Mossless Magazine Interviews Yeon J. Yue

Το Mossless in America είναι μια στήλη με συνεντεύξεις φωτογράφων της καλλιτεχνικής φωτοδημοσιογραφίας. Η σειρά βγαίνει με τη συνεργασία του Mossless magazine, και δημοσιεύονται  πειραματικές φωτογραφίες, υπό την επιμέλεια των Romke Hoogwaerts και Grace Leigh. Ο Romke ξεκίνησε το Mossless το 2009, σαν blog, δημοσιεύοντας συνεντεύξεις φωτογράφων, ανά δυο μέρες. Από το 2012, το περιοδικό έχει εκδώσει 2 τεύχη, που αφορούσαν ένα διαφορετικό είδος φωτογραφίας. Το Mossless αναδείχθηκε στην έκθεση-ορόσημο του Millennium Magazine, στο Museum of Modern Art in New York, το 2012, με την υποστήριξη του Printed Matter, Inc. Το τρίτο τεύχος, ένας μεγάλος φωτογραφικός τόμος για την Αμερικάνικη καλλιτεχνική φωτοδημοσιογραφία των τελευταίων δέκα χρόνων, με τίτλο The United States (2003-2013), δημοσιεύτηκε την άνοιξη.

Ο Yeon J. Yue, είναι ένας φωτογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη, γεννημένος στη Σεούλ, στη Νότια Κορέα, το 1979. Αφού υπηρέτησε στην Αμερικάνικη Πολεμική Αεροπορία (US Air Force) όταν η Κορεάτικη Αεροπορική Δύναμη βρισκόταν στην Αεροπορική Βάση Οσάν, στην Πιεονγκταέκ της Νότιας Κορέας, ο Yue άρχισε να ασχολείται με την αποτύπωση της ζωής των οικογενειών των Αμερικάνων στρατιωτών. Πήγε στην Αμερική για να σπουδάσει στο Art Centre College of Design της Πασαντένα, στην Καλιφόρνια, και συνέχισε σε ένα μεταπτυχιακό στις τέχνες (MFA), στο Columbia University. Μιλήσαμε για τα οικογενειακά άλμπουμ ως μορφή τέχνης, τη ζωή στις στρατιωτικές βάσεις και την, συχνά, θλιβερή και παράδοξα όμορφη ζωή των στρατιωτών.

VICE: Είσαι από τη Σεούλ της Νότιας Κορέας. Πότε ήρθες στις ΗΠΑ;

Yeon J. Yue: Ήρθα στο Λος Άντζελες στις 26 Δεκεμβρίου του 2006. Έχουν περάσει σχεδόν οχτώ χρόνια.

Πού νιώθεις σπίτι σου;

Ούτε στην Κορέα, ούτε στις ΗΠΑ. Πιστεύω ότι μας έχουν ‘πετάξει’ σ’ αυτό τον κόσμο. Συχνά νομίζουμε ότι παίρνουμε αποφάσεις, αλλά στην πραγματικότητα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να ζήσουμε εκεί που μας έχουν ‘πετάξει’. Όλα είναι απρόοπτα. Ειδικά μετά το γάμο μου και τον ερχομό του γιού μου, το πού νιώθω σπίτι μου δεν έχει καμία σημασία.

Στα 22 σου κατατάχτηκες στην Κορεάτικη Πολεμική Αεροπορία, για να εκπληρώσεις τα στρατιωτικά σου καθήκοντα και υπηρέτησες και στην Αμερικάνικη Πολεμική Αεροπορία για δυόμιση χρόνια. Πώς ήταν αυτά τα χρόνια της ζωής σου; 

Υπηρετούσα στο στρατό από το Μάρτιο του 2001 μέχρι το Σεπτέμβρη του 2003. Λίγο αφού κατατάχτηκα έγινε το 9/11. Η δουλειά στην Αμερικάνικη Βάση δεν ήταν κάτι καινούργιο για ‘μένα, αφού είχα ήδη ζήσει εκεί για δυο χρόνια, όσο υπηρετούσε ο πατέρας μου. Μετά το 9/11, οι πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές του συνέπειες ήταν εντυπωσιακές για έναν εικοσάχρονο Κορεάτη, και για όλους τους Αμερικάνους που ζούσαν στο εξωτερικό.

Ήμουν ταραξίας όμως. Δεν μου άρεσαν οι αυστηροί κανονισμοί, ούτε οι διαφορές στις συνθήκες εργασίας μεταξύ Αμερικάνικου και Κορεάτικου στρατού. Θυμάμαι ότι ήμουν συνέχεια θυμωμένος. Δεν θυμόμουν καν το λόγο για τον οποίο ήμουν θυμωμένος. Τσακωνόμουν συνέχεια, διαφωνούσα με όλο τον κόσμο, Κορεάτες και Αμερικάνους. Αλλά σε κάποιους άρεσε το ποιος είμαι, το τι έκανα και τι υποστήριζα. Ήταν ένα ενδιαφέρον κομμάτι της ζωής μου.

Μετά την Αμερικάνικη Πολεμική Αεροπορία, άρχισες να καταγράφεις τις ζωές των οικογενειών των Αμερικάνων στρατιωτών. Τι σε έκανε, κατά τη διάρκεια της θητείας σου, να ξεκινήσεις αυτή τη σειρά;

Μ’ ενδιέφερε πολύ η φωτογράφηση της καθημερινότητας και τα οικογενειακά στιγμιότυπα, όσο ζούσα στο Γκλέντεϊλ της Καλιφόρνια, που σπούδαζα στο Art Centre College of Design. Το οικογενειακό άλμπουμ είναι πολύ βασικό φωτογραφικό ύφος, και μ’ ενδιέφεραν οι μοναδικές ποιότητες και τα χαρακτηριστικά του. Δεν έχει κάποιο στυλ. Δεν έχει κάποιο μήνυμα ή κάποια κατεύθυνση. Απλώς υπάρχει. Μου άρεσε η απλότητά του. Γι’ αυτό, αρχισα να φωτογραφίζω τους γείτονές μου. Και αφού πέρασα δυο χρόνια στη Δυτική Ακτή, αποφάσισα να κάνω ένα μεταπτυχιακό και ευτυχώς με δέχτηκαν στο Columbia University. Πάντα ήθελα να ταξιδέψω από την μια άκρη της χώρας ως την άλλη. Κι έτσι, διεύρυνα το project των οικογενειακών φωτογραφιών.

Όταν σκεφτόμουν την Αμερική, και τι σήμαινε για ‘μένα, πάντα θυμόμουν την παιδική μου ηλικία, όταν ήρθα πρώτη φορά στην Αεροπορική Βάση Οσάν: Τρομακτικά σκυλιά Κ-9 κάθονταν μπροστά στην πύλη. Επισκεπτόμουν το σπίτι ενός αξιωματικού, με ωραία σκάλα και έναν τεράστιο, ψεύτικο πολυέλαιο πάνω από το κεφάλι μου. Το μαγικό που έκανε ήταν να τραβάει το βρακί της μάνας μου πάνω από το παντελόνι της, κάτι που έβρισκα πολύ αστείο. Ταμπέλες McDonald's και Kentucky Fried Chicken και μεθυσμένοι στρατιώτες, τις νύχτες. Τέλος, η μυρωδιά του Tide από τη μπουγάδα.

Μια από τις αγαπημένες μας φωτογραφίες σου είναι το Gun in a Vase. Δίπλα σε ένα κομοδίνο είναι ένα βάζο με λουλούδια και κάπου ανάμεσά τους είναι κρυμμένο ένα όπλο. Είναι κάπως ανησυχητικό. Ποια είναι η ιστορία αυτής της φωτογραφίας; 

Είναι το υπνοδωμάτιο του φίλου μου Tony και της Lisa. Τον γνώρισα όταν υπηρετούσα στο Οσάν, και δουλεύαμε πολλές φορές μαζί στην κεντρική πύλη. Από τότε είμαστε φίλοι. Ήταν 19 χρονών, και ‘γώ 22. Ήμασταν και οι δυο νέοι. Από τότε που τον έστειλαν στο Αφγανιστάν κάναμε να μιλήσουμε πέντε χρόνια. Δεν θυμάμαι πώς ξαναβρεθήκαμε, αλλά την ημέρα που μιλήσαμε, μετά από πέντε χρόνια, βρισκόταν στο μήνα του μέλιτος, στο Σαν Ντιέγκο.

Με κάλεσε στο Σέβλιν της Μινεσότα, όπου μένει, όταν ταξίδευα στη χώρα. Ήθελα πολύ να τον δω και αποφάσισα να κοιμηθώ στ’ αμάξι μου λίγες μέρες, για να μαζέψω λεφτά του αεροπορικού εισιτηρίου. Όταν έφτασα ήταν κάτι το σουρεαλιστικό. Είχαμε μεγαλώσει, και τώρα, στα 30 μας, οι ξένοιαστες μέρες είχαν φύγει.

Το επόμενο πρωί, όταν η Lisa έφυγε για δουλειά, είδα το κομοδίνο τους. Ήταν ένα όπλο μέσα στο βάζο, δίπλα στη φωτογραφία του γάμου τους. Σκέφτηκα ότι αυτή είναι η Αμερική. Ήταν θλιβερό, αλλά παραδόξως, και όμορφο.

Τι σχέδια έχεις;

Φωτογραφίζω και κινηματογραφώ σε δραματικές σχολές την Νέας Υόρκης. Επίσης φωτογραφίζω με διάφορες ψηφιακές για κάποιο άλλο οικογενειακό πορτρέτο, που θα είναι φτιαγμένο από φωτογραφίες οικογενειών που μένουν κοντά στο σπίτι μου.

Ο Yeon J. Yue πήρε το μεταπτυχιακό του (MFA in Visual Arts) από το Columbia Universit, το 2011. Έχει εκθέσει τη δουλειά του σε σόλο εκθέδεις στη Νέα Υόρκη και στο Μπίρμινχαμ της Αλαμπάμα, και σε ομαδικές εκθέσεις στο Λος Άντζελες, το Σάο Πάολο και τη Σεούλ.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter,  Facebook και Instagram.