). Παλιά έκανα συχνά stage diving κατά τη διάρκεια των συναυλιών μου, αλλά νομίζω ότι πλέον δεν είμαι τόσο θαρραλέα και δεν το κάνω συχνά. Μάλλον πρέπει να το αρχίσω ξανά.

Ίσως στην Αθήνα.
Ναι, γιατί όχι;

Ακολουθήστε τον Αντώνη Κωνσταντάρα στο Ιnstagram.

Περισσότερα από το VICE

Μια Βουτιά στη Γοητεία της Μελαγχολίας των Tindersticks

Μια Βόλτα στα Στενά της Θεσσαλονίκης με Έναν Ντελιβερά Λαθραίων Τσιγάρων

Η Φιλιώ Δεν Αναγνωρίζει Πάντα τους Διάσημους που Σερβίρει στο Μαγαζί της