Το «Aποκαλυπτικό» Πορνό Δείχνει Γιατί Κάποιοι Καυλώνουν με το Τέλος του Κόσμου

Εν μέσω πανδημίας, οικονομικής κατάρρευσης, κλιματικής καταστροφής και πολιτικών ταραχών άνευ προηγουμένου για τη γενιά μας, ο κόσμος –ή τουλάχιστον ο κόσμος όπως τον ξέραμε– μοιάζει να πλησιάζει σε ένα τέλος.

Και υπάρχουν κάποιοι που λένε ότι αυτό τους φτιάχνει, τη βρίσκουν. Το να καυλώνεις ενώ ο κόσμος τελειώνει μοιάζει με ταμπού, αλλά τελικά είναι κάτι ανεξέλεγκτο. Πολλά έχουν γραφτεί, για παράδειγμα, για το πώς η καραντίνα λόγω COVID-19 έχει επηρεάσει τη σεξουαλική μας ζωή: με την επιβεβλημένη συγκατοίκηση ή την απομόνωση, όλοι σαλτάραμε λιγάκι.

Αλλά στο πορνό υπάρχει μακρά παράδοση διέγερσης με το τέλος του κόσμου. Όπως με διαβεβαίωσαν μελετητές και σεξοθεραπευτές με τους οποίους μίλησα και ενώ βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το τέλος του κόσμου, αυτά τα συναισθήματα είναι τελείως ανθρώπινα.

Είναι δύσκολο να ορίσουμε αυτού του είδους του πορνό, καθώς αν κάνουμε λόγο για πορνό καταστροφής, αυτό παραπέμπει στην απόλαυση του να βλέπεις καταστροφές – κάτι που είναι τελείως διαφορετικό απ’ αυτό που συζητάμε εδώ.

Υπάρχουν πραγματικά αποκαλυπτικές ταινίες ενηλίκων, όπως η ταινία του 2008 "Crescendo 2012", όπου η βασική ιδέα είναι ότι οι άνθρωποι γαμιούνται σαν να μην υπάρχει αύριο, επειδή δεν θα υπάρχει. Πέρα από το πορνό αυτά τα σενάρια είναι παντού στην ποπ κουλτούρα. Το βιντεοκλίπ της Britney Spears για το "Till the World Ends," για παράδειγμα, ενώ δεν είναι πορνογραφικό, εμπίπτει στην κατηγορία της φαντασίωσης οργίου ενόψει του τέλους του κόσμου. Όπως και το "1999" του Prince. "Melancholia", "Seeking a Friend for the End of the World", "Armageddon", "Last Night" - μια λίστα με τις ταινίες που περιστρέφονται γύρω από το τέλος του κόσμου ενώ υπάρχει και μια πλοκή με έρωτα/ σεξ. Αν ψάξεις τους όρους «αποκάλυψη» και «τέλος του κόσμου» σε πορνοσάιτ όπως το Pornhub ή το Xvideos, βρίσκεις διάφορα αποτελέσματα. Κυρίως είναι γεμάτο με ρετρό στιλ τύπου "Mad Max", όπως το APOCALYPSE X ή μια παρωδία του.

Σε σύγκριση ας πούμε τα αποτελέσματα για το COCK AND BALL TORTURE ή το SELFSUCK, που έχουν εκατοντάδες αποτελέσματα, το αποκαλυπτικό πορνό δεν μοιάζει να είναι εξίσου δημοφιλές ή πλούσιο. Αλλά ό,τι υπάρχει, κινείται γύρω από την πλοκή και έχει προσεκτική παραγωγή.

Το σεξ σε πλαίσιο καταστροφής μπορεί να συμβεί στο τέλος του κόσμου ή απλώς στο τέλος αυτού του κόσμου. Το πορνό κορονοϊού θα μπορούσε μάλλον να εμπίπτει στην κατηγορία αποκαλυπτικού πορνό, εφόσον σε μεγάλο βαθμό βασίζεται δυστοπικά μοτίβα ταινιών τρόμου. Και υπάρχει και το μετα-αποκαλυπτικό πορνό όπως το "The Load Warrior", του 1987, μια παρωδία της δεύτερης ταινίας "Mad Max, The Road Warrior". Στο "Load Warrior", οι άντρες είναι αγελάδες που πρέπει να αρμεχθούν για το πιο σπάνιο και πολύτιμο αγαθό του κόσμου: το σπέρμα.

Στο "Satisfiers of Alpha Blue" του 1981, άνθρωποι στο μακρινό μέλλον ταξιδεύουν σε έναν πλανήτη ερωτικής απόλαυσης για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες στους υπολογιστές που τους γαμάνε τέλεια. Φυσικά, ένας από τους χαρακτήρες παλεύει με ζητήματα επαφής, αγάπης και έρωτα κόντρα στην ψυχρή τελειότητα των fuckbots τεχνητής νοημοσύνης – μοτίβα που παρουσιάζονται στην ποπ κουλτούρα σήμερα, καθώς πιο πρόσφατες ταινίες όπως οι "Her" και "Ex Machina" εξακολουθούν να θέτουν τα ίδια ερωτήματα για την ανθρώπινη φύση και τη σεξουαλική σύνδεση.

