Μια Ματιά σε Μερικές από τις πιο Σοκαριστικές Στιγμές στην Ιστορία των Video Games

To άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US.

Όλοι έχουμε διάφορες εικόνες στο μυαλό μας που θα προτιμούσαμε να μην ήταν εκεί. Ίσως σου έχουν μείνει στιγμές από τον Εφιάλτη στον Δρόμο με τις Λεύκες, που είχες δει σε μικρή ηλικία. Ίσως γύρισες ένα βράδυ μεθυσμένος στο σπίτι και θέλησες να δεις γιατί γίνεται τόσος ντόρος για το «3 Guys 1 Hammer». Ίσως ο κλόουν Pennywise ήταν ο λόγος που στα εφηβικά σου χρόνια απέφευγες τα ντους και βρομούσες διαρκώς. Ή ίσως είδες έναν ηλικιωμένο κύριο να ξερνάει τα ψεύτικα δόντια του σε ένα πεζοδρόμιο, μια εικόνα που συχνά σου κόβει απότομα τον ύπνο και σε κάνει να ξυπνάς μέσα στη νύχτα λουσμένος στον ιδρώτα.

Όλοι έχουμε μερικές. Εικόνες που «κοιμούνται» μέσα στο μυαλό μας την ημέρα, αλλά επιστρέφουν όταν είμαστε ξαπλωμένοι στο απόλυτο σκοτάδι, προσπαθώντας να κοιμηθούμε. Είναι πράγματα που ποτέ δεν σε αφήνουν, μένουν πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού σου και σε ακολουθούν παντού. Και για πάντα.

Όπως προκύπτει, τα video games μας έχουν δώσει πολλές από αυτές τις εικόνες. Καθώς το είδος εξελίσσεται και «ωριμάζει», οι developers βρίσκουν ολοένα και πιο ευρηματικούς τρόπους για να μας αηδιάσουν, να μας τρομοκρατήσουν και γενικότερα να μας κάνουν να αισθανόμαστε άβολα. Από τις αηδιαστικά βίαιες, στις ψυχολογικά τρομακτικές και μέχρι τις αληθινά σπαρακτικές, είπαμε να μαζέψουμε μια σειρά από στιγμές από video games που μας έχουν αποτυπωθεί στο μυαλό.

Τα παρακάτω παιχνίδια δεν τα λες και «φρέσκα», αλλά έστω κι έτσι προειδοποιούμε ότι έρχονται spoilers για τα Condemned: Criminal Origins, The Last of Us, Dead Space 2, Silent Hill 2, SOMA, Life Is Strange, Metal Gear Solid 4 και The Walking Dead.

ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΨΩΝΙΑ, CONDEMNED: CRIMINAL ORIGINS

Αν είστε σαν κι εμένα, τότε σίγουρα σας τρομάζουν απεριόριστα τα πλαστικά μανεκέν των καταστημάτων. Φανταστείτε να πάτε μέσα στη νύχτα στο σαλόνι επειδή κάτι ακούσατε και να δείτε ένα τέτοιο να κάθεται στον καναπέ σας. Ακόμα χειρότερα, φανταστείτε να σας έχουν σύρει σε ένα παρατημένο εμπορικό κέντρο στο υποτιμημένο Condemned της Monolith Software το οποίο είναι γεμάτο από ψυχοπαθείς και να σας λένε να ΦΥΓΕΤΕ, με την παραπάνω προτροπή να σας έρχεται γραμμένη πάνω σε ένα ακρωτηριασμένο πτώμα, και για έξτρα-μπόνους-κανονάκι να αντιλαμβάνεστε ότι τα πλαστικά μανεκέν ολόγυρά σας είναι ζωντανά. Ωραία ε; ΩΡΑΙΑ Ε;

ΤΟ ΨΕΜΑ ΤΟΥ JOEL, THE LAST OF US

Κατά τη γνώμη μου, το τέλος του The Last of Us είναι αριστούργημα. Βλέποντας τον διάλογο του Joel και της Ellieμ, θυμάμαι ότι είχα ανατριχιάσει και ΙΣΩΣ και να δάκρυσα λίγο. «Ορκίσου μου», τον διακόπτει η Ellie. «Ορκίσου μου πως ό,τι μου είπες για τους Fireflies είναι αληθινό». Ο Joel την κοιτάει έκπληκτος. Φυσικά και της λέει ψέματα. Εκείνη το ξέρει. Της ορκίζεται. Και τα μάτια της ψάχνουν τα δικά του με καχυποψία, σπαρακτικά, καθώς η μελαγχολική μουσική του Gustavo Santaolalla αρχίζει και χτίζεται από πίσω τους. «Εντάξει», του λέει ψιθυριστά. Δάκρυα γεμίζουν τα προδομένα της μάτια. Και τα δικά μας. Κυρίως τα δικά μας.

