FYI.

This story is over 5 years old.

Άποψη

Είναι Δικαίωμά μου να Μη Βγάζω τα Παπούτσια μου στο Σπίτι σου;

Για κάποιους είναι θέμα πολιτισμού και καθαριότητας, για άλλους μια ενοχλητική συνήθεια. Τι κάνετε, όταν σας ζητήσουν να βγάλετε τα παπούτσια σας προτού μπείτε στο σπίτι κάποιου άλλου;
shoes-933507_1920
Φωτογραφία: Pixabay

Σε πρόσφατη επίσκεψη σε γενέθλια καλού φίλου, παρατήρησα το εξής φαινόμενο (για να μην πούμε για το φαινόμενο όπου επισκέψεις-γενέθλια-τούρτες και αηδίες πρέπει να σταματάνε από μια ηλικία και μετά, π.χ. τα 25): Γύρω στα 20 ζευγάρια παπούτσια έξω από το σπίτι, στοιχισμένα σχεδόν σε στρατιωτική παράταξη. Αμέσως μου έφερε μνήμες από τη θητεία στο Στρατό. Άντε, στον Στρατό πάει και έρχεται, ίσως εκεί μάλιστα επιβάλλεται για λόγους υγιεινής να βρίσκονται εκτός θαλάμου οι αρβύλες - τόσα άτομα μπαίνουν και βγαίνουν σε καθημερινή βάση με χώματα, σκόνη και λάσπες. Όπως επίσης και αν το επιβάλλει η θρησκεία σου ή αν βρίσκεσαι στην Ιαπωνία και την Ινδία, όπου είναι αναπόσπαστο μέρος της κουλτούρας τους. Το σέβομαι απόλυτα και το καταλαβαίνω (τώρα, πώς κολλάνε τα παπούτσια και οι κάλτσες με την πίστη στον Θεό είναι άλλο κεφάλαιο).

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Να πηγαίνεις σε γιορτή που θα παραβρεθεί Χ αριθμός ατόμων και εσύ να πρέπει να βγάζεις τα παπούτσια σου έξω, δεν ξέρω, κάπου ξεφεύγει αυτή η ιστορία. Από την επόμενη φορά θα φέρνουμε και λουκέτα, για να μην μας τα βουτήξουν…

Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας βιβλίων για το savoir vivre, Χρήστος Ζαμπούνης, βλέπει τα πράγματα διαφορετικά: «Μεγάλωσα σε ένα διαμέρισμα πολυκατοικίας στη Βέροια, όπου υπήρχε υποδηματοθήκη. Τα τέσσερα μέλη της οικογένειάς μας τοποθετούσαν εκεί, όχι πάντοτε με τακτικό τρόπο οι νεώτεροι, τα μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού υποδήματά μας. Τα επόμενα χρόνια, όταν έφυγα από το σπίτι, για να σπουδάσω σε διάφορες πόλεις και χώρες, συνέχισα την οικογενειακή παράδοση, υιοθετώντας την ίδια συνήθεια, την οποία θεωρούσα εξόχως αστική.

»Αντιθέτως, σε σπίτια συμφοιτητών μου που επισκεπτόμουν, ιδίως σε αγροτικές μονοκατοικίες, παρατηρούσα τη σειρά των υποδημάτων έξωθεν της θύρας εισόδου και συνέδεα αυτή την πρακτική με έναν χωριάτικο τρόπο ζωής. Οποία ήταν, λοιπόν, η έκπληξις μου, όταν επισκεπτόμενος για πρώτη φορά το μεγαλοαστικό διαμέρισμα του Στρατή Ανδρεάδη επί της Avenue Foch στο Παρίσι, η οικοδέσποινα μου ζήτησε να βγάλω τα υποδήματά μου στην είσοδο, με την ευκρινή αιτιολογία ότι θα λερωθεί η λευκή μοκέτα που κάλυπτε το σύνολο σχεδόν της οικίας.

»Ηθικόν δίδαγμα πρώτον: Η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά.