Δεν είναι μόνο το τέλος της ανθρωπότητας, αλλά και ο κίνδυνος της κατάρρευσης, η κατάρρευση και το ξαναχτίσιμο της κοινωνίας που έχει απήχηση σήμερα. Στην κατηγορία των μετα-αποκαλυπτικών ταινιών πορνό, μια αγαπημένη ταινία της Laura Helen Marks, μελετήτριας πορνό και καθηγήτριας αγγλικής λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο Τουλέιν, είναι η avant-garde ταινία "Café Flesh", του 1982. Διαδραματίζεται σε ένα μέλλον μετά από μια πυρηνική καταστροφή, όπου σχεδόν όλοι αρρωσταίνουν βαριά αν κάνουν σεξ και όσοι δεν αρρωσταίνουν τοποθετούνται σε μια σκηνή για να κάνουν ζωντανή παράσταση πορνό για τους υπόλοιπους.

Η Marks μου είπε ότι βλέπει δυο διαφορετικές προσεγγίσεις στο αποκαλυπτικό πορνό: παρανομία ή κατάργηση κοινωνικής δομής και την περίπτωση ενός τελείως αυταρχικού κόσμου που γεννά απόκληρους και επαναστάτες.

«Στην πρώτη περίπτωση υπάρχει απελπισία, διαπραγματεύσεις και πρωτόγονες οικονομίες, που μπορούν να δώσουν έναν βαθμό κινδύνου και έξαψης – μια αίσθηση "ποιος χέστηκε"», λέει η Marks. «Στη δεύτερη περίπτωση οι ταινίες προσφέρουν μια αντίθεση ανάμεσα στο ποιος ελέγχεται ή περιορίζεται που επίσης εντείνει τη σεξουαλική φαντασίωση αν και στην αντίθετη κατεύθυνση – προς αυστηρά καθεστώτα και περιορισμό».

Και οι δύο προσεγγίσεις παίζουν με τις ερωτικές φαντασιώσεις των έμφυλων, φυλετικών και ταξικών διαχωρισμών, όπου οι ταυτότητες και οι δυναμικές είτε παρουσιάζονται σε επίπεδο καρικατούρας είτε μοιάζουν ανούσιες. «Μπαίνουμε σε φαντασιώσεις ανατροπής της παραδοσιακής ιεραρχίας ή υπερβολικών παρουσιάσεων αυτών των ιεραρχιών», είπε η Marks.

Καθώς όλος ο κόσμος προσπαθεί να ορίσει τη «νέα κανονικότητα» και συμμετέχουμε σε όργια στο Zoom και προσκαλούμε τον εικονικό κόσμο στη σεξουαλική μας ζωή περισσότερο από ποτέ –μαζί με το μοναδικό φαινόμενο του 2020 της πείνας για δέρμα-δεν είναι άξιο απορίας που κάποιο από εμάς είναι λίγο καυλωμένοι συνέχεια.

Στην πραγματική ζωή, το σεξ στα όρια της παγκόσμιας κατάρρευσης είναι λίγο πιο περίπλοκο απ’ ό,τι το παρουσίασαν ο Prince ή η Britney. Και η εντύπωση ότι όλοι είναι πολύ καυλωμένοι –είτε το καταλαβαίνουμε από αστεία στο Twitter είτε από τα προσωπικά κείμενα που κυκλοφορούν σχετικά– μπορεί να να μη δείχνουν όλο αυτό που βιώνουν οι άνθρωποι.

«Σίγουρα ο κόσμος επηρεάζεται από την κατάσταση του κόσμου αυτή τη στιγμή – όλη η αβεβαιότητα και αναταραχή είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν», μου είπε η Kristen Mark, διευθύντρια του εργαστηρίου προαγωγής σεξουαλικής υγείας στο Πανεπιστήμιο του Κεντάκι. «Παρατηρήσαμε στα δεδομένα μας ότι οι σεξουαλικές ζωές επηρεάζονται κατά βάση
αρνητικά από άποψη συχνότητας. Αλλά όσοι παραμένουν σεξουαλικά ενεργοί, τείνουν να πιο ανοιχτοί στο να δοκιμάσουν πιο περιπετειώδεις σεξουαλικές πράξεις. Αυτό μπορεί να προσφέρει μια περίσπαση από τον κόσμο γύρω τους, είναι κάτι που τους κάνει να νιώθουν καλά και μπορεί να βοηθήσει».

Εν μέρει, μπορεί να έχει βιολογική βάση. Η ψυχοθεραπεύτρια και σεξοθεραπεύτρια από τη Νέα Υόρκη, Dulcinea Pitagora, είπε ότι όταν οι άνθρωποι έχουν τεράστιο στρες, όπως από τον καταιγισμό τραγωδιών στις ειδήσεις κάθε μέρα, την ανεργία ή την έλλειψη επαφής λόγω καραντίνας. Έτσι, ο εγκέφαλος και το σώμα τους αναζητούν πιθανές πηγές οκυτωκίνης και ντοπαμίνης.

«Οι άνθρωποι είναι πιο επιρρεπείς στον έρωτα όταν έχουν έντονο στρες λόγω μιας αλλαγής στη χημεία του εγκεφάλου και του σώματος, όπως αυξημένη κορτιζόλη (ορμόνη του στρες) και αδρεναλίνη», είπε. «Έτσι κάτι συμβαίνει σε χημικό επίπεδο όταν υπάρχει μια φυσική καταστροφή, αλλά υπάρχουν και ψυχολογικοί παράγοντες που συνοδεύουν τη συνειδητοποίηση ότι πολλοί άνθρωποι πεθαίνουν, συν του ότι δεν πρέπει να περνάμε τόσο χρόνο με άλλους όσο θα θέλαμε. Ο φόβος μέσα σε ένα πλαίσιο περιορισμού αυξάνει σε πολλούς ανθρώπους την επιθυμία, ως ένα μηχανισμό αντιμετώπισης». Η Pitagora λέει ότι στο ιατρείο της έχει δει μια-δυο τάσεις τελευταία. «Ένα όφελος της αυξημένης αναταραχής είναι ότι άνθρωποι συνειδητοποιούν περισσότερο τα προνόμιά τους. Έτσι αν έχουν σχέση ανακαλύπτουν τις διαφορές στα προνόμια ανάμεσα στους συντρόφους ή στη συνειδητοποίηση των προνομίων, ή των αξιών γύρω από τα προνόμιά τους, κάτι που οδηγεί σε συγκρούσεις και μερικές φορές χωρισμούς».

Κάτι άλλο που έχει δει είναι η αυξημένη ή μειωμένη επιθυμία και το σεξ, ανάλογα με το πώς αντιμετωπίζει κάποιος το άγχος. «Κάποιοι το αντιμετωπίζουν αποζητώντας απόλαυση, οικειότητα και επαφή για να ξεχάσουν το άγχος τους, ενώ σε άλλους πέφτει η λίμπιντο όταν τους κυριεύει το άγχος», είπε.

Όπως και να νιώθεις στο πλαίσιο της τρέχουσας συνθήκης είναι μάλλον υγιές από άποψη σεξ. «Η σεξουαλική επιθυμία καθοδηγείται από πολλούς παράγοντες. Θα μπορούσε να είναι το άγχος, η εξάντληση η αβεβαιότητα, το πλαίσιο μιας σχέσης, η κοινωνική πίεση, οπότε βλέποντας και κάνοντας», είπε η Marks. «Η σεξουαλική ορμή είναι φυσιολογική και οι διακυμάνσεις της είναι φυσιολογικό κομμάτι της εμπειρίας της επιθυμίας». Στην προσπάθεια να καταλάβουμε γιατί νιώθουμε όπως νιώθουμε τώρα, ίσως οι αποκαλυπτικές ιστορίες και η ανάλογη πορνογραφία μπορεί να ξεκαθαρίσουν κάποια πράγματα – ή να μας κάνουν να ξεχαστούμε, μιας και όλοι είμαστε μέσα.

Το πορνό μπορεί να είναι ένας καθρέφτης της κοινωνίας, ακόμα κι αν είναι 80s ταινίες καταστροφής. Το να αναρωτηθούμε πώς εντάσσεται το σεξ στο μέλλον μας είναι κάτι που μπορεί να φωτίσει τις επιθυμίες και τις αξίες μας στο παρόν. «Το πορνό έχει αποδείξει ότι μπορεί να είναι ενδιαφέρον πεδίο για τέτοιες ιδέες, διότι από τη μία φυσικά το σενάριο θα έχει σχέση με το σεξ από την άλλη όμως οι περισσότερες εικόνες του σεξ στο μέλλον είναι αποστειρωμένο, χωρίς οικειότητα ή με τη μορφή κάποιας παράνομης οικονομίας», είπε η Marks. «Αυτές οι αντιφατικές ταινίες πορνό είναι αυτές που βρίσκω ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες, καθώς μερικές φορές μπορούν να έχουν ένα απρόσμενο επίπεδο ερωτισμού ενώ είναι ζοφερές».

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο VICE US.

Περισσότερα από το VICE

Τα Πρώτα Τατουάζ Μετά την Καραντίνα Ξεκίνησαν και Φωτογραφίσαμε Μερικά

Ο Έβρος Είναι η Αφορμή για να Ακούσεις Ιστορίες Ανθρώπων Ξεχνώντας Ό,τι Ήξερες για Αυτούς

«Μας Έκλεισαν Πρώτους και μας Ανοίγουν Τελευταίους»