Ο Τύπος που Έφαγε το Ισχίο του για Ένα Art Project

Αυτό έγινε στην περίπτωση του 25χρονου Νορβηγού Alexander Selvik Wengshoel, ο οποίος γεννήθηκε με ένα παραμορφωμένο ισχίο. Ο Alexander έχει περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του πονώντας, καθισμένος για χρόνια σε αναπηρική πολυθρόνα, με ώρες μορφινοθεραπείας και αμέτρητες χειρουργικές επεμβάσεις. Πριν από τέσσερα χρόνια του πρότειναν να αντικαταστήσει το ισχίο του με ένα μεταλλικό, κάτι που δέχθηκε με την προϋπόθεση ότι οι γιατροί του θα του επέτρεπαν να κινηματογραφήσει την εγχείρηση και να κρατήσει το παλιό ισχίο για ένα art project. Όταν επέστρεψε σπίτι, μαγείρεψε και έφαγε τη σάρκα με πατάτες ογκρατέν και ήπιε ένα ποτήρι κρασί.

Τον συνάντησα για να μάθω γιατί το έκανε.

VICE: Το έργο σου, The Body Project, προσέλκυσε μεγάλο ενδιαφέρον από τα μέσα ενημέρωσης. Πότε αποφάσισες να μετατρέψεις το σώμα σου σε τέχνη;
Alexander Wengshoel: Το 2010, σπούδαζα animation. Ο καθηγητής μου, μου έδειξε την αιματηρή τέχνη του Hermann Nitsch. Πραγματικά γοητεύτηκα και εμπνεύστηκα πολύ. Επίσης βρίσκω το αίμα συναρπαστικό. Έπειτα ξαφνικά ενημερώθηκα ότι θα γινόταν η τελευταία επέμβαση στο ισχίο μου. Η εγχείρηση υποσχέθηκε να με απελευθερώσει από τον πόνο και να κάνει τη ζωή μου υποφερτή. Ο καθηγητής μου είπε ότι η ιστορία ήταν πολύ δυνατή για να μην καταγραφεί και χρησιμοποιηθεί. Οπότε, μου ήρθε η ιδέα να την κινηματογραφήσω και να πάρω το αντικατασταθέν οστό του ισχίου μαζί στο σπίτι.

Πώς έπεισες το νοσοκομείο να σου επιτρέψει να κινηματογραφήσεις την εγχείρηση και να πάρεις το ισχίο στο σπίτι;
Τηλεφώνησα στο νοσοκομείο και αμέσως είπαν όχι στην κινηματογράφηση. Συνέχισα να τηλεφωνώ, αρκετές φορές την ημέρα, μέχρι που με συνέδεσαν με τον βασικό χειρουργό της ομάδας. Στην αρχή απέρριψε κι αυτός το αίτημα μου. Αλλά αφού του είπα το περιεχόμενο του εφιάλτη μου και του παρουσίασα το πρότζεκτ μου είπε «Φυσικά, ναι!». Ευτυχώς τον ενδιέφερε πολύ η τέχνη και του άρεσε η ιδέα.

Έπειτα ήταν και η ερώτηση με το οστό του ισχίου. Συνήθως το συνθλίβουν σε σκόνη και το χρησιμοποιούν σε υλικά ιατρικών εκμαγείων. Το να κρατήσω το ισχίο ήταν επίσης αδύνατο. Αλλά τους έδωσα ένα τελεσίγραφο: Είτε το κρατάω, είτε πάω σε άλλο νοσοκομείο. Διαφωνούσαμε μέχρι που ο χειρουργός βαρέθηκε την γκρίνια των νοσοκόμων και με άφησε να κάνω αυτό που ήθελα.

Πες μου για τη μεγάλη μέρα.
Ήταν η 18η Μαρτίου του 2010. Ξάπλωσα στο κρεβάτι του νοσοκομείου και ο κόσμος εκεί με έσπρωχνε μέσα σε μεγάλους διαδρόμους και προς μια ζωή χωρίς πόνο, με το νέο από τιτάνιο ισχίο μου. Ακινητοποίησα το τρίποδο και τη βιντεοκάμερα ανάμεσα στα πόδια μου. Όταν φθάσαμε στο χειρουργείο, το νοσηλευτικό προσωπικό άρχισε να κάνει ερωτήσεις, αλλά ο χειρουργός μου τους είπε να κάνουν ότι ακριβώς του είπα. Στο τέλος, ο αναισθησιολόγος προσφέρθηκε να κρατήσει την κάμερα. Έπειτα μου χορήγησε το καλύτερο ναρκωτικό όλων των εποχών. Ήμουν στον παράδεισο και άρχισα να πεθαίνω στο γέλιο. Αλλά τότε μου χορήγησαν κάτι ακόμα και άρχισαν να διαλύουν το ισχίο μου.

Τι συνέβη όταν ξύπνησες;
Προσπάθησα να στραγγαλίσω τον γιατρό μου. Πέντε μέλη του προσωπικού πήδηξαν πάνω μου και μου έδωσαν ακόμα μια δόση κάποιου ισχυρού κοκτέιλ. Την επόμενη φορά που άνοιξα τα μάτια μου, είδα την τότε κοπέλα μου. Γύρισα πλευρά και τα μάτια έπεσαν πάνω σε ένα ματωμένο οστό ισχίου. Ήταν μέσα σε κενή από αέρα πλαστική σακούλα και πάνω της ήταν κολλημένο ένα σημείωμα για καλή τύχη από το χειρουργό μου.

Το να πάρεις ένα κομμάτι από το σώμα σου μέσα σε πλαστική σακούλα στο σπίτι είναι ζήτημα. Αλλά να καταλήξεις να φας το ίδιο σου το κρέας;
Αρχικά το κρέας μου δεν ήταν μέρος του πρότζεκτ. Επρόκειτο απλώς να το γδάρω και να το πετάξω. Όταν έβρασα για πρώτη φορά το κόκκαλο, σε μια μικρή κατσαρόλα, η σάρκα ξεκόλλησε και την έχυσα μαζί με νερό στο νεροχύτη. Τότε σοκαρίστηκα. Σκέφτηκα « Ω, Θέε μου, αυτή είναι η σάρκα μου».

Γρήγορα κατέληξα ότι ήταν πολύ προσωπικό για να το φωτογραφίσω και έπιασα το κομμάτι. Το κοίταξα για πολύ ώρα και μετά είπα «Δε γαμιέται». Το έβαλα στο στόμα μου, το δοκίμασα, το μάσησα, το κατάπια και άρχισα να κλαίω ανεξέλεγκτα. Ήταν συνδυασμός ευτυχίας, θυμός και απογοήτευσης.

Έκανες εμετό;
Όχι, μετά από μερικά λεπτά κλάματος, ξαφνικά ένιωσα ότι ήταν πολύ φυσικό και δεν το σκεφτόμουν ως ανθρώπινη σάρκα πλέον. Οπότε συνέχισα να βράζω και να ξύνω από το οστό. Έβγαλα λίγο τσίλι και σκόρδο και τα τηγάνισα όλα μαζί. Αλάτι και πιπέρι ήταν υποχρεωτικά, το ίδιο κι ένα καλό μπουκάλι κρασί. Μετά άναψα μερικά κεριά και γαρνίρισα με μερικές πατάτες ογκρατέν. Κάθισα κάτω και τα έφαγα όλα. Ήταν σαν τελετουργικό.

Πως ήταν να αφοδεύεις τον εαυτό σου;
Απλώς πήγα στην τουαλέτα. Δεν υπήρχε τίποτα το ιδιαίτερο και έμοιαζε ακριβώς το ίδιο όπως πάντα. Θα μπορούσα να έχω δημιουργήσει έναν κλώνο υποθέτω, αλλά δεν έγινε τίποτα.

Ποιες είναι οι απόψεις σου για τον κανιβαλισμό;
Δεν το βλέπω έτσι. Ο κανιβαλισμός βασίζεται κυρίως στην ιδέα της δολοφονίας ενός ανθρώπου και της μετέπειτα κατανάλωσης του-συχνά χωρίς να έχει μαγειρευτεί. Μου αρέσει να συγκρίνω την πράξη μου με την κατανάλωση του πλακούντα μετά τη γέννα. Είναι μέρος του σώματος σου. Μπορείς να το πεις κανιβαλισμό εάν θέλεις, αλλά εγώ όχι.

Φέτος παρουσίασες την πτυχιακή σου εργασία στο σόου αποφοίτησης. Η εγκατάσταση είναι φτιαγμένη από τρία κομμάτια: το βίντεο από τη χειρουργική επέμβαση, έναν πίνακα του μακροσκελούς ιατρικού ιστορικού σου και ένα suspension rig για κρέμασμα με γάντζους. Μπορείς να μου πεις για τα υπόλοιπα πράγματα;
Τα περισσότερα από τα πράγματα και τα φάρμακα που βλέπεις στο τραπέζι είναι από όταν πέθανα στην Ταϊλάνδη.

Πέθανες;
Πέρυσι, ήμουν σε μια μοτοσικλέτα στο Koh Phangan χωρίς κράνος, πολύ μεθυσμένος και φτιαγμένος από κάτι πανίσχυρα φύλλα και χάπια. Με σορτς και σανδάλια, χτύπησα ένα τεράστιο SUV και έπαθα μεγάλη ζημιά. Θραύσματα γυαλιού εισχώρησαν στο λαιμό μου, τρία χιλιοστά από την κύρια αρτηρία μου. Το κεφάλι μου άνοιξε, αλλά το κρανίο μου ήταν ανέπαφο. Ο ώμος μετατοπίστηκε, ο αγκώνας και τα δάκτυλα μου συνθλίβησαν. Είχα φύγει. Ξύπνησα πέντε μέρες αργότερα με μεταλλικές πλάκες και βίδες παντού. Ευτυχώς, είχα καλή ασφάλεια και κατέληξα σε ένα ιδιωτικό νοσοκομείο.

Οκ. Πώς αντιδρά ο κόσμος που έφαγες τον εαυτό σου;
Η στήριξη που παίρνω από όλο τον κόσμο είναι απίστευτη. Οι άνθρωποι είναι περίεργοι και πολλοί αηδιασμένοι. Αλλά αισθάνομαι ότι παρεξήγησαν το έργο μου. Δεν το έκανα για να προσελκύσω την προσοχή. Αυτή είναι η ιστορία μου και δεν θέλω κανένας να νιώσει λύπηση για μένα. Η ζωή μου είναι υπέροχη. Είμαι ευτυχισμένος και χαμογελώ κάθε μέρα.

Ο στόχος μου είναι ωθήσω το κοινό να αντικατοπτριστεί. Η ζωή είναι μικρή και οι άνθρωποι έχουν τη συνήθεια να αποφεύγουν τον πόνο. Ένα μικρό κόψιμο από χαρτί και παίρνουν χάπια. Ο πόνος δεν είναι σωματικός. Είναι μια ιδέα, την οποία μπορείς να μάθεις πώς να τη διαχειρίζεσαι. Δεν χρειάζεται να είναι κάτι αρνητικό. Αυτό που θέλω είναι το κοινό να σκεφθεί τι είναι η ζωή και τι σημαίνει το σώμα σου για σένα.

Έχει κάνει κάτι ανάλογο κάποιος στο παρελθόν;
Όχι και θέλω να αλλάξω την καλλιτεχνική σκηνή. Κυριολεκτικά να εγχύσω νέο αίμα σε αυτή. Αυτή τη στιγμή τα πάντα είναι τόσο υψηλής αισθητικής, θεωρητικά και φιλοσοφικά. Θέλω οι άνθρωποι να αισθανθούν.

Ποιο είναι το επόμενο βήμα;
Θα συνεχίσω αυτό το πρότζεκτ αλλά θα το πλαισιώσω περισσότερο μέσω λέξεων. Τον επόμενο χρόνο, σχεδιάζω να μετακομίσω στην Ιταλία για να ιδρύσω μια γκαλερί τέχνης του σώματος. Μετά από αυτό, δεν ξέρω. Τα τατουάζ μου είναι επίσης μέρος του The Body Project. Καλύπτω όλο το σώμα μου με μελάνι κι όταν πεθάνω δεν θα αποτεφρωθώ. Θέλω το δέρμα μου να αλλοιωθεί, να του ρίξουν αλάτι και να τεντωθεί σαν καμβάς. Η σάρκα μου να εμβολιαστεί με μια ειδική σιλικόνη, που θα με μετατρέψει σε ένα είδος γλυπτού. Το οστό του ισχίου θα είναι στο ένα χέρι και το μπατζάκι του παντελονιού μου θα είναι ανασηκωμένο έτσι ώστε να εκτίθεται το ισχίο από τιτάνιο. Θα είναι το τελευταίο έργο μου.

Ποιος θα το κάνει αυτό για σένα;
Συνομιλώ με κάποιους ανθρώπους στη Γερμανία και την Πολωνία. Είναι εξαιρετικά ακριβό αλλά δε γαμιέται. Θα θυσιάσω όλη μου τη ζωή στην τέχνη. Το μόνο που έχω είναι το σώμα μου και οι ιστορίες μου.

Περισσότερα από το VICE

Σεξ, Χιόνι και Κοκαΐνη: Η Ζωή μου ως «Σκύλα του Σαλέ»

Κανείς δεν Γιορτάζει πια στην Πλατεία Ομονοίας

Οι Serial Killers που Σόκαραν την Ελλάδα