»Ηθικόν δίδαγμα δεύτερον: Δεν υπάρχει ταξική διάκρισις στο θέμα αυτό.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

»Ηθικόν δίδαγμα τρίτον: Σιχαίνομαι τη λέξη παπούτσια».


VICE VIDEO: Το VICE Συναντά τη «Μάντισσα» Σάττι

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.


Πού ξεκινάνε, όμως, τα δικαιώματα του ιδιοκτήτη του σπιτιού και φίλου και που τα δικά σου ως επισκέπτης; Μπορείς να αρνηθείς να τα βγάλεις ή αυτός θα είναι ένας λόγος για να τσακωθείς; Ναι, ο ιδιοκτήτης έχει κάθε δικαίωμα…

Αλλά -επειδή εδώ υπάρχει ένα μεγάλο «αλλά»- όταν πηγαίνεις σε κάποια γιορτή ως επισκέπτης, τι πιο λογικό από το να φοράς καινούργια ή καθαρά παπούτσια; Με λασπωμένες γαλότσες θα πας; Πρέπει να βρίσκεσαι σε ένα σπίτι με άλλα 20 άτομα και όλοι να κυκλοφορούν με τις κάλτσες ή σε άλλες περιπτώσεις ακόμη και ξυπόλητοι; Την περισσότερη ώρα που ήμουν στα γενέθλια του φίλου μου, οι κάλτσες μου αποσπούσαν την προσοχή. Κάλτσες με διάφορα patterns, κάλτσες καρό, basic ασπρόμαυρες κάλτσες, κάλτσες με σχέδια μπανάνες και ανανάδες, κάλτσες με τρίφυλλα, κάλτσες χακί (θα του είχαν μείνει από τον Ε.Σ.), καλσόν και καλτσάκια, μια κοπέλα μάζευε άβολα τα δάχτυλά της προς τα πίσω όλη την ώρα – προφανώς θα είχε εντοπίσει κάποια τρύπα… Για να μην μιλήσουμε για το κρύο που φάγαμε φορώντας μόνο κάλτσες, περπατώντας στα πλακάκια και στο ξύλινο πάτωμα του σπιτιού. Φυσικά, δεν υπήρχαν τόσες παντόφλες για τους καλεσμένους - παντόφλες που δεν ξέρεις ποιος φόραγε πριν από εσένα, σωστά; Αν περιμένεις X άτομα, θα έχεις και X αριθμό παντοφλών. Μην μου ζητάς να φέρω και δικές μου παντόφλες…

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Κανείς, επίσης, δεν κατάλαβε τον λόγο που υπήρχε χαλάκι έξω από την πόρτα («Welcome»), αφού μάλλον δεν το χρησιμοποιεί κανείς. Και στην τελική ούτε θέλω να δένω το κορδόνια μου κάθε τρεις και λίγο: Φεύγεις από τη γιορτή και πρέπει να κάθεσαι στις σκάλες της πολυκατοικίας ή με το ένα πόδι όρθιο, για να δένεις τα κορδόνια των παπουτσιών σου! Η κυρία του διπλανού διαμερίσματος κουνούσε συγκαταβατικά το κεφάλι της - «Σε καταλαβαίνω».

1545215583615-St-Kioytsioykhs-skitso-VICE

Το σκίτσο είναι μια ευγενική παραχώρηση του Σταύρου Κιουτσιούκη.