ΕΛΑ ΣΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑΚΑ, SILENT HILL 2

Τι να λέμε τώρα; Όταν μιλάμε για τρόμο και video games, η κουβέντα για πολύ κόσμο αρχίζει και τελειώνει με το Silent Hill. H σειρά της Konami παίζει σε πολλά της κεφάλαια χωρίς αντίπαλο, αλλά για μένα η πιο τρομακτική στιγμή της, το στοιχείο αυτό που μου αποτυπώθηκε πάνω από τα υπόλοιπα στο κεφάλι, ήταν η εφιαλτική φιγούρα που ακούει στο όνομα Abstract Daddy, από το Silent Hill 2.

Ποτέ δεν έχω καταφέρει να βγάλω αυτήν τη φιγούρα από το μυαλό μου. Τη σκέφτομαι συχνά. Ο τρόπος που μοιάζει στο περίπου με άνθρωπο, κινούμενη διαρκώς και αχόρταγα κάτω από ματωμένα σεντόνια. Ο τρόπος με τον οποίο η Angela ξερνάει στο πάτωμα μόνο και μόνο στην ιδέα ότι θα την αγγίξει ο James. Το ίδιο το δωμάτιο, με αντικείμενα να διαπερνούν τις τέλειες τρύπες στους τοίχους. Όπως και να το δεις, οτιδήποτε έχει να κάνει με τη φιγούρα που λέγεται Abstract Daddy είναι εφιαλτικό. Αντιπροσωπεύει τους εφιάλτες, όλους τους εφιάλτες, και όταν είσαι πια χωμένος στο θλιβερό σου κρεβατάκι, περικυκλωμένος από το σκοτάδι, επιστρέφει στο μυαλό σου για να σε βασανίσει.

Η ΒΕΛΟΝΑ ΣΤΟ ΜΑΤΙ, DEAD SPACE 2

Μπορεί κάποιος να μπλοκάρει όλες τις ιντερνετικές αναφορές που υπάρχουν σχετικά με τα τατουάζ στα μάτια; Έχω θέμα με τα μάτια, ρε παιδί μου. Φανταστείτε το: έχεις τα μάτια σου, το πιο ευαίσθητο και πολύτιμο όργανο του σώματός σου, και ξαφνικά έρχεται κάποιος και θέλει να σου κάνει μαλακίες με μικρές βελόνες. ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ.

Σε περίπτωση που πρέπει να σας το θυμίσω, το Dead Space 2 έχει μια από τις πιο όχι-όχι-Παναγία-μου-και-Χριστούλη-μου-μη-όχι-όχι σκηνές με μάτια και αίματα που έχουμε δει ποτέ. Και έχουμε δει και το Zombie Flesh Eaters του Lucio Fulci, αντιλαμβάνεστε. O Isaac, ο χαρακτήρας που ελέγχει ο παίκτης, είναι δεμένος πάνω σε μια μηχανή, με μια τρομακτική βελόνα να αιωρείται πάνω από το ανήσυχο και τρεμάμενο μάτι του. Αν αποτύχεις στο πάτα-τα-κουμπιά-τη-σωστή-στιγμή, τότε η μηχανή καταρρέει και αίματα και ουρλιαχτά παντού. Ωραία. Υπερβολικό, αλλά τελικά δεν τρέχει και τίποτα. Αν πετύχεις, όμως, το αποτέλεσμα είναι χειρότερο. Η βελόνα διαπερνά αργά-αργά το μάτι, φτάνει στο πίσω μέρος του εγκεφάλου και βγαίνει ξανά, με μια μικρή ποσότητα αίματος να χρωματίζει το πολύτιμο όργανο. Ναι, είναι χειρότερο. Δεν μπορώ να το δω πάλι, ακόμα και μετά από τόσο καιρό. Δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι πόσο οδυνηρό θα ήταν κάτι τέτοιο.

Α ναι, να πω κι αυτό: χαιρετίζω οποιοδήποτε άτομο κάνει τατουάζ στα μάτια. Απλώς μείνετε μακριά μου.

Η ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΕ, LIFE IS STRANGE

Μια βροχερή ημέρα στην Arcadia Bay, απέτυχα στην προσπάθειά μου να σταματήσω τη βουτιά της Kate από μια στέγη.

Το Life is Strange έχει έναν ιδιαίτερα ανατριχιαστικό τρόπο να σε κάνει να αισθάνεσαι υπεύθυνος γι' αυτό, ανάλογα πάντα με τις αποφάσεις σου κατά τη διάρκεια των δύο πρώτων κεφαλαίων –αν απαντάς ή όχι στα τηλέφωνά της, αν προσπαθείς να τη βοηθήσεις και να τη σώσεις από τους νταήδες του σχολείου– και εντέλει τα πάντα καταλήγουν στην οροφή του Blackwell Academy, με τη βροχή να πέφτει και τα κοκκινισμένα μάτια της Kate να σε κοιτούν, καθώς κάνετε μια κουβέντα ζωής και θανάτου.

Πήρα τις λάθος αποφάσεις, έδωσα τις λάθος απαντήσεις και η βασανισμένη ζωή της Kate τελείωσε πρόωρα, σε μια από τις πιο δραματικές στιγμές στην ιστορία του video gaming, που αποτυπώνει με εξαιρετικό τρόπο τις ολέθριες συνέπειες του σχολικού εκφοβισμού και της αυτοκτονίας.

PING!, METAL GEAR SOLID 4: GUNS OF THE PATRIOTS

Αν έπρεπε ντε και καλά να διαλέξω την αγαπημένη μου σκηνή από όλη τη σειρά του MGS, θα έλεγα πως είναι αυτή που με βρίσκει μέσα στον θάλαμο μικροκυμάτων στο MGS4.

Στην πλέον δραματική στιγμή του συγκεκριμένου τίτλου, ο Snake σέρνεται με ό,τι δύναμη του έχει μείνει μέσα σε ένα φαινομενικά ατελείωτο διάδρομο ραδιενεργών βασανιστηρίων, με τον Otacon να τον παρακαλά να μην τα παρατήσει, να ξεχάσει για λίγο ακόμα τον πόνο.

Το Love Theme παίζει σε όλη τη διάρκεια της σκηνής –μια πραγματικά υπέροχη επιλογή–, η οποία αναγκάζει τον παίκτη να πατάει διαρκώς κουμπιά για ένα αξέχαστο πεντάλεπτο, παραλληλίζοντας τη σωματική και πνευματική δοκιμασία του παίκτη με αυτήν του Snake. Ένας πραγματικά πρωτοποριακός σχεδιασμός σκηνής video game, κάτι που μόνο ο Hideo Kojima μπορεί να φτιάξει και να προσφέρει, και μια σκηνή που πολύ δύσκολα ξεχνάς.

ΤΟ ΕΦΙΑΛΤΙΚΟ ΤΟΥΝΕΛ, SOMA

Το SOMA, το αγαπημένο παιχνίδι από την περσινή χρονιά, έχει μια συγκεκριμένη σκηνή που καταφέρνει να συνδυάσει τρεις από τους μεγαλύτερους φόβους που μπορεί να νιώσει ένας άνθρωπος: τον φόβο που σου προκαλούν οι πολύ μικροί χώροι, τον φόβο που σου προκαλούν οι αράχνες και τον φόβο που σου προκαλεί το σκοτάδι.

Προς το τέλος του παιχνιδιού, όταν βουτάς στα κολασμένα βάθη του ωκεανού, παλεύοντας με έναν εξαιρετικά απεικονισμένο υποβρύχιο τυφώνα, οι δημιουργοί του τίτλου σε σπρώχνουν προς ένα τούνελ. Ένα σκοτεινό τούνελ, ένα πολύ σκοτεινό τούνελ. Ένα πολύ, πολύ σκοτεινό τούνελ. Ένα πολύ, πολύ, πολύ σκοτεινό και στενό τούνελ. Ένα πολύ, πολύ, πολύ σκοτεινό και στενό τούνελ στον πάτο της θάλασσας. Ένα πολύ, πολύ, πολύ σκοτεινό και στενό τούνελ στον πάτο της θάλασσας, γεμάτο με τεράστιες αηδιαστικές αράχνες που κρέμονται από τους τοίχους σαν χέρια, απειλώντας ανά πάσα στιγμή να σου επιτεθούν.

Είναι απλώς εφιαλτικό, χωρίς πλάκα, και ακόμα και τώρα έρχεται στον ύπνο μου και μου παγώνει το αίμα. Είμαι 31 ετών.

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ LEE, THE WALKING DEAD

Αλήθεια θα σας πω τώρα. Θα σας πω αλήθεια και πείτε ό,τι θέλετε στα comments. Έχω να κλάψω όπως έκλαψα στον θάνατο του Lee πολύ καιρό. Βασικά, δεν έχω κλάψει ΠΟΤΕ έτσι. Μιλάμε για αναφιλητά τώρα. Καυτά δάκρυα. Δεν μπορούσα να τα ελέγξω. Μιλάμε για αγωνιώδες κλάμα, δραματικό.

Αυτή η σκηνή, ρε φίλε.

Ο Lee, που προσπαθεί να προετοιμάσει την ορφανή Clem για την ωμή πραγματικότητα μιας ζωής χωρίς εκείνον. Το ότι πρέπει να τον πυροβολήσει και να αποδεχτεί τις συνέπειες. Η διαρκής ένταση του να πρέπει να κάνεις τις επιλογές διαλόγου γρήγορα. Ο Lee που σβήνει. Τα δάκρυα της Clem και η κατεστραμμένη αθωότητα. Ο τελικός πυροβολισμός.

Αυτή η διαολεμένη σκηνή.

Περισσότερα από το VICE

LSD, Κόκες και Άλλα «Λαμπρά»: Πώς σε Επηρεάζουν τα Ναρκωτικά στη Δουλειά;

Ο Ηγέτης του Καρτέλ Zeta Αποκαλύπτει πώς Είναι να Ηγείσαι μιας Ομάδας Εκτελεστών

Πώς Είναι να Μεταφέρεις Κρατούμενους κατ' Επάγγελμα;