Στην τελική, διάλεξα τα συγκεκριμένα παπούτσια με σκοπό να ταιριάζουν με το υπόλοιπο outfit μου, θέλω να δείχνω τα παπούτσια μου, δεν νιώθω άνετα μόνο με τις κάλτσες, στρεσάρομαι. Κάτι με το οποία φαίνεται να συμφωνεί ο δημιουργός κόμικς και λάτρης των… ποδιών, Σταύρος Κιουτσιούκης, καθώς μοιράζεται μαζί μας μια δική του εμπειρία: «Όταν έφτασα σπίτι της, ήθελα να το προσέξει. Να δει, τέλος πάντων, πόσο σωστά είχα συνδυάσει τους δύο τόνους του μπλε με το κεραμιδί της κάλτσας. Χτύπησα αποφασιστικά την πόρτα και περίμενα. Με υποδέχτηκε όπως πάντα με εκείνο το ναζιάρικο χαμόγελο και μου ’σκασε ένα σχεδόν παιδικό φιλί στα μούτρα. “Βγάλε, όμως, τα παπούτσια σου!”, είπε, κλείνοντας πίσω μου την πόρτα και άφησε το σύμπαν μου να γκρεμιστεί με θόρυβο. Θα δεχόμουν τα πάντα… Εκτός από το να βγάλω τα παπούτσια μου! Αν δεν πρόκειται να ανέβω όρθιος στον καναπέ σου, δεν θέλω να βγάλω τα παπούτσια μου! Έφτιαξα τον χρωματικό συνδυασμό και θα στον δείχνω μέχρι Δευτέρας Παρουσίας! Παρά το προφανές δίκιο μου, με πέταξε έξω με τις κλωτσιές, φωνάζοντας κάτι για καθαρά χαλιά και τέτοια».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Μελέτες λένε ότι τα παπούτσια μεταφέρουν μαζί τους κάθε λογής μικρόβια τα οποία θα κάνουν απόβαση στο σπίτι σου. Υπάρχει, όμως, κάποια μελέτη που να δείχνει στατιστικά πόσοι άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο, επειδή κάποιοι περπατούσαν με τα παπούτσια μέσα στο σπίτι; Εδώ σίγουρα υπερβάλλω, όπως εκείνην τη φορά -από την άλλη μεριά της ιστορίας- που ζήτησα ευγενικά από κάποιον να μην στέκεται ακίνητος στην αριστερή πλευρά στις κυλιόμενες σκάλες. Η απάντησή του ήταν, «Γιατί, υπάρχει κάποιος νόμος για αυτό;». Δεν ξέρω αν υπάρχει νόμος για αυτό, σίγουρα υπάρχουν άγραφοι νόμοι και θέματα πολιτισμού. Ποιοι άγραφοι νόμοι και θέματα πολιτισμού υπάρχουν, όταν πρέπει να βγάζω τα παπούτσια έξω από το σπίτι, εκτός βέβαια αν μένουμε σε αγροτικές περιοχές ή μεταφέρουμε λάσπες από κακοκαιρία ή πατήσαμε τσίχλα και δεν θέλουμε να κολλήσει στο χαλί;

Η λογική, επίσης, λέει ότι οι άνθρωποι εδώ και χιλιάδες χρόνια φοράμε παπούτσια. Τα παπούτσια πατάνε πάνω στο πάτωμα του σπιτιού, δεν ανεβαίνουμε με αυτά στο τραπέζι ή στον νιπτήρα του μπάνιου. Πώς δεν επιτρέπεις παπούτσια στο σπίτι σου, αλλά εσύ ο ίδιος τα φοράς στη δουλειά σου ή στο εστιατόριο; Εκεί δεν μεταφέρεις τα μικρόβια του δρόμου; Οι πλαστικές τσάντες των σούπερ μάρκετ δεν μεταφέρουν μικρόβια στο σπίτι σου; Το πορτοφόλι σου δεν μεταφέρει μικρόβια; Τα ίδια σου τα ρούχα; Αόρατα μικρόβια βρίσκονται στον αέρα που αναπνέεις στο σπίτι σου.

Το σπίτι σου, οι κανόνες σου, αλλά και δικαίωμά μου να μην νιώθω άνετα χωρίς τα παπούτσια μου. Αν μου το ζητήσεις ευγενικά, θα τα βγάλω.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Εσείς περπατάτε μέσα στο σπίτι σας με ή χωρίς παπούτσια;

Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.

Περισσότερα από το VICE

Ένας Έλληνας Φωτογραφίζει την Παράδοξη Κανονικότητα των Σεξ Πάρτι του Βερολίνου

H Άγρια Ζωή στο Αττικό Πάρκο Πεθαίνει Επειδή Πηγαίνεις να τη Δεις

O Λεκτικός Μέσα από τις Μνήμες των Ανθρώπων που τον Έζησαν

